Δημήτριος Ταγκόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Xaris333 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 35: Γραμμή 35:


{{DEFAULTSORT:Ταγκοπουλος Δημητριος}}
{{DEFAULTSORT:Ταγκοπουλος Δημητριος}}
{{Στοιχεία προσώπου
|ΟΝΟΜΑ= Δημήτριος Ταγκόπουλος
|ΑΛΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ= Ταγκόπουλος Δημήτριος
|ΜΙΚΡΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ= Έλληνας δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού [[Νουμάς]]
|ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ=
|ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ=1860
|ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ= [[Ύδρα]], [[Ελλάδα]]
|ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ= 21 Μαρτίου
|ΕΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ=1926
|ΤΟΠΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ= [[Αθηνα]], [[Ελλάδα]]
}}


[[Κατηγορία:Έλληνες δημοσιογράφοι]]
[[Κατηγορία:Έλληνες δημοσιογράφοι]]
[[Κατηγορία:Έλληνες συγγραφείς]]
[[Κατηγορία:Έλληνες συγγραφείς]]
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1867]]
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1926]]
[[Κατηγορία:Υδραίοι]]
[[Κατηγορία:Υδραίοι]]

Έκδοση από την 20:04, 17 Ιουλίου 2014

Ο Δημήτριος Ταγκόπουλος ήταν Έλληνας πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και εκδότης (Ύδρα 186021 Μαρτίου[1] 1926). Αν και εργάστηκε στον χώρο της δημοσιογραφίας, διακρίθηκε πιο πολύ ως λογοτέχνης, κριτικός και θεατρικός συγγραφέας. Γνωστότατο είναι το περιοδικό Νουμάς, που ο ίδιος εξέδωσε.

Βιογραφικά στοιχεία

Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας αλλά για βραχύ χρονικό διάστημα, καθώς επιδόθηκε στο γράψιμο σε εφημερίδες της εποχής, όπως ο Ραμπαγάς, η Εστία και το Έθνος. Σύμφωνα με άλλη πηγή[2], ολοκλήρωσε τις σπουδές του και το 1890 αναγορεύθηκε διδάκτορας της ιατρικής, ενώ στη συνέχεια άσκησε για μικρό διάστημα την ιατρική στη Θεσσαλία. Επέστρεψε οριστικά στην Αθήνα το 1896 και από τότε αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στα γράμματα. Είχε ήδη εκδώσει τη σατιρική εφημερίδα Δον Κιχώτης το 1894[3]. Εξέδωσε και το δικό του περιοδικό, τον Νουμά, το 1903, ένα περιοδικό το οποίο αναδείχθηκε σε στυλοβάτη της δημοτικής γλώσσας. Το «Νουμάς» το είχε ήδη χρησιμοποιήσει ο ίδιος ως ψευδώνυμο στην Εστία. Χρησιμοποιούσε επίσης σε άλλα έντυπα το ψευδώνυμο «Κύριος Ιερεμίας». Ο Δ. Ταγκόπουλος φιλοδοξούσε να θεωρείται κυρίως θεατρικός συγγραφέας. διορίστηκε γραμματέας στη Σχολή Καλών Τεχνών και τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών, δύο χρόνια πριν τον θάνατό του, που συνέβη το 1926.

Έργα

Ποιήματα

  • Πρώτοι στίχοι (1890)

Θεατρικά έργα

  • Ζωντανοί και πεθαμένοι (1905)
  • Ο άσωτος (1906)
  • Οι αλυσίδες (1907)
  • Στην εξώπορτα (1908)
  • Ο λυτρωμός (1921)
  • Μητέρα (1924)

Πεζά

Τα τραγούδια του Ραμπαγά (1898, με κείμενα του Κλ. Τριανταφύλλου)

  • Οι απόγονοι (1914)
  • Πίσω από τα κάγκελα (1919)
  • Τρία διηγήματα (1919)
  • Πλάι στην αγάπη ( 1920)
  • Αγαπώντας κι άλλα διηγήματα (1922)
  • Θέμης Βρανάς (1923)
  • Δυο αγάπες (1924)

Κριτικές και φιλολογικές εργασίες

  • Φιλολογικά πορτραίτα (1922).

Παραπομπές-πηγές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι