Γερμανός Δημάκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 14:55, 21 Απριλίου 2014

Ο Καθηγούμενος Γερμανός Δημάκης, (1912- 2004) το κόσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος και όταν χειροτονήθηκε έλαβε το Γερμανός, γνωστός τον καιρό της Εθνικής Αντίστασης ως «Πάπα-Ανυπόμονος» ήταν ένας από τους πιο ονομαστούς ιερείς που πήρανε μέρος στην Αντίσταση.

Γεννήθηκε το 1912 στο Αγρύδιο Γορτυνίας. Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1934 στις 29 Ιουλίου. Όταν ο Βελουχιώτης, στις 14 Μαΐου του 1943 συγκροτούσε το αντιστασιακό σώμα και στρατολογούσε άνδρες στη περιοχή δυτικά του χωρίου Κουκουβίστα της Γκιώνας, πήγε και τον βρήκε ο αρχιμανδρίτης Γερμανός, ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγάθωνος, μια μονή κοντά στην Υπάτη όπου ήταν και πρόεδρος της κοινότητας και ταυτόχρονα επίτροπος της Μονής Δαδιού-Αμφίκλειας. Ύστερα από παρότρυνση του, αφού τον καταζητούσανε πλέον οι Ναζί, προσχώρησαν στον ΕΛΑΣ και ο μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ και ο μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος. Είχε χαρίσει ως φυλαχτό στον Άρη Βελουχιώτη ένα σταυρό, που ο αντιστασιακός καπετάνιος, κουβάλαγε πάντα μαζί του. Ως έμπιστος του Άρη Βελουχιώτη έμεινε γνωστός ως ο «παπάς του Άρη» και επειδή ριχνόταν πρώτος στη μάχη και παρότρυνε και τους συμπολεμιστές έμεινε πιο γνωστός ως «Πάπα-Ανυπόμονος». Διορίστηκε ως Στρατιωτικός Ιερέας του Γενικού Αντιστασιακού Στρατηγείου. Το 1946 μετά τη περίφημη Συμφωνία της Βάρκιζας επέστρεψε στο μοναστήρι του Αγάθωνος, όπου και έμεινε ως ηγούμενος όλα τα επόμενα χρόνια. Η συμμορία του εθνικόφρονα Βουρλάκη απήγαγε τον ηρωικό μοναχό και τον βασάνισε μέχρι να υποσχεθεί ότι θα αναθεματίσει τους Αριστερούς της Φθιώτιδας. Η Χούντα των Συνταγματαρχών δεν τον άφησε να ξεκουραστεί και να ασχοληθεί με το συγγραφικό του έργο. Τον κατήγγειλε ως ακραίο αριστερό και άπιστο χριστιανό και τον οδήγησε το 1968 στο Συνοδικό Δικαστήριο, το οποίο όμως τον αθώωσε. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του η εκκλησία τον αναγνώρισε ως ήρωα, και ως έναν από τους ελάχιστους κληρικούς που συμμετείχε στον αγώνα εναντίον του κατακτητή με τα όπλα και τις σφαίρες, ενώ η πολιτεία τον τίμησε ως σύμβολο της Αντίστασης. Το 2000 συγκεκριμένα η Ιερά Σύνοδος έκδωσε έναν τόμο με τίτλο «Μνήμες και Μαρτυρίες από το ’40 και την Κατοχή» με αναφορές στη δράση του τον καιρό της Κατοχής. Δεν ξέχναγε ποτέ ως ανθρωπιστής ιερέας να υπενθυμίζει στους ανώτερους κληρικούς ότι έχουν χρέος να νοιάζονται και για τις ανάγκες των κατοίκων τις επαρχίας. Συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 1998 συνομιλώντας με τον Μητροπολίτη Φθιώτιδας Νικόλαο ήθελε να αποστείλει στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ μερικές ιδέες του για να ανακατασκευάσουν την ιστορική γέφυρα του Γοργοποτάμου, αναπλάθοντας και τη γύρω περιοχή. Πέθανε στις 9 Ιουνίου του 2004 σε ηλικία 92 χρονών σε κλινική της Λαμίας.

Πηγές

Ι. Μ. Αγάθωνος – (Δήμος Λαμιέων / Δ.Ε. Υπάτης, ypati.gr).

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Πέμπτη 10 Ιουνίου 2004
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, «Έφυγε» ο Πάπα-Ανυπόμονος της Αντίστασης, τεύχος 96, εκδόσεις ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ, Αύγουστος 2004
«ΑΡΗΣ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΑΤΑΚΤΩΝ», Διονύση Χαριτόπουλου, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2003
Ριζοσπάστης, Πέμπτη 10 Ιουνίου 2004

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
 [[Αρχείο:Ηγούμενος Γερμανός Δημάκος, παπα-Ανυπόμονος, φωτογραφία Σπύρου Μελετζή.jpg|thumb|Ο παπα-Ανυπόμονος σε βουνοκορφή της Ρούμελης, ιστορική φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή.]]
-Ο Καθηγούμενος Γερμανός Δημάκης, ([[1912]]- [[2004]]) το κόσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος και όταν χειροτονήθηκε έλαβε το Γερμανός, γνωστός τον καιρό της [[Εθνικής Αντίστασης]] ως «Πάπα-Ανυπόμονος»  ήταν ένας από τους πιο ονομαστούς ιερείς που πήρανε μέρος στην Αντίσταση.
+Ο Καθηγούμενος '''Γερμανός Δημάκης''', ([[1912]]- [[2004]]) το κόσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος και όταν χειροτονήθηκε έλαβε το Γερμανός, γνωστός τον καιρό της [[Εθνικής Αντίστασης]] ως «Πάπα-Ανυπόμονος»  ήταν ένας από τους πιο ονομαστούς ιερείς που πήρανε μέρος στην Αντίσταση.
 Γεννήθηκε το [[1912]] στο Αγρύδιο [[Γορτυνία|Γορτυνίας]]. Χειροτονήθηκε [[Διάκονος]] το [[1934]] στις [[29 Ιουλίου]]. Όταν ο [[Άρης Βελουχιώτης|Βελουχιώτης]], στις [[14 Μαΐου]] του [[1943]] συγκροτούσε το αντιστασιακό σώμα και στρατολογούσε άνδρες στη περιοχή δυτικά του χωρίου Κουκουβίστα της [[Γκιώνα|Γκιώνας]], πήγε και τον βρήκε ο αρχιμανδρίτης Γερμανός, ηγούμενος της [[Ιερά Μονή Αγάθωνος|Ιεράς Μονής Αγάθωνος]], μια μονή κοντά στην [[Υπάτη]] όπου ήταν και πρόεδρος της κοινότητας και ταυτόχρονα επίτροπος της Μονής Δαδιού-Αμφίκλειας. Ύστερα από παρότρυνση του, αφού τον καταζητούσανε πλέον οι [[Εθνικοσοσιαλισμός|Ναζί]], προσχώρησαν στον [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]] και ο μητροπολίτης [[Κοζάνη|Κοζάνης]] Ιωακείμ και ο μητροπολίτης [[Ηλεία|Ηλείας]] Αντώνιος. Είχε χαρίσει ως φυλαχτό στον Άρη Βελουχιώτη ένα σταυρό, που ο αντιστασιακός καπετάνιος, κουβάλαγε πάντα μαζί του. Ως έμπιστος του Άρη Βελουχιώτη έμεινε γνωστός ως ο «παπάς του Άρη» και επειδή ριχνόταν πρώτος στη μάχη και παρότρυνε και τους συμπολεμιστές έμεινε πιο γνωστός ως «Πάπα-Ανυπόμονος». Διορίστηκε ως Στρατιωτικός Ιερέας του Γενικού Αντιστασιακού Στρατηγείου. Το [[1946]] μετά τη περίφημη [[Συμφωνία της Βάρκιζας]] επέστρεψε στο μοναστήρι του Αγάθωνος, όπου και έμεινε ως ηγούμενος όλα τα επόμενα χρόνια. Η συμμορία του εθνικόφρονα Βουρλάκη απήγαγε τον ηρωικό μοναχό και τον βασάνισε μέχρι να υποσχεθεί ότι θα αναθεματίσει τους Αριστερούς της [[Νομός Φθιώτιδας|Φθιώτιδας]]. Η [[Χούντα των Συνταγματαρχών]] δεν τον άφησε να ξεκουραστεί και να ασχοληθεί με το συγγραφικό του έργο. Τον κατήγγειλε ως ακραίο αριστερό και άπιστο χριστιανό και τον οδήγησε το [[1968]] στο Συνοδικό Δικαστήριο, το οποίο όμως τον αθώωσε. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του η εκκλησία τον αναγνώρισε ως ήρωα, και ως έναν από τους ελάχιστους κληρικούς που συμμετείχε στον αγώνα εναντίον του κατακτητή με τα όπλα και τις σφαίρες, ενώ η πολιτεία τον τίμησε ως σύμβολο της Αντίστασης. Το [[2000]] συγκεκριμένα η Ιερά Σύνοδος έκδωσε έναν τόμο με τίτλο «Μνήμες και Μαρτυρίες από το ’40 και την Κατοχή» με αναφορές στη δράση του τον καιρό της [[Κατοχή|Κατοχής]]. Δεν ξέχναγε ποτέ ως ανθρωπιστής ιερέας να υπενθυμίζει στους ανώτερους κληρικούς ότι έχουν χρέος να νοιάζονται και για τις ανάγκες των κατοίκων τις επαρχίας. Συγκεκριμένα τον [[Ιανουάριος|Ιανουάριο]] του [[1998]] συνομιλώντας με τον Μητροπολίτη Φθιώτιδας Νικόλαο ήθελε να αποστείλει στον [[Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ|Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ]] μερικές ιδέες του για να ανακατασκευάσουν την ιστορική γέφυρα του Γοργοποτάμου, αναπλάθοντας και τη γύρω περιοχή. Πέθανε στις 9 Ιουνίου του [[2004]] σε ηλικία 92 χρονών σε κλινική της [[Λαμία|Λαμίας]].