Κάλαμος Λευκάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ →Ιστορία: . |
μ . |
||
Γραμμή 10: | Γραμμή 10: | ||
| αρχιπέλαγος = [[Ιόνιο Πέλαγος]] |
| αρχιπέλαγος = [[Ιόνιο Πέλαγος]] |
||
| σύμπλεγμα = [[Τηλεβοΐδες νήσοι]] |
| σύμπλεγμα = [[Τηλεβοΐδες νήσοι]] |
||
| έκταση = |
| έκταση = 27 |
||
|υψηλότερη_κορυφή = Βουνί |
|υψηλότερη_κορυφή = Βουνί |
||
|υψόμετρο = 745 |
|υψόμετρο = 745 |
Έκδοση από την 13:43, 29 Μαΐου 2014
Συντεταγμένες: 38°37′56″N 20°54′53″E / 38.6323°N 20.9148°E
Η Κάλαμος στο ηλιοβασίλεμα | |
Γεωγραφία | |
---|---|
Αρχιπέλαγος | Ιόνιο Πέλαγος |
Νησιωτικό σύμπλεγμα | Τηλεβοΐδες νήσοι |
Έκταση | 27 km² |
Υψόμετρο | 745 μ |
Υψηλότερη κορυφή | Βουνί |
Χώρα | |
Περιφέρεια | Ιονίων Νήσων |
Νομός | Λευκάδας |
Πρωτεύουσα | Κάλαμος |
Δημογραφικά | |
Πληθυσμός | 543 (απογραφής 2001) |
Πρόσθετες πληροφορίες | |
Ιστοσελίδα | www.kalamosisland.gr |
Σχετικά πολυμέσα |
Η Κάλαμος ή ο Κάλαμος, (27,88 τ. χλμ κάτ. 543, 2001),[1] είναι μικρό νησί στο Ιόνιο Πέλαγος, σε πολύ κοντινή απόσταση από τη δυτική ακτή της Αιτωλοακαρνανίας.
Το νησί βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το χωριό Μύτικας της Αιτωλοακαρνανίας αλλά παρά την κοντινή του απόσταση ανήκει διοικητικά στο Νομό Λευκάδας μαζί με άλλα μικρά νησιά της περιοχής. Είναι κυρίως ορεινό, η κορυφή μάλιστα του βουνού που δεσπόζει στο νησί φτάνει τα 745 μ. Η επικοινωνία με την ηπειρωτική χώρα γίνεται με καΐκια που εκτελούν δρομολόγια από και προς τον Μύτικα στην ακτή της Αιτωλοακαρνανίας. Το νησί φημίζεται για τις όμορφες παραλίες του και αρκετοί το επισκέπτονται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Ιστορία
Το νησί έγινε γνωστό στα Ορλωφικά από τις επιδρομές που εξαπέλυσε από τις ακτές του ο Λάμπρος Κατσώνης το 1791. Στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 το νησί ήταν έρημο. Μετά τη Μάχη του Πέτα (4 Ιουλ. 1822) όσοι δεν μπόρεσαν να καταφύγουν στο Μεσολόγγι αποβιβάστηκαν στην Κάλαμο που τότε τελούσε υπό αγγλική κυριαρχία. Ο τότε αρμοστής Τόμας Μαίτλαντ θεώρησε ανεπιθύμητους τους επαναστάτες και τους ξαπέστειλε.[2]
Παραπομπές
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τόμ. 12, σ.763 ISBN 960-8177-62-6
- ↑ Δημήτριος Φωτιάδης, Η Επανάσταση του 21, τόμ. Β΄. σ. 291
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
|