Ελληνικά Χρονικά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Yobot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Διόρθωση συντακτικού κώδικα με τη χρήση AWB (10454)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Ellinika Xronika 1825 01 07.jpg|thumb|right|300px|Η εφημερίδα Ελληνικά Χρονικά, φύλλο 07 Ιαν. 1825]]
[[Αρχείο:Ellinika Xronika 1825 01 07.jpg|thumb|right|300px|Η εφημερίδα Ελληνικά Χρονικά, φύλλο 07 Ιαν. 1825]]
Τα '''Ελληνικά Χρονικά''' ήταν εφημερίδα πολιτική και πολεμική, δισεβδομαδιαία – συνήθως κάθε Τετάρτη και Σάββατο - που εκδιδόταν στο Μεσολόγγι από τον Ελβετό γιατρό [[Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ|Ιωάννη Ιάκωβο Μάγερ]] (Johann Jacob Meyer), από το 1824 έως το 1826, από το τυπογραφείο του Δημητρίου Μεσθενέως.
Τα '''Ελληνικά Χρονικά''' ήταν εφημερίδα πολιτική και πολεμική, δισεβδομαδιαία – συνήθως κάθε Τετάρτη και Σάββατο - που εκδιδόταν στο Μεσολόγγι από τον Ελβετό γιατρό [[Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ|Ιωάννη Ιάκωβο Μάγερ]] (Johann Jacob Meyer), από το 1824 έως το 1826, από το τυπογραφείο του Δημητρίου Μεσθενέως.


Προμετωπίδα του κάθε φύλλου: {{απόσπασμα| Τα πλείω οφέλη, τοις πλείοσι
Προμετωπίδα του κάθε φύλλου: {{απόσπασμα| Τα πλείω οφέλη, τοις πλείοσι


[[Βενιαμίν Φραγκλίνος|Β. Φραγκλίνου]]}}.
[[Βενιαμίν Φραγκλίνος|Β. Φραγκλίνου]]}}.


Το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε την 1η Ιανουαρίου [[1824]] και το τελευταίο 20 Φεβρουαρίου [[1826]].
Το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε την 1η Ιανουαρίου [[1824]] και το τελευταίο 20 Φεβρουαρίου [[1826]].
Η πρώτη περίοδος της εφημερίδας διήρκεσε από 1η Ιανουαρίου 1824 έως 31 Δεκέμβρη 1824, περίοδος κατά την οποία κυκλοφόρησαν 106 φύλλα, η δεύτερη περίοδος διήρκεσε από τις 3 Ιανουαρίου έως τις 30 Δεκέμβρη του [[1825]] με 105 φύλλα και η τρίτη και τελευταία περίοδος από τις 6 έως τις 20 Φλεβάρη του [[1826]] με τη κυκλοφορία 15 φύλλων. <ref>Πεντακόσια χρόνια έντυπης παράδοσης. Έκδοση της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, Αθήνα, 2000, σελίδα 192 </ref>
Η πρώτη περίοδος της εφημερίδας διήρκεσε από 1η Ιανουαρίου 1824 έως 31 Δεκέμβρη 1824, περίοδος κατά την οποία κυκλοφόρησαν 106 φύλλα, η δεύτερη περίοδος διήρκεσε από τις 3 Ιανουαρίου έως τις 30 Δεκέμβρη του [[1825]] με 105 φύλλα και η τρίτη και τελευταία περίοδος από τις 6 έως τις 20 Φλεβάρη του [[1826]] με τη κυκλοφορία 15 φύλλων.<ref>Πεντακόσια χρόνια έντυπης παράδοσης. Έκδοση της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, Αθήνα, 2000, σελίδα 192</ref>


Η εφημερίδα διακινούνταν μόνο μέσω συνδρομητών έχοντας ένα ευρύ δίκτυο αντιπροσώπων – ενδεικτικά αναφέρουμε τον Κωνσταντίνο Μαυροκορδάτο στο [[Λιβόρνο]] που το 1824, εξυπηρετούσε τους Έλληνες του εξωτερικού. Στην Ύδρα τον Ιωσήφ Kιάππε, στη Ζάκυνθο και στη Κέρκυρα άλλους – οι οποίοι έγραφαν συνδρομητές, παρελάμβαναν και διένειμαν την εφημερίδα, η δε ετήσια συνδρομή της κόστιζε έξι ισπανικά τάλληρα, προπληρωτέα κάθε τρίμηνο. Η εφημερίδα ήταν τετρασέλιδη εκτός από τις φορές που η πληθώρα ύλης αύξανε το μέγεθός της, σε πεντασέλιδη ή και εξασέλιδη, διαστάσεων 24,5 × 20.
Η εφημερίδα διακινούνταν μόνο μέσω συνδρομητών έχοντας ένα ευρύ δίκτυο αντιπροσώπων – ενδεικτικά αναφέρουμε τον Κωνσταντίνο Μαυροκορδάτο στο [[Λιβόρνο]] που το 1824, εξυπηρετούσε τους Έλληνες του εξωτερικού. Στην Ύδρα τον Ιωσήφ Kιάππε, στη Ζάκυνθο και στη Κέρκυρα άλλους – οι οποίοι έγραφαν συνδρομητές, παρελάμβαναν και διένειμαν την εφημερίδα, η δε ετήσια συνδρομή της κόστιζε έξι ισπανικά τάλληρα, προπληρωτέα κάθε τρίμηνο. Η εφημερίδα ήταν τετρασέλιδη εκτός από τις φορές που η πληθώρα ύλης αύξανε το μέγεθός της, σε πεντασέλιδη ή και εξασέλιδη, διαστάσεων 24,5 × 20.


Εκατό φύλλα από κάθε έκδοση διανέμονταν δωρεάν στο λαό ύστερα από πρωτοβουλία της ελληνικής διοίκησης της εποχής καθώς η εφημερίδα ήταν ημιεπίσημο όργανο της Διοικήσεως της Δυτικής Ελλάδας.
Εκατό φύλλα από κάθε έκδοση διανέμονταν δωρεάν στο λαό ύστερα από πρωτοβουλία της ελληνικής διοίκησης της εποχής καθώς η εφημερίδα ήταν ημιεπίσημο όργανο της Διοικήσεως της Δυτικής Ελλάδας.


Η ύλη της αποτελούνταν κυρίως από τις προκηρύξεις και ανακοινώσεις της ελληνικής διοίκησης, εσωτερικές και εξωτερικές ειδήσεις και συχνά δημοσίευε και λογοτεχνικά κείμενα, κυρίως ποιήματα, καθώς και επιστολές των συνδρομητών.
Η ύλη της αποτελούνταν κυρίως από τις προκηρύξεις και ανακοινώσεις της ελληνικής διοίκησης, εσωτερικές και εξωτερικές ειδήσεις και συχνά δημοσίευε και λογοτεχνικά κείμενα, κυρίως ποιήματα, καθώς και επιστολές των συνδρομητών.
Γραμμή 21: Γραμμή 21:
*άρθρα γνώμης του εκδότη και συντάκτη της, όπως “περί ελευθερίας”, “περί θρησκείας”, “περί του δανείου”, κ.α.
*άρθρα γνώμης του εκδότη και συντάκτη της, όπως “περί ελευθερίας”, “περί θρησκείας”, “περί του δανείου”, κ.α.
*φιλολογικά άρθρα, όπως ποιήματα, ιστορική γεωγραφία,
*φιλολογικά άρθρα, όπως ποιήματα, ιστορική γεωγραφία,
*πολεμικά ανακοινωθέντα καθώς και πληροφορίες με τις κινήσεις των Τούρκων, και τις κινήσεις του ελληνικού στρατού και στόλου.<ref>Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974. Έκδοση του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, 2008, σελ. 137-138> </ref>
*πολεμικά ανακοινωθέντα καθώς και πληροφορίες με τις κινήσεις των Τούρκων, και τις κινήσεις του ελληνικού στρατού και στόλου.<ref>Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974. Έκδοση του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, 2008, σελ. 137-138></ref>


==Η ιστορία της εφημερίδας==
==Η ιστορία της εφημερίδας==
Γραμμή 28: Γραμμή 28:
Το πιεστήριο έφτασε στο Μεσολόγγι τον Νοέμβρη του 1823 και η συνεργασία των Μεσθενέα-Μάγιερ αρχίζει όταν στις 18 Δεκεμβρίου 1823 κυκλοφορεί το φυλλάδιο της αναγγελίας-διαφήμισης της εφημερίδας, το οποίο περιλάμβανε ένα κείμενο του Μάγερ μαζί με ένα απόσπασμα του δοκιμίου περί ελευθεροτυπίας του Άγγλου θεωρητικού φιλοσόφου του Δικαίου, [[Τζέρεμι Μπένθαμ]] (Jeremy Bentham). Στις 24 Δεκέμβρη του 1824 βγήκε μια έκτακτη έκδοση των «Ελληνικών χρονικών», και τη 1η Ιανουαρίου 1824 αρχίζει η τακτική έκδοση της εφημερίδας.
Το πιεστήριο έφτασε στο Μεσολόγγι τον Νοέμβρη του 1823 και η συνεργασία των Μεσθενέα-Μάγιερ αρχίζει όταν στις 18 Δεκεμβρίου 1823 κυκλοφορεί το φυλλάδιο της αναγγελίας-διαφήμισης της εφημερίδας, το οποίο περιλάμβανε ένα κείμενο του Μάγερ μαζί με ένα απόσπασμα του δοκιμίου περί ελευθεροτυπίας του Άγγλου θεωρητικού φιλοσόφου του Δικαίου, [[Τζέρεμι Μπένθαμ]] (Jeremy Bentham). Στις 24 Δεκέμβρη του 1824 βγήκε μια έκτακτη έκδοση των «Ελληνικών χρονικών», και τη 1η Ιανουαρίου 1824 αρχίζει η τακτική έκδοση της εφημερίδας.


Από το φύλλο αριθ. 32 της 20ης Απριλίου 1824 η εφημερίδα άρχισε να τυπώνεται στο αγγλικό πιεστήριο που έφερε με πολλές δυσκολίες στο [[Μεσολόγγι]] ο Άγγλος συνταγματάρχης Λέστερ Στάνχοουπ (Leicester Stanhope) δωρεά του Φιλελληνικού κομιτάτου του [[Λονδίνο]]υ.<ref>Ο Stanhope είχε ακολουθήσει στην [[Ελλάδα]] τον [[Λόρδος Βύρων|λόρδο Βύρωνα]] κι ήταν απεσταλμένος από τη [[Φιλελληνική Εταιρεία του Λονδίνου]] με ιδιαίτερη αποστολή να οργανώσει ταχυδρομεία, υγειονομική υπηρεσία και να βοηθήσει κυρίως στην ίδρυση πολιτικών εφημερίδων. «Ο Συνταγματάρχης (Κολονέλος) Στανχόπος κτ, ελθών από Λόνδραν επιφορτισμένος υπό της εκεί Φιλελληνικής Εταιρείας (Κομιτάτου) δια να συνεργήση μετ’ εμού υπέρ της ελευθερίας της Ελλάδος, μεταβαίνει ήδη εις την καθέδραν της Διοικήσεως, δια να Σας προσφέρη τας εκδουλεύσεις του, αι οποίαι θέλουν είσθαι μεγάλης ωφελείας πρόξενοι, και να Σας προβάλη μερικά σχέδιά του προς όφελος της Ελλάδος». (Εφημ. «Ελληνικά Χρονικά», φ. 1, απόσπασμα του γράμματος του Λόρδου Βύρωνος προς την Διοίκηση).</ref>
Από το φύλλο αριθ. 32 της 20ης Απριλίου 1824 η εφημερίδα άρχισε να τυπώνεται στο αγγλικό πιεστήριο που έφερε με πολλές δυσκολίες στο [[Μεσολόγγι]] ο Άγγλος συνταγματάρχης Λέστερ Στάνχοουπ (Leicester Stanhope) δωρεά του Φιλελληνικού κομιτάτου του [[Λονδίνο]]υ.<ref>Ο Stanhope είχε ακολουθήσει στην [[Ελλάδα]] τον [[Λόρδος Βύρων|λόρδο Βύρωνα]] κι ήταν απεσταλμένος από τη [[Φιλελληνική Εταιρεία του Λονδίνου]] με ιδιαίτερη αποστολή να οργανώσει ταχυδρομεία, υγειονομική υπηρεσία και να βοηθήσει κυρίως στην ίδρυση πολιτικών εφημερίδων. «Ο Συνταγματάρχης (Κολονέλος) Στανχόπος κτ, ελθών από Λόνδραν επιφορτισμένος υπό της εκεί Φιλελληνικής Εταιρείας (Κομιτάτου) δια να συνεργήση μετ’ εμού υπέρ της ελευθερίας της Ελλάδος, μεταβαίνει ήδη εις την καθέδραν της Διοικήσεως, δια να Σας προσφέρη τας εκδουλεύσεις του, αι οποίαι θέλουν είσθαι μεγάλης ωφελείας πρόξενοι, και να Σας προβάλη μερικά σχέδιά του προς όφελος της Ελλάδος». (Εφημ. «Ελληνικά Χρονικά», φ. 1, απόσπασμα του γράμματος του Λόρδου Βύρωνος προς την Διοίκηση).</ref>


Εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ήταν ο Ελβετός [[φιλέλληνας]] γιατρός [[Ιάκωβος Μάγερ]], όπως προκύπτει από σχετική ειδοποίηση: ''«Ειδοποιούνται οι Κύριοι Συνδρομηταί, όταν λαμβάνωσιν οποιανδήποτε χρείαν πληροφορίας, ή ούτινος άλλου αναφερομένου εις την εφημερίδα, να διευθύνωσι τας επιστολάς των προς τον Συντάκτην, Δότορ Ιωάννην Ιάκωβον Μάγερ»''.<ref>Εφημ. «Ελληνικά Χρονικά», φ. 9/30-1-1824.</ref> <ref>Επίσημη εφημερίδα της Γερουσίας της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας είναι η χειρόγραφη εφημερίδα «Ο Αχελώος» - Εφημερίς Πολιτική της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος». Αυτή είναι η πρώτη εφημερίδα που εκδόθηκε ως επίσημο όργανο κυβερνητικής αρχής. Εκδιδόταν «εν Βραχωρίω» (Αγρίνιο) με εκδότη τον Αρχιγραμματέα της Δυτικής Ελλάδας Νικ. Λουριώτη κι είναι γνωστά τα δύο πρώτα φύλλα της με χρονολογίες 24 και 25 Φεβρουαρίου 1822.</ref>
Εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ήταν ο Ελβετός [[φιλέλληνας]] γιατρός [[Ιάκωβος Μάγερ]], όπως προκύπτει από σχετική ειδοποίηση: ''«Ειδοποιούνται οι Κύριοι Συνδρομηταί, όταν λαμβάνωσιν οποιανδήποτε χρείαν πληροφορίας, ή ούτινος άλλου αναφερομένου εις την εφημερίδα, να διευθύνωσι τας επιστολάς των προς τον Συντάκτην, Δότορ Ιωάννην Ιάκωβον Μάγερ»''.<ref>Εφημ. «Ελληνικά Χρονικά», φ. 9/30-1-1824.</ref><ref>Επίσημη εφημερίδα της Γερουσίας της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας είναι η χειρόγραφη εφημερίδα «Ο Αχελώος» - Εφημερίς Πολιτική της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος». Αυτή είναι η πρώτη εφημερίδα που εκδόθηκε ως επίσημο όργανο κυβερνητικής αρχής. Εκδιδόταν «εν Βραχωρίω» (Αγρίνιο) με εκδότη τον Αρχιγραμματέα της Δυτικής Ελλάδας Νικ. Λουριώτη κι είναι γνωστά τα δύο πρώτα φύλλα της με χρονολογίες 24 και 25 Φεβρουαρίου 1822.</ref>


Η εφημερίδα συνεργαζόταν, αναδημοσιεύοντας κείμενα, και με την εφημερίδα «[[Ο Φίλος του Νόμου]]» που εκδιδόταν στην Ύδρα από τον Ιωσήφ Κιάπε, με τον οποίο μάλιστα συνέστησαν και ταχυδρομική υπηρεσία, το καλοκαίρι του 1824. Η ταχυδρομική γραμμή εξυπηρετούσε εκτός από τη διακίνηση των εφημερίδων και τη διακίνηση ιδιωτικών επιστολών, με δρομολόγιο και σταθμούς Τριζόνια, Βοστίτσα (Αίγιο), Κόρινθος, Ναύπλιο.<ref>Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974. Έκδοση του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, 2008, σελ. 137-138</ref>
Η εφημερίδα συνεργαζόταν, αναδημοσιεύοντας κείμενα, και με την εφημερίδα «[[Ο Φίλος του Νόμου]]» που εκδιδόταν στην Ύδρα από τον Ιωσήφ Κιάπε, με τον οποίο μάλιστα συνέστησαν και ταχυδρομική υπηρεσία, το καλοκαίρι του 1824. Η ταχυδρομική γραμμή εξυπηρετούσε εκτός από τη διακίνηση των εφημερίδων και τη διακίνηση ιδιωτικών επιστολών, με δρομολόγιο και σταθμούς Τριζόνια, Βοστίτσα (Αίγιο), Κόρινθος, Ναύπλιο.<ref name="ReferenceA">Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974. Έκδοση του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, 2008, σελ. 137-138</ref>


Η έκδοσή τους συνέπεσε με την πιο ηρωική περίοδο για την εξέλιξη του Αγώνα στη Δυτική Στερεά Ελλάδα -από την Πρωτοχρονιά του 1824 μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου του 1826. Στο διάστημα όμως αυτό σημειώθηκαν αρκετές διακοπές στην έκδοσή τους που οφείλονταν στα δεινά του πολέμου και τις τραγικές συνθήκες που δημιούργησε ο γενικός αποκλεισμός της πόλης του Μεσολογγίου από τις στρατιές του [[Κιουταχής|Κιουταχή]] και του [[Ιμπραήμ Πασάς|Ιμπραήμ]], η έλλειψη εφοδίων κι ο λιμός που ακολούθησε. Στο φύλλο 65-66 της 19ης Αυγούστου 1825, η εφημερίδα δικαιολογώντας τις διακοπές αυτές γράφει: ''«Ζητούμε συγγνώμην από τους κυρίους συνδρομητάς μας διά την διακοπήν, την οποίαν εξ ανάγκης μεταχειριζόμεθα ενίοτε εις την εφημερίδα. αι συνεχείς ζημίαι, τας οποίας από τον εχθρικόν πυροβολισμόν πάσχει η τυπογραφία, γίνονται αιτίαι αναπόφευκτοι ταύτης της διακοπής…».''
Η έκδοσή τους συνέπεσε με την πιο ηρωική περίοδο για την εξέλιξη του Αγώνα στη Δυτική Στερεά Ελλάδα -από την Πρωτοχρονιά του 1824 μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου του 1826. Στο διάστημα όμως αυτό σημειώθηκαν αρκετές διακοπές στην έκδοσή τους που οφείλονταν στα δεινά του πολέμου και τις τραγικές συνθήκες που δημιούργησε ο γενικός αποκλεισμός της πόλης του Μεσολογγίου από τις στρατιές του [[Κιουταχής|Κιουταχή]] και του [[Ιμπραήμ Πασάς|Ιμπραήμ]], η έλλειψη εφοδίων κι ο λιμός που ακολούθησε. Στο φύλλο 65-66 της 19ης Αυγούστου 1825, η εφημερίδα δικαιολογώντας τις διακοπές αυτές γράφει: ''«Ζητούμε συγγνώμην από τους κυρίους συνδρομητάς μας διά την διακοπήν, την οποίαν εξ ανάγκης μεταχειριζόμεθα ενίοτε εις την εφημερίδα. αι συνεχείς ζημίαι, τας οποίας από τον εχθρικόν πυροβολισμόν πάσχει η τυπογραφία, γίνονται αιτίαι αναπόφευκτοι ταύτης της διακοπής…».''
Γραμμή 40: Γραμμή 40:
Ο [[Δημήτριος Μεσθενέας]] διηύθυνε το τυπογραφείο και κοντά του μαθήτευσαν οι Μεσολογγίτες Ιωάννης Πεπονής<ref>Η καταγωγή του ήταν από το Μεσολόγι κι ήταν γιος του πλοιάρχου Αναστάση Πεπονή. ‘Εμαθε την τυπογραφική τέχνη στην Τεργέστη όπου διέμενε κατά τα νεανικά του χρόνια. Μυήθηκε στην [[Φιλική Εταιρεία]] και βοήθησε στην εκτύπωση των πρώτων επαναστατικών φυλλαδίων. Για την δράση του διώχθηκε από τους αυστριακούς, αλλά διέφυγε στην Κεφαλλονιά κι από εκεί έφθασε στο Μεσολόγγι. Μετά την εγκατάσταση του τυπογραφείου εργαζόταν άλλοτε ως μεταφραστής και άλλοτε ως στοιχειοθέτης, για την έκδοση των «Ελληνικών Χρονικών».</ref> και Χρήστος Ντάγκλας, καθώς κι ο Σάμιος Σπυρίδων Παιδάκος.<ref>
Ο [[Δημήτριος Μεσθενέας]] διηύθυνε το τυπογραφείο και κοντά του μαθήτευσαν οι Μεσολογγίτες Ιωάννης Πεπονής<ref>Η καταγωγή του ήταν από το Μεσολόγι κι ήταν γιος του πλοιάρχου Αναστάση Πεπονή. ‘Εμαθε την τυπογραφική τέχνη στην Τεργέστη όπου διέμενε κατά τα νεανικά του χρόνια. Μυήθηκε στην [[Φιλική Εταιρεία]] και βοήθησε στην εκτύπωση των πρώτων επαναστατικών φυλλαδίων. Για την δράση του διώχθηκε από τους αυστριακούς, αλλά διέφυγε στην Κεφαλλονιά κι από εκεί έφθασε στο Μεσολόγγι. Μετά την εγκατάσταση του τυπογραφείου εργαζόταν άλλοτε ως μεταφραστής και άλλοτε ως στοιχειοθέτης, για την έκδοση των «Ελληνικών Χρονικών».</ref> και Χρήστος Ντάγκλας, καθώς κι ο Σάμιος Σπυρίδων Παιδάκος.<ref>


Ο Σπ. Παϊδάκος έμαθε την τυπογραφική τέχνη στο τυπογραφείο του Μάγιερ κι όπως αναφέρεται (Ανδρέα Χούμη: ''Η τυπογραφία εν Σύρω'', Σύρος 1901) εργάστηκε ως τυπογράφος και στη [[Σύρος|Σύρο]]. Προλόγισε μια έκδοση του Στασινού Μικρούλη, που αναφέρεται έμμετρα και με λαϊκό τρόπο στις πολιορκίες του Μεσολογγίου (1822) και Αιτωλικού (1823) κι έχει τον μακροσκελή τίτλο: «Ιστορία της Δυτικής Χ(έρσου) Ελλάδος ποίημα απλούν...).</ref> Τις μεταφράσεις για τον Μάγερ έκανε ο [[Δημήτριος Παυλίδης]], δάσκαλος από τη Σιάτιστα κι ο Θανάσης Πεπονής βοηθούσε μερικές φορές στη στοιχειοθεσία.
Ο Σπ. Παϊδάκος έμαθε την τυπογραφική τέχνη στο τυπογραφείο του Μάγιερ κι όπως αναφέρεται (Ανδρέα Χούμη: ''Η τυπογραφία εν Σύρω'', Σύρος 1901) εργάστηκε ως τυπογράφος και στη [[Σύρος|Σύρο]]. Προλόγισε μια έκδοση του Στασινού Μικρούλη, που αναφέρεται έμμετρα και με λαϊκό τρόπο στις πολιορκίες του Μεσολογγίου (1822) και Αιτωλικού (1823) κι έχει τον μακροσκελή τίτλο: «Ιστορία της Δυτικής Χ(έρσου) Ελλάδος ποίημα απλούν...).</ref> Τις μεταφράσεις για τον Μάγερ έκανε ο [[Δημήτριος Παυλίδης]], δάσκαλος από τη Σιάτιστα κι ο Θανάσης Πεπονής βοηθούσε μερικές φορές στη στοιχειοθεσία.


Συνολικά τα "Ελληνικά Χρονικά" κυκλοφόρησαν 226 φύλλα (106 φ. το 1824, 105 φ. το 1825 και 15 φ. το 1826).


Η σειρά των φύλλων της εφημερίδας ανατυπώθηκε πρώτη φορά από τον Κ. Λεβίδη το [[1840]], και δεύτερη φορά από τους Χ.Σπανό και Ν.Νίκα το [[1958]].
Συνολικά τα "Ελληνικά Χρονικά" κυκλοφόρησαν 226 φύλλα (106 φ. το 1824, 105 φ. το 1825 και 15 φ. το 1826).


Το αρχείο των φύλλων της εφημερίδας βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων.<ref name="ReferenceA"/>
Η σειρά των φύλλων της εφημερίδας ανατυπώθηκε πρώτη φορά από τον Κ. Λεβίδη το [[1840]], και δεύτερη φορά από τους Χ.Σπανό και Ν.Νίκα το [[1958]].

Το αρχείο των φύλλων της εφημερίδας βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων. <ref>Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974. Έκδοση του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, 2008, σελ. 137-138</ref>


==Σημειώσεις==
==Σημειώσεις==

Έκδοση από την 21:59, 7 Σεπτεμβρίου 2014

Η εφημερίδα Ελληνικά Χρονικά, φύλλο 07 Ιαν. 1825

Τα Ελληνικά Χρονικά ήταν εφημερίδα πολιτική και πολεμική, δισεβδομαδιαία – συνήθως κάθε Τετάρτη και Σάββατο - που εκδιδόταν στο Μεσολόγγι από τον Ελβετό γιατρό Ιωάννη Ιάκωβο Μάγερ (Johann Jacob Meyer), από το 1824 έως το 1826, από το τυπογραφείο του Δημητρίου Μεσθενέως.

Προμετωπίδα του κάθε φύλλου:

Τα πλείω οφέλη, τοις πλείοσι Β. Φραγκλίνου

.

Το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε την 1η Ιανουαρίου 1824 και το τελευταίο 20 Φεβρουαρίου 1826. Η πρώτη περίοδος της εφημερίδας διήρκεσε από 1η Ιανουαρίου 1824 έως 31 Δεκέμβρη 1824, περίοδος κατά την οποία κυκλοφόρησαν 106 φύλλα, η δεύτερη περίοδος διήρκεσε από τις 3 Ιανουαρίου έως τις 30 Δεκέμβρη του 1825 με 105 φύλλα και η τρίτη και τελευταία περίοδος από τις 6 έως τις 20 Φλεβάρη του 1826 με τη κυκλοφορία 15 φύλλων.[1]

Η εφημερίδα διακινούνταν μόνο μέσω συνδρομητών έχοντας ένα ευρύ δίκτυο αντιπροσώπων – ενδεικτικά αναφέρουμε τον Κωνσταντίνο Μαυροκορδάτο στο Λιβόρνο που το 1824, εξυπηρετούσε τους Έλληνες του εξωτερικού. Στην Ύδρα τον Ιωσήφ Kιάππε, στη Ζάκυνθο και στη Κέρκυρα άλλους – οι οποίοι έγραφαν συνδρομητές, παρελάμβαναν και διένειμαν την εφημερίδα, η δε ετήσια συνδρομή της κόστιζε έξι ισπανικά τάλληρα, προπληρωτέα κάθε τρίμηνο. Η εφημερίδα ήταν τετρασέλιδη εκτός από τις φορές που η πληθώρα ύλης αύξανε το μέγεθός της, σε πεντασέλιδη ή και εξασέλιδη, διαστάσεων 24,5 × 20.

Εκατό φύλλα από κάθε έκδοση διανέμονταν δωρεάν στο λαό ύστερα από πρωτοβουλία της ελληνικής διοίκησης της εποχής καθώς η εφημερίδα ήταν ημιεπίσημο όργανο της Διοικήσεως της Δυτικής Ελλάδας.

Η ύλη της αποτελούνταν κυρίως από τις προκηρύξεις και ανακοινώσεις της ελληνικής διοίκησης, εσωτερικές και εξωτερικές ειδήσεις και συχνά δημοσίευε και λογοτεχνικά κείμενα, κυρίως ποιήματα, καθώς και επιστολές των συνδρομητών.

Αναλυτικότερα περιλάμβανε:

  • μεταφρασμένα αποσπάσματα από αρκετές ευρωπαϊκές και αμερικάνικες εφημερίδες, όσα αφορούσαν τον ελληνικό αγώνα
  • όλες τις ανακοινώσεις, προκηρύξεις και διαγγέλματα της Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδας, του Εκτελεστικού και Βουλευτικού σώματος, τις ανακοινώσεις όλων των δημόσιων φορέων, των πολεμικών ανακοινώσεων,
  • επιστολές των φιλελληνικών κομιτάτων του εξωτερικού, επιστολές βουλευτών ή των μελών του εκτελεστικού, επιστολές ιδιωτών που συμμετείχαν στη πολιτική ζωή της χώρας
  • άρθρα γνώμης του εκδότη και συντάκτη της, όπως “περί ελευθερίας”, “περί θρησκείας”, “περί του δανείου”, κ.α.
  • φιλολογικά άρθρα, όπως ποιήματα, ιστορική γεωγραφία,
  • πολεμικά ανακοινωθέντα καθώς και πληροφορίες με τις κινήσεις των Τούρκων, και τις κινήσεις του ελληνικού στρατού και στόλου.[2]

Η ιστορία της εφημερίδας

Ο Μάγερ

Το πιεστήριο έφτασε στο Μεσολόγγι τον Νοέμβρη του 1823 και η συνεργασία των Μεσθενέα-Μάγιερ αρχίζει όταν στις 18 Δεκεμβρίου 1823 κυκλοφορεί το φυλλάδιο της αναγγελίας-διαφήμισης της εφημερίδας, το οποίο περιλάμβανε ένα κείμενο του Μάγερ μαζί με ένα απόσπασμα του δοκιμίου περί ελευθεροτυπίας του Άγγλου θεωρητικού φιλοσόφου του Δικαίου, Τζέρεμι Μπένθαμ (Jeremy Bentham). Στις 24 Δεκέμβρη του 1824 βγήκε μια έκτακτη έκδοση των «Ελληνικών χρονικών», και τη 1η Ιανουαρίου 1824 αρχίζει η τακτική έκδοση της εφημερίδας.

Από το φύλλο αριθ. 32 της 20ης Απριλίου 1824 η εφημερίδα άρχισε να τυπώνεται στο αγγλικό πιεστήριο που έφερε με πολλές δυσκολίες στο Μεσολόγγι ο Άγγλος συνταγματάρχης Λέστερ Στάνχοουπ (Leicester Stanhope) δωρεά του Φιλελληνικού κομιτάτου του Λονδίνου.[3]

Εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ήταν ο Ελβετός φιλέλληνας γιατρός Ιάκωβος Μάγερ, όπως προκύπτει από σχετική ειδοποίηση: «Ειδοποιούνται οι Κύριοι Συνδρομηταί, όταν λαμβάνωσιν οποιανδήποτε χρείαν πληροφορίας, ή ούτινος άλλου αναφερομένου εις την εφημερίδα, να διευθύνωσι τας επιστολάς των προς τον Συντάκτην, Δότορ Ιωάννην Ιάκωβον Μάγερ».[4][5]

Η εφημερίδα συνεργαζόταν, αναδημοσιεύοντας κείμενα, και με την εφημερίδα «Ο Φίλος του Νόμου» που εκδιδόταν στην Ύδρα από τον Ιωσήφ Κιάπε, με τον οποίο μάλιστα συνέστησαν και ταχυδρομική υπηρεσία, το καλοκαίρι του 1824. Η ταχυδρομική γραμμή εξυπηρετούσε εκτός από τη διακίνηση των εφημερίδων και τη διακίνηση ιδιωτικών επιστολών, με δρομολόγιο και σταθμούς Τριζόνια, Βοστίτσα (Αίγιο), Κόρινθος, Ναύπλιο.[6]

Η έκδοσή τους συνέπεσε με την πιο ηρωική περίοδο για την εξέλιξη του Αγώνα στη Δυτική Στερεά Ελλάδα -από την Πρωτοχρονιά του 1824 μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου του 1826. Στο διάστημα όμως αυτό σημειώθηκαν αρκετές διακοπές στην έκδοσή τους που οφείλονταν στα δεινά του πολέμου και τις τραγικές συνθήκες που δημιούργησε ο γενικός αποκλεισμός της πόλης του Μεσολογγίου από τις στρατιές του Κιουταχή και του Ιμπραήμ, η έλλειψη εφοδίων κι ο λιμός που ακολούθησε. Στο φύλλο 65-66 της 19ης Αυγούστου 1825, η εφημερίδα δικαιολογώντας τις διακοπές αυτές γράφει: «Ζητούμε συγγνώμην από τους κυρίους συνδρομητάς μας διά την διακοπήν, την οποίαν εξ ανάγκης μεταχειριζόμεθα ενίοτε εις την εφημερίδα. αι συνεχείς ζημίαι, τας οποίας από τον εχθρικόν πυροβολισμόν πάσχει η τυπογραφία, γίνονται αιτίαι αναπόφευκτοι ταύτης της διακοπής…».

Η παρουσία του Βύρωνα και του συνταγματάρχη Στάνχοπ, του Pietro Gamba, φίλου και γραμματέα του Βύρωνα, εκδότη της ξενόγλωσσης εφημερίδας Τelegrafo Greco, και άλλων πολλών φιλελλήνων, συνετέλεσε ώστε να παρουσιάζονται στα Ελληνικά Χρονικά ειδήσεις, πληροφορίες και ενδιαφέρουσες εξιστορήσεις για το φιλελληνικό κίνημα. Επίσης δημοσιεύονταν άρθρα για τη φιλολογία, για την ποίηση, κείμενα που πρόβαλαν εξέχουσες ελληνικές προσωπικότητες. Αλλά στα Ελληνικά Χρονικά δίνουν ιδιαίτερη προτεραιότητα στην πολιτική θεωρία: κείμενα διαπνεόμενα από φιλελεύθερο πνεύμα , συχνά επώνυμα, (Θεόδωρος Νέγρης, Σπυρίδων Τρικούπης κ.α )στις οποίες αναλύονται έννοιες όπως η δημοκρατία και η μοναρχία, η ελευθεροτυπία, ο δεσποτισμός, η αναρχία.[7]

Ο Δημήτριος Μεσθενέας διηύθυνε το τυπογραφείο και κοντά του μαθήτευσαν οι Μεσολογγίτες Ιωάννης Πεπονής[8] και Χρήστος Ντάγκλας, καθώς κι ο Σάμιος Σπυρίδων Παιδάκος.[9] Τις μεταφράσεις για τον Μάγερ έκανε ο Δημήτριος Παυλίδης, δάσκαλος από τη Σιάτιστα κι ο Θανάσης Πεπονής βοηθούσε μερικές φορές στη στοιχειοθεσία.

Συνολικά τα "Ελληνικά Χρονικά" κυκλοφόρησαν 226 φύλλα (106 φ. το 1824, 105 φ. το 1825 και 15 φ. το 1826).

Η σειρά των φύλλων της εφημερίδας ανατυπώθηκε πρώτη φορά από τον Κ. Λεβίδη το 1840, και δεύτερη φορά από τους Χ.Σπανό και Ν.Νίκα το 1958.

Το αρχείο των φύλλων της εφημερίδας βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων.[6]

Σημειώσεις

  1. Πεντακόσια χρόνια έντυπης παράδοσης. Έκδοση της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, Αθήνα, 2000, σελίδα 192
  2. Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974. Έκδοση του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, 2008, σελ. 137-138>
  3. Ο Stanhope είχε ακολουθήσει στην Ελλάδα τον λόρδο Βύρωνα κι ήταν απεσταλμένος από τη Φιλελληνική Εταιρεία του Λονδίνου με ιδιαίτερη αποστολή να οργανώσει ταχυδρομεία, υγειονομική υπηρεσία και να βοηθήσει κυρίως στην ίδρυση πολιτικών εφημερίδων. «Ο Συνταγματάρχης (Κολονέλος) Στανχόπος κτ, ελθών από Λόνδραν επιφορτισμένος υπό της εκεί Φιλελληνικής Εταιρείας (Κομιτάτου) δια να συνεργήση μετ’ εμού υπέρ της ελευθερίας της Ελλάδος, μεταβαίνει ήδη εις την καθέδραν της Διοικήσεως, δια να Σας προσφέρη τας εκδουλεύσεις του, αι οποίαι θέλουν είσθαι μεγάλης ωφελείας πρόξενοι, και να Σας προβάλη μερικά σχέδιά του προς όφελος της Ελλάδος». (Εφημ. «Ελληνικά Χρονικά», φ. 1, απόσπασμα του γράμματος του Λόρδου Βύρωνος προς την Διοίκηση).
  4. Εφημ. «Ελληνικά Χρονικά», φ. 9/30-1-1824.
  5. Επίσημη εφημερίδα της Γερουσίας της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας είναι η χειρόγραφη εφημερίδα «Ο Αχελώος» - Εφημερίς Πολιτική της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος». Αυτή είναι η πρώτη εφημερίδα που εκδόθηκε ως επίσημο όργανο κυβερνητικής αρχής. Εκδιδόταν «εν Βραχωρίω» (Αγρίνιο) με εκδότη τον Αρχιγραμματέα της Δυτικής Ελλάδας Νικ. Λουριώτη κι είναι γνωστά τα δύο πρώτα φύλλα της με χρονολογίες 24 και 25 Φεβρουαρίου 1822.
  6. 6,0 6,1 Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974. Έκδοση του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, 2008, σελ. 137-138
  7. Αικατερίνη Κουμαριανού, «Έντυπες εφημέριδες», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΒ, 1975, σελ.584
  8. Η καταγωγή του ήταν από το Μεσολόγι κι ήταν γιος του πλοιάρχου Αναστάση Πεπονή. ‘Εμαθε την τυπογραφική τέχνη στην Τεργέστη όπου διέμενε κατά τα νεανικά του χρόνια. Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και βοήθησε στην εκτύπωση των πρώτων επαναστατικών φυλλαδίων. Για την δράση του διώχθηκε από τους αυστριακούς, αλλά διέφυγε στην Κεφαλλονιά κι από εκεί έφθασε στο Μεσολόγγι. Μετά την εγκατάσταση του τυπογραφείου εργαζόταν άλλοτε ως μεταφραστής και άλλοτε ως στοιχειοθέτης, για την έκδοση των «Ελληνικών Χρονικών».
  9. Ο Σπ. Παϊδάκος έμαθε την τυπογραφική τέχνη στο τυπογραφείο του Μάγιερ κι όπως αναφέρεται (Ανδρέα Χούμη: Η τυπογραφία εν Σύρω, Σύρος 1901) εργάστηκε ως τυπογράφος και στη Σύρο. Προλόγισε μια έκδοση του Στασινού Μικρούλη, που αναφέρεται έμμετρα και με λαϊκό τρόπο στις πολιορκίες του Μεσολογγίου (1822) και Αιτωλικού (1823) κι έχει τον μακροσκελή τίτλο: «Ιστορία της Δυτικής Χ(έρσου) Ελλάδος ποίημα απλούν...).

Βιβλιογραφία

  • Ευάγγελος Α. Βουτσινάκης, Εθνικό Τυπογραφείο-Εφημερίς της Κυβερνήσεως, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα 2005.
  • Γ.Δ. Δημακόπουλος, Η διοικητική οργάνωσις κατά την Ελληνικήν Επανάστασιν, 1821-1827, εν Αθήναις 1966.
  • Κ. Μάγερ, Ιστορία του ελληνικού Τύπου, τόμος Α΄ (1821 - 1826), Αθήνα 1957.
  • Ν. Ε. Σκιαδάς, Χρονικό της Ελληνικής Τυπογραφίας, τόμοι Α' (1476 - 1828) και Γ’ (1863 - 1909), Αθήνα 1982.
  • Στ. Κ. Τσίντζος, Μεσολόγγι κοιτίς της Ελευθερίας, Αθήναι 1936.
  • Κ. Παπαρρηγόπουλος (Π. Καρολίδης - Γ. Αναστασιάδης), Ιστορία του Ελληνικού ‘Εθνους, Θεσσαλονίκη 1994.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

  • Ελληνικά Χρονικά, Μέδουσα, Ψηφιακό Αποθετήριο: Ψηφιακό αντίγραφο τευχών της εφημερίδας
  • Βασίλης Φουρτούνης, Τα έντυπα της επανάστασης [1]