Μούμια

Αρχείο:Momias del Llullaillaco en Salta (Argentina).jpg

Η μούμια "La Doncella" (η παρθένα). Ένα από τα τρία παιδιά που βρέθηκαν κατεψυγμένα στην κορυφή του ηφαιστείου Llullaillaco στη βορειοδυτική Αργεντινή. Τα τρία παιδιά αποτέλεσαν θυσία κατά την τελετή των Ίνκας, Capac Cocha.

Μούμια Γκουάχε, Μουσείο της Φύσης και του Ανθρώπου, Σάντα Κρουθ ντε Τενερίφε.

Μούμια ονομάζεται ο ταριχευμένος νεκρός. Η συνήθεια της ταρίχευσης δε γεννήθηκε αυθόρμητα και χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Έχει τις αιτίες της στις δοξασίες του πρωτόγονου ανθρώπου σχετικά με τη μεταθανάτια ζωή του και την τύχη της ψυχής του.

Επειδή λοιπόν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν πως η ζωή συνεχίζεται και μετά το θάνατο, θεώρησαν αναγκαία τη διατήρηση του σώματος, της κατοικίας της ψυχής. Άρχισαν να θάβουν αρχικά τους νεκρούς μέσα σε χώρους άνετους, βάζοντας κοντά τους τρόφιμα και καθετί αγαπητό στο νεκρό. Μα στη συνέχεια, βλέποντας πως η φθορά ερχόταν αναπόφευκτα, βρήκαν τρόπους ταρίχευσης.

Η τέχνη της μουμιοποίησης έγινε επιστήμη, κυρίως στην Αίγυπτο.

Μέχρι σήμερα σώζονται οι αιγυπτιακές μούμιες. Ο τρόπος που έκαναν την ταρίχευση ήταν πολύπλοκος. Άνοιγαν το νεκρό σ' ορισμένα σημεία και του αφαιρούσαν για λίγο τα σπλάχνα και τον εγκέφαλο, που έβαζαν για λίγο στην αλμύρα. Έπλεναν εσωτερικά κι εξωτερικά το πτώμα με αρώματα και αντισηπτικές ουσίες. Μετά επανατοποθετούσαν τα σπλάχνα, άλειφαν το σώμα με περισσότερες αντισηπτικές ουσίες, το τύλιγαν με επιδέσμους και το τοποθετούσαν στις σαρκοφάγους ή τα νεκροταφεία.