Πολιτικός μηχανικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
η εισαγωγή δεν είναι μόνο ο ορισμός, αλλά μια περίληψη |
Επαναφορά αναλυτικής εισαγωγής, συγχώνευση δύο εκδοχών, μεταφορά κειμένου περί ιστορικού στην ενότητα «Ιστορικό», μικρή επιμέλεια |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
«'''Πολιτικός μηχανικός''' ([[Αγγλική γλώσσα|αγγλ.]] ''civil engineer'') είναι o επαγγελματίας [[επιστήμες μηχανικών|μηχανικός]] ο οποίος ασχολείται με τις τεχνικές όψεις της σχεδίασης και κατασκευής του [[δομημένος χώρος|δομημένου χώρου]], διά του προγραμματισμού, της μελέτης, της επίβλεψης της κατασκευής και της συντήρησης κτηρίων, δρόμων, γεφυρών, λιμανιών, φραγμάτων, παράκτιων υποδομών, αερολιμένων, συστημάτων τροφοδοσίας νερού, παροχής καθαρού νερού, υγειονομικής φροντίδας<ref>[http://www.cut.ac.cy/ceg/about/Introduction ''Ιστοσελίδα Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου''] )</ref> κ.ά. Η '''επιστήμη πολιτικού μηχανικού''' ασχολείται με προβλήματα στατικής στήριξης, διαχείρισης, κατασκευαστικής μελέτης και συντήρησης μεγάλης κλίμακας τεχνικών συστημάτων, όπως τα ανωτέρω. Ως γνωστικός κλάδος χωρίζεται σε διάφορες κατηγορίες, όπως την [[εδαφομηχανική]], τη στατική, την [[υδραυλική]] κλπ., ενώ επικαλύπτεται με περιοχές συγγενών αλλά διακριτών επιστημών όπως της [[χωροταξία|χωροταξίας]] και [[πολεοδομία|πολεοδομίας]], της [[αρχιτεκτονική|αρχιτεκτονικής]] και της [[περιβαλλοντολόγος μηχανικός|περιβαλλοντικής μηχανικής]].». Απώτερος στόχος του πολιτικού μηχανικού είναι η βελτίωση της [[ποιότητα ζωής|ποιότητας ζωής]], της ευημερίας ατόμων και κοινωνιών. |
|||
== |
== Ετυμολογία == |
||
Ο όρος ''πολιτικός μηχανικός'' εισήχθη μετά τους πολέμους του [[Ναπολέων|Ναπολέοντα]]. Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο οι μηχανικοί από το Σώμα του Μηχανικού του [[στρατός|Στρατού]]. Το Σώμα αυτό υπήρξε εξαιρετικά δραστήριο και επιτυχές και γι' αυτό τον λόγο αποφασίστηκε να μεταφερθεί η τεχνογνωσία και η εμπειρία του στους κλασικούς ακαδημαϊκούς κύκλους. Οι μηχανικοί που αποφοιτούσαν από τα μη στρατιωτικά πανεπιστήμια ονομάστηκαν «πολιτικοί» μηχανικοί ( |
Ο όρος ''πολιτικός μηχανικός'' εισήχθη μετά τους πολέμους του [[Ναπολέων|Ναπολέοντα]] κατά τον [[19ος αιώνας|19ο αιώνα]]. Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο οι «μηχανικοί» από το Σώμα του Μηχανικού του [[στρατός|Στρατού]]. Το Σώμα αυτό υπήρξε εξαιρετικά δραστήριο και επιτυχές και γι' αυτό τον λόγο αποφασίστηκε να μεταφερθεί η τεχνογνωσία και η εμπειρία του στους κλασικούς ακαδημαϊκούς κύκλους. Οι μηχανικοί που αποφοιτούσαν από τα μη στρατιωτικά πανεπιστήμια ονομάστηκαν «πολιτικοί» μηχανικοί (αγγλ.: «civil engineer», από την αγγλική μετάφραση «'''civil'''ization mechanics»{{παραπομπή}}, η οποία σημαίνει «μηχανικοί πολιτισμού»), ώστε να διακρίνονται από τους μηχανικούς του Στρατού. |
||
== Τομείς == |
|||
| ⚫ | |||
Ο πολιτικός μηχανικός εξετάζει τον προγραμματισμό, την κατασκευή, και τη [[συντήρηση]] των δομικών κατασκευών, ή των δημόσιων έργων, δεδομένου ότι συσχετίζονται με το έδαφος, το νερό, ή τον πολιτισμό και τις διαδικασίες τους. |
|||
== Ιστορικό == |
== Ιστορικό == |
||
Το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού είναι ένα από τα παλαιότερα |
Το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού είναι ένα από τα παλαιότερα στον κόσμο. Στην [[Αρχαιότητα]], περίπου το 2550 π.Χ., ο [[Ιμχοτέπ]], ο πρώτος τεκμηριωμένος μηχανικός, έχτισε μια διάσημη πυραμίδα του [[Φαραώ]] [[Ζοζέρ]] που βρέθηκε στη [[Σακάρα]] της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]]. Οι πρώτοι μηχανικοί ήταν στην πραγματικότητα στρατιωτικοί μηχανικοί, συνδυάζοντας τις στρατιωτικές και αστικές δεξιότητες. Κατά τη διάρκεια των περιόδων πολέμου οι μηχανικοί κατασκεύαζαν και χρησιμοποιούσαν τα όργανα του πολέμου, όπως οι [[καταπέλτης|καταπέλτες]], οι [[πολιορκητικός κριός|κριοί]], οι πύργοι, και οι κεκλιμένες ράμπες ξύλου στην ενίσχυση των επιθέσεων στα οχυρά και τις στρατοπεδεύσεις των εχθρών τους. Κατά τη διάρκεια των περιόδων ειρήνης, περιλήφθηκαν σε πολλές στρατιωτικές και αστικές δραστηριότητες όπως η οικοδόμηση των οχυρώσεων για την υπεράσπιση ενάντια στις περαιτέρω επιθέσεις, τους δρόμους, τις γέφυρες, τα υδραγωγεία, τα κανάλια και τους καθεδρικούς ναούς. Οι τεχνικές κατασκευής και υδραυλικής που χρησιμοποιήθηκαν από τους μεσαιωνικούς μηχανικούς στην [[Κίνα]], την [[Ιαπωνία]], την [[Ινδία]] και άλλες περιοχές της [[Άπω Ανατολη|Άπω Ανατολής΄]] ήταν πολύ πιο περίπλοκες σε σχέση με αυτές των [[Μεσαίωνας|μεσαιωνικών]] ευρωπαϊκών μηχανικών. |
||
| ⚫ | Παρά την παλαιότητά της, η επιστήμη πολιτικού μηχανικού αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε σημαντικά μόνο κατά τους τελευταίος δύο αιώνες. Σ' αυτό συνέβαλαν αρκετοί σημαντικοί επιστήμονες όπως ο [[Κάρολος Τερζάκι]] που θεωρείται ο «πατέρας της εδαφομηχανικής», ο [[Θωμάς Τέλφορντ]], Βρετανός πολιτικός μηχανικός του 18ου αιώνα ο οποίος υπήρξε θεμελιωτής της στατικής των στερεών μαζών, κ.α. |
||
== Δείτε επίσης == |
== Δείτε επίσης == |
||
* [[Επιστήμη μηχανικού]] |
* [[Επιστήμη μηχανικού]] |
||
* [[Εφαρμοσμένη μηχανική σεισμού]] |
* [[Εφαρμοσμένη μηχανική σεισμού]] |
||
== Παραπομπές == |
|||
{{παραπομπές}} |
|||
[[Κατηγορία:Επιστήμες Μηχανικών]] |
[[Κατηγορία:Επιστήμες Μηχανικών]] |
||
Έκδοση από την 07:26, 1 Αυγούστου 2013
«Πολιτικός μηχανικός (αγγλ. civil engineer) είναι o επαγγελματίας μηχανικός ο οποίος ασχολείται με τις τεχνικές όψεις της σχεδίασης και κατασκευής του δομημένου χώρου, διά του προγραμματισμού, της μελέτης, της επίβλεψης της κατασκευής και της συντήρησης κτηρίων, δρόμων, γεφυρών, λιμανιών, φραγμάτων, παράκτιων υποδομών, αερολιμένων, συστημάτων τροφοδοσίας νερού, παροχής καθαρού νερού, υγειονομικής φροντίδας[1] κ.ά. Η επιστήμη πολιτικού μηχανικού ασχολείται με προβλήματα στατικής στήριξης, διαχείρισης, κατασκευαστικής μελέτης και συντήρησης μεγάλης κλίμακας τεχνικών συστημάτων, όπως τα ανωτέρω. Ως γνωστικός κλάδος χωρίζεται σε διάφορες κατηγορίες, όπως την εδαφομηχανική, τη στατική, την υδραυλική κλπ., ενώ επικαλύπτεται με περιοχές συγγενών αλλά διακριτών επιστημών όπως της χωροταξίας και πολεοδομίας, της αρχιτεκτονικής και της περιβαλλοντικής μηχανικής.». Απώτερος στόχος του πολιτικού μηχανικού είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής, της ευημερίας ατόμων και κοινωνιών.
Ετυμολογία
Ο όρος πολιτικός μηχανικός εισήχθη μετά τους πολέμους του Ναπολέοντα κατά τον 19ο αιώνα. Μέχρι τότε υπήρχαν μόνο οι «μηχανικοί» από το Σώμα του Μηχανικού του Στρατού. Το Σώμα αυτό υπήρξε εξαιρετικά δραστήριο και επιτυχές και γι' αυτό τον λόγο αποφασίστηκε να μεταφερθεί η τεχνογνωσία και η εμπειρία του στους κλασικούς ακαδημαϊκούς κύκλους. Οι μηχανικοί που αποφοιτούσαν από τα μη στρατιωτικά πανεπιστήμια ονομάστηκαν «πολιτικοί» μηχανικοί (αγγλ.: «civil engineer», από την αγγλική μετάφραση «civilization mechanics»[εκκρεμεί παραπομπή], η οποία σημαίνει «μηχανικοί πολιτισμού»), ώστε να διακρίνονται από τους μηχανικούς του Στρατού.
Ιστορικό
Το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού είναι ένα από τα παλαιότερα στον κόσμο. Στην Αρχαιότητα, περίπου το 2550 π.Χ., ο Ιμχοτέπ, ο πρώτος τεκμηριωμένος μηχανικός, έχτισε μια διάσημη πυραμίδα του Φαραώ Ζοζέρ που βρέθηκε στη Σακάρα της Αιγύπτου. Οι πρώτοι μηχανικοί ήταν στην πραγματικότητα στρατιωτικοί μηχανικοί, συνδυάζοντας τις στρατιωτικές και αστικές δεξιότητες. Κατά τη διάρκεια των περιόδων πολέμου οι μηχανικοί κατασκεύαζαν και χρησιμοποιούσαν τα όργανα του πολέμου, όπως οι καταπέλτες, οι κριοί, οι πύργοι, και οι κεκλιμένες ράμπες ξύλου στην ενίσχυση των επιθέσεων στα οχυρά και τις στρατοπεδεύσεις των εχθρών τους. Κατά τη διάρκεια των περιόδων ειρήνης, περιλήφθηκαν σε πολλές στρατιωτικές και αστικές δραστηριότητες όπως η οικοδόμηση των οχυρώσεων για την υπεράσπιση ενάντια στις περαιτέρω επιθέσεις, τους δρόμους, τις γέφυρες, τα υδραγωγεία, τα κανάλια και τους καθεδρικούς ναούς. Οι τεχνικές κατασκευής και υδραυλικής που χρησιμοποιήθηκαν από τους μεσαιωνικούς μηχανικούς στην Κίνα, την Ιαπωνία, την Ινδία και άλλες περιοχές της Άπω Ανατολής΄ ήταν πολύ πιο περίπλοκες σε σχέση με αυτές των μεσαιωνικών ευρωπαϊκών μηχανικών.
Παρά την παλαιότητά της, η επιστήμη πολιτικού μηχανικού αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε σημαντικά μόνο κατά τους τελευταίος δύο αιώνες. Σ' αυτό συνέβαλαν αρκετοί σημαντικοί επιστήμονες όπως ο Κάρολος Τερζάκι που θεωρείται ο «πατέρας της εδαφομηχανικής», ο Θωμάς Τέλφορντ, Βρετανός πολιτικός μηχανικός του 18ου αιώνα ο οποίος υπήρξε θεμελιωτής της στατικής των στερεών μαζών, κ.α.