Ιωάννα του Σατιγιόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 20:41, 22 Μαΐου 2013

Η Ιωάννα της Σατιγιόν (γαλλικά : Jeanne de Chatillon) (1285-1354), ήταν Γαλλικής καταγωγής δούκισσα των Αθηνών και Αυθέντης Άργους και Ναυπλίας. Ήταν κόρη του Γκωτιέ Ε΄ της Σατιγιόν (Gaucher V de Châtillon) κόμη του Κρεσί-λα-Σαπέλ και του Σατώ-Πορσιάν. Παντρεύτηκε το 1306 τoν Γκωτιέ Ε΄ ντε Μπριέν και μαζί της απέκτησαν τον Γκωτιέ ΣΤ΄ ντε Μπριέν και την Ισαβέλλα ντε Μπριέν σύζυγο του Γκωτιέ Γ΄ ντ' Ενγκιέν.

Το 1311 μετά τον θάνατο του άντρας της στην Μάχη του Κηφισού κλείστηκε στην οχυρωμένη ακρόπολη της Αθήνας μαζί με τον ανήλικο γιο της και αντέταξε άμυνα περιμένοντας βοήθεια από τους υπόλοιπους Φράγκους. Βλέποντας ότι δεν θα έρθει βοήθεια και δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την Καταλανική εταιρεία εγκατέλειψε την Αθήνα και μετέβει στην Νεάπολη και έπειτα στην Γαλλία στον πατέρα της. Από το Δουκάτο κράτησε τα εδάφη της οικογένειας στην Πελοπόννησο, δηλαδή την Αυθεντία Άργους και Ναυπλίας και τον Δαμαλά^[1], φέουδο υποτελείς του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, και κατείχε τον τίτλο της "Κατά όνομα Δούκισσα των Αθηνών" έως το 1320.

Πηγές

Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) / Ουΐλλιαμ Μίλλερ, μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Εν Αθήναις Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία, 1909-1910, σελίδα 328, 329

Παραπομπές

↑ Ευδόξιος βιβλίο τρίτο

[1] Ευδόξιος βιβλίο τρίτο

[1]

Έκδοση από την 20:35, 22 Μαΐου 2013 επεξεργασία Tony Esopi (συζήτηση \| συνεισφορές) Διαχειριστές 78.679 επεξεργασίες μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας ← Προηγούμενη διαφορά		Έκδοση από την 20:41, 22 Μαΐου 2013 επεξεργασία αναίρεση Εὐθυμένης (συζήτηση \| συνεισφορές) Διαχειριστές 186.722 επεξεργασίες μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας Επόμενη διαφορά →
Γραμμή 1:		Γραμμή 1:
	Η '''Ιωάννα της Σατιγιόν''' ''([[Γαλλική γλώσσα\|γαλλικά :]] Jeanne de Chatillon)'' (1285-1354), ήταν Γαλλικής καταγωγής [[Δουκάτο των Αθηνών\|δούκισσα των Αθηνών]] και [[Αυθεντία Άργους και Ναυπλίας\|Αυθέντης Άργους και Ναυπλίας]]. Ήταν κόρη του [[Γκωτιέ Ε΄ της ~~Σαντιγιόν~~]] (Gaucher V de Châtillon) κόμη του ~~Crécy~~-la-~~Chapelle~~ και του ~~Château~~-~~Porcien~~. Παντρεύτηκε το 1306 τoν [[Γκωτιέ Ε΄ ντε Μπριέν]] και μαζί της απέκτησαν τον [[Γκωτιέ ΣΤ΄ ντε Μπριέν]] και την [[Ισαβέλλα ντε Μπριέν]] σύζυγο του [[Γκωτιέ Γ΄ ντ' Ενγκιέν]].		Η '''Ιωάννα της Σατιγιόν''' ''([[Γαλλική γλώσσα\|γαλλικά :]] Jeanne de Chatillon)'' (1285-1354), ήταν Γαλλικής καταγωγής [[Δουκάτο των Αθηνών\|δούκισσα των Αθηνών]] και [[Αυθεντία Άργους και Ναυπλίας\|Αυθέντης Άργους και Ναυπλίας]]. Ήταν κόρη του [[Γκωτιέ Ε΄ της Σατιγιόν]] (Gaucher V de Châtillon) κόμη του Κρεσί-λα-Σαπέλ και του Σατώ-Πορσιάν. Παντρεύτηκε το 1306 τoν [[Γκωτιέ Ε΄ ντε Μπριέν]] και μαζί της απέκτησαν τον [[Γκωτιέ ΣΤ΄ ντε Μπριέν]] και την [[Ισαβέλλα ντε Μπριέν]] σύζυγο του [[Γκωτιέ Γ΄ ντ' Ενγκιέν]].

	Το 1311 μετά τον θάνατο του άντρας της στην [[Μάχη του Κηφισού]] κλείστηκε στην οχυρωμένη ακρόπολη της Αθήνας μαζί με τον ανήλικο γιο της και αντέταξε άμυνα περιμένοντας βοήθεια από τους υπόλοιπους Φράγκους. Βλέποντας ότι δεν θα έρθει βοήθεια και δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την Καταλανική εταιρεία εγκατέλειψε την Αθήνα και μετέβει στην [[Νάπολη\|Νεάπολη]] και έπειτα στην [[Γαλλία]] στον πατέρα της. Από το Δουκάτο κράτησε τα εδάφη της οικογένειας στην Πελοπόννησο, δηλαδή την [[Αυθεντία Άργους και Ναυπλίας]] και τον [[Βαρωνία του Ελδαμαλά\|Δαμαλά]]<ref>[https://static.eudoxus.gr/books/66/chapter-11666.pdf Ευδόξιος βιβλίο τρίτο]		Το 1311 μετά τον θάνατο του άντρας της στην [[Μάχη του Κηφισού]] κλείστηκε στην οχυρωμένη ακρόπολη της Αθήνας μαζί με τον ανήλικο γιο της και αντέταξε άμυνα περιμένοντας βοήθεια από τους υπόλοιπους Φράγκους. Βλέποντας ότι δεν θα έρθει βοήθεια και δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την Καταλανική εταιρεία εγκατέλειψε την Αθήνα και μετέβει στην [[Νάπολη\|Νεάπολη]] και έπειτα στην [[Γαλλία]] στον πατέρα της. Από το Δουκάτο κράτησε τα εδάφη της οικογένειας στην Πελοπόννησο, δηλαδή την [[Αυθεντία Άργους και Ναυπλίας]] και τον [[Βαρωνία του Ελδαμαλά\|Δαμαλά]]<ref>[https://static.eudoxus.gr/books/66/chapter-11666.pdf Ευδόξιος βιβλίο τρίτο]