Σπύρος Ιακωβίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 11:25, 20 Ιουνίου 2013

Ο Σπύρος Ιακωβίδης (Αθήνα, 1923 - 16 Ιουνίου 2013) ήταν αρχαιολόγος, καθηγητής πανεπιστημίου και ακαδημαϊκός. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες αρχαιολόγους της γενιάς του, με σημαντικό ανασκαφικό έργο και τεράστια συμβολή στη μελέτη, ειδικότερα, του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Ήταν παντρεμένος με τη συγγραφέα Αθηνά Κακούρη.

Ο Σπύρος Ιακωβίδης σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (πτυχίο 1946, διδακτορικό 1962) και εργάστηκε ως επιμελητής αρχαιοτήτων (1952-1954) και ως καθηγητής αρχαιολογίας στα πανεπιστήμια Αθηνών (1970-1974), Marburg (1976-1977), Χαϊδελβέργης (1977) και Pennsylvania (1979-1991). Υπήρξε μέλος του Ινστιτούτου Προχωρημένων Σπουδών στο Princeton, ΗΠΑ (1977-1978), της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, της Ακαδημίας Αθηνών και πλήθους άλλων κορυφαίων επιστημονικών ιδρυμάτων της Ελλάδας και του εξωτερικού. Πραγματοποίησε αρχαιολογικές ανασκαφές στην Αθήνα, την Ελευσίνα, την Πύλο, τη Θήρα, την Περατή, τον Γλα και, για περισσότερα από 50 χρόνια, στις Μυκήνες.

Στο επιστημονικό συγγραφικό έργο του συγκαταλέγονται 12 αυτοτελείς μονογραφίες (Η Μυκηναϊκή Ακρόπολις των Αθηνών, 1962, Περατή, 1969-1970, Αι Μυκηναϊκαί Ακροπόλεις, 1973, Vormykenische und Mykenische Wehrbauten, 1977, Late Helladic Citadels on Mainland Greece, 1988, Γλας Ι, 1989, Γλας ΙΙ, 1998, Gla and the Kopais, 2001, Ανασκαφές Μυκηνών ΙΙΙ. Η νοτιοδυτική συνοικία, 2013 κ.ά.), επιμέλειες συλλογικών τόμων και πλήθος επιστημονικά άρθρα, εκθέσεις ανασκαφών, ανακοινώσεις συνεδρίων, βιβλιοκρισίες κ.λπ. για θέματα μυκηναϊκής αρχιτεκτονικής, τέχνης, ταφικών εθίμων και εξωτερικών σχέσεων.

Ως πρωτοετής φοιτητής αρχαιολογίας, ο Ιακωβίδης συμμετείχε εθελοντικά στο τιτάνιο έργο της προστασίας και απόκρυψης των αρχαιολογικών θησαυρών του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου μετά την ιταλική επίθεση του Οκτωβρίου του 1940 και πριν την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Αθήνα. Κατά τη Γερμανική Κατοχή ανέπτυξε και αντιστασιακή δράση ενταγμένος στις Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών (ΕΟΕΑ), το ένοπλο σώμα του ΕΔΕΣ του Ναπολέοντα Ζέρβα. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο Εθνικής Αντίστασης και τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικος.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Εφυγε ο ειδήμων της Μυκηναϊκής εποχής Σπύρος Ιακωβίδης, εφημ. Το Βήμα, 17 Iουνίου 2013.
Οταν θάβαμε τα αρχαία στο υπόγειο... εφημ. Τα Νέα, 18 Iουνίου 2013.
«Έφυγε» ο ακαδημαϊκός Σπύρος Ιακωβίδης, εφημ. Καθημερινή, 20 Iουνίου 2013.

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
 Ο '''Σπύρος Ιακωβίδης''' ([[Αθήνα]], [[1923]] - [[16 Ιουνίου]] [[2013]]) ήταν [[αρχαιολόγος]], καθηγητής πανεπιστημίου και ακαδημαϊκός. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες αρχαιολόγους της γενιάς του, με σημαντικό ανασκαφικό έργο και τεράστια συμβολή στη μελέτη, ειδικότερα, του [[Μυκηναϊκός πολιτισμός|Μυκηναϊκού πολιτισμού]]. Ήταν παντρεμένος με τη συγγραφέα [[Αθηνά Κακούρη]].
-Ο Σπύρος Ιακωβίδης σπούδασε αρχαιολογία στο [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστήμιο Αθηνών]] (πτυχίο 1946, διδακτορικό 1962) και εργάστηκε ως επιμελητής αρχαιοτήτων (1952-1954) και ως καθηγητής αρχαιολογίας στα [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστήμιο Αθηνών]] (1970-1974), Marburg (1976-1977), [[Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης|Χαϊδελβέργης]] (1977) και Pennsylvania (1979-1991). Υπήρξε μέλος του Ινστιτούτου Προχωρημένων Σπουδών στο Princeton, ΗΠΑ (1977-1978), της [[Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία|Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας]], της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]] και πλήθους άλλων κορυφαίων επιστημονικών ιδρυμάτων της Ελλάδας και του εξωτερικού. Πραγματοποίησε αρχαιολογικές ανασκαφές στην Αθήνα, την Ελευσίνα, την Πύλο, τη Θήρα, την Περατή, τον [[Γλα]] και, για περισσότερα από 50 χρόνια, στις [[Μυκήνες]].
+Ο Σπύρος Ιακωβίδης σπούδασε αρχαιολογία στο [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστήμιο Αθηνών]] (πτυχίο 1946, διδακτορικό 1962) και εργάστηκε ως επιμελητής αρχαιοτήτων (1952-1954) και ως καθηγητής αρχαιολογίας στα πανεπιστήμια [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Αθηνών]] (1970-1974), Marburg (1976-1977), [[Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης|Χαϊδελβέργης]] (1977) και Pennsylvania (1979-1991). Υπήρξε μέλος του Ινστιτούτου Προχωρημένων Σπουδών στο Princeton, ΗΠΑ (1977-1978), της [[Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία|Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας]], της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]] και πλήθους άλλων κορυφαίων επιστημονικών ιδρυμάτων της Ελλάδας και του εξωτερικού. Πραγματοποίησε αρχαιολογικές ανασκαφές στην Αθήνα, την Ελευσίνα, την Πύλο, τη Θήρα, την Περατή, τον [[Γλα]] και, για περισσότερα από 50 χρόνια, στις [[Μυκήνες]].
 Στο επιστημονικό συγγραφικό έργο του συγκαταλέγονται 12 αυτοτελείς μονογραφίες (''Η Μυκηναϊκή Ακρόπολις των Αθηνών'', 1962, ''Περατή'', 1969-1970, ''Αι Μυκηναϊκαί Ακροπόλεις'', 1973, ''Vormykenische und Mykenische Wehrbauten'', 1977, ''Late Helladic Citadels on Mainland Greece'', 1988, ''Γλας'' Ι, 1989, ''Γλας'' ΙΙ, 1998, ''Gla and the Kopais'', 2001, ''Ανασκαφές Μυκηνών'' ΙΙΙ. ''Η νοτιοδυτική συνοικία'', 2013 κ.ά.), επιμέλειες συλλογικών τόμων και πλήθος επιστημονικά άρθρα, εκθέσεις ανασκαφών, ανακοινώσεις συνεδρίων, βιβλιοκρισίες κ.λπ. για θέματα μυκηναϊκής αρχιτεκτονικής, τέχνης, ταφικών εθίμων και εξωτερικών σχέσεων.