Ερμούπολη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ Αφαίρεση κατηγορίας
Γραμμή 97: Γραμμή 97:
[[Κατηγορία:Πόλεις της Ελλάδας]]
[[Κατηγορία:Πόλεις της Ελλάδας]]
[[Κατηγορία:Σύρος]]
[[Κατηγορία:Σύρος]]
[[Κατηγορία:Δήμοι του νομού Κυκλάδων|Ε]]
[[Κατηγορία:Ελληνικοί λιμένες]]
[[Κατηγορία:Ελληνικοί λιμένες]]
[[Κατηγορία:Λιμένες της Μεσογείου]]
[[Κατηγορία:Λιμένες της Μεσογείου]]

Έκδοση από την 20:14, 30 Απριλίου 2014

Συντεταγμένες: 37°26′0″N 24°55′0″E / 37.43333°N 24.91667°E / 37.43333; 24.91667

Ερμούπολη
Πόλη
Τοποθεσία στον χάρτη
Τοποθεσία στον χάρτη
Ερμούπολη
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΝοτίου Αιγαίου
Πληθυσμός11.039, 11.938, 12.949, 11.407 και 16.971[1]
Ταχυδρομικός κώδικας84100
Τηλεφωνικός κωδικός22810
Ιστοσελίδαhttp://www.hermoupolis.gr/
Η Ερμούπολη

Η Ερμούπολη είναι πρωτεύουσα της Σύρου, του Νομού Κυκλάδων και έδρα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. Βρίσκεται στη ανατολική πλευρά της Σύρου και είναι γνωστή και για το ναυπηγείο της και τον σημαντικό λιμένα της. Παλιότερα υπήρξε βιομηχανικό, ναυτιλιακό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας, ενώ πλέον αποτελεί γραφικό θέρετρο. Σήμερα λειτουργεί και τμήμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Έχει 13,400 κατοίκους[2].

Η Ερμούπολη βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του νησιού της Σύρου και συνδέεται ακτοπλοϊκά όλο τον χρόνο με τον Πειραιά (καθημερινά), με όλες τις υπόλοιπες Κυκλάδες, με τα Δωδεκάνησα και με τη Χίο και τη Μυτιλήνη.

Τα βαπόρια
Τα βαπόρια

Ιστορία της Ερμούπολης

Η Ερμούπολη άρχισε να κατοικείται από τους πρόσφυγες που ήρθαν σταδιακά στο νησί από τη Μικρά Ασία, τη Χίο, την Κάσο, τα Ψαρά και την Κρήτη από το 1822. Οι πρώτοι πρόσφυγες ήταν θύματα των σφαγών που είχε εξαπολύσει ο τουρκικός στόλος σε αυτές τις περιοχές το 1822[3]. Άρχικα περί τους 30.000 πρόσφυγες είχαν εγκατασταθεί στην Τήνο, λόγω όμως της πανούκλας που είχε ενσκύψει μεταφέρθηκαν στην Σύρο σε καλύβες ή στην Άνω Σύρο. Επειδή και τα σχέδια της Ελληνικής κυβέρνησης για μεταγκατάστασή τους σε άλλαμέρη δεν πραγματοποιήθηκαν τελικά παρέμειναν στη Σύρο.[4]. Η ύπαρξη καθολικών στο νησί της Σύρου είχε θέσει το νησί υπό την προστασία των δυτικών μεγάλων δυνάμεων της εποχής. Έτσι οι πρόσφυγες αναζήτησαν στο νησί της Σύρου κυρίως ασφάλεια. Από τις εσωτερικές αυτές μεταναστεύσεις, εξάλλου, έχουν πάρει το όνομά τους κάποιες συνοικίες της Ερμούπολης, όπως το "Βροντάδο". Η ονομασία της πόλης αποφασίστηκε με πρωτότυπο τρόπο, σε συμβούλιο που έγινε το 1823 από τους πρώτους οικιστές της πόλης έξω από τη μητρόπολη (Μεταμόρφωση) και ονομάστηκε Ερμούπολη προς τιμή του αρχαίου θεού του εμπορίου Ερμή.

Οι Πρόσφυγες το 1823 κτίζουν τον ιερό ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στην κορυφή του λόφου, γύρω από τον οποίο είναι χτισμένη σήμερα η Ερμούπολη. Σήμερα αποτελεί την Μητρόπολη των Ορθοδόξων κατοίκων της Σύρου. Το 1828 μετά από απογραφή,ο ο πληθυσμόςτης πόλης αριθμεί 13.805 κατοίκους[5] Το 1833 ακριβώς 11 χρόνια από τη στιγμή που έφτασαν οι πρώτοι πρόσφυγες στο νησί χτίζουν το πρώτο Δημόσιο Γυμνάσιο της Ελεύθερης Ελλάδας με γυμνασιάρχη το Νεόφυτο Βάμβα. Μάλιστα το γυμνάσιο της Σύρου τελείωσε αρκετά χρόνια μετά ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Την ίδια εποχή ιδρύεται το πρώτο εργοστάσιο βυρσοδεψίας στην Σύρο, και χτίζεται το λιμάνι της πόλης. Τα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους τα περισσότερα από τα ξένα πλοία πιάνουν μόνο Σύρο απ‘ όπου γίνεται και το διαμετακομιστικό εμπόριο με την υπόλοιπη Ελλάδα, Ρωσία και Ανατολή. Η συμμετοχή της καθολικής κοινότητας στην αστική ανάπτυξη είναι πολύ περιορισμένη: το1879 εκπροσωπέι το 1,7% του πληθυσμού, το 1907 το 3,1%, το 1928 το 6,4%, ενώ το 1961 είχε το7,3%[6] Μεταξύ 1840 και 1880 η Ερμούπολη αναπτύσσεται ραγδαία και μετατρέπεται σε κοσμοπολίτικη υδροκεφαλική πόλη,απόρροια μαζικής εξωτερικής εισόδου μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, με αναπτυγμένη αστική τάξη: το 1856 αναφέρεται ως η δεύτερη πόλη μετά την Αθήνα σε πληθυσμό. [7]. Το 1844 η αρτισύστατη Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ιδρύει το πρώτο υποκατάστημά της στην Ερμουπολη.[8] Το 1848 άρχισε να χτίζεται η αριστοκρατική συνοικία της Σύρου, τα Βαπόρια και ναός του Αγίου Νικολάου. Το 1864 εγκαινιάστηκε το θέατρο "Απόλλων"[α]. Είναι έργο του Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέτρο Σαμπό. Το επιβλητικό δημαρχείο της πόλης κτίστηκε από τον Ερνστ Τσίλλερ το 1876-1891. Το Φεβρουάριο του 1879 δημιουργείται στην Ερμούπολη το πρώτο, στην Ελλάδα[9], εργατικό Σωματείο. Το 1880, με απόφαση του δήμου Ερμούπολης στήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα μνημείο στον άγνωστο στρατιώτη του αγώνα του 1821.

Η Ερμούπολη άρχισε να παρακμάζει μετά το 1880 με την άνοδο του λιμανιού του Πειραιά, οπότε και ο κύριος όγκος του εμπορίου άρχισε να διεξάγεται από εκεί. [10] [11] Από τα μέσα του 19ου αιώνα στην ακτή της Ερμούπολης δημιουργείται μία μεγάλη βιομηχανική ζώνη με ναυπηγείο, βυρσοδεψεία, κλωστήρια, ατμόμυλους κ.α. Το 1928 γνωρίζει μιαν εφήμερη αναλαμπή όταν εγκαθίστανταισε αυτήν 3.032 π΄ροσφυγες από την Μικρά Ασία. Έκτοτε γνωρίζει μία σταδιακή πτώση πληθυσμιακή: 1928-1949: 11,6%. 1940-1951: 10,3%,1951-1961: 15,1%Τα αίτια της πρώσης αυτής οφείλονται στην πτώση των εμπορευματικών επιχειρήσεων, στον τερματισμό της ιστιοφόρου ναυσιπλοΐας, ,στη διακοπή των εμπορικών σχέσεων με Μάυρη Θάλασσα και Μικρά Ασία, η ηπειρωτική Ελλάδα γνωρίζει ραγδαία ανάπτυξη.[12]

Ο δήμος Σύρου-Ερμουπόλης

Το δημαρχείο της Ερμούπολης
Ο ναός του Αγίου Νικολάου στην Ερμούπολη

Ο Δήμος Σύρου-Ερμουπόλης είναι πλέον ο μοναδικός Δήμος του νησιού . Παλαιότερα (μέχρι το 2010) το νησί ήταν χωρισμένο σε τρεις δήμους Σύρος. Περιλαμβάνει διοικητικά και τη Νήσο Γυάρο. Σύμφωνα με τα προσωρινά αποτελέσματα της απογραφής πληθυσμού που διενήργησε το Μάιο η Ελληνική Στατιστική Αρχή, μικρή αύξηση πληθυσμού παρουσιάζει η Σύρος. Συγκεκριμένα ο πληθυσμός του νησιού ανέρχεται σε 21390 κατοίκους. Η πυκνότητα πληθυσμού ανά τετρ.χλμ ανέρχεται σε 209,91 κατοίκους. Έδρα του δήμου είναι η Ερμούπολη.

Ο δήμος περιλαμβάνει τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμούς:

Δ.δ. Ερμούπολης [ 11.799 ]
Δ.δ. Μάννα [ 1.601 ]

Σημειώσεις

  • α. ^ Αν και επικρατεί τοπικά η αντίληψη, πως το «Απόλλων» αποτελεί μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου, αυτή δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα.[13]

Παραπομπές

  1. ↑ Ελληνική απογραφή 1951. dlib.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/showdetails?p_id=10095559&p_derive=book&p_topic=10007862.
  2. ↑ http://www.statistics.gr/gr_tables/S1101_SAP_1_TB_DC_01_03_Y.pdf
  3. ↑ Emile Y.Kolondy, «Ερμούπολις-Σύρος. Γέννησις και εξέλιξις μιας Ελληνικής νησιωτικής πόλεως», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.8(1969-1970),σελ.253
  4. ↑ Emile Y.Kolondy, «Ερμούπολις-Σύρος. Γέννησις και εξέλιξις μιας Ελληνικής νησιωτικής πόλεως», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.8(1969-1970),σελ.254
  5. ↑ Έχει 4 συνοικισμούς και 3567 κατοικίες,346 μαγαζιά, 256 εργαστήριαEmile Y.Kolondy, «Ερμούπολις-Σύρος. Γέννησις και εξέλιξις μιας Ελληνικής νησιωτικής πόλεως», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.8(1969-1970),σελ.254
  6. ↑ Emile Y.Kolondy, «Ερμούπολις-Σύρος. Γέννησις και εξέλιξις μιας Ελληνικής νησιωτικής πόλεως», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.8(1969-1970),σελ.254
  7. ↑ Emile Y.Kolondy, «Ερμούπολις-Σύρος. Γέννησις και εξέλιξις μιας Ελληνικής νησιωτικής πόλεως», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.8(1969-1970),σελ.256
  8. ↑ Σταύρος Βαφιάς, «Το Α' εν Ερμουπόλει ναυτιλιακόν συνέδριον του 1902», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.9(1971-1973),σελ.588
  9. ↑ Δημητρίου, Μιχάλης (1985). «ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ, ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ». ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ. 1ος τ. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΥΤΟΠΙΣΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ. ΑΘΗΝΑ: ΠΛΕΘΡΟΝ. σελ. 85.  Unknown parameter |month= ignored (βοήθεια)
  10. ↑ Τουριστικός οδηγός Σύρος-Εκδόσεις Toubis
  11. ↑ Ιστορία της Ερμούπολης
  12. ↑ Emile Y.Kolondy, «Ερμούπολις-Σύρος. Γέννησις και εξέλειξις μιας Ελληνικής νησιωτικής πόλεως», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.8(1969-1970),σελ.256
  13. ↑ «Ερμούπολη - Δημοτικό Θέατρο "Απόλλων"». Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2013. 

Πηγές

  • Emile Y.Kolondy, «Ερμούπολις-Σύρος. Γέννησις και εξέλιξις μιας Ελληνικής νησιωτικής πόλεως», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.8(1969-1970),σελ.239-286
  • Σταύρος Βαφιάς, «Το Α' εν Ερμουπόλει ναυτιλιακόν συνέδριον του 1902», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.9(1971-1973),σελ.585-598

Βιβλιογραφία

  • Χρήστος Λούκος, «Επιδημία και κοινωνία. Η χολέρα στην Ερμούπολη της Σύρου (1854)», Μνήμων, Τόμος 14 (1992), σελ. 49-69
  • Χριστίνα Αγριαντώνη, «Oι μετασχηματισμοί της βιομηχανικής δομής της Eρμούπολης τον 19ο αιώνα» στο: E.M.N.E., Πρακτικά του διεθνούς συμποσίου ιστορίας, «H νεοελληνική πόλη», Aθήνα 1985, 2ος τ., σ. 603-608
  • Χριστίνα Αγριαντώνη,«H θέση της Eρμούπολης στην ελληνική οικονομία τον 19ο αιώνα. Oι παγίδες των πηγών», Tα Iστορικά 1/1983, σελ. 193-199.
  • Xριστίνα Aγριαντώνη-Aγγελική Φενερλή, Eρμούπολη-Σύρος. Iστορικό Oδοιπορικό , Oλκός, Aθήνα 1999

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


π • σ • ε Έδρες Περιφερειών της Ελλάδας
π • σ • ε Οι πρωτεύουσες των 74 περιφερειακών ενοτήτων της Ελλάδας
π • σ • ε Σχέδιο Καποδίστριας: Διοικητική διαίρεση του νομού Κυκλάδων
Δήμοι
Κοινότητες
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ερμούπολη&oldid=4635468"