Φρανσουά Βιγιόν

Φρανσουά Βιγιόν
Όνομα	Φρανσουά Βιγιόν
Γέννηση	1431
Θάνατος	1463 (32 ετών)
Επάγγελμα/ ιδιότητες	ποιητής, στιχουργός και συγγραφέας
Υπηκοότητα	Βασίλειο της Γαλλίας
Σχολές φοίτησης	Πανεπιστήμιο του Παρισιού
Είδη	Ποίηση
Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα
δεδομένα ()

O Φρανσουά Βιγιόν (François Villon, 1431 - εξαφανίστηκε το 1463) ήταν Γάλλος ποιητής του Μεσαίωνα, ο κατά Ρεμπώ γενάρχης των «καταραμένων ποιητών».

Όλα στη ζωή του είναι υπό την σκιάν του πιθανού και της αβεβαιότητας. Γεννήθηκε περί το 1431 και το πραγματικό του όνομα ήταν François de Montcorbier ή François Des Loges ή κάποιο άλλο. Ορφάνεψε μικρός από πατέρα και τον πήρε υπό την προστασίαν του ο (θείος του ;) εφημέριος Γκυγιώμ ντε Βιγιόν. Το 1452 απονεμήθηκε από το Πανεπιστήμιο των Παρισίων στον Φρανσουά Βιγιόν ο τίτλος του Maître ès arts.

To 1455 μαχαίρωσε θανάσιμα ένα κληρικό, εξορίστηκε από το Παρίσι, αλλά στις αρχές του 1456 πήρε βασιλική χάρη. Πριν όμως τελειώσει η χρονιά πήρε μέρος στην διάρρηξη ενός κολλεγίου και υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει και πάλι το Παρίσι.

Εκείνο τον καιρό έγραψε το ποίημα Κληροδοσιά που ονομάστηκε αργότερα Μικρή Διαθήκη. Κληροδοτεί μ’ αυτό, σαρκάζοντας, τα μαλλιά του στον κουρέα του, μερικές δεκάρες σε τοκογλύφους και στον γραμματέα του κακουργιοδικείου το ενεχυρασμένο σπαθί του.

Τον βρίσκουμε μετά στο Μπλουά, στην αυλή του ομότεχνού του (στην ποίηση) Κάρολου δούκα της Ορλεάνης. Κλείνεται στην φυλακή για νέα παραπτώματα αλλά τον Δεκέμβριο το 1457 αμνηστεύεται επ’ ευκαιρία της γέννησης της κόρης του δούκα. Παίρνει μάλιστα μέρος και σε ποιητικό διαγωνισμό που αθλοθέτησε ο δούκας με την μπαλάντα του Πλάι στη βρύση πεθαίνω διψασμένος.

Περιπλανήθηκε ύστερα και όλο το καλοκαίρι του 1461 το πέρασε κλεισμένος σε φυλακή στον Λίγηρα με διαταγή του επισκόπου της Ορλεάνης. Απελευθερώθηκε τον Οκτώβριο με την ευκαιρία της διέλευσης από την περιοχή του Λουδοβίκου ΙΑ΄. Τότε έγραψε το μεγαλύτερο έργο του την Μεγάλη Διαθήκη. Εκφράζει τον αποτροπιασμό του για τις δυστυχίες της ζωής, την αρρώστεια, την φυλακή, τα γηρατειά και τον θάνατο, αναθυμάται τα καπηλειά, τους αμφίβολους φίλους και τις πόρνες που συναναστράφηκε, με τόνους πολύ πιο δηκτικούς απ’ ότι στο προηγούμενο έργο του.

Το 1462 κλείνεται και πάλι φυλακή στο Παρίσι για ληστεία. Αφήνεται ελεύθερος αλλά τον επόμενο χρόνο συλλαμβάνεται και πάλι για συμμετοχή σε συμπλοκή κι αυτή τη φορά καταδικάζεται «να κρεμαστεί και να στραγγαλιστεί». Στην φυλακή γράφει την περίφημη Μπαλάντα των κρεμασμένων και το σατιρικό τετράστιχο Είμαι ο Φρανσουά, πολύ τούτη η έγνοια με ταράζει... Στις 5 Ιανουαρίου του 1463 το Παρλαμέντο του Παρισιού μετατρέπει την ποινή του σε δεκαετή εξορία από το Παρίσι. Από το σημείο αυτό και ύστερα χάνονται τα ίχνη του.

O Βιγιόν ήταν ένας λόγιος που έκανε ζωή αλήτη. Αλλά αυτή η ζωή -οι περιπέτειες, οι φυλακές και ο μόνιμος τρόμος της τιμωρίας- του έδωσε την έμπνευση της συγκλονιστικής πολλές φορές ποίησής του.

Έργα

Παρατίθενται εδώ τα ποιήματα του Βιγιόν που υπάρχουν μεταφρασμένα στην Βικιθήκη.

• Ballade du concours de Blois : Je meurs de seuf auprés de la fontaine (Μπαλάντα του διαγωνισμού του Μπλουά : Πλάι στη βρύση πεθαίνω διψασμένος, 1458)
• Epître à ses amis (Επιστολή στους φίλους του, 1461)
• Le Testament (1461)
  • Ballade des dames du temps jadis (Μπαλάντα των κυριών του παλαιού καιρού)
  • Ballade des seigneurs du temps jadis (Μπαλάντα των αφεντάδων του παλιού καιρού)
  • Ballade en vieil langage francoys (Μπαλάντα σε παλιά γαλλική γλώσσα)
  • Les regrets de la belle Heaulmiere (Οι καημοί της όμορφης αρματοπουλήτρας)
  • Ballade de la belle Heaulmiere aux filles de joie (Η όμορφη αρματοπουλήτρα ορμηνεύει τις δημόσιες)
  • Ballade des langues ennuieuses (Μπαλάντα σε γλώσσα ενοχλητική)
  • Epitaphe & Rondeau
• Ballade des pendus [L'Epitaphe Villon] (Η μπαλάντα των κρεμασμένων [Ο επιτάφιος του Βιγιόν] 1463)
• Quatrain : Je suis François... (Τετράστιχο : Είμαι ο Φρανσουά…)

Πηγή

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Larousse-Britannica