Κυρηναϊκοί φιλόσοφοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Οι '''Κυρηναϊκοί φιλόσοφοι''' ήταν [[Ελλάδα|Ελληνική]] φιλοσοφική σχολή, που ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τον [[Αρίστιππος ο Κυρηναίος|Αρίστιππο τον Κυρηναίο]]. Μέλη της ήταν ο [[Θεόδωρος ο άθεος]], ο [[Αννίκερις ο Κυρηναίος]], η [[Αρήτη (φιλόσοφος)|Αρήτη]], ο [[Ηγησίας ο Πεισιθάνατος]] και ο [[Ευήμερος ο Μεσσήνιος]]. |
Οι '''Κυρηναϊκοί φιλόσοφοι''' ήταν [[Ελλάδα|Ελληνική]] φιλοσοφική σχολή, που ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τον [[Αρίστιππος ο Κυρηναίος|Αρίστιππο τον Κυρηναίο]]. Μέλη της ήταν ο [[Θεόδωρος ο άθεος]], ο [[Αννίκερις ο Κυρηναίος]], η [[Αρήτη (φιλόσοφος)|Αρήτη]], ο [[Ηγησίας ο Πεισιθάνατος]] και ο [[Ευήμερος ο Μεσσήνιος]]. |
||
Οι Κυρηναϊκοί θεωρούσαν |
Οι Κυρηναϊκοί θεωρούσαν ως υπέρτατο αγαθό τις ηδονές των αισθήσεων και έβαζαν το ατομικό συμφέρον πάνω από το κοινωνικό,<ref>Αθήνα 1963, Εκδόσεις Κ.Αναγνωστίδη, Πλήρες Μικρό Φιλοσοφικό Λεξικό, Μ. Ροζενταλ - Π. Γιουντιν, Κυρηναϊκοί</ref> σταδιακά όμως άρχισαν ο ένας μετά τον άλλο να εγκαταλείπουν πλέον τον ηδονισμό, τον τροποποιούσαν ή τον θεωρούσαν αδύνατο. Ο Ηγησίας μάλιστα έφτασε σε μια απαισιόδοξη βιοθεωρία. |
||
Η διάρκεια της σχολής δεν προχωρά πέρα από τους αλεξανδρινούς χρόνους, καθώς στο εξής κέρδιζε έδαφος η [[Επίκουρος|Επικούρεια]] φιλοσοφία, η οποία τοποθετούσε πάνω σε άλλες βάσεις την ηδονή και την ανθρώπινη ευτυχία.<ref>Αθήνα, 1982, Εκδόσεις Φελέκη, Φιλοσοφικό Λεξικό, Σ. Γκίκα, Κυρηναϊκοί</ref> |
Η διάρκεια της σχολής δεν προχωρά πέρα από τους αλεξανδρινούς χρόνους, καθώς στο εξής κέρδιζε έδαφος η [[Επίκουρος|Επικούρεια]] φιλοσοφία, η οποία τοποθετούσε πάνω σε άλλες βάσεις την ηδονή και την ανθρώπινη ευτυχία.<ref>Αθήνα, 1982, Εκδόσεις Φελέκη, Φιλοσοφικό Λεξικό, Σ. Γκίκα, Κυρηναϊκοί</ref> |
||
Έκδοση από την 08:15, 13 Νοεμβρίου 2013
Οι Κυρηναϊκοί φιλόσοφοι ήταν Ελληνική φιλοσοφική σχολή, που ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τον Αρίστιππο τον Κυρηναίο. Μέλη της ήταν ο Θεόδωρος ο άθεος, ο Αννίκερις ο Κυρηναίος, η Αρήτη, ο Ηγησίας ο Πεισιθάνατος και ο Ευήμερος ο Μεσσήνιος.
Οι Κυρηναϊκοί θεωρούσαν ως υπέρτατο αγαθό τις ηδονές των αισθήσεων και έβαζαν το ατομικό συμφέρον πάνω από το κοινωνικό,[1] σταδιακά όμως άρχισαν ο ένας μετά τον άλλο να εγκαταλείπουν πλέον τον ηδονισμό, τον τροποποιούσαν ή τον θεωρούσαν αδύνατο. Ο Ηγησίας μάλιστα έφτασε σε μια απαισιόδοξη βιοθεωρία.
Η διάρκεια της σχολής δεν προχωρά πέρα από τους αλεξανδρινούς χρόνους, καθώς στο εξής κέρδιζε έδαφος η Επικούρεια φιλοσοφία, η οποία τοποθετούσε πάνω σε άλλες βάσεις την ηδονή και την ανθρώπινη ευτυχία.[2]