SMERSH: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον Dimth (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρήστης:Glorious 93|Glor...
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Ο '''ΣΜΕΡΣ''' ([[Ρωσικά|ρωσ.:]] '''СМЕРШ''' ακρώνυμο για το '''Смер'''ть '''Ш'''пионам<ref>http://news.bbc.co.uk/hi/russian/life/newsid_2954000/2954799.stm</ref> ''Σμερτ Σπιόναμ'' που σημαίνει: Θάνατος στους κατασκόπους, [[αγγλικά]]: SMERSH) (Ειδικές Μέθοδοι Ανίχνευσης Κατασκοπείας) ήταν τμήμα [[Αντικατασκοπεία|αντικατασκοπείας]] του [[Κόκκινος Στρατός|Σοβιετικού Στρατού]] και ιδρύθηκε στις στις [[14 Απριλίου]] [[1943]].<ref>{{cite web|url=http://www.systemaspetsnaz.com/the-soviet-army.htm|title=The Soviet Army}}</ref><ref name="Anton"> Anton Antonov-Ovseenko ''Beria'', Moscow, ACT, 1999, ISBN 5-327-03178-1, pages 316-330 (Russian edition) </ref> Το κύριο καθήκον του ήταν να εξασφαλίσει την επιτυχία των επιχειρήσεων του Σοβιετικού Στρατού: Τη διερεύνηση, τη σύλληψη και την εξουδετέρωση αντισοβιετικών ατόμων, δολιοφθορείς, κατασκόπους, συνωμότες, στασιαστές, λιποτάκτες, καθώς και τα άτομα που χαρακτηρίζονται ως προδότες στο μέτωπο [[μάχη]]ς.<ref name="fas">[http://www.fas.org/irp/ops/ci/docs/ci2/chap1.pdf "CI in World War II", Counterintelligence Reader, Volume 2 Chapter 1]</ref>. Το όνομα πιστώνεται στον [[Ιωσήφ Στάλιν]]. Ο αρχικός λόγος της δημιουργίας του ήταν η αποτροπή των προσπαθειών των γερμανικών δυνάμεων να διεισδύσουν στον Κόκκινο Στρατό.
Ο '''SMERSH''' ([[Ρωσικά|ρωσ.:]] '''СМЕРШ''') (ελληνική απόδοση: Ειδικές Μέθοδοι Ανίχνευσης Κατασκοπείας) ήταν τμήμα [[Αντικατασκοπεία|αντικατασκοπείας]] του [[Κόκκινος Στρατός|Σοβιετικού Στρατού]] και ιδρύθηκε στις στις [[14 Απριλίου]] [[1943]].<ref>{{cite web|url=http://www.systemaspetsnaz.com/the-soviet-army.htm|title=The Soviet Army}}</ref><ref name="Anton"> Anton Antonov-Ovseenko ''Beria'', Moscow, ACT, 1999, ISBN 5-327-03178-1, pages 316-330 (Russian edition) </ref> Το κύριο καθήκον του ήταν να εξασφαλίσει την επιτυχία των επιχειρήσεων του Σοβιετικού Στρατού: Τη διερεύνηση, τη σύλληψη και την εξουδετέρωση αντισοβιετικών ατόμων, δολιοφθορείς, κατασκόπους, συνωμότες, στασιαστές, λιποτάκτες, καθώς και τα άτομα που χαρακτηρίζονται ως προδότες στο μέτωπο [[μάχη]]ς.<ref name="fas">[http://www.fas.org/irp/ops/ci/docs/ci2/chap1.pdf "CI in World War II", Counterintelligence Reader, Volume 2 Chapter 1]</ref>. Το όνομα πιστώνεται στον [[Ιωσήφ Στάλιν]]. Ο αρχικός λόγος της δημιουργίας του ήταν η αποτροπή των προσπαθειών των γερμανικών δυνάμεων να διεισδύσουν στον Κόκκινο Στρατό.
Ο οργανισμός έμεινε επίσημα σε ύπαρξη έως τις 4 Μαΐου 1946<ref name="Abakumov">[http://shieldandsword.mozohin.ru/personnel/abakumov_v_s.htm Service record for Victor Abakumov, Head of SMERSH GUKR] (in Russian) Retrieved 2012-07-21</ref><ref name="Selivanovsky">[http://shieldandsword.mozohin.ru/personnel/selivanovskiy_n_n.htm Service record for Nicholas Selivanovsky, Deputy Head of SMERSH GUKR] (in Russian) Retrieved 2012-07-21</ref> όταν τα καθήκοντά του συγχωνεύτηκαν με [[Λαϊκό Κομισαριάτο για την Ασφάλεια του Κράτους Security|NKGB]]<ref name="Parrish">{{cite book| last = Parrish| first = Michael| title = The Lesser Terror Soviet State Security, 1939–1953| url = http://books.google.com/?id=NDgv5ognePgC&pg=PA114| accessdate = May 18, 2011| year = 1996| publisher = Greenwood Publishing Group| isbn = 0-275-95113-8| pages = 114–120 }}</ref>. Κεφαλή του οργανισμού σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του ήταν ο [[Βίκτορ Αμπακούμοφ]], ο οποίος έγινε Υπουργός Ασφαλείας του Κράτους στα μεταπολεμικά χρόνια.
Ο οργανισμός έμεινε επίσημα σε ύπαρξη έως τις 4 Μαΐου 1946<ref name="Abakumov">[http://shieldandsword.mozohin.ru/personnel/abakumov_v_s.htm Service record for Victor Abakumov, Head of SMERSH GUKR] (in Russian) Retrieved 2012-07-21</ref><ref name="Selivanovsky">[http://shieldandsword.mozohin.ru/personnel/selivanovskiy_n_n.htm Service record for Nicholas Selivanovsky, Deputy Head of SMERSH GUKR] (in Russian) Retrieved 2012-07-21</ref> όταν τα καθήκοντά του συγχωνεύτηκαν με [[Λαϊκό Κομισαριάτο για την Ασφάλεια του Κράτους Security|NKGB]]<ref name="Parrish">{{cite book| last = Parrish| first = Michael| title = The Lesser Terror Soviet State Security, 1939–1953| url = http://books.google.com/?id=NDgv5ognePgC&pg=PA114| accessdate = May 18, 2011| year = 1996| publisher = Greenwood Publishing Group| isbn = 0-275-95113-8| pages = 114–120 }}</ref>. Κεφαλή του οργανισμού σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του ήταν ο [[Βίκτορ Αμπακούμοφ]], ο οποίος έγινε Υπουργός Ασφαλείας του Κράτους στα μεταπολεμικά χρόνια.



Έκδοση από την 17:44, 2 Σεπτεμβρίου 2014

Ο SMERSH (ρωσ.: СМЕРШ) (ελληνική απόδοση: Ειδικές Μέθοδοι Ανίχνευσης Κατασκοπείας) ήταν τμήμα αντικατασκοπείας του Σοβιετικού Στρατού και ιδρύθηκε στις στις 14 Απριλίου 1943.[1][2] Το κύριο καθήκον του ήταν να εξασφαλίσει την επιτυχία των επιχειρήσεων του Σοβιετικού Στρατού: Τη διερεύνηση, τη σύλληψη και την εξουδετέρωση αντισοβιετικών ατόμων, δολιοφθορείς, κατασκόπους, συνωμότες, στασιαστές, λιποτάκτες, καθώς και τα άτομα που χαρακτηρίζονται ως προδότες στο μέτωπο μάχης.[3]. Το όνομα πιστώνεται στον Ιωσήφ Στάλιν. Ο αρχικός λόγος της δημιουργίας του ήταν η αποτροπή των προσπαθειών των γερμανικών δυνάμεων να διεισδύσουν στον Κόκκινο Στρατό. Ο οργανισμός έμεινε επίσημα σε ύπαρξη έως τις 4 Μαΐου 1946[4][5] όταν τα καθήκοντά του συγχωνεύτηκαν με NKGB[6]. Κεφαλή του οργανισμού σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής του ήταν ο Βίκτορ Αμπακούμοφ, ο οποίος έγινε Υπουργός Ασφαλείας του Κράτους στα μεταπολεμικά χρόνια.

Παραπομπές

  1. «The Soviet Army». 
  2. Anton Antonov-Ovseenko Beria, Moscow, ACT, 1999, ISBN 5-327-03178-1, pages 316-330 (Russian edition)
  3. "CI in World War II", Counterintelligence Reader, Volume 2 Chapter 1
  4. Service record for Victor Abakumov, Head of SMERSH GUKR (in Russian) Retrieved 2012-07-21
  5. Service record for Nicholas Selivanovsky, Deputy Head of SMERSH GUKR (in Russian) Retrieved 2012-07-21
  6. Parrish, Michael (1996). The Lesser Terror Soviet State Security, 1939–1953. Greenwood Publishing Group. σελίδες 114–120. ISBN 0-275-95113-8. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2011. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι