Νικόλαος Μαυροκορδάτος (1670-1730): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Bot: Migrating 9 langlinks, now provided by Wikidata on d:Q927783
Γραμμή 15: Γραμμή 15:
* [[Οικογένεια Μαυροκορδάτου]]
* [[Οικογένεια Μαυροκορδάτου]]
<br clear="both">
<br clear="both">
{{Διαδοχή|'''[[Βλαχία|Πρίγκιπας της Βλαχίας]]'''<br />[[Αρχείο:ConstantinBrancoveanuCoA1700.png|30px]]<br />[[1715]]-[[1716]]|[[Στέφανος Καντακουζηνός]]|[[Ιωάννης Μαυροκορδάτος]]}}
{{Διαδοχή|'''[[Βλαχία|Πρίγκιπας της Βλαχίας]]'''<br />[[Αρχείο:Coat of arms of Wallachia, 1700.svg|30px]]<br />[[1715]]-[[1716]]|[[Στέφανος Καντακουζηνός]]|[[Ιωάννης Μαυροκορδάτος]]}}


== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==

Έκδοση από την 12:13, 1 Ιουνίου 2013

Ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος, τοιχογραφία στον Ορθόδοξο Ναό Σταυροπόλεως στο Βουκουρέστι

Ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος (1670-1730) ήταν Φαναριώτης λόγιος, ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας και μέγας διερμηνέας της Πύλης.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου του εξ απορρήτων, ηγεμόνα της Μολδαβίας και γόνου παλιάς αρχοντικής Φαναριώτικης οικογένειας με Χιώτικη καταγωγή.

Το 1697 διαδέχθηκε τον πατέρα του ως μέγας δραγουμάνος και το 1709 διορίστηκε ηγεμόνας της Μολδαβίας. Το 1716 ανέλαβε την ηγεμονία της Βλαχίας αλλά με την εισβολή του Αυστριακού στρατού στο Βουκουρέστι συνελήφθη και μεταφέρθηκε στη Βιέννη. Τελικά με τη συνθήκη του Πασάροβιτς το 1718 αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Αμέσως στάλθηκε από τον Σουλτάνο στη Βλαχία, όπου ανέλαβε την ηγεμονία και στην οποία παρέμεινε μέχρι τον θάνατο του, το 1730.

Κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του αποδείχτηκε ικανός. Κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να αναδιοργανώσει το διοικητικό σύστημα, να απωθήσει τους Τατάρους και να επιβάλλει μια τάξη σε μια περιοχή που σπαραζόταν από πολεμικές συγκρούσεις. Εκτός από τις ηγετικές και διοικητικές του ικανότητες, ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος επέδειξε και μια ιδιαίτερη έφεση στα γράμματα απόρροια της καλής εκπαίδευσης που είχε λάβει από νεαρή ηλικία. Το 1719 δημοσίευσε το «Περί των καθηκόντων» και στη συνέχεια το «Ψόγος Νικοτιανής». Μετά το θάνατο του, το 1800, δημοσιεύτηκε το «Φιλόθεου πάρεργα», το οποίο είναι γραμμένο σε αρχαιοελληνική γλώσσα. Στο έργο του μπορεί να διακρίνει κανείς τις επιρροές του από το πνεύμα του Διαφωτισμού.

Απεβίωσε στο Βουκουρέστι στις 3 Σεπτεμβρίου του 1730. Γιοί του ήταν οι Κωνσταντίνος και Ιωάννης Μαυροκορδάτος, μετέπειτα ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας.

Δείτε επίσης


Προκάτοχος:
Στέφανος Καντακουζηνός
'Πρίγκιπας της Βλαχίας'

1715-1716
Διάδοχος:
Ιωάννης Μαυροκορδάτος

Εξωτερικοί σύνδεσμοι


Πρότυπο:Ελληνίδες και Έλληνες λόγιοι (1453 - 1821)