Ασημάκης Ζαΐμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Francois-Pier (συζήτηση | συνεισφορές)
Επιμέλεια
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Ο '''Ασημάκης Ζαΐμης''' υπήρξε [[Αγωνιστές του 21|αγωνιστής του '21]], [[πολιτικός]] και [[φιλικός]]. Ήταν μέλος της ιστορικής [[Οικογένεια Ζαΐμη|οικογένειας Ζαΐμη]] από την [[Κερπινή Καλαβρύτων|Κερπινή των Καλαβρύτων]].
Μέλος της ιστορικής [[οικογένεια Ζαΐμη|οικογένειας Ζαΐμη]] από την [[Κερπινή Καλαβρύτων|Κερπινή των Καλαβρύτων]]. Πατέρας του [[Ανδρέας Ζαΐμης|Ανδρέα Ζαΐμη]] του επιφανέστερου ίσως εκπροσώπου της γνωστής αυτής οικογένειας. Μυήθηκε στη [[Φιλική Εταιρεία]] από το [[Γρηγόριος Δικαίος|Γρηγόριο Δικαίο]] το [[1819]]. Πριν από την [[Ελληνική Επανάσταση|επανάσταση]] ως προύχοντας των [[Καλάβρυτα|Καλαβρύτων]] φέρεται να επισκέφτηκε των [[Αλή Πασάς|Αλή πασά]] των [[Ιωάννινα|Ιωαννίνων]] προτείνοντάς του να επαναστατήσει εναντίον του Σουλτάνου<ref>Καλαβρυτινή επετηρίς : ήτοι πραγματεία περί της ιστορικής των Καλαβρύτων επαρχίας, Εν Αθήναις 1906, Εκδότης Μιχαήλ Ι. Σαλιβέρος, σελ. 113</ref>. Ο Ασημάκης Ζαΐμης ήταν αυτός που έδωσε την άδεια στον τότε σωματοφύλακά του [[Γιάννης Χοντρογιάννης|Χοντρογιάννη]], να πραγματοποιήσει ένα από πρώτα κτυπήματα εναντίον των Τούρκων στις [[16 Μαρτίου]] [[1821]] στην τοποθεσία «Χελωνοσπηλιά» της Λυκούριας Καλαβρύτων. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης διατέλεσε μέλος της [[Πελοποννησιακή Γερουσία|Πελοποννησιακής Γερουσίας]]. Το [[1823]] παρά την μεγάλη ηλικία του πήρε μέρος στην [[μάχη της Ακράτας]]<ref>Φώτιος Χρυσανθόπουλος, Βίοι Πελοποννησίων ανδρών, Αθήνα 1888, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου, σελ. 25</ref>. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, μαζί με το γιό του Ανδρέα διώχθηκε για πολιτικούς λόγους από την κυβέρνηση [[Γεώργιος Κουντουριώτης|Κουντουριώτη]], η οποία το Δεκέμβριο του [[1824]] διέταξε το [[Γεώργιος Καραϊσκάκης|Γεώργιο Καραϊσκάκη]] να πυρπολήσει το αρχοντικό της οικογένειας στην [[Κερπινή Καλαβρύτων|Κερπινή]]<ref>Καλαβρυτινή επετηρίς : ήτοι πραγματεία περί της ιστορικής των Καλαβρύτων επαρχίας, Εν Αθήναις 1906, Εκδότης Μιχαήλ Ι. Σαλιβέρος, σελ. 115</ref>. Πέθανε το [[1826]] στο [[Ναύπλιο]] από τύφο<ref>Καλαβρυτινή επετηρίς : ήτοι πραγματεία περί της ιστορικής των Καλαβρύτων επαρχίας, Εν Αθήναις 1906, Εκδότης Μιχαήλ Ι. Σαλιβέρος, σελ. 114</ref>.

==Βιογραφικά στοιχεία==
Ο Ασημάκης Ζαΐμης ήταν πατέρας του [[Ανδρέας Ζαΐμης|Ανδρέα Ζαΐμη]] του επιφανέστερου ίσως εκπροσώπου της γνωστής οικογένειας Ζαΐμη. Μυήθηκε στη [[Φιλική Εταιρεία]] από τον [[Γρηγόριος Δικαίος|Γρηγόριο Δικαίο]] το [[1819]]. Πριν από την [[Ελληνική Επανάσταση]] ως προύχοντας των [[Καλάβρυτα|Καλαβρύτων]] φέρεται να επισκέφτηκε των [[Αλή Πασάς|Αλή πασά]] των [[Ιωάννινα|Ιωαννίνων]] προτείνοντάς του να επαναστατήσει εναντίον του Σουλτάνου.<ref>Καλαβρυτινή επετηρίς (1906), σελ. 113.</ref> Ο Ασημάκης Ζαΐμης ήταν αυτός που έδωσε την άδεια στον τότε σωματοφύλακά του [[Γιάννης Χοντρογιάννης|Χοντρογιάννη]], να πραγματοποιήσει ένα από πρώτα κτυπήματα εναντίον των Τούρκων στις [[16 Μαρτίου]] [[1821]] στην τοποθεσία «Χελωνοσπηλιά» της Λυκούριας Καλαβρύτων. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης διατέλεσε μέλος της [[Πελοποννησιακή Γερουσία|Πελοποννησιακής Γερουσίας]]. Το [[1823]] παρά την μεγάλη ηλικία του πήρε μέρος στην [[μάχη της Ακράτας]].<ref>Φ. Χρυσανθόπουλος (1888), σελ. 25.</ref> Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, μαζί με το γιό του Ανδρέα διώχθηκε για πολιτικούς λόγους από την κυβέρνηση [[Γεώργιος Κουντουριώτης|Κουντουριώτη]], η οποία το Δεκέμβριο του [[1824]] διέταξε το [[Γεώργιος Καραϊσκάκης|Γεώργιο Καραϊσκάκη]] να πυρπολήσει το αρχοντικό της οικογένειας στην [[Κερπινή Καλαβρύτων|Κερπινή]].<ref>Καλαβρυτινή επετηρίς (1906), σελ. 115.</ref> Πέθανε το [[1826]] στο [[Ναύπλιο]] από τύφο.<ref>Καλαβρυτινή επετηρίς (1906), σελ. 114.</ref>


==Παραπομπές==
==Παραπομπές==
{{commonscat|Zaimis family|Οικογένεια Ζαΐμη}}
<references />
{{παραπομπές|2}}

==Πηγές==
* Καλαβρυτινή επετηρίς: ήτοι ''πραγματεία περί της ιστορικής των Καλαβρύτων επαρχίας'', Εν Αθήναις 1906, Εκδότης: Μιχαήλ Ι. Σαλιβέρος, σσ. 113–115.
* Φώτιος Χρυσανθόπουλος, ''Βίοι Πελοποννησίων ανδρών'', Αθήνα 1888, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου, σελ. 25.

{{Έλληνας πολιτικός-επέκταση}}


{{DEFAULTSORT:Ζαιμης Ασημακης}}
{{DEFAULTSORT:Ζαιμης Ασημακης}}
[[Κατηγορία:Οικογένεια Ζαΐμη|Ασημακης]]
[[Κατηγορία:Οικογένεια Ζαΐμη|Ασημακης]]
[[Κατηγορία:Φιλική Εταιρεία]]
[[Κατηγορία:Καλαβρυτινοί|Ζαιμης Ασημακης]]
[[Κατηγορία:Αχαιοί αγωνιστές του 1821]]
[[Κατηγορία:Έλληνες μέλη της Φιλικής Εταιρείας|Ζαιμης Ασημακης]]
[[Κατηγορία:Αχαιοί αγωνιστές του 1821|Ζαιμης Ασημακης]]
[[Κατηγορία:Αχαιοί πολιτικοί|Ζαιμης Ασημακης]]
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1826]]
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1826]]

Έκδοση από την 11:13, 17 Ιανουαρίου 2014

Ο Ασημάκης Ζαΐμης υπήρξε αγωνιστής του '21, πολιτικός και φιλικός. Ήταν μέλος της ιστορικής οικογένειας Ζαΐμη από την Κερπινή των Καλαβρύτων.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Ασημάκης Ζαΐμης ήταν πατέρας του Ανδρέα Ζαΐμη του επιφανέστερου ίσως εκπροσώπου της γνωστής οικογένειας Ζαΐμη. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Γρηγόριο Δικαίο το 1819. Πριν από την Ελληνική Επανάσταση ως προύχοντας των Καλαβρύτων φέρεται να επισκέφτηκε των Αλή πασά των Ιωαννίνων προτείνοντάς του να επαναστατήσει εναντίον του Σουλτάνου.[1] Ο Ασημάκης Ζαΐμης ήταν αυτός που έδωσε την άδεια στον τότε σωματοφύλακά του Χοντρογιάννη, να πραγματοποιήσει ένα από πρώτα κτυπήματα εναντίον των Τούρκων στις 16 Μαρτίου 1821 στην τοποθεσία «Χελωνοσπηλιά» της Λυκούριας Καλαβρύτων. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης διατέλεσε μέλος της Πελοποννησιακής Γερουσίας. Το 1823 παρά την μεγάλη ηλικία του πήρε μέρος στην μάχη της Ακράτας.[2] Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, μαζί με το γιό του Ανδρέα διώχθηκε για πολιτικούς λόγους από την κυβέρνηση Κουντουριώτη, η οποία το Δεκέμβριο του 1824 διέταξε το Γεώργιο Καραϊσκάκη να πυρπολήσει το αρχοντικό της οικογένειας στην Κερπινή.[3] Πέθανε το 1826 στο Ναύπλιο από τύφο.[4]

Παραπομπές

  1. Καλαβρυτινή επετηρίς (1906), σελ. 113.
  2. Φ. Χρυσανθόπουλος (1888), σελ. 25.
  3. Καλαβρυτινή επετηρίς (1906), σελ. 115.
  4. Καλαβρυτινή επετηρίς (1906), σελ. 114.

Πηγές

  • Καλαβρυτινή επετηρίς: ήτοι πραγματεία περί της ιστορικής των Καλαβρύτων επαρχίας, Εν Αθήναις 1906, Εκδότης: Μιχαήλ Ι. Σαλιβέρος, σσ. 113–115.
  • Φώτιος Χρυσανθόπουλος, Βίοι Πελοποννησίων ανδρών, Αθήνα 1888, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου, σελ. 25.