Βότανο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Andromeas (συζήτηση | συνεισφορές)
Andromeas (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 33: Γραμμή 33:
! Χρόνια !! $ Συνολικές πωλήσεις (εκατομμύρια) !! % αύξηση (-μείωση)
! Χρόνια !! $ Συνολικές πωλήσεις (εκατομμύρια) !! % αύξηση (-μείωση)
|-
|-
| 1994 || 2020 || Κείμενο κελιού
| 1994 || 2020 || -
|-
|-
| 1995 || 2470 || 22.3
| 1995 || 2470 || 22.3

Έκδοση από την 10:41, 28 Δεκεμβρίου 2013

Τα βότανα είναι αυτοφυή φυτά πού τα χρησιμοποιούμε για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες, αναπτύσσονται σε διαφορές άγονες η και καλλιεργημένες περιοχές και τα οποία κατά διαφορά χρονικά διαστήματα οι γεωργοί τα μαζεύουν η όπως συνήθως λένε, τα «βοτανίζουν».

Ιστορία

Στην αρχαιότητα, βότανα αποκαλούσαν όλα τα φαρμακευτικά φυτά που κατά την μάσηση παρουσίαζαν πικράδα, γλυκάδα ή και αρωματική γεύση. Τις ιδιότητες αυτές, οι πρώτοι άνθρωποι τις απέδιδαν σε μαγικές ικανότητες που είχαν την δύναμη, όταν εισέλθουν στον οργανισμό ενός πάσχοντος, να τον ανακουφίσουν η και να τον θεραπεύουν από οποιαδήποτε αρρώστια. Η ονομασία αυτή διατηρήθηκε και μέχρι σήμερα, ώστε σ’ ολόκληρη σχεδόν την χώρα να τα λένε «Μαγικά Βότανα». Σε μερικές περιπτώσεις ο λαό μεταχειρίζεται για τα βότανα ειδικές λέξεις, όπως «δεν βρίσκω βοτάνι για να γιάνω τις πληγές μου», που δείχνει τη σπουδαιότητα που τους αποδιδόταν.

Αλλού πάλι συναντάμε την ονομασία των βοτάνων με τις σύνθετες λέξεις: θερμοβότανο, που χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις που ο ασθενής έχει πυρετό, η Μυρμηγκοβότανο που χρησιμοποιείται για τις διαφορές δερματικές εκβλαστήσεις, σερνικό – βότανο, που το λαμβάνουν οι εγκυμονούσες γυναίκες που επιθυμούν να κάνουν αγόρι, χελωνοβότανο, που το χρησιμοποιούν στις χοιραδώσεις και αλλά. Βότανα επίσης θεωρεί ο λαός κάθε φυτό στο οποίο από πρόληψη αποδίδονται μαγικές δυνάμεις, όπως λ.χ. το Βοτάνι της Αγάπης, το Βοτάνι για το μάτι. Στα αρχεία των διαφορών φαρμακευτικών εγκυκλοπαιδειών πολλοί βοτανοσυλλέκτες προσπάθησαν να περιβάλουν τη συλλογή των βοτάνων με μυστήρια καθώς και με μέσα και συνήθειες γεμάτες από μία αποπνικτική μαγεία, γιατί, κατ' αυτόν τον τρόπο έπαιζε ρόλο και ο δόλος, γι’ αυτό και απομάκρυναν με πειστικότητα κάθε ακατατόπιστον από την πραγματικότητα και του ανέπνεαν με την έγνοια και τον φόβο. Λ.χ. διέδιδαν πως για να έχουν δύναμη τα βότανα, πρέπει να συλλέγονται τη νύχτα και μάλιστα τα μεσάνυχτα, τις σκοτεινές βραδιές, με άδειο η γεμάτο φεγγάρι, κάνοντας έτσι τους αφελείς να πιστεύουν πως η συγκομιδή τους πρέπει να γίνει στα σταυροδρόμια η σε πυκνές δασώδεις περιοχές, γιατί τότε ήταν άφθονα και δραστικά. Έτσι βέβαια ήταν και πιο επικερδή γι' αυτούς.

Άλλες φορές πάλι οι βοτανοσυλλέκτες προσπαθούσαν να εμπνεύσουν στον κόσμο τον φόβο, λέγοντας πως εκείνος που θα τολμούσε χωρίς να γνωρίζει ορισμένα μυστικά, να μαζέψει θεραπευτικά βότανα, θα τιμωρούταν από τις κακές δυνάμεις με θάνατο. Ε να χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τρόπος που έβγαζαν τον Μανδραγόρα. Για να βγάλουν την ρίζα του οι συλλέκτες πήγαιναν νύχτα με φεγγάρι και αφού έβρισκαν το μέρος που ήταν το φυτό, έδεναν στην ούρα ενός σκυλού τη ρίζα του, αφού προηγουμένως είχαν παραμερίσει τα γύρω χώματα και εν συνέχεια χτυπούσαν τον σκύλο, ο οποίος φεύγοντας τραβούσε φυσικά και την δεμένη ρίζα του Μανδραγόρα.

Μυθολογικά ο μανδραγόρας οφείλεται στην τρίτη κατά σειράν από τις Μοίρες, την Άτροπο, που κατά την ελληνική μυθολογία κρατούσε ένα ψαλίδι και έκοβε το νήμα της ζωής, δηλ. καθόριζε κατά τη στιγμή της γέννησης, πόσο θα ζήση και πότε θα πεθάνει κάθε άνθρωπος που έρχεται στον κόσμο, πράγμα το οποίο μας δηλώνει την τοξικότητα του φυτού. Η ετυμολογία ως προς την ονομασία Μανδραγόρας είναι άγνωστος. Μάλλον πρόκειται περί προελληνικής λέξεως, ίσως Αιγυπτιακής προέλευσης. Αναφέρεται δε στο βιβλίο που αποδίδεται στον Τρισμέγιστο Ερμή και στα ιερογλυφικά του τάφου Φαραώ Σέττι του Α’(1350 π.Χ).

Τα φυτά αποτέλεσαν, μαζί με άλλες οργανικές και ανόργανες ουσίες, την βάση της θεραπευτικής, η οποία στηριζόμενη στην μακρόχρονη εμπειρία, δρούσε με αντικειμενική επίδραση στην νόσο, χωρίς να αποκλείεται και η αυθυποβολή της προσωπικότητας του θεραπευτή. Κάτι που συμβαίνει ακόμα και στις μέρες μας. Πασίγνωστα ήταν τα μεγάλα μαντεία – θεραπευτήρια της αρχαιότητας στον Ελλαδικό χώρο, με επικεφαλής τα Ασκληπιεία. Αναφορές σε φυρό με θεραπευτική χρήση δίδονται αρχικά από την Rigveda (4500-1600 π.Χ.) οπού ο «θεραπευτής» Characa αναφέρει 50 ομάδες φυτών και ο Sushraia, 750 φυτά σε 37 ομάδες. Στην Κίνα, το 2953 π.Χ., ο Fu ilsi, θεωρείτε πρωτοπόρος.

Οι Έλληνες έχουν τον Αριστοτέλη με 500 περίπου φάρμακα στην «Ιστορία των Φυτών». Ο πατέρας της Ιατρικής ο Ιπποκράτης ο Κώος (460-337 π.Χ.) στα συγγράμματα του αποδίδονται στην εμπειρία του, αναφέρει 400 δείγματα φαρμακευτικών ουσιών από φυτά. Μετά είναι ο Ερέσιο Τύρταμο, τον πασίγνωστο Θεόφραστο (372-287 π.Χ.). στο βιβλίο του «Περί Φυτών Ιστορίαι», που σώζεται, θεμελιώνονται οι βάσεις της βοτανικής. Μάζευε από παντού πληροφορίες και στα 450 φυτά που περιγράφει, αναφέρει και τις φαρμακευτικές του εφαρμογές [1]. Ο Διοσκουρίδης (Κιλικία 1ος μ.Χ. αι.) θεωρείται ο «θεμελιωτής της φαρμακολογίας». Οι γνώσεις του για την θεραπευτική δράση των φυτών, δεν ξεπεράστηκαν για αιώνες. Ο άλλος μεγάλος γιατρός της αρχαιότητας, ο Γαληνός (129-199 μ.Χ.) παρασκεύασε τα φυσικά θεραπευτικά σχήματα, που ονομάστηκαν «Γαληνικά σκευάσματα» που ίσχυαν έως τον 18α αι. Συνέγραψε 300 περίπου βιβλία, σε ένα από τα οποία τα φυτά με αλφαβητική σειρά.

Η κινεζική φαρμακοποιία Pen Tsao περιλαμβάνει χιλιάδες συνταγές .Ο Shen Nong Ben Cao Jin (250 μ.Χ.) έχει γράψει 40 τόμους Κινεζικής Ιατρικής. Ο Li Shizen έγραψε την φαρμακοποιία Ben Ca Cang Mu, στα 1596, με 1894 συνταγές. Η Αραβική Ιατρική, συνέχεια της Αρχαίας Ελληνικής, έχει τον Ali Ibu Rabban al Tabri (782-855 μ.Χ.) που έγραψε το Firdous al Hikman, σε 7 μέρη με φαρμακα και τοξικές ουσίες. Ο χειρούργος Ibne Zakarya (835-932 μ.Χ.) έγραψε 250 βιβλία. Στον Kitab al Hawi, περιέχει αρκετά φυτά και την χρήση τους από την Ελληνική-Αραβική ιατρική. Τελικά έχουμε τον Abu Ali-Hussain Ibn Slna, τον πασίγνωστο Αβικέννα, της Ελληνο-Αραβικής ιατρικής σχολής. Το βιβλίο του "Κανών" περιέχει 1.000 περίπου φυτά. Έγραψε και αλλά βιβλία σχετικά με φαρμακευτικά φυτά.

Ιατρική

Τα βότανα για τους απληροφόρητους που δεν γνωρίζουν πως να χρησιμοποιούνται, είναι γενικά θεωρημένα ως αναποτελεσματικά σαν φάρμακα, οπού τα χρησιμοποιούσαμε πριν την έλευση των σημερινών συνθετικών φαρμάκων. Για άλλους, τα βότανα είναι απλές πηγές οπού απομονώνονται οι συνθέσεις τους και μετα εμπορεύονται σαν φάρμακα (συσκευασμένα με την πατέντα του κάθε παρασκευαστή). Όμως σε μερικά βότανα και ακατέργαστα εκχυλίσματα κάποιου φυτού είναι αποτελεσματικά σαν φάρμακα ώστε να είναι ανεβασμένα και εκτιμημένα.

Για πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο οι βοτανικές συνταγές είναι οι μόνοι διαθέσιμοι θεραπευτικοί συντελεστές. Λίγο αργότερα από την δεκαετία του 1990, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εξέδωσε ότι υπολόγισε ότι γύρο 80% του παγκόσμιου πληθυσμού βασίζονταν επάνω στα βότανα για τοις κύριες υγειονομικές ανάγκες τους<[2] αυτή η ευρέα χρήση τον βοτάνων δεν περιοριστικέ μόνο στις αναπτυγμένες χώρες αφότου υπολογίζετε ότι το 70% όλον τον ιατρικών γιατρών της Γαλλίας και Γερμανίας συχνά συνταγογραφεί βοτανικές συνταγές. Ωστόσο η βοτανική ιατρική υπάρχει εδώ και πολύ καιρό, η γνώση στο πόσο τα φυτά επηρεάζουν την φυσιολογία του ανθρώπινου οργανισμού είναι κατά πολύ ανεξερεύνητα. σε πόλους διατυπώνεται η άποψη ότι η βοτανική ιατρική βασίζεται πάνω σε γνώμη, φιλοσοφία και ιδεολογία. Ωστόσο στον κόσμο και ιδικά στην Ευρώπη, στης Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Καναδά, Αυστραλία και Ιαπωνία, υπήρξε μία αναγεννητική επανάσταση στην χρήση και εκτίμηση τον βοτανικής ιατρικής στο αργότερο μέρος του 20 αιώνα. Για παράδειγμα, στης Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής οι πωλήσεις τον βοτανικών προϊόντων εκτοξεύτηκαν από $200 εκατομμύρια το 1988 σε περισσότερο από $3.5 δισεκατομμύρια το 1997 πριν σταθεροποιηθεί στα $4 δισεκατομμύρια σε ένα χρόνο[3].Μέσα στην ευρωπαϊκή κοινότητα οι ετήσιες πωλήσεις σκαρφάλωσαν στα 7$ δισεκατομμύρια το 1997. Η αναγέννησή της βοτανικής ιατρικής, ιδικά στις αναπτυγμένες χώρες, είναι τεράστια βασισμένα στα ανανεωμένα ενδιαφέροντα από τα δημόσια και επιστημονικούς ερευνητές. κατά την διάρκεια των τελευταίων 20-30 χρόνων, έχει συμβάλει τεράστια αύξησή της επιστημονικής πληροφορίας όσο αφορά τα φυτά, ακατέργαστα εκχυλίσματα φυτών και διάφορες ουσίες από φυτά ως ιατρικές συντελεστές. Για παράδειγμα, στην PudMed αναζητώντας τον ορό "herbal medicine" εμφανίζει πάνω 1300 θεμάτων το 2010. Όμως ο αριθμός των μελετών πάνω στην βοτανική ιατρική είναι πολύ μεγαλύτερη. Για παράδειγμα για το Ginkgo biloba μόνο για το 2010 δημοσιεύτηκαν 130 μελέτες μόνο .

Χρόνια $ Συνολικές πωλήσεις (εκατομμύρια) % αύξηση (-μείωση)
1994 2020 -
1995 2470 22.3
1996 2990 21.1
1997 3557 19.0
1998 4002 12.5
1999 4110 2.7
2000 4260 3.7
2001 4397 3.2
2002 4276 -2.8
2003 4178 -2.3
2004 4320 3.4
2005 4410 2.1

Βλέπετε επίσης

Παραπομπές

  1. Θεοφραστος, Απάντα 11, Κάκτος 1998
  2. De Smet PA. The role of plant-derived drugs and herbal medicines in healthcare. Drugs. 1997;54:801-840.
  3. Mahady GB. Global harmonization of herbal health claims. J Nutr. 2001;131(suppl 3):1120S-1123S.