Ενρίκο Φέρμι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 40: Γραμμή 40:


Το 1926 ο Φέρμι έγινε καθηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Ρώμης. Ασχολήθηκε με την πυρηνική φυσική και διατύπωσε τη θεωρία για την εξήγηση της [[Διάσπαση βήτα|ακτινοβολίας β]] από ραδιενεργά σώματα. Αργότερα ασχολήθηκε με τις [[Πυρηνική αντίδραση|πυρηνικές αντιδράσεις]] νετρονίων - ύλης και κατάφερε να δημιουργήσει τεχνητά ραδιενεργά ισότοπα. Λίγο αργότερα πειραματίστηκε με τα βραδέα νετρόνια και τις αντιδράσεις που προκαλούν στο [[ουράνιο]]. Για τις εργασίες του αυτές τιμήθηκε το 1938 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Αργότερα εγκαταστάθηκε στις [[ΗΠΑ]], όπου διορίστηκε καθηγητής στο [[πανεπιστήμιο Κολούμπια]] στο ινστιτούτο πυρηνικών ερευνών του [[Σικάγο|Σικάγου]], που σήμερα φέρει το όνομά του. Ασχολήθηκε με την παραγωγή ενέργειας από τη [[Πυρηνική σχάση|σχάση]] του ουρανίου. Σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες κατόρθωσε να δημιουργήσει το 1942 τον πρώτο [[Πυρηνικός αντιδραστήρας|πυρηνικό αντιδραστήρα]]. Ο τρόπος διάταξης του ουρανίου στην κορυφή του αντιδραστήρα ονομάστηκε στήλη Φέρμι. Ερεύνησε επίσης την περίθλαση των νετρονίων, τις ιδιότητες των [[Κοσμικές ακτίνες|κοσμικών ακτίνων]] και των [[Μεσόνιο|μεσονίων]]. Έργα του είναι: Εισαγωγή στην ατομική φυσική (1928), Μόρια και κρύσταλλοι (1934), Θερμοδυναμική (1937), Στοιχειώδη σωματίδια (1951) κ.ά.
Το 1926 ο Φέρμι έγινε καθηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Ρώμης. Ασχολήθηκε με την πυρηνική φυσική και διατύπωσε τη θεωρία για την εξήγηση της [[Διάσπαση βήτα|ακτινοβολίας β]] από ραδιενεργά σώματα. Αργότερα ασχολήθηκε με τις [[Πυρηνική αντίδραση|πυρηνικές αντιδράσεις]] νετρονίων - ύλης και κατάφερε να δημιουργήσει τεχνητά ραδιενεργά ισότοπα. Λίγο αργότερα πειραματίστηκε με τα βραδέα νετρόνια και τις αντιδράσεις που προκαλούν στο [[ουράνιο]]. Για τις εργασίες του αυτές τιμήθηκε το 1938 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Αργότερα εγκαταστάθηκε στις [[ΗΠΑ]], όπου διορίστηκε καθηγητής στο [[πανεπιστήμιο Κολούμπια]] στο ινστιτούτο πυρηνικών ερευνών του [[Σικάγο|Σικάγου]], που σήμερα φέρει το όνομά του. Ασχολήθηκε με την παραγωγή ενέργειας από τη [[Πυρηνική σχάση|σχάση]] του ουρανίου. Σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες κατόρθωσε να δημιουργήσει το 1942 τον πρώτο [[Πυρηνικός αντιδραστήρας|πυρηνικό αντιδραστήρα]]. Ο τρόπος διάταξης του ουρανίου στην κορυφή του αντιδραστήρα ονομάστηκε στήλη Φέρμι. Ερεύνησε επίσης την περίθλαση των νετρονίων, τις ιδιότητες των [[Κοσμικές ακτίνες|κοσμικών ακτίνων]] και των [[Μεσόνιο|μεσονίων]]. Έργα του είναι: Εισαγωγή στην ατομική φυσική (1928), Μόρια και κρύσταλλοι (1934), Θερμοδυναμική (1937), Στοιχειώδη σωματίδια (1951) κ.ά.
==Πηγή==

*Alberto Macchiavello, «Η πρώτη διάσπασις του ατόμου έγινε στην Ιταλία», Ιστορία Εικονογραφημένη,τχ.56 (Φεβρουάριος 1973), σελ


{{commons|Enrico Fermi}}
{{commons|Enrico Fermi}}

Έκδοση από την 09:39, 19 Ιανουαρίου 2014


Πρότυπο:Κουτί Πληροφοριών Επιστημόνων

Ο Ενρίκο Φέρμι (Enrico Fermi, 29 Σεπτεμβρίου 1901- 28 Νοεμβρίου 1954) ήταν Ιταλός φυσικός, ο οποίος τιμήθηκε το 1938 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής.

Ο Φέρμι μελέτησε τα σωμάτια των ατόμων και ανακάλυψε ένα ακόμη σωμάτιο, το οποίο ονομάστηκε φερμιόνιο. Επίσης, διατύπωσε τη θεωρία της ραδιενέργειας β. Το 1942 κατασκεύασε τον πρώτο ατομικό αντιδραστήρα, στο Σικάγο των Η.Π.Α. Εκεί πέτυχε την τεχνητή αλυσιδωτή πυρηνική αντίδραση.

Ο Φέρμι συμμετείχε και στην κατασκευή της ατομικής βόμβας μαζί με πολλούς διάσημους φυσικούς της εποχής του.

Βιογραφία

Ο Ενρίκο Φέρμι γεννήθηκε στη Ρώμη και σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Πίζας. Το 1924 έγινε υφηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Έκανε στατιστικές έρευνες γύρω από τη συμπεριφορά των αερίων. Μαζί με τον Άγγλο φυσικό Πωλ Ντιράκ (Paul Dirac) ανέπτυξε τη στατιστική Φέρμι - Ντιράκ, που έχει επίσης εφαρμογή στα ηλεκτρόνια και στα πρωτόνια, που γενικότερα λέγονται φερμιόνια.

Το 1926 ο Φέρμι έγινε καθηγητής της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Ρώμης. Ασχολήθηκε με την πυρηνική φυσική και διατύπωσε τη θεωρία για την εξήγηση της ακτινοβολίας β από ραδιενεργά σώματα. Αργότερα ασχολήθηκε με τις πυρηνικές αντιδράσεις νετρονίων - ύλης και κατάφερε να δημιουργήσει τεχνητά ραδιενεργά ισότοπα. Λίγο αργότερα πειραματίστηκε με τα βραδέα νετρόνια και τις αντιδράσεις που προκαλούν στο ουράνιο. Για τις εργασίες του αυτές τιμήθηκε το 1938 με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Αργότερα εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ, όπου διορίστηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια στο ινστιτούτο πυρηνικών ερευνών του Σικάγου, που σήμερα φέρει το όνομά του. Ασχολήθηκε με την παραγωγή ενέργειας από τη σχάση του ουρανίου. Σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες κατόρθωσε να δημιουργήσει το 1942 τον πρώτο πυρηνικό αντιδραστήρα. Ο τρόπος διάταξης του ουρανίου στην κορυφή του αντιδραστήρα ονομάστηκε στήλη Φέρμι. Ερεύνησε επίσης την περίθλαση των νετρονίων, τις ιδιότητες των κοσμικών ακτίνων και των μεσονίων. Έργα του είναι: Εισαγωγή στην ατομική φυσική (1928), Μόρια και κρύσταλλοι (1934), Θερμοδυναμική (1937), Στοιχειώδη σωματίδια (1951) κ.ά.

Πηγή

  • Alberto Macchiavello, «Η πρώτη διάσπασις του ατόμου έγινε στην Ιταλία», Ιστορία Εικονογραφημένη,τχ.56 (Φεβρουάριος 1973), σελ




Πρότυπο:Link FA