Ρω: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Κρατύλος |
||
| Γραμμή 13: | Γραμμή 13: | ||
Το πεζό ρ χρησιμοποιείται για: |
Το πεζό ρ χρησιμοποιείται για: |
||
* να συμβολίζει [[πυκνότητα|πυκνότητες]] στην [[φυσική]]. |
* να συμβολίζει [[πυκνότητα|πυκνότητες]] στην [[φυσική]]. |
||
Ο [[Σωκράτης]] στον [[Πλάτων|πλατωνικό]] διάλογο [[Κρατύλος|Κρατύλο]] χαρακτηρίζει το ρω «το γράμμα που έλκει την ψυχή περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο»<ref>{{Cite book|title = Πλάτων, Κρατύλος, ή περί ορθότητος ονομάτων, λογικός|last = Κεντρωτής|first = Γιώργος|publisher = Gutenberg|year = 2013|isbn = 978-960-01-1537-6|location = Αθήνα|pages = 288,289|origyear = 2001|edition = β' βελτιωμένη}}</ref> και πλέκει ένα μεγάλο μέρος της θεωρίας του γύρω από αυτό. Ασπαζόμενος το [[Ηράκλειτος|ηρακλείτειο]] δόγμα περί ροής, θεωρεί ότι το ρω είναι το γράμμα που προάγει τη ροή κι έτσι οι λέξεις που το περιέχουν αποκτούν θετική σημασία, σε αντιδιαστολή με το [[λάμδα]] που θεωρεί ότι ανακόπτει τη ροή.[[Κατηγορία:Ελληνικό αλφάβητο|ρ]] |
|||
[[Κατηγορία:Ελληνικό αλφάβητο|ρ]] |
|||
Έκδοση από την 18:18, 1 Σεπτεμβρίου 2014
Το γράμμα ρω (επίσης ρο) (κεφαλαίο Ρ, πεζό ρ ή ϱ) είναι το δέκατο έβδομο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου.
Στην αρχαία ελληνική κάθε λέξη που ξεκινούσε από ρ έφερε δασεία: Ῥᾴδιον. Γι αυτό το λόγο στη λατινική μεταγραφή ελληνικών λέξεων που αρχίζουν από ρ το λατινικό r, στην αρχή της λέξης, ακολουθείται πάντοτε από το h: λ.χ (Ῥόδος - Rhodes ), ( ῥαψῳδία - rhapsody ) κ.α. Το h αντιστοιχεί στη δασεία που έφερε το γράμμα. Ο λόγος που το ρ στην αρχή των λέξεων έφερε δασεία ήταν ότι παλαιότερα πριν από το ρ προηγούνταν το αρχαϊκό γράμμα δίγαμμα (Ϝ), το οποίο καθώς βαθμιαία σιγήθηκε σημειώθηκε με τη δασεία, η οποία με τη σειρά της σιγήθηκε επίσης. Λέξεις που αρχίζουν από ρ και γίνονται δεύτερο συνθετικό λέξης, διπλασιάζουν το ρ.[εκκρεμεί παραπομπή] Στο πρώτο ρ έμπαινε ψιλή, ενώ στο δεύτερο δασεία (Καλλιῤῥόη - Callirrhoe). Λόγω του ήχου του διπλού ρ, που έμοιαζε με τον ήχο που παράγει ο σκύλος όταν είναι θυμωμένος, οι Λατίνοι γραμματικοί ονόμαζαν το γράμμα ρ littera canina (σκυλίσιο γράμμα).
Προήλθε από το φοινικικό γράμμα res, που στα φοινικικά σήμαινε κεφάλι.
To ρω έχει άμεση σχέση με το γράμμα R, r άλλων αλφαβήτων.
Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία ρ´ = 100.
Το πεζό ρ χρησιμοποιείται για:
- να συμβολίζει πυκνότητες στην φυσική.
Ο Σωκράτης στον πλατωνικό διάλογο Κρατύλο χαρακτηρίζει το ρω «το γράμμα που έλκει την ψυχή περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο»[1] και πλέκει ένα μεγάλο μέρος της θεωρίας του γύρω από αυτό. Ασπαζόμενος το ηρακλείτειο δόγμα περί ροής, θεωρεί ότι το ρω είναι το γράμμα που προάγει τη ροή κι έτσι οι λέξεις που το περιέχουν αποκτούν θετική σημασία, σε αντιδιαστολή με το λάμδα που θεωρεί ότι ανακόπτει τη ροή.
- ↑ Κεντρωτής, Γιώργος (2013) [2001]. Πλάτων, Κρατύλος, ή περί ορθότητος ονομάτων, λογικός (β' βελτιωμένη έκδοση). Αθήνα: Gutenberg. σελίδες 288,289. ISBN 978-960-01-1537-6.