Χιρόνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
+ σημερινή εικόνα
Γραμμή 30: Γραμμή 30:
Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης ήταν η ιβηρική εθνότητα των Ιντιγετών (''Indigeti''). Η πρώτη οχύρωση της πόλης ήρθε από τον [[Πομπήιος|Πομπηίο]] στη διάρκεια του πολέμου με τον Σερτώριο το 82-72 π.Χ. όποτε και αποφασίστηκε η δημιουργία ενός ''oppidum'' (περιτειχισμένης πόλης) πάνω στην ''Via Herculea'', μελλοντική ''Via Augusta''. Η πόλη αυτή ονομάστηκε ''Gerunda'' και συνδεόταν με την θάλασσα μέσω του κοντινού λιμανιού του [[Εμπόριον|Εμπορίου]]. Η πόλη δεν ξεπέρασε ποτέ τον χαρακτήρα της ως φρουρίο. Στη συνέχεια κατελήφθηκε από τους [[Βησιγότθοι|Βησιγότθους]], για τους οποίους υπήρξε ένα κύριο νομισματοκοπτείο, τους Μουσουλμάνους το 715 και τον [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνο]] το 785, ο οποίος την έκανε μία από τις 14 έδρες κομητειών της [[ισπανική μαρκία|Ισπανικής Μαρκίας]].<ref name=EB>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/231836/Girona Girona] ''[[Encyclopædia Britannica]]''.</ref>
Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης ήταν η ιβηρική εθνότητα των Ιντιγετών (''Indigeti''). Η πρώτη οχύρωση της πόλης ήρθε από τον [[Πομπήιος|Πομπηίο]] στη διάρκεια του πολέμου με τον Σερτώριο το 82-72 π.Χ. όποτε και αποφασίστηκε η δημιουργία ενός ''oppidum'' (περιτειχισμένης πόλης) πάνω στην ''Via Herculea'', μελλοντική ''Via Augusta''. Η πόλη αυτή ονομάστηκε ''Gerunda'' και συνδεόταν με την θάλασσα μέσω του κοντινού λιμανιού του [[Εμπόριον|Εμπορίου]]. Η πόλη δεν ξεπέρασε ποτέ τον χαρακτήρα της ως φρουρίο. Στη συνέχεια κατελήφθηκε από τους [[Βησιγότθοι|Βησιγότθους]], για τους οποίους υπήρξε ένα κύριο νομισματοκοπτείο, τους Μουσουλμάνους το 715 και τον [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνο]] το 785, ο οποίος την έκανε μία από τις 14 έδρες κομητειών της [[ισπανική μαρκία|Ισπανικής Μαρκίας]].<ref name=EB>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/231836/Girona Girona] ''[[Encyclopædia Britannica]]''.</ref>


Η κομητεία της Ζιρόνα, σε άμεση σχέση με την γειτονική κομητεία της Μπεσαλού, έπαιξε το ρόλο της ως αμυντικός προμαχώνας εναντίον των [[Μαυριτανοί|Μαυριτανών]] και σταδιακά μεγάλωσε σε μέγεθος και αμυντική ισχύ. Από την εποχή της κομητείας, εγκαταστάθηκαν στην πόλη ομάδες [[Εβραίοι|Εβραίων]], μετατρέποντάς την σε κέντρο διδασκαλείας της [[Καμπάλα (θρησκευτικό κίνημα)|Καμπάλα]] και κατασκευάζοντας μια από τις μέχρι σήμερα καλύτερα διατηρημένες εβραϊκές συνοικίες της Ευρώπης. Η παρουσία τους διήρκησε μέχρι το πογκρόμ του 1391, για να εξαφανιστούν οριστικά με τον διωγμό τους από τους Καθολικούς Μονάρχες στα τέλη του 15ου αιώνα.
Η κομητεία της Ζιρόνα, σε άμεση σχέση με την γειτονική κομητεία της Μπεσαλού, έπαιξε το ρόλο της ως αμυντικός προμαχώνας εναντίον των [[Μαυριτανοί|Μαυριτανών]] και σταδιακά μεγάλωσε σε μέγεθος και αμυντική ισχύ. Πριν την επιδημία πανώλης το 1347, η Ζιρόνα ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην Καταλωνία, με περίπου 10.000 κατοίκους<ref>{{cite book|title = Medieval Iberia: An Encyclopedia| author = E. Michael Gerli| publisher = Routledge |year = 2002 | isbn = 9781136771620 |page = 360 |url = http://www.google.gr/books?hl=el&lr=&id=euVJAgAAQBAJ&oi=fnd&pg=PP360&f=false#v=onepage&q&f=false}}</ref>. Από την εποχή της κομητείας, εγκαταστάθηκαν στην πόλη ομάδες [[Εβραίοι|Εβραίων]], μετατρέποντάς την σε κέντρο διδασκαλείας της [[Καμπάλα (θρησκευτικό κίνημα)|Καμπάλα]] και κατασκευάζοντας μια από τις μέχρι σήμερα καλύτερα διατηρημένες εβραϊκές συνοικίες της Ευρώπης. Η παρουσία τους διήρκησε μέχρι το πογκρόμ του 1391, για να εξαφανιστούν οριστικά με τον διωγμό τους από τους Καθολικούς Μονάρχες στα τέλη του 15ου αιώνα.


Η ένταξή της στο [[Στέμμα της Αραγονίας]] θα επιφέρει εμπορική και πληθυσμιακή άνθηση. Το 1414 δημιουργείται ο τίτλος του Δούκα της Ζιρόνα ως τίτλος του διαδόχου στο Στέμμα. Στα τέλη του 14ου αιώνα ο [[Πέτρος Γ' ο Τελετουργικός]] επεκτείνει τα τείχη της ακόμη περισσότερο προς την πλευρά του ποταμού Ονιάρ. Η πόλη θα υποφέρει πολιορκίες τα έτη 1653, 1684, 1694 και 1711, όπως και το 1809 από τον στρατό του Ναπολέοντα<ref>{{cite book|last=Pérez Galdós|first=Benito|title=Gerona|year=2004|publisher=Ed. Castalia|location=Madrid|isbn=978-84-9740-122-7}}</ref> . Το 1898 καταργείται ο χαρακτηρισμός της ως πόλη-φρούριο και γίνεται δυνατή η μερική κατεδάφιση των τειχών της.
Η ένταξή της στο [[Στέμμα της Αραγονίας]] θα επιφέρει εμπορική και πληθυσμιακή άνθηση. Το 1414 δημιουργείται ο τίτλος του Δούκα της Ζιρόνα ως τίτλος του διαδόχου στο Στέμμα. Στα τέλη του 14ου αιώνα ο [[Πέτρος Γ' ο Τελετουργικός]] επεκτείνει τα τείχη της ακόμη περισσότερο προς την πλευρά του ποταμού Ονιάρ. Η πόλη θα υποφέρει πολιορκίες τα έτη 1653, 1684, 1694 και 1711, όπως και το 1809 από τον στρατό του Ναπολέοντα<ref>{{cite book|last=Pérez Galdós|first=Benito|title=Gerona|year=2004|publisher=Ed. Castalia|location=Madrid|isbn=978-84-9740-122-7}}</ref> . Το 1898 καταργείται ο χαρακτηρισμός της ως πόλη-φρούριο και γίνεται δυνατή η μερική κατεδάφιση των τειχών της.

Έκδοση από την 10:56, 26 Απριλίου 2014

Συντεταγμένες: 41°59′04″N 02°49′16″E / 41.98444°N 2.82111°E / 41.98444; 2.82111

Ζιρόνα

Σημαία

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Χιρόνα
41°59′0″N 2°49′0″E
Χώρα Ισπανία
Αυτόνομη κοινότητα Καταλονία
Επαρχία Ζιρόνα (επαρχία)
ΚομάρκαΖιρονές
Διοικητική υπαγωγήΖιρονές
Ίδρυση1834
ΠροστάτηςNarcissus of Girona και Felix of Girona
Διοίκηση
 • mayor of GironaCarles Puigdemont i Casamajó
 • Μέλος του/τηςEurotowns network[1]
Έκταση39,14
Υψόμετρο70 μέτρα[2]
Πληθυσμός97 292
Ταχ. κωδ.17001-17007
Τηλ. κωδ.972
Ζώνη ώραςUTC+01:00
Ιστότοποςwww2.girona.cat/ca
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Ζιρόνα ή Χερόνα (στα καταλανικά κι επίσημα: Girona και στα ισπανικά: Gerona) είναι πόλη στην Καταλονία, στη βορειοανατολική Ισπανία, και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας. Η πόλη υπολογίζεται ότι το 2013 είχε 96.722 κατοίκους και βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Τερ, Ονιάρ και Γκουέλ, κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία. Θεωρείται από τις ομορφότερες πόλεις της Καταλονίας, χάρις στο γεωγραφικό της ανάγλυφο και το πλούσιο ιστορικό της κέντρο. Λόγω της θέσης της ως πέρασμα από την Ιβηρική χερσόννησο στην υπόλοιπη Ευρώπη έχει υποφέρει πολλές εισβολές και καταστροφές κατά τη διάρκεια της ύπαρξής της[3].

Ιστορία

Οι πρώτοι κάτοικοι της πόλης ήταν η ιβηρική εθνότητα των Ιντιγετών (Indigeti). Η πρώτη οχύρωση της πόλης ήρθε από τον Πομπηίο στη διάρκεια του πολέμου με τον Σερτώριο το 82-72 π.Χ. όποτε και αποφασίστηκε η δημιουργία ενός oppidum (περιτειχισμένης πόλης) πάνω στην Via Herculea, μελλοντική Via Augusta. Η πόλη αυτή ονομάστηκε Gerunda και συνδεόταν με την θάλασσα μέσω του κοντινού λιμανιού του Εμπορίου. Η πόλη δεν ξεπέρασε ποτέ τον χαρακτήρα της ως φρουρίο. Στη συνέχεια κατελήφθηκε από τους Βησιγότθους, για τους οποίους υπήρξε ένα κύριο νομισματοκοπτείο, τους Μουσουλμάνους το 715 και τον Καρλομάγνο το 785, ο οποίος την έκανε μία από τις 14 έδρες κομητειών της Ισπανικής Μαρκίας.[4]

Η κομητεία της Ζιρόνα, σε άμεση σχέση με την γειτονική κομητεία της Μπεσαλού, έπαιξε το ρόλο της ως αμυντικός προμαχώνας εναντίον των Μαυριτανών και σταδιακά μεγάλωσε σε μέγεθος και αμυντική ισχύ. Πριν την επιδημία πανώλης το 1347, η Ζιρόνα ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην Καταλωνία, με περίπου 10.000 κατοίκους[5]. Από την εποχή της κομητείας, εγκαταστάθηκαν στην πόλη ομάδες Εβραίων, μετατρέποντάς την σε κέντρο διδασκαλείας της Καμπάλα και κατασκευάζοντας μια από τις μέχρι σήμερα καλύτερα διατηρημένες εβραϊκές συνοικίες της Ευρώπης. Η παρουσία τους διήρκησε μέχρι το πογκρόμ του 1391, για να εξαφανιστούν οριστικά με τον διωγμό τους από τους Καθολικούς Μονάρχες στα τέλη του 15ου αιώνα.

Η ένταξή της στο Στέμμα της Αραγονίας θα επιφέρει εμπορική και πληθυσμιακή άνθηση. Το 1414 δημιουργείται ο τίτλος του Δούκα της Ζιρόνα ως τίτλος του διαδόχου στο Στέμμα. Στα τέλη του 14ου αιώνα ο Πέτρος Γ' ο Τελετουργικός επεκτείνει τα τείχη της ακόμη περισσότερο προς την πλευρά του ποταμού Ονιάρ. Η πόλη θα υποφέρει πολιορκίες τα έτη 1653, 1684, 1694 και 1711, όπως και το 1809 από τον στρατό του Ναπολέοντα[6] . Το 1898 καταργείται ο χαρακτηρισμός της ως πόλη-φρούριο και γίνεται δυνατή η μερική κατεδάφιση των τειχών της.

Η πόλη σήμερα είναι σημαντικός τουριστικός προορισμός. Κύρια αξιοθέατα της πόλης είναι ο καθεδρικός ναός της Σάντα Μαρία, τα αρχαία τείχη, η εκκλησία του Σαν Φελιού, η Πλάσα ντε λα Ιντεπεντένσια, τα σπίτια στο Ονυάρ. Στη πόλη βρίσκονται βιομηχανίες επεξεργασίας τροφίμων, όπως γάλα, μπισκότα και αλεύρι, υφαντουργίες.[4]

Ο καθεδρικός της Ζιρόνα

Αρχιτεκτονική

Ο Καθεδρικός ναός της Παναγίας της Ζιρόνα είναι η έδρα της τοπικής επισκοπής. Άρχισε να χτίζεται το 1312 για να αντικαταστήσει τον παλαιότερο ναό ρυθμού ρομανικού ρυθμού του 11ου αιώνα, από τον οποίο σήμερα διατηρείται ένας πύργος ("ο πύργος του Καρλομάγνου", la torre de Carlemany). Ολοκληρώθηκε οριστικά στα μέσα του 20ού αιώνα. Είναι γοτθικού στυλ με ένα μόνο κλίτος πλάτους 22 μέτρων, το οποίο και αποτελεί το πλατύτερο κλίτος οποιουδήποτε ρυθμού στον κόσμο μετά αυτό του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό, και το πλατύτερο σε εκκλησία γοτθικού ρυθμού. Στην πλατεία του καθεδρικου σώζονται απομεινάρια του ρωμαϊκού τείχους.

Ο περίπατος του τείχους γύρω από την παλιά πόλη.

Ο περίφημος «περίπατος του τείχους» (Passeig de la Muralla) είναι μια διαδρομή που ενώνει τα τείχη που περιτρυγριγυρίζουν την παλιά πόλη. Περιέχει τμήματα των τειχών του 9ου αιώνα και του ύστερου Μεσαίωνα (14 και 15ος αιώνας).

Γύρω από τον ποταμό Ονιάρ βρίσκονται χτισμένα κολλητά σπίτια διαφόρων χρωμάτων και μεγεθών, που συνθέτουν μια πολύ χαρακτηριστική εικόνα της πόλης. Κατασκευασμένα πάνω στα παλιά τείχη, είναι δείγμα της άτακτης αστικής ανάπτυξης που έζησε η πόλη κατά τον 20ό αιώνα. Ανάμσεά τους βρίσκεται και το σπίτι του καταλανού αρχιτέκτονα Ραφαέλ Μασό (Rafael Masó i Valentí,1880-1935).

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι δύο κύριοι κοινόχρηστοι χώροι, η ράμπλα της ελευθερίας (Rambla de la llibertat), κύρια είσοδος στην παλιά πόλη, και η πλατεία της Ανεξαρτησίας (Plaça de la Independència), που περιτριγυρίζεται από νεοκλασσικά κτήρια.

Μεταφορές

Η Ζιρόνα, όντας ο κύριος δρόμος εισόδου από την Γαλλία στην Ισπανία, διαθέτει τόσο αεροδρόμιο, όσο και σύνδεση με σιδηροδρομικό δίκτυο οδικό δίκτυο. Το Διεθνές αεροδρόμιο Ζιρόνα - Κόστα Μπράβα (Aeroport Internacional Girona Costa Brava) λειτουργεί ως σύνδεσμος με την πολύ τουριστική ακτή της επαρχίας και ως δευτερεύον σύνδεσμος με την Βαρκελώνη. Σιδηροδρομικά συνδέεται με το συμβατικό δίκτυο με τη Βαρκελώνη και το Ματαρό ενώ τα τρένα υψηλής ταχύτητας τη συνδέουν με το εξωτερικό (Μονπελιέρ, Παρίσι, Μιλάνο, Ζυρίχη) και τις κύριες πόλεις της Ισπανίας.

Παραπομπές

  1. ιστότοπος. eurotowns.org/members/. Ανακτήθηκε στις 17  Σεπτεμβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 www.idescat.cat/pub/?id=aec&n=925&t=2016.
  3. «Η πόλη των χιλίων επιδρομών». Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2014. 
  4. 4,0 4,1 Girona Encyclopædia Britannica.
  5. E. Michael Gerli (2002). Medieval Iberia: An Encyclopedia. Routledge. σελ. 360. ISBN 9781136771620. 
  6. Pérez Galdós, Benito (2004). Gerona. Madrid: Ed. Castalia. ISBN 978-84-9740-122-7. 

Βιβλιογραφία

  • VV.AA., Història de Girona; dir. Lluís Costa, coord. Julià Maroto; Girona : CCG Edicions, 2006.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι