Αντρέα ντελ Σάρτο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ignoto (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Andredelsartoselfportrait.jpeg|thumb|220px|Αυτοπροσωπογραφία]]
[[Αρχείο:Andredelsartoselfportrait.jpeg|thumb|220px|Αυτοπροσωπογραφία]]
Ο '''Αντρέα ντελ Σάρτο''' (Andrea del Sarto, 1486-1530) ήταν Ιταλός ζωγράφος της [[Αναγέννηση]]ς από την [[Φλωρεντία]]. Αν και κατά τη διάρκεια της ζωής του είχε τη φήμη του ζωγράφου που δεν κάνει λάθη, η φήμη του επισκιάστηκε από αυτή των συγχρόνων του [[Λεονάρντο ντα Βίντσι]], [[Μιχαήλ Άγγελος|Μικελάντζελο]] και [[Ραφαήλ]].
Ο '''Αντρέα ντελ Σάρτο''' (Andrea del Sarto, 1486-1530) ήταν Ιταλός ζωγράφος της [[Αναγέννηση]]ς από την [[Φλωρεντία]]. Το «ντελ Σάρτο» του ονόματος του προέρχεται από το επάγγελμα του πατέρα του του ράφτη»). Το πραγματικό του όνομα ήταν Andrea d’ Agnolo di Francesco.

Μαθήτευσε δίπλα στον Πιέρο ντι Κόζιμο και σύντομα αφομoίωσε την τεχνοτροπία της ιταλικής ζωγραφικής των αρχών του 16ου αιώνα. Μετά την αποχώρηση των [[Λεονάρντο ντα Βίντσι]], [[Μιχαήλ Άγγελος|Μικελάντζελο]] και [[Ραφαήλ]] από την Φλωρεντία, παρέμεινε η ηγετική φυσιογνωμία της ζωγραφικής στην πόλη αυτή. Διακρίθηκε ιδίως για τις νωπογραφίες του και τις εικόνες βωμών.

Στην μεγάλη του φήμη συνετέλεσε πολύ ο Βαζάρι ο οποίος τον χαρακτήρισε ζωγράφο που δεν κάνει λάθη (senza errori). Ο ίδιος όμως ο Βαζάρι υπέσκαψε την φήμη του Αντρέα γράφοντας ότι επρόκειτο για άβουλο άτομο, υποχείριο της διεφθαρμένης γυναίκας του Λουκρέτσια. Οπωσδήποτε, η φήμη του επισκιάστηκε από αυτή των συγχρόνων του [[Λεονάρντο ντα Βίντσι]], [[Μιχαήλ Άγγελος|Μικελάντζελο]] και [[Ραφαήλ]] και ο Αντρέα υπέφερε έχοντας επίγνωση του γεγονότος αυτού. Παραμένει όμως ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες της εποχής του, πλησιάζοντας τον Ραφαήλ σε μεγαλοπρέπεια και χάρη.

Το συζυγικό δράμα του Αντρέα (όπως εμφανίζεται στην έκδοση του Βαζάρι του 1550) ενέπνευσε το ποίημα ''Andrea del Sarto'' του Ρόμπερτ Μπράουνινγκ. Ο ζωγράφος θρηνεί για το κατάντημά του : Καταχράστηκε τα χρήματα που του έδωσε ο Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας για ν’ αγοράσει έργα για την αυλή του (γεγονός αυτό), και δεν μπόρεσε ν’ ανυψωθεί καλλιτεχνικά μέχρι εκεί που του άξιζε, εξ αιτίας της διεστραμμένης γυναίκας του. Στην οποία όμως δίνει τελικά χρήματα που οφείλει δήθεν αυτή σε κάποιον εξάδελφό της -εραστή της κατά πάσαν πιθανότητα- και μένει μόνος να ονειρεύεται ότι ζωγραφίζει στους Ουρανούς.
Στο τρίπρακτο δράμα του ''André del Sarto'', ο Αλφρέ ντε Μυσσέ υπερθεματίζει, κάνοντας πλήρη χρήση της ποιητικής αδείας : Ο Αντρέα, προδομένος από την άπιστη Λουκρέτσια, αυτοκτονεί.


==Επιλογή έργων==
==Επιλογή έργων==
Γραμμή 10: Γραμμή 17:
*''Ultima cena'' (''Μυστικός Δείπνος'', 1527, τοιχογραφία). Φλωρεντία, Museo del Cenacolo di Andrea del Sarto
*''Ultima cena'' (''Μυστικός Δείπνος'', 1527, τοιχογραφία). Φλωρεντία, Museo del Cenacolo di Andrea del Sarto


==Βιβλιογραφία==
Giorgio Vasari : ''Le vite de' più eccellenti pittori, scultori e architettori''





Έκδοση από την 23:31, 9 Σεπτεμβρίου 2013

Αυτοπροσωπογραφία

Ο Αντρέα ντελ Σάρτο (Andrea del Sarto, 1486-1530) ήταν Ιταλός ζωγράφος της Αναγέννησης από την Φλωρεντία. Το «ντελ Σάρτο» του ονόματος του προέρχεται από το επάγγελμα του πατέρα του («του ράφτη»). Το πραγματικό του όνομα ήταν Andrea d’ Agnolo di Francesco.

Μαθήτευσε δίπλα στον Πιέρο ντι Κόζιμο και σύντομα αφομoίωσε την τεχνοτροπία της ιταλικής ζωγραφικής των αρχών του 16ου αιώνα. Μετά την αποχώρηση των Λεονάρντο ντα Βίντσι, Μικελάντζελο και Ραφαήλ από την Φλωρεντία, παρέμεινε η ηγετική φυσιογνωμία της ζωγραφικής στην πόλη αυτή. Διακρίθηκε ιδίως για τις νωπογραφίες του και τις εικόνες βωμών.

Στην μεγάλη του φήμη συνετέλεσε πολύ ο Βαζάρι ο οποίος τον χαρακτήρισε ζωγράφο που δεν κάνει λάθη (senza errori). Ο ίδιος όμως ο Βαζάρι υπέσκαψε την φήμη του Αντρέα γράφοντας ότι επρόκειτο για άβουλο άτομο, υποχείριο της διεφθαρμένης γυναίκας του Λουκρέτσια. Οπωσδήποτε, η φήμη του επισκιάστηκε από αυτή των συγχρόνων του Λεονάρντο ντα Βίντσι, Μικελάντζελο και Ραφαήλ και ο Αντρέα υπέφερε έχοντας επίγνωση του γεγονότος αυτού. Παραμένει όμως ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες της εποχής του, πλησιάζοντας τον Ραφαήλ σε μεγαλοπρέπεια και χάρη.

Το συζυγικό δράμα του Αντρέα (όπως εμφανίζεται στην έκδοση του Βαζάρι του 1550) ενέπνευσε το ποίημα Andrea del Sarto του Ρόμπερτ Μπράουνινγκ. Ο ζωγράφος θρηνεί για το κατάντημά του : Καταχράστηκε τα χρήματα που του έδωσε ο Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας για ν’ αγοράσει έργα για την αυλή του (γεγονός αυτό), και δεν μπόρεσε ν’ ανυψωθεί καλλιτεχνικά μέχρι εκεί που του άξιζε, εξ αιτίας της διεστραμμένης γυναίκας του. Στην οποία όμως δίνει τελικά χρήματα που οφείλει δήθεν αυτή σε κάποιον εξάδελφό της -εραστή της κατά πάσαν πιθανότητα- και μένει μόνος να ονειρεύεται ότι ζωγραφίζει στους Ουρανούς. Στο τρίπρακτο δράμα του André del Sarto, ο Αλφρέ ντε Μυσσέ υπερθεματίζει, κάνοντας πλήρη χρήση της ποιητικής αδείας : Ο Αντρέα, προδομένος από την άπιστη Λουκρέτσια, αυτοκτονεί.

Επιλογή έργων

  • Noli me tangere (Μη μου άπτου, c.1510). Φλωρεντία, Galleria degli Uffizi
  • Matrimonio mistico di santa Caterina d'Alessandria (Ο μυστικός γάμος της αγίας Αικατερίνης της Αλεξανδρείας, 1512-1513. Δρέσδη, Gemäldegalerie Alte Meister
  • Natività della Vergine (Η γέννηση της Παναγίας, 1514). Από τον κύκλο τοιχογραφιών στην Santissima Annunziata της Φλωρεντίας
  • Madonna delle Arpie (Η Παναγία των Αρπυιών, 1517. Φλωρεντία, Galleria degli Uffizi
  • Madonna della Scala, 1523. Μαδρίτη, Μουσείο Πράδο
  • Ultima cena (Μυστικός Δείπνος, 1527, τοιχογραφία). Φλωρεντία, Museo del Cenacolo di Andrea del Sarto

Βιβλιογραφία

Giorgio Vasari : Le vite de' più eccellenti pittori, scultori e architettori