Ισαβέλλα της Γαλλίας (1225-1270): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.3) (Ρομπότ: Τροποποίηση: en:Isabelle of France (saint)
KLBot2 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Ρομπότ: Μεταφέρω 12 σύνδεσμους interwiki, που τώρα παρέχονται από τα Wikidata στο d:Q236952
Γραμμή 15: Γραμμή 15:
[[Κατηγορία:Οίκος των Καπέτων]]
[[Κατηγορία:Οίκος των Καπέτων]]
[[Κατηγορία:Άγιοι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας]]
[[Κατηγορία:Άγιοι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας]]

[[ca:Elisabet de França i Castella]]
[[cs:Alžběta Francouzská]]
[[de:Isabelle de France (1224–1269)]]
[[en:Isabelle of France (saint)]]
[[es:Isabel de Francia (1225-1270)]]
[[fi:Pyhä Ranskan Isabel]]
[[fr:Isabelle de France (1225-1270)]]
[[he:איזבל (הקדושה)]]
[[it:Isabella di Francia (1225-1270)]]
[[nl:Isabella van Frankrijk (zalige)]]
[[pl:Błogosławiona Izabela]]
[[pt:Isabel de França (1225-1269)]]
[[ru:Святая Изабелла Французская]]

Έκδοση από την 00:57, 22 Απριλίου 2013

Η Αγία Ισαβέλλα της Γαλλίας

Η Αγία Ισαβέλλα της Γαλλίας (1225 - 1270) ήταν Γαλλίδα πριγκίπισσα του οίκου των Καπετιδών και αγία. Θυγατέρα του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου 8ου του Λέοντος, και της Λευκής της Καστίλης, αδελφή του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου 9ου του Αγίου.

Είναι η ιδρύτρια του αββαείου του Λονγκσάμπ. Από την παιδική της ηλικία ήθελε να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στην θρησκεία.

Ο πάπας Ιννοκέντιος Δ' της επέτρεψε (1254) να έχει Φραγκισκανούς πατέρες ως εξομολογητές. Αφιερώθηκε εξ' ολοκλήρου στους Φραγκισκανούς και αρνήθηκε κάθε βασιλικό τίτλο. Θέλοντας να μείνει ανύπαντρη, αρνήθηκε να δεχτεί να γίνει σύζυγος του Κονράδου Δ΄ της Γερμανίας, γιου του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β' Χοενστάουφεν, μια ενέργεια της που διαφώνησαν όλοι, ακόμα και ο προστάτης της, πάπας Ιννοκέντιος Δ'.

Θέλοντας να ιδρύσει ένα μοναστήρι υπό το τάγμα των "Φτωχών Κυριών της Αγίας Κλάρας", βοηθήθηκε στην προσπάθεια της από τον αδελφό της, βασιλιά Λουδοβίκο. Το 1255, βρήκε την απαραίτητη έκταση στο δάσος του Ρουβρέ - Κατιγιόν, κοντά στο Παρίσι, και η οικοδόμηση του ολοκληρώθηκε το 1259, τότε που ο πάπας Αλέξανδρος Δ' έδωσε την συγκατάθεσή του. Πλαισιώθηκε από ομάδα Φραγκισκανών μοναχών που ονομάστηκε το "μοναστήρι της Ταπεινότητας της Ευλογημένης Παρθένου". Η κοινότητα μπορούσε να κρατήσει αυτονομία αν και ανήκε στις τάξεις των Φραγκισκανών. Μερικές μοναχές προέρχονταν από το γυναικεία Φραγκισκανό μοναστήρι της Ρεμς.

Η Ισαβέλλα αρνήθηκε τον τίτλο της ηγουμένης, διαμόρφωσε τον δικό της κανόνα, με την υποστήριξη του αδελφού της, που επεκτάθηκε και σε άλλα μοναστήρια που ήταν στην υπηρεσία της Αγίας Κλάρας. Ο πάπας Ουρβανός Δ' επιβεβαίωσε το καταστατικό του νέου κανόνα (1263) δίνοντας τον τίτλο της κλειστής γυναικείας αδελφότητας. Οι αλλαγές ήταν περισσότερο διακοσμητικές παρά ουσιαστικές. Πέθανε στην μονή της (1270) και τάφηκε εκεί, ενώ στην εκταφή της μετά από 9 χρόνια το σώμα της είχε μείνει άθικτο.

Το 1696 καθιερώθηκε σαν Αγία στις τάξεις των Φραγκισκανών και η μνήμη της γιορτάζεται στις 31 Αυγούστου.