Λέξη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 18: Γραμμή 18:
Το έργο του ορισμού του τι αποτελεί μία "λέξη" περιλαμβάνει το να αποφασιστεί που τελειώνει μία λέξη και που ξεκινάει μία άλλη- με άλλα λόγια, το να αναγνωριστούν τα όρια των λέξεων. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να αποφασιστεί που μπορουν να τοποθετηθούν τα όρια των λέξεων στην ομιλούμενη γλώσσα:
Το έργο του ορισμού του τι αποτελεί μία "λέξη" περιλαμβάνει το να αποφασιστεί που τελειώνει μία λέξη και που ξεκινάει μία άλλη- με άλλα λόγια, το να αναγνωριστούν τα όρια των λέξεων. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να αποφασιστεί που μπορουν να τοποθετηθούν τα όρια των λέξεων στην ομιλούμενη γλώσσα:


* Η εν δυνάμει παύση: Ένας ομιλητής επαναλαμβάνει μία δεδομένη πρόταση σιγά-σιγά κάνοντας παύσεις. Ο ομιλητής θα τείνει να εισάγει παύσεις στα όρια των λέξεων. Παρόλα αυτά, αυτή η μέθοδος δεν είναι αλάνθαστη καθλως ο ομιλητής θα μπορούσε εύκολα να σπάσει πολυσύλλαβες λέξεις ή να μην διαχωρίσει δύο ή περισσότερες λέξεις που είναι στενά συνδεδεμένες.
* '''Εν δυνάμει παύση''': Ένας ομιλητής επαναλαμβάνει μία δεδομένη πρόταση σιγά-σιγά κάνοντας παύσεις. Ο ομιλητής θα τείνει να εισάγει παύσεις στα όρια των λέξεων. Παρόλα αυτά, αυτή η μέθοδος δεν είναι αλάνθαστη καθλως ο ομιλητής θα μπορούσε εύκολα να σπάσει πολυσύλλαβες λέξεις ή να μην διαχωρίσει δύο ή περισσότερες λέξεις που είναι στενά συνδεδεμένες.
* Αδιαιρετότητα
* '''Αδιαιρετότητα'''
* Φωνητικά όρια
* '''Φωνητικά όρια'''
* Ορθρογραφικά όρια
* '''Ορθρογραφικά όρια'''


== Παραπομπές ==
== Παραπομπές ==

Έκδοση από την 16:47, 19 Σεπτεμβρίου 2013

Στη γλωσσολογία, η λέξη είναι το μικρότερο στοιχείο με σημασιολογικό ή πραγματολογικό περιεχόμενο (με κυριολεκτική ή πρακτική σημασία) που μπορεί να εκφωνηθεί και να σταθεί μόνο του στο λόγο. Αντιδιαστέλλεται με το μόρφημα, το οποίο είναι η μικρότερη μονάδα με νόημα αλλά δεν μπορεί απαραίτητα να σταθεί μόνο του στο λόγο. Μία λεξη μπορεί να αποτελείται από ένα μοναδικό μόρφημα (για παράδειγμα: αχ!, φως, ναι, όχι, πας), ή από περισσότερα (για παράδειγμα: πέτρες, γρήγορα, τρέχοντας, απρόσμενα). Μία περίλοκη λέξη τυπικά περιλαμβάνει μία ρίζα και ένα ή περισσότερα προσφύματα (πέτρ-ες, γρήγορ-α, τρέχ-οντας, α-πρόσμεν-α) ή από περισσότερες από μία ρίζες στην περίπτωση των σύνθετων λέξεων (μαυρο-πίνακας, ανεβο-κατεβαίνω). Οι λέξεις μπορούν να συνθέσουν μεγαλύτερες μονάδες όπως φράσεις (π.χ. μία μαύρη πέτρα) ή προτάσεις (π.χ. πέταξα μία μαύρη πέτρα αλλά αστόχησα).

Ο όρος λέξη μπορεί να αναφέρεται είτε σε ομιλούμενη είτε σε γραπτή λέξη, ή μερικές φορές σε κάποιο αφηρημένο νόημα. Οι ομιλούμενες λέξεις κατασκευάζονται από μονάδες που ονομάζονται φωνήματα, ενώ οι γραπτές λέξεις από σύμβολα που ονομάζονται γραφήματα, όπως είναι τα γράμματα του Ελληνικού αλφάβητου.

Ορισμοί

Η ευκολία ή δυσκολία της αποκωδικοποίησης μίας λέξης εξαρτάται από την γλώσσα. Τα λέξικά κατηγοριοποιούν το λεξικό μίας γλώσσας (π.χ. το λεξιλόγιο του) σε λήμματα. Αυτά μπορούν να ληφθούν υπόψη ως προς το τι συνιστά μία λέξη σε σχέση με τις απόψεις των συγγραφέων της εκάστοτε γλώσσας.

Σημασιολογικός ορισμός

Ο Λέοναρντ Μπλούμφιλντ εισήγαγε την έννοια των "Ελάχιστων Ελεύθερων Μορφών" το 1926. Οι λέξεις νοούνται ως οι μικρότερες μονάδες του λόγου με νόημα που μπορούν να σταθούν από μόνες τους. Αυτός ο ορισμός συνδέει τα φωνήματα (μονάδες ήχου) με τα λεξήματα (μονάδες νοήματος)[1]. Παρόλα αυτά, μερικές γραπτές λέξεις δεν είναι ελάχιστες ελεύθερες μορφές καθώς δεν έχουν νόημα από μονες τους (π.χ. τα άρθρα ή οι σύνδεσμοι)[2].

Κάποιοι επιστήμονες έχουν προτείνει τη θεωρία των λεγόμενων σημασιολογικών θεμελιακών στοιχείων ή σημασιολογικών αρχών, δηλαδή αόριστες λέξεις που αντιπροσωπεύουν θεμελιώδεις έννοιες που έχουν ενστικτωδώς σημασία. Σύμφωνα με αυτήν την θεωρία, οι σημασιολογικές αρχές εξυπηρετουν ως η βάση για να περιγραφεί το νόημα άλλων λέξεων, χωρίς κυκλικότητα, και των αντίστοιχων εννοιολογικών σημασιών τους[3].

Χαρακτηριστικά

Στην Μινιμαλιστικη σχολή της θεωρητικής Σύνταξης, οι λέξεις (επίσης αποκαλούνται και λεξικές μονάδες στην βιβλιογραφία) θεωρούνται "δέσμες" γλωσσικών χαρακτηριστικών που ενοποιούνται σε ένα κατασκεύασμα με μορφή και νόημα[4]. Για παράδειγμα, η λέξη "σκύλος" έχει σημασιολογικά χαρακτηριστικά (καταδεικνύει ένα αντικείμενο ή ζώο στον πραγματικό κόσμο, δηλαδή έναν σκύλο) κατηγοριακά χαρακτηριστικά (είναι ουσιαστικό), χαρακτηριστικά αριθμού (είναι στον ενικό αριθμό, και πρέπει να συμφωνεί επίσης με τα ρήματα, τις αντωνυμίες, τα δεικτικά, τα άρθρα κ.α. στο πεδίο του), φωνολογικά χαρακτηριστικά (προφέρεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο) κτλ.

Όρια των λέξεων

Το έργο του ορισμού του τι αποτελεί μία "λέξη" περιλαμβάνει το να αποφασιστεί που τελειώνει μία λέξη και που ξεκινάει μία άλλη- με άλλα λόγια, το να αναγνωριστούν τα όρια των λέξεων. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να αποφασιστεί που μπορουν να τοποθετηθούν τα όρια των λέξεων στην ομιλούμενη γλώσσα:

  • Εν δυνάμει παύση: Ένας ομιλητής επαναλαμβάνει μία δεδομένη πρόταση σιγά-σιγά κάνοντας παύσεις. Ο ομιλητής θα τείνει να εισάγει παύσεις στα όρια των λέξεων. Παρόλα αυτά, αυτή η μέθοδος δεν είναι αλάνθαστη καθλως ο ομιλητής θα μπορούσε εύκολα να σπάσει πολυσύλλαβες λέξεις ή να μην διαχωρίσει δύο ή περισσότερες λέξεις που είναι στενά συνδεδεμένες.
  • Αδιαιρετότητα
  • Φωνητικά όρια
  • Ορθρογραφικά όρια

Παραπομπές

  1. Adger, David (2003). Core Syntax: A Minimalist Approach. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-924370-0
  2. Barton, David (1994). Literacy: An Introduction to the Ecology of Written Language. Blackwell Publishing. p. 96
  3. Bauer, Laurie (1983). English Word-formation. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-28492-9.
  4. Brown, Keith R. (Ed.) (2005) Encyclopedia of Language and Linguistics (2nd ed.). Elsevier. 14 vols.