Καμίνια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 12:11, 3 Αυγούστου 2013

Τα Καμίνια αποτελούν συνοικία του Πειραιά, που εκτείνεται στο πίσω μέρος (βόρεια) του καπνεργοστασίου Κεράνη, από την Πειραιώς μέχρι την περιοχή του Ρετσίνα και δυτικά με την Παλαιά Κοκκινιά. Ήταν ταυτισμένη με τη ζωή των ναυτικών και των καπνεργατών, ενώ πήρε το όνομά της από την εκεί ύπαρξη μεγάλου αριθμού τέτοιων εγκαταστάσεων. Τα Καμίνια ήταν επίσης έδρα βιομηχανικών σιδηρουργείων, τα οποία προπολεμικά εξυπηρετούσαν ανάγκες της ναυπηγικής ζώνης του λιμένα Πειραιώς, όταν ακόμη οι λαμαρίνες των πλοίων συνδέονταν με διπλές καρφώσεις («καρφωτές»). Στη συνοικία στεγάζεται σήμερα το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης.^[1]

Ιστορία

Τα Καμίνια, μαζί με την περιοχή Άγιος Ιωάννης Ρέντης, κατοικήθηκαν ήδη πριν την Κλασική εποχή, όπως πιστοποιούν ανασκαφικά ευρήματα που ανήκουν στην Πρωτογεωμετρική έως την Υστερη Γεωμετρική περίοδο. Ειδικότερα, στα Καμίνια αποκαλύφθηκαν αρχαία οδός με ανάλημμα, η οποία πλαισιώνεται από συστάδες τάφων σε ταφικούς περιβόλους, κτίσματα απροσδιόριστης χρήσης και κλίβανοι και πηγάδια με κεραμική.^[2]

Πριν το συνοικισμό του κλασικού Πειραιά, επί εποχής του δημοκρατικού Κλεισθένη το 507 π.Χ., ο αρχικός «Πειραιάς» ήταν κώμη που βρισκόταν στα Καμίνια και τον Άγιο Ιωάννη Ρέντη. Διοικητικά, η κώμη αυτή, μαζί με τις γειτονικές κώμες (και μετέπειτα δήμους) του Φαλήρου, της Ξυπέτης (σημερινό Μοσχάτο), και των Θυμαιταδών (σημερινό Κερατσίνι), αποτελούσε τετράκωμο. Μεταξύ των τεσσάρων αυτών κωμών τελούνταν αγώνες.^[2] Πράγματι, στη θέση Καμίνια κοντά στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής της συνοικίας Απόλλωνα (ή, εναλλακτικά, στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη),, πιθανολογείται ότι υπήρχε το Τετράκωμον Ηράκλειον, δηλαδή κοινό ιερό προς τιμή του θεού Ηρακλή. Σε αυτό συνηγορεί η ανεύρεση επιγραφών με ονόματα νικητών κατά τους αγώνες στο Ηράκλειο.^[3]

Στα Καμίνια άνθησε μεγάλο τμήμα του βιομηχανικού Πειραιά των τελών του 19ου αιώνα / αρχών του 20ου αιώνα. Στη συνοικία των Καμινίων βρίσκονταν δυο από τα παλαιότερα βιομηχανικά κτίρια του Πειραιά, απέναντι από τη σημερινή γέφυρα του «Καλαμάκη», ο ατμόμυλος του Ν. Σταματόπουλου που ιδρύθηκε το 1873 και το κλωστήριο-υφαντήριο του Χ. Σταμόπουλου με έτος ιδρύσεως το 1875. Στο ίδιο περίπου σημείο της πόλης, την τελευταία πενταετία του 19ου αιώνα, λειτουργούσαν ένα από τα κλωστοϋφαντουργικά εργοστάσια του Θ. Ρετσίνα, το εργοστάσιο ζαχαροπλαστικής του Κ.Ν. Οικονόμου και ο κυλινδρόμυλος του Δ. Καλαμάκη από τον οποίο έλαβε το όνομά της και η ομώνυμη γέφυρα. Το προαναφερόμενο εργοστάσιο του Ν. Σταματόπουλου μετασχηματίζεται / ανακατασκευάζεται σε κυλινδρόμυλο το 1909-1910, με νέους ιδιοκτήτες τους αδερφούς Δημήτριο και Ευάγγελο Γεωργή και τον Πέτρο Νικολετόπουλο. Την ανακατασκευή του κτιρίου εκείνη την εποχή - όπως και την εισαγωγή του πρώτου κυλινδρόμυλου - είχε αναλάβει η τεχνική εταιρία του Αλέξανδρου Ζαχαρίου. Το κτίριο υπέστη μεγάλες ζημιές από πυρκαγιά - όντας εγκαταλειμμένο - στις 26 Σεπτεμβρίου 2012.

Εκτός από τον κυλινδρόμυλο των αδερφών Γεωργή και του Νικολετόπουλου, στα Καμίνια υπήρχαν και οι Κυλινδρόμυλοι Σαραντόπουλου (έτος ιδρύσεως 1938^[4] ), οι Κυλινδρόμυλοι Μιχ. Μοίρα (επίσης με έτος ίδρυσης το 1938) και οι μύλοι «Ευτυχία».

Στην περιοχή, επί της Οδού Πειραιώς, υπήρχε η «Σχολή Κλωστικής Υφαντικής Πλεκτικής»(ΣΚΥΠ).

Η ιστορία της συνοικίας των Καμινίων είναι άμεσα συνυφασμένη με την ύπαρξη της ιστορικής ποδοσφαιρικής ομάδας του Ατρομήτου Πειραιώς.

Παραπομπές

↑ Η Εθνική Αντίσταση στα Καμίνια, Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 13 Μαΐου 2009.
↑ ^2,0 ^2,1 Κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια - Πού ζούσαν οι αρχαίοι «Πειραιώτες» ως τα Γεωμετρικά και τα Αρχαϊκά χρόνια, Το Βήμα, 8/02/2009.
↑ Παπαχατζή, Νικολάου. Παυσανίου, Ελλάδος Περιήγησις, Αττικά, Εκδοτική Αθηνών, 1998, σ.96. ISBN 9-602-13090-3
↑ Ιστορικό Σαραντόπουλος

Πηγές

"Κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια - Η ιστορία μιας γειτονιάς", Ευαγγελία Μπαφούνη - Νικόλαος Μέλιος, Ινστιτούτο Μελέτης της Τοπικής Ιστορίας και της Ιστορίας των Επιχειρήσεων (ΙΜΤΙΙΕ), Σειρά - Τοπική Ιστορία, Αριθμός 2, Πειραιάς 2005.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[enet-1] Η Εθνική Αντίσταση στα Καμίνια, Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 13 Μαΐου 2009.

[tovima-2] 2,0 ^2,1 Κάτω στον Πειραιά στα Καμίνια - Πού ζούσαν οι αρχαίοι «Πειραιώτες» ως τα Γεωμετρικά και τα Αρχαϊκά χρόνια, Το Βήμα, 8/02/2009.

[3] Παπαχατζή, Νικολάου. Παυσανίου, Ελλάδος Περιήγησις, Αττικά, Εκδοτική Αθηνών, 1998, σ.96. ISBN 9-602-13090-3

[ksarantopoulos.gr-4] Ιστορικό Σαραντόπουλος

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
 {{άλλεςχρήσεις|Καμίνια}}
-{{πηγές|22|8|2009}}
 Τα '''Καμίνια''' αποτελούν συνοικία του [[Πειραιάς|Πειραιά]], που εκτείνεται στο πίσω μέρος (βόρεια) του [[Καπνοβιομηχανία Κεράνης|καπνεργοστασίου Κεράνη]], από την [[Οδός Πειραιώς|Πειραιώς]] μέχρι την περιοχή του [[Θεόδωρος Ρετσίνας|Ρετσίνα]] και δυτικά με την [[Παλαιά Κοκκινιά]]. Ήταν ταυτισμένη με τη ζωή των ναυτικών και των καπνεργατών, ενώ πήρε το όνομά της από την εκεί ύπαρξη μεγάλου αριθμού τέτοιων εγκαταστάσεων. Τα Καμίνια ήταν επίσης έδρα βιομηχανικών σιδηρουργείων, τα οποία προπολεμικά εξυπηρετούσαν ανάγκες της ναυπηγικής ζώνης του λιμένα [[Πειραιάς|Πειραιώς]], όταν ακόμη οι λαμαρίνες των πλοίων συνδέονταν με διπλές καρφώσεις («καρφωτές»). Στη συνοικία στεγάζεται σήμερα το [[Μουσείο Εθνικής Αντίστασης]].<ref name=enet>''[http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=43836 Η Εθνική Αντίσταση στα Καμίνια]'', Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 13 Μαΐου 2009.</ref>