Βιττόριο ντε Σίκα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 15:55, 24 Μαρτίου 2013

Ο Βιττόριο ντε Σίκα (Vittorio de Sica, 7 Ιουλίου 1901 - 13 Νοεμβρίου 1974) ήταν Ιταλός κινηματογραφικός σκηνοθέτης και ηθοποιός. Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του ιταλικού νεορεαλισμού.

Ο Βιτόριο ντε Σίκα γεννήθηκε το 1901 στη περιοχή της Ιταλίας Φροζινόνε. Γιος Ιταλού επιχειρηματία αρχικά ξεκίνησε σπουδές για σταδιοδρομία τραπεζικού πλην όμως οικονομική άνάγκη τον υποχρέωσε το 1923 να συμμετάσχει ως μέλος σε θεατρικό θίασο όπου και ακολούθησε το επάγγελμα του ηθοποιού. Το 1926,παράλληλα με την ενασχόληση του με το θέατρο, στράφηκε προς τον κινηματογράφο. Πρώτος του ρόλος στον κινηματογράφο, που τον καθιέρωσε και ως κινηματογραφικό αστέρι ήταν στην ταινία Οι άντρες, τι παλιάνθρωποι! (1932) σε σκηνοθεσία του Μάριο Κομερίνι. Η δε πρώτη του ταινία ως σκηνοθέτης ήταν το Δυο ντουζίνες κόκκινα τριαντάφυλλα (1940).
Οι επόμενες ταινίες του, μετά τον Β' Π.Π., όπως Λούστρο Παπουτσιών (Sciuscia, 1946), Κλέφτης ποδηλάτων (Ladri Di Biciclette, 1948), Θαύμα στο Μιλάνο (Miracolo A Milano, 1951), Ό,τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι (Umberto D., 1952) θεωρούνται κορυφαία έργα του νεορεαλισμού, καθώς εκφράζουν με πόνο και ανθρωπιά τη δραματική κοινωνική κατάσταση της μεταπολεμικής Ιταλίας (εγκαταλειμμένα παιδιά, άνεργοι, άστεγοι). Με την ταινία Η Ατιμασμένη (La Ciociara, 1960) βασισμένη στο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια και με πρωταγωνίστρια τη Σοφία Λόρεν έκλεισε η νεορεαλιστική περίοδος. Έπειτα, ο Βιτόριο ντε Σίκα σκηνοθέτησε κυρίως εμπορικές ταινίες όπως: Φιλουμένα Μαρτουράνο - Γάμος α λα ιταλικά (Matrimonio All' Italiana, 1964) βασισμένη στο θεατρικό του Εντουάρντο ντι Φιλίππο Φιλουμένα Μαρτουράνο. Ακόμα δύο ταινίες του, πάντως, κέρδισαν το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας: Χθες, σήμερα, αύριο (Ieri, Oggi E Domani, 1963) και Ο κήπος των Φίντζι-Κοντίνι (Il Giardino Dei Finzi Contini, 1970 )που βασίζεται στο δημοφιλές μυθιστόρημα του Τζόρτζο Μπασάνι. Τελευταίες του ταινίες ήταν Το ιντερμέντσο μιας παντρεμένης (Una Breve Vacanza, 1974) και το Τελευταίο ταξίδι (Il Viaggio, 1974). Πέθανε στο Παρίσι το ίδιο έτος, 1974.

Σημειώνεται ότι η πρεμιέρα της ταινίας του "Τελευταίο ταξίδι" δόθηκε στο Παρίσι λίγο μετά τον θάνατό του.

Πηγές

"Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.46ος, σελ.70.

@@ Γραμμή 2: / Γραμμή 2: @@
 Ο Βιτόριο ντε Σίκα γεννήθηκε το 1901 στη περιοχή της Ιταλίας Φροζινόνε. Γιος Ιταλού επιχειρηματία αρχικά ξεκίνησε σπουδές για σταδιοδρομία τραπεζικού πλην όμως οικονομική άνάγκη τον υποχρέωσε το 1923 να συμμετάσχει ως μέλος σε θεατρικό θίασο όπου και ακολούθησε το επάγγελμα του ηθοποιού. Το 1926,παράλληλα με την ενασχόληση του με το θέατρο, στράφηκε προς τον κινηματογράφο. Πρώτος του ρόλος στον κινηματογράφο, που τον καθιέρωσε και ως κινηματογραφικό αστέρι ήταν στην ταινία [[Οι άντρες, τι παλιάνθρωποι!]] (1932) σε σκηνοθεσία του Μάριο Κομερίνι. Η δε πρώτη του ταινία ως σκηνοθέτης ήταν το [[Δυο ντουζίνες κόκκινα τριαντάφυλλα]] (1940).<br />
-Οι επόμενες ταινίες του, μετά τον [[Β' Π.Π.]], όπως [[Λούστρο Παπουτσιών]] (Sciuscia, 1946), [[Κλέφτης ποδηλάτων]] (Ladri Di Biciclette, 1948), [[Θαύμα στο Μιλάνο++ (Miracolo A Milano, 1951), [[Ό,τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι]] (Umberto D., 1952) θεωρούνται κορυφαία έργα του νεορεαλισμού, καθώς εκφράζουν με πόνο και ανθρωπιά τη δραματική κοινωνική κατάσταση της μεταπολεμικής Ιταλίας (εγκαταλειμμένα παιδιά, άνεργοι, άστεγοι). Με την ταινία [[Η Ατιμασμένη]] (La Ciociara, 1960) βασισμένη στο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια και με πρωταγωνίστρια τη [[Σοφία Λόρεν]] έκλεισε η νεορεαλιστική περίοδος. Έπειτα, ο Βιτόριο ντε Σίκα σκηνοθέτησε κυρίως εμπορικές ταινίες όπως: Φιλουμένα Μαρτουράνο - [[Γάμος α λα ιταλικά]] (Matrimonio All' Italiana, 1964) βασισμένη στο θεατρικό του Εντουάρντο ντι Φιλίππο [[Φιλουμένα Μαρτουράνο]]. Ακόμα δύο ταινίες του, πάντως, κέρδισαν το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας: [[Χθες, σήμερα, αύριο]] (Ieri, Oggi E Domani, 1963) και [[Ο κήπος των Φίντζι-Κοντίνι]] (Il Giardino Dei Finzi Contini, 1970 )που βασίζεται στο δημοφιλές μυθιστόρημα του Τζόρτζο Μπασάνι. Τελευταίες του ταινίες ήταν [[Το ιντερμέντσο μιας παντρεμένης]] (Una Breve Vacanza, 1974) και το [[Τελευταίο ταξίδι]] (Il Viaggio, 1974). Πέθανε στο [[Παρίσι]] το ίδιο έτος, 1974.
+Οι επόμενες ταινίες του, μετά τον [[Β' Π.Π.]], όπως [[Λούστρο Παπουτσιών]] (Sciuscia, 1946), [[Κλέφτης ποδηλάτων]] (Ladri Di Biciclette, 1948), [[Θαύμα στο Μιλάνο]] (Miracolo A Milano, 1951), [[Ό,τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι]] (Umberto D., 1952) θεωρούνται κορυφαία έργα του νεορεαλισμού, καθώς εκφράζουν με πόνο και ανθρωπιά τη δραματική κοινωνική κατάσταση της μεταπολεμικής Ιταλίας (εγκαταλειμμένα παιδιά, άνεργοι, άστεγοι). Με την ταινία [[Η Ατιμασμένη]] (La Ciociara, 1960) βασισμένη στο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια και με πρωταγωνίστρια τη [[Σοφία Λόρεν]] έκλεισε η νεορεαλιστική περίοδος. Έπειτα, ο Βιτόριο ντε Σίκα σκηνοθέτησε κυρίως εμπορικές ταινίες όπως: Φιλουμένα Μαρτουράνο - [[Γάμος α λα ιταλικά]] (Matrimonio All' Italiana, 1964) βασισμένη στο θεατρικό του Εντουάρντο ντι Φιλίππο [[Φιλουμένα Μαρτουράνο]]. Ακόμα δύο ταινίες του, πάντως, κέρδισαν το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας: [[Χθες, σήμερα, αύριο]] (Ieri, Oggi E Domani, 1963) και [[Ο κήπος των Φίντζι-Κοντίνι]] (Il Giardino Dei Finzi Contini, 1970 )που βασίζεται στο δημοφιλές μυθιστόρημα του Τζόρτζο Μπασάνι. Τελευταίες του ταινίες ήταν [[Το ιντερμέντσο μιας παντρεμένης]] (Una Breve Vacanza, 1974) και το [[Τελευταίο ταξίδι]] (Il Viaggio, 1974). Πέθανε στο [[Παρίσι]] το ίδιο έτος, 1974.
 Σημειώνεται ότι η πρεμιέρα της ταινίας του "Τελευταίο ταξίδι" δόθηκε στο Παρίσι λίγο μετά τον θάνατό του.