Οροσειρά της Αλάσκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 37: Γραμμή 37:


==Υποσειρές (από δυτικά προς ανατολή)==
==Υποσειρές (από δυτικά προς ανατολή)==
[[File:Alaska Range Mountain Peaks.jpg|thumb|right|Alaska Range Mountain Peaks]]
[[File:Alaska Range Mountain Peaks.jpg|thumb|right|Κορυφές της οροσειράς της Αλάσκας]]
* [[Neacola Mountains]]<ref name="sw_end"/>
* [[όρη Νεακόλα]]<ref name="sw_end"/>
* [[όρη Ρεβελέισιον]]
* [[Revelation Mountains]]
* [[όρη Τεοκάλι]]
* Teocalli Mountains
* [[Kichatna Mountains]]
* [[όρη Κιτσάτνα]]
* Κεντρική οροσειρά της Αλάσκας/[[Ντενάλι]] ορεινός όγκος
* Central Alaska Range/[[Denali]] Massif
* Ανατολική οροσειρά της Αλάσκας/ οροσειρά Χέιζ
* Eastern Alaska Range/[[Mount Hayes|Hayes]] Range
* [[Delta Mountains]]
* [[όρη Ντέλτα]]
* [[Mentasta Mountains]]
* [[όρη Μεντάστα]]
* [[Nutzotin Mountains]]
* [[όρη Νουτζότιν]]


==Documented wilderness traverses of Alaska Range==
==Documented wilderness traverses of Alaska Range==

Έκδοση από την 09:54, 26 Αυγούστου 2014

Οροσειρά της Αλάσκας
Υψηλότερο Σημείοόρος ΜακΚίνλεϊ
Υψόμετρο6.168 μ.

Η οροσειρά της Αλάσκας είναι σχετικά στενή, 650-χλμ.-μήκος (400 mi) οροσειρά στην Νότια Κεντρική Αλάσκα των ΗΠΑ, με τη λίμνη Κλαρκ στο ΝΔ άκρο της[1] έως τον Γουάιτ Ρίβερ στην περιοχή Γιουκόν του Καναδά νοτιοανατολικά. Το υψηλότερο βουνό της Βόρειας Αμερικής είναι το Ντενάλι (ή όρος ΜακΚίνλεϊ) και ανήκει στην οροσειρά της Αλάσκας. Πρόκειται για την υψηλότερη οροσειρά μετά της Άνδεις, εκτός Ασίας.

Περιγραφή και ιστορία

View of Alaska Range from Denali National Park
Θέα από το εθνικό πάρκο Ντενάλι

Η οροσειρά σχηματίζει τόξο με προσανατολισμό ανατολικά προς δυσμάς με το βορειότερο τμήμα της στο κέντρο. Από εκεί αλλάζει κατεύθυνση ΝΔ προς τη χερσόνησο της Αλάσκας και τις Αλεούτιες νήσους και ΝΑ προς της οροσειρές της ακτής του Ειρηνικού. Τα βουνά λειτουργούν ως φυσικό φράγμα στη ροή υγρού αέρα από τον κόλπο της Αλάσκας βόρεια και ως εκ τούτου διακρίνεται για τον πολύ άσχημο καιρό της. Η βαριά χιονόπτωση τροφοδοτεί μια σειρά μεγάλων παγετώνων. Την οροσειρά διασχίζουν μεγάλοι ποταμοί, ανάμεσα στους οποίους ο ποταμός Ντέλτα και ο ποταμός Νενάνα στο κέντρο της οροσειράς και οι ποταμοί Ναμπέσνα και Τζιζάνα ανατολικά.

Παγετώνας της οροσειράς της Αλάσκας

Η οροσειρά είναι τμήμα του Δακτύλιου Φωτιάς του Ειρηνικού και το Ρήγμα Ντενάλι που διατρέχει το νότιο άκρο της οροσειράς είναι υπέυθυνο για αριθμό σεισμών. Το όρος Σπουρ είναι στρωματοηφαίστειο[2] στο βορειοανατολικό άκρο του Αλεούτιου Ηφαιστειακού Τόξου της Αλάσκας, που έχει δύο διόδους, την κορυφή Σπουρ και τη γειτονική Κράτερ Πικ (Κορυφή Κρατήρα).

Ονοματοδοσία

Το όνομα "οροσειρά της Αλάσκας" φαίνεται ότι καταγράφτηκε για αυτά τα βουνά το 1869 από τον φυσιολόγο Γ. Χ. Νταλ. Το 1849 ο Κόνσταντιν Γκρέγουϊνγκ (Constantin Grewingk) έδωσε το όνομα "Τσιγκμίτ" στην οροσειρά. Χάρτης του General Land Office το 1869 ονομάζει το νοτιοδυτικό τμήμα της οροσειράς "όρη Τσιγκμίτ" και το βορειοανατολικό τμήμα "όρη Μπίβερ"[3]. Ωστόσο, τα όρη Τσιγκμίτ θεωρουνται πλέον τμήμα της Αλεούτιας οροσειράς.

Μείζονες κορυφές

Το ΜακΚίνλεϊ, σεμία σπάνια καθαρή ημέρα

Υποσειρές (από δυτικά προς ανατολή)

Κορυφές της οροσειράς της Αλάσκας

Documented wilderness traverses of Alaska Range

The Denali Highway passes through the Alaska Range and offers travelers a close up-look at some of the lower peaks
  • Mentasta Lake to Kitchatna Mountains (1981): Scott Woolums, George Beilstein, Steve Eck, and Larry Coxen by skis: first traverse. 375 miles (604 km) in 45 days.[4]
  • Canada to Lake Clark (1996): Roman Dial, Carl Tobin, and Paul Adkins by mountain bike and packraft: first full length traverse. 775 miles (1,247 km) in 42 days.[5]
  • Tok to Lake Clark (1996): Kevin Armstrong, Doug Woody, and Jeff Ottmers by snowshoe, foot, and packraft: first foot traverse. 620 miles (1,000 km) in 90 days.[6]

-->

Παραπομπές σημειώσεις

Ο παγετώνας Γκουλκάνα τροφοδοτείται από τους πάγους της οροσειράς της Αλάσκας
  1. 1,0 1,1 Οι πηγές διαφέρουν σε ό,τι αφορά στον ακριβή γεωγραφικό προσδιορισμό της οροσειράς. Η καταχώριση στο Board on Geographic Names είναι αντιφατική.
  2. «Στρωματοηφαίστεια». Γεωλογικό τμήμα πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγ 2014.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  3. Name history from the Board on Geographic Names entry for the Alaska Range.
  4. American Alpine Journal (1982), Vol. 24. Pages 137-138
  5. "A Wild Ride," National Geographic Magazine (1997), Vol. 191. Pages 118-131
  6. American Alpine Journal (1997), Vol. 39. Pages 169-170

Περαιτέρω ανάγνωση

  • Churkin, M., Jr., and C. Carter. (1996). Stratigraphy, structure, and graptolites of an Ordovician and Silurian sequence in the Terra Cotta Mountains, Alaska Range, Alaska [U.S. Geological Survey Professional Paper 1555]. Washington, D.C.: U.S. Department of the Interior, U.S. Geological Survey.