Chevrolet Camaro 3ης γενιάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 55: Γραμμή 55:
[[Αρχείο:1991Z28.jpg|300px|thumb|right|Chevrolet Camaro Z28 του 1991]]
[[Αρχείο:1991Z28.jpg|300px|thumb|right|Chevrolet Camaro Z28 του 1991]]


* 1982–1986: 2.5 L (151 cu.i.) Iron Duke 4-κύλινδρος σε σειρά (Ι4)
* 1982–1986: 2.5 L (151 cu.in.) Iron Duke 4-κύλινδρος σε σειρά (Ι4)
* 1982–1984: 2.8 L (173 cu.i.) LC1 V6
* 1982–1984: 2.8 L (173 cu.in.) LC1 V6
* 1985–1989: 2.8 L (173 cu.i.) LB8 V6
* 1985–1989: 2.8 L (173 cu.in.) LB8 V6
* 1990–1992: 3.1 L (191 cu.i.) 60° Gen II V6
* 1990–1992: 3.1 L (191 cu.in.) 60° Gen II V6
* 1982–1983: 5.0 L (305 cu.i.) LU5 Small Block V8
* 1982–1983: 5.0 L (305 cu.in.) LU5 Small Block V8
* 1982–1987: 5.0 L (305 cu.i.) LG4 Small Block V8
* 1982–1987: 5.0 L (305 cu.in.) LG4 Small Block V8
* 1983–1986: 5.0 L (305 cu.i.) L69 Small Block V8
* 1983–1986: 5.0 L (305 cu.in.) L69 Small Block V8
* 1988–1992: 5.0 L (305 cu.i.) LO3 Small Block V8
* 1988–1992: 5.0 L (305 cu.in.) LO3 Small Block V8
* 1985–1992: 5.0 L (305 cu.i.) LB9 Small Block V8
* 1985–1992: 5.0 L (305 cu.in.) LB9 Small Block V8
* 1987–1992: 5.7 L (350 cu.i.) L98 Small Block V8
* 1987–1992: 5.7 L (350 cu.in.) L98 Small Block V8


Ειδικότερα ο κορυφαίος L98 Small Block 5.7 V8 είχε προέλθει από την [[Chevrolet Corvette C4]], όπου είχε καθιερωθεί το [[1985]], ως ο μοναδικός κινητήρας της C4, αποδίδοντας 230 hp (172 kW) - 250 hp (186 kW) και 330 lb·ft (447 N·m) - 350 lb·ft (475 N·m). Στις Chevrolet Camaro και [[Pontiac Firebird]], εισήχθη το [[1987]], ως η κορυφαία τους έκδοση, αποδίδοντας 225 hp (168 kW) - 245 hp (183 kW) και 330 lb·ft (447 N·m) - 345 lb·ft (468 N·m).
Ειδικότερα ο κορυφαίος L98 Small Block 5.7 V8 είχε προέλθει από την [[Chevrolet Corvette C4]], όπου είχε καθιερωθεί το [[1985]], ως ο μοναδικός κινητήρας της C4, αποδίδοντας 230 hp (172 kW) - 250 hp (186 kW) και 447 N·m (330 lb·ft) - 475 N·m (350 lb·ft). Στις Chevrolet Camaro και [[Pontiac Firebird]], εισήχθη το [[1987]], ως η κορυφαία τους έκδοση, αποδίδοντας 225 hp (168 kW) - 245 hp (183 kW) και 447 N·m (330 lb·ft) - 468 N·m (345 lb·ft).


==Αναφορές==
==Αναφορές==

Έκδοση από την 17:07, 20 Αυγούστου 2013

Chevrolet Camaro 3ης γενιάς
Chevrolet Camaro RS του 1990
Σύνοψη
ΚατασκευαστήςChevrolet
Μητρική εταιρείαGeneral Motors
Παραγωγή1982 — 1992
ΣυναρμολόγησηVan Nuys, Καλιφόρνια
Norwood, Οχάιο (1982–1987)
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαPony car, Muscle car
Αμάξωμα2-πορτο coupé
2-πορτο convertible
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση
ΠλατφόρμαF-body
Σχετική εξέλιξηPontiac Firebird
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας2.5 L I4
2.8 L V6
3.1 L V6
5.0 L V8
5.7 L V8 / Όλοι βενζίνης
Μετάδοση4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο
5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο
3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο
4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο
Διαστάσεις
Μεταξόνιο2.565 χιλιοστά
Μήκος4.877 χιλιοστά (1991–1992: 4.892 χιλιοστά)
Πλάτος1.849 χιλιοστά (1991–1992: 1.839 χιλιοστά)
Ύψος1.278 χιλιοστά (1991–1992 Coupe: 1.280 χιλιοστά
1991–1992 Convertible: 1.308 χιλιοστά)
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλοChevrolet Camaro 2ης γενιάς
Επόμενο μοντέλοChevrolet Camaro 4ης γενιάς

Η τρίτη γενιά της Chevrolet Camaro κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1982 και συνέχισε να βασίζεται στην πλατφόρμα F-body της General Motors. Διατηρήθηκε στην παραγωγή έως τον Αύγουστο του 1992 και αντικαταστάθηκε από την Chevrolet Camaro τέταρτης γενιάς, στις αρχές του 1993.

Εξέλιξη

Η εξέλιξη της τρίτης γενιάς ξεκίνησε το 1975, με την τελική παρουσίαση να έχει αρχικά προγραμματιστεί για το 1980. Κατά τη διάρκεια της εξέλιξης, οι μηχανικοί της Chevrolet άρχισαν να εξετάζουν στα σοβαρά την πιθανότητα της μεταφοράς της κίνησης της πλατφόρμας F-Body στους μπροστινούς τροχούς, αντί για τους πίσω. Το ζήτημα της ενδεχόμενης κίνησης στους μπροστινούς τροχούς για την Camaro συζητήθηκε επί μακρόν και είχε ως αποτέλεσμα να καθυστερήσει η παρουσίαση, με την παραγωγή να αναβάλλεται για την σεζόν του 1982.

Βασικά στοιχεία

Τελικώς, η τρίτη γενιά της Camaro, όπως και της δίδυμης Pontiac Firebird, λανσαρίστηκε τον Ιανουάριο του 1982. Αν και η κίνηση στους πίσω τροχούς τελικώς διατηρήθηκε, ήταν η πρώτη στην ιστορία Camaro με ηλεκτρονικό ψεκασμό καυσίμου (fuel injection), 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο (το Turbo-Hydramatic 700R4), 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο, ζάντες 16 ιντσών, αμάξωμα hatchback και δυνατότητα επιλογής 4-κύλινδρου κινητήρα, λόγω της τότε τάσης των υποψήφιων αγοραστών για αναζήτηση οικονομικότερων κινητήρων, ως αποτέλεσμα της δεύτερης συνεχόμενης πετρελαϊκής κρίσης του 1979. Επιπλέον, η τρίτη γενιά υιοθέτησε πλέον το μετρικό σύστημα για τα κυβικά εκατοστά του κινητήρα, καθώς από το 1982 αναφέρονταν σε λίτρα, αντί για κυβικές ίντσες.

Αρχικά προσφερόταν σε τρεις εκδόσεις: Sport Coupe (βασική), Berlinetta και την κορυφαία Z28.

Διακρίσεις

Η τρίτη γενιά της Camaro απέσπασε πλήθος διακρίσεων από όλα τα μεγάλα αμερικανικά περιοδικά. Η έκδοση Camaro Z28 κέρδισε τον τίτλο του Αυτοκινήτου της Χρονιάς (Car of the Year) του Motor Trend, για το 1982. Το Road & Track ανέδειξε τις Chevrolet Camaro & Pontiac Firebird του 1984 μεταξύ των 12 καλύτερων αυτοκινήτων του κόσμου, καθώς και τα Καλύτερα Σπορ GT (Best Sports GT) μεταξύ 11.000 και 14.000 δολαρίων. Το Car and Driver ανακήρυξε την Camaro Z28 του 1984 ως το μοντέλο με την καλύτερη οδική συμπεριφορά, μεταξύ όλων των αυτοκινήτων που κατασκευάζονταν στις ΗΠΑ.[1] Επίσης, η Camaro IROC-Z ήταν στον κατάλογο των 10 καλύτερων μοντέλων (Ten Best) του Car and Driver, για το 1985.

Βελτιώσεις

Chevrolet Camaro IROC-Z Convertible

Tο 1985, το μπροστινό ρύγχος ανανεώθηκε ελαφρά και προστέθηκε η έκδοση υψηλών επιδόσεων IROC-Z, που έλαβε το όνομά της από τον δημοφιλή αγώνα International Race of Champions. Από την σεζόν του 1986, τοποθετήθηκε στάνταρ τρίτο πίσω φως φρένων, σύμφωνα με τον κανονισμό που καθιέρωσε τότε η National Highway Traffic Safety Administration (NHTSA). Η ίδια σεζόν ήταν και η τελευταία για τον 4-κύλινδρο κινητήρα. Μάλιστα αναμενόταν και ένας προαιρετικός 5.7 λίτρων (350 κυβικών ιντσών) V8 κινητήρας, αλλά κάποια προβλήματα στην ανάπτυξή του, καθυστερήσαν αυτή την επιλογή.

Τελικώς, την σεζόν του 1987 εισήχθη ο νέος κινητήρας L98 5.7 L V8, ως προαιρετική επιλογή στην έκδοση IROC-Z, αποκλειστικά με 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο. Ταυτόχρονα, για πρώτη φορά από το 1969, η έκδοση convertible επανήλθε, αυτή τη φορά από την εταιρεία ASC (American Sunroof Company), που έλαβε την επίσημη άδεια από την Chevrolet να μετατρέπει τα T-Top των εκδόσεων Sport Coupe και IROC-Z σε πλήρως ανοικτά καμπριολέ. Επίσης, οι εκδόσεις IROC-Z και Z28 έλαβαν ταχύμετρα με μέγιστη ένδειξη τα 145 mph (233 km/h) και οι άλλες με μέγιστη ένδειξη τα 110 mph (180 km/h), καταργώντας οριστικά τα προηγούμενα των 85 mph (137 km/h) που είχαν καθιερωθεί το 1979, λόγω της τότε νομοθεσίας των ΗΠΑ.

Chevrolet Camaro IROC-Z Coupé / εμπρός
Chevrolet Camaro IROC-Z Coupé / πίσω

Το 1988, η έκδοση Z28 διακόπηκε, προς όφελος της IROC-Z, αλλά επανήλθε το 1990, όταν το IROC-Z καταργήθηκε οριστικά, λόγω του ότι η σειρά IROC συνδέθηκε με την Dodge. Επίσης, το καλοκαίρι του 1989 (σεζόν του 1990) προστέθηκε στάνταρ αερόσακος οδηγού σε όλες τις εκδόσεις της Camaro, αν και ακόμα δεν προσφερόταν Σύστημα Αντιμπλοκαρίσματος Τροχών (ABS), ούτε καν ως έξτρα (το ABS τελικώς εισήχθη το 1993, με την εισαγωγή της τέταρτης γενιάς, ως στάνταρ σε όλα).

Το 1992, σηματοδότησε και το τέλος της τρίτης γενιάς. Λόγω της ταυτόχρονης συμπλήρωσης 25 ετών από την πρώτη σεζόν της Camaro πρώτης γενιάς, αρχικά σχεδιαζόταν μία ειδική επετειακή έκδοση, με τις σπορ εξατμίσεις, τις αλουμινένιες κυλινδροκεφαλές και το 6-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο της Chevrolet Corvette C4, αλλά τελικώς η ιδέα αυτή ματαιώθηκε. Από την άλλη, ωστόσο, όλα τα μοντέλα της σεζόν του 1992 έλαβαν το έμβλημα «25th Anniversary» στο ταμπλό και οι αγοραστές μπορούσαν να επιλέξουν ένα «Heritage Pack» («Πακέτο Κληρονομιάς»). Ως αποτέλεσμα των προβλημάτων ποιότητας που σημειώθηκαν στα πρώτα και στα τελευταία χρόνια της παραγωγής της τρίτης γενιάς, συν μίας απεργίας των εργαζομένων του εργοστασίου στο Van Nuys, Καλιφόρνια, η GM αποφάσισε να μεταφέρει την παραγωγή της τέταρτης γενιάς στο Κεμπέκ του Καναδά. Η τελευταία Camaro τρίτης γενιάς, μία κόκκινη Z28 coupé, κύλησε από τη γραμμή παραγωγής στις 27 Αυγούστου 1992.[2]

Κινητήρες

Chevrolet Camaro Z28 του 1991
  • 1982–1986: 2.5 L (151 cu.in.) Iron Duke 4-κύλινδρος σε σειρά (Ι4)
  • 1982–1984: 2.8 L (173 cu.in.) LC1 V6
  • 1985–1989: 2.8 L (173 cu.in.) LB8 V6
  • 1990–1992: 3.1 L (191 cu.in.) 60° Gen II V6
  • 1982–1983: 5.0 L (305 cu.in.) LU5 Small Block V8
  • 1982–1987: 5.0 L (305 cu.in.) LG4 Small Block V8
  • 1983–1986: 5.0 L (305 cu.in.) L69 Small Block V8
  • 1988–1992: 5.0 L (305 cu.in.) LO3 Small Block V8
  • 1985–1992: 5.0 L (305 cu.in.) LB9 Small Block V8
  • 1987–1992: 5.7 L (350 cu.in.) L98 Small Block V8

Ειδικότερα ο κορυφαίος L98 Small Block 5.7 V8 είχε προέλθει από την Chevrolet Corvette C4, όπου είχε καθιερωθεί το 1985, ως ο μοναδικός κινητήρας της C4, αποδίδοντας 230 hp (172 kW) - 250 hp (186 kW) και 447 N·m (330 lb·ft) - 475 N·m (350 lb·ft). Στις Chevrolet Camaro και Pontiac Firebird, εισήχθη το 1987, ως η κορυφαία τους έκδοση, αποδίδοντας 225 hp (168 kW) - 245 hp (183 kW) και 447 N·m (330 lb·ft) - 468 N·m (345 lb·ft).

Αναφορές

  1. Antonick, Mike (2004). The Camaro White Book. Motorbooks. ISBN 9780760318799.
  2. www.last1992camaro.com

Βιβλιογραφία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι