Ασημόγλαρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 39: Γραμμή 39:


===Υποείδη===
===Υποείδη===

[[Αρχείο:British Herring Gull.jpg|thumb|Δύο γλάροι του υποείδους ''L. a. argenteus'' μόνοι τους σε μία [[ιρλανδία|ιρλανδική]] ακτή.


==Παραπομπές==
==Παραπομπές==

Έκδοση από την 17:03, 24 Αυγούστου 2013

Ασημόγλαρος
Ενήλικος ασημόγλαρος με φτέρωμα της περιόδου αναπαραγωγής στο Χέλγκολαντ
Ενήλικος ασημόγλαρος με φτέρωμα της περιόδου αναπαραγωγής στο Χέλγκολαντ
Κατάσταση διατήρησης

Ελαχίστης Ανησυχίας (IUCN 3.1)
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata)
Ομοταξία: Πτηνά (Aves)
Τάξη: Χαραδριόμορφα (Charadriiformes)
Οικογένεια: Λαριίδες (Laridae)
Γένος: Larus
Είδος: L. argentatus
Διώνυμο
Larus argentatus

Εξάπλωση

Ο Ασημόγλαρος (Larus argentatus) είναι ένας μεγάλος γλάρος (μήκους 66 εκ.). Ένας από τους πιο διαδεδομένους γλάρους των ακτών της Δυτικής Ευρώπης που κάπουτε αφθονούσε.[1] Αναπαράγεται σε όλη την Βόρεια Ευρώπη, την Δυτική Ευρώπη, την Κεντρική Ευρώπη, την Ανατολική Ευρώπη, την Σκανδιναβία και τα Βαλτικά κράτη.Κάποιοι ασημόγλαροι ιδίως εκείνοι που κατοικούν σε ψυχρότερες περιοχές, μεταναστεύουν νοτιότερα το χειμώνα, αλλά πολλοί είναι μόνιμοι κάτοικοι, π.χ. στα Βρετανικά Νησιά, την Ισλανδία ή στις ακτές της Βόρειας Θάλασσας. Οι ασημόγλαροι είναι επίσης άφθονοι στις χωματερές και κάποιοι έχουν προσαρμοστεί στην ζωή της πόλης.

Ταξινόμηση

Η ταξινόμηση του συμπλέγματός ασημόγλαρος/μελανόγλαρος είναι πολυ περίπλοκη, καθώς διαφορετικές αρχές αναγνωρίζουν από δύο έως οκτώ είδη.

Αυτή η ομάδα έχει κυκλική κατανομή γύρω από το βόρειο ημισφαίριο. Οι διαφορές μεταξύ των συγγενικών μορφών σ' αυτόν τον κύκλο είναι αρκετά μικρές, αλλά από τη στιγμή που ο κύκλος έχει ολοκληρωθεί, τα τερματικά μέλη, ο ασημόγλαρος και ο μελανόγλαρος, είναι εντελώς διαφορετικπά. Παρ' όλο που ζούν στις ίδιες περιοχές δεν διασταυρώνονται.

Η AERC αναγνωρίζει 6 είδη:

Υποείδη

[[Αρχείο:British Herring Gull.jpg|thumb|Δύο γλάροι του υποείδους L. a. argenteus μόνοι τους σε μία ιρλανδική ακτή.

Παραπομπές

  1. Gilliard, E. Thomas. (1958). Living Birds of the World, p. 174. Doubleday & Company, New York.