Βιλαίν Α΄ ντ'Ωλναί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
ούτε για πλάκα |
||
| Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
Ο Βιλαίν ήταν αξιωματούχος, πρωτοστράτορας, της [[Λατινική Αυτοκρατορία|Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης]] αλλά μετά την πτώση της το 1261 βρέθηκε στο [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας]], αναφέρεται συγγενική σχέση της οικογένειας του με τους Βιλλεαρδουίνους. Το 1262 ο πρίγκιπας [[Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος]] τον τίμησε δίνοντάς του φέουδα στην περιοχή της Αρκαδιάς, σημερινή [[Κυπαρισσία]], τα οποία απέσπασε από το προσωπικό του φέουδο. Ο Βιλαίν εγκαταστάθηκε στο [[Κάστρο της Κυπαρισσίας|Κάστρο της Αρκαδιάς]]<ref>Θέματα Ελληνικής Ιστορίας, [http://www.istorikathemata.com/2012/06/fragokratia-messinia-1206.html Η εδραίωση της Φραγκοκρατίας στην Μεσσηνία (1206 - 1262 μ.Χ.)], ανακτήθηκε 21 Μαρτίου 2013</ref>. Διάδοχος του ήταν ο [[Γοδεφρείδος ντ'Ωλνουά]] γιος του με γυναίκα αγνώστου ονόματος. |
Ο Βιλαίν ήταν αξιωματούχος, πρωτοστράτορας, της [[Λατινική Αυτοκρατορία|Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης]] αλλά μετά την πτώση της το 1261 βρέθηκε στο [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας]], αναφέρεται συγγενική σχέση της οικογένειας του με τους Βιλλεαρδουίνους. Το 1262 ο πρίγκιπας [[Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος]] τον τίμησε δίνοντάς του φέουδα στην περιοχή της Αρκαδιάς, σημερινή [[Κυπαρισσία]], τα οποία απέσπασε από το προσωπικό του φέουδο. Ο Βιλαίν εγκαταστάθηκε στο [[Κάστρο της Κυπαρισσίας|Κάστρο της Αρκαδιάς]]<ref>Θέματα Ελληνικής Ιστορίας, [http://www.istorikathemata.com/2012/06/fragokratia-messinia-1206.html Η εδραίωση της Φραγκοκρατίας στην Μεσσηνία (1206 - 1262 μ.Χ.)], ανακτήθηκε 21 Μαρτίου 2013</ref>. Διάδοχος του ήταν ο [[Γοδεφρείδος ντ'Ωλνουά]] γιος του με γυναίκα αγνώστου ονόματος. |
||
Αναφέρεται ότι πατέρας του Βιλαίν ντ'Ωλνουά ήταν ο Γκιγιόμ ντ'Ωλνουά (Guillaume d'Aulnoy), ο οποίος ήταν και αυτός ανάμεσα στους Σταυροφόρους. Ο Βιλαίν αναφέρεται ως Εβράρ Βιλαίν ντ'Ωλνουά (Evrard Villain d'Aulnoy) με τίτλο Στρατάρχης της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας και της Κωνσταντινούπολης (Maréchal de l'empire de Roumanie et de Constantinople). Ξάδελφός του ήταν ο Ζιλ ντ'Ωλνουά (Gilles d'Aulnoy), ο οποίος πέθανε από αρρώστια το 1204 κατά την Δ' Σταυροφορία<ref>[http://jemaulnoy.fr/denombrement1861/denombrement1861.php Dénombrement de 1861], Association JEM Aulnoy (Jadis et Maintenant à Aulnoy) |
Αναφέρεται ότι πατέρας του Βιλαίν ντ'Ωλνουά ήταν ο Γκιγιόμ ντ'Ωλνουά (Guillaume d'Aulnoy), ο οποίος ήταν και αυτός ανάμεσα στους Σταυροφόρους. Ο Βιλαίν αναφέρεται ως Εβράρ Βιλαίν ντ'Ωλνουά (Evrard Villain d'Aulnoy) με τίτλο Στρατάρχης της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας και της Κωνσταντινούπολης (Maréchal de l'empire de Roumanie et de Constantinople). Ξάδελφός του ήταν ο Ζιλ ντ'Ωλνουά (Gilles d'Aulnoy), ο οποίος πέθανε από αρρώστια το 1204 κατά την Δ' Σταυροφορία<ref>[http://jemaulnoy.fr/denombrement1861/denombrement1861.php Dénombrement de 1861], Association JEM Aulnoy (Jadis et Maintenant à Aulnoy)</ref>. |
||
Ο Βιλαίν αναφέρεται επίσης ως ένας από τους αντιβασιλείς της αυτοκρατορίας (régent de l'empire), ανάμεσα στους Anseau de Caieu, Narjot de Toucy, Geoffroy de Méry, Gérard d'Etrun και Miles Tirel, που χρωστούσαν 13.134 χρυσά [[υπέρπυρα]] στον Nicolas Quirino, της Βενετίας<ref>Exuviae sacrae Constantinopolitanae: II. Documenta liturgica. III. Epistolae et instrumenta. IV. Documenta diversa , Paul Edouard Didier Riant (comte), s.n., 1904, σελ. 269 καθώς και στο Exuviæ sacræ constantinopolitanæ. Fasciculus documentorum minorum, ad byzantina lipsana in occidentem sæculo xiii translata. spectantium, & historiam quarti belli sacri imperijq: gallo-græci illustrantium ... Fernand de Mély, Société de l'Orient latin, Paris, E. Leroux, 1904, σελ. 269, αλλά και στο Revue de l'art chrétien, Volume 42; Volumes 48-49, Desclée, De Brouwer, 1899, σελ. 92 : "...Les ambassadeurs arrivent à Byzance, mais pour trouver la Couronne engagée pour 13.134 hyperpères d'or, par les régents de l'empire, Anseau de Caieu, Narjot de Toucy, Geoffroy de Méry, Villain d'Aulnoy, Gérard d'Etrun et Miles Tirel, à Nicolas Quirino, de Venise, qui, le 4 septembre 1238, ..." (μετάφραση: «Οι πρέσβεις έφτασαν στο Βυζάντιο, αλλά βρήκαν το Στέμμα χρεωμένο με 1.134 χρυσά υπέρπυρα, από τους αντιβασιλείς της αυτοκρατορίας Anseau de Caieu, Narjot de Toucy, Geoffroy de Méry, Villain d'Aulnoy, Gérard d'Etrun και Miles Tirel, στον Nicolas Quirino, της Βενετίας ο οποίος στις 4 Σεπτεμβρίου 1238...»)[https://www.google.gr/search?q=Evrard+Villain&ie=utf-8&oe=utf-8&aq=t&rls=org.mozilla:en-GB:official&client=firefox-a#hl=en&gs_rn=7&gs_ri=psy-ab&tok=rqlK9GuozM9BFLSlRfv-fw&ds=bo&pq=%22Evrard%20Villain%20d%27Aulnoy%22&cp=1&gs_id=5ck&xhr=t&q=%22Villain%20d%27Aulnoy%22&es_nrs=true&pf=p&newwindow=1&safe=off&client=firefox-a&hs=O2N&rls=org.mozilla:en-GB%3Aofficial&tbm=bks&sclient=psy-ab&oq=%22Villain+d%27Aulnoy%22&gs_l=&pbx=1&bav=on.2,or.r_qf.&bvm=bv.44158598,d.ZGU&fp=e9ec1682ba110859&biw=1714&bih=1054&bs=1]</ref> |
Ο Βιλαίν αναφέρεται επίσης ως ένας από τους αντιβασιλείς της αυτοκρατορίας (régent de l'empire), ανάμεσα στους Anseau de Caieu, Narjot de Toucy, Geoffroy de Méry, Gérard d'Etrun και Miles Tirel, που χρωστούσαν 13.134 χρυσά [[υπέρπυρα]] στον Nicolas Quirino, της Βενετίας<ref>Exuviae sacrae Constantinopolitanae: II. Documenta liturgica. III. Epistolae et instrumenta. IV. Documenta diversa , Paul Edouard Didier Riant (comte), s.n., 1904, σελ. 269 καθώς και στο Exuviæ sacræ constantinopolitanæ. Fasciculus documentorum minorum, ad byzantina lipsana in occidentem sæculo xiii translata. spectantium, & historiam quarti belli sacri imperijq: gallo-græci illustrantium ... Fernand de Mély, Société de l'Orient latin, Paris, E. Leroux, 1904, σελ. 269, αλλά και στο Revue de l'art chrétien, Volume 42; Volumes 48-49, Desclée, De Brouwer, 1899, σελ. 92 : "...Les ambassadeurs arrivent à Byzance, mais pour trouver la Couronne engagée pour 13.134 hyperpères d'or, par les régents de l'empire, Anseau de Caieu, Narjot de Toucy, Geoffroy de Méry, Villain d'Aulnoy, Gérard d'Etrun et Miles Tirel, à Nicolas Quirino, de Venise, qui, le 4 septembre 1238, ..." (μετάφραση: «Οι πρέσβεις έφτασαν στο Βυζάντιο, αλλά βρήκαν το Στέμμα χρεωμένο με 1.134 χρυσά υπέρπυρα, από τους αντιβασιλείς της αυτοκρατορίας Anseau de Caieu, Narjot de Toucy, Geoffroy de Méry, Villain d'Aulnoy, Gérard d'Etrun και Miles Tirel, στον Nicolas Quirino, της Βενετίας ο οποίος στις 4 Σεπτεμβρίου 1238...»)[https://www.google.gr/search?q=Evrard+Villain&ie=utf-8&oe=utf-8&aq=t&rls=org.mozilla:en-GB:official&client=firefox-a#hl=en&gs_rn=7&gs_ri=psy-ab&tok=rqlK9GuozM9BFLSlRfv-fw&ds=bo&pq=%22Evrard%20Villain%20d%27Aulnoy%22&cp=1&gs_id=5ck&xhr=t&q=%22Villain%20d%27Aulnoy%22&es_nrs=true&pf=p&newwindow=1&safe=off&client=firefox-a&hs=O2N&rls=org.mozilla:en-GB%3Aofficial&tbm=bks&sclient=psy-ab&oq=%22Villain+d%27Aulnoy%22&gs_l=&pbx=1&bav=on.2,or.r_qf.&bvm=bv.44158598,d.ZGU&fp=e9ec1682ba110859&biw=1714&bih=1054&bs=1]</ref> |
||
Έκδοση από την 14:28, 23 Μαρτίου 2013
Ο Βιλαίν ντ'Ωλνουά Βιλαίν του Ωλνουά (γαλλικά : Villain d'Aulnoy), εξελληνισμένα Βιλαίν ντε Ωνονά, ήταν Γάλλος ιππότης πρωτοστράτορας της Ρωμανίας και πρώτος Βαρώνος της Αρκαδιάς. Όπως μαρτυρεί και το όνομα του καταγόταν από το Ωλνουά της Γαλλίας.
Ο Βιλαίν ήταν αξιωματούχος, πρωτοστράτορας, της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης αλλά μετά την πτώση της το 1261 βρέθηκε στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας, αναφέρεται συγγενική σχέση της οικογένειας του με τους Βιλλεαρδουίνους. Το 1262 ο πρίγκιπας Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος τον τίμησε δίνοντάς του φέουδα στην περιοχή της Αρκαδιάς, σημερινή Κυπαρισσία, τα οποία απέσπασε από το προσωπικό του φέουδο. Ο Βιλαίν εγκαταστάθηκε στο Κάστρο της Αρκαδιάς[1]. Διάδοχος του ήταν ο Γοδεφρείδος ντ'Ωλνουά γιος του με γυναίκα αγνώστου ονόματος.
Αναφέρεται ότι πατέρας του Βιλαίν ντ'Ωλνουά ήταν ο Γκιγιόμ ντ'Ωλνουά (Guillaume d'Aulnoy), ο οποίος ήταν και αυτός ανάμεσα στους Σταυροφόρους. Ο Βιλαίν αναφέρεται ως Εβράρ Βιλαίν ντ'Ωλνουά (Evrard Villain d'Aulnoy) με τίτλο Στρατάρχης της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας και της Κωνσταντινούπολης (Maréchal de l'empire de Roumanie et de Constantinople). Ξάδελφός του ήταν ο Ζιλ ντ'Ωλνουά (Gilles d'Aulnoy), ο οποίος πέθανε από αρρώστια το 1204 κατά την Δ' Σταυροφορία[2].
Ο Βιλαίν αναφέρεται επίσης ως ένας από τους αντιβασιλείς της αυτοκρατορίας (régent de l'empire), ανάμεσα στους Anseau de Caieu, Narjot de Toucy, Geoffroy de Méry, Gérard d'Etrun και Miles Tirel, που χρωστούσαν 13.134 χρυσά υπέρπυρα στον Nicolas Quirino, της Βενετίας[3]
Πηγές
- Latin Lordships in Greece, ανακτήθηκε 21 Μαρτίου 2013
Παραπομπές
- ↑ Θέματα Ελληνικής Ιστορίας, Η εδραίωση της Φραγκοκρατίας στην Μεσσηνία (1206 - 1262 μ.Χ.), ανακτήθηκε 21 Μαρτίου 2013
- ↑ Dénombrement de 1861, Association JEM Aulnoy (Jadis et Maintenant à Aulnoy)
- ↑ Exuviae sacrae Constantinopolitanae: II. Documenta liturgica. III. Epistolae et instrumenta. IV. Documenta diversa , Paul Edouard Didier Riant (comte), s.n., 1904, σελ. 269 καθώς και στο Exuviæ sacræ constantinopolitanæ. Fasciculus documentorum minorum, ad byzantina lipsana in occidentem sæculo xiii translata. spectantium, & historiam quarti belli sacri imperijq: gallo-græci illustrantium ... Fernand de Mély, Société de l'Orient latin, Paris, E. Leroux, 1904, σελ. 269, αλλά και στο Revue de l'art chrétien, Volume 42; Volumes 48-49, Desclée, De Brouwer, 1899, σελ. 92 : "...Les ambassadeurs arrivent à Byzance, mais pour trouver la Couronne engagée pour 13.134 hyperpères d'or, par les régents de l'empire, Anseau de Caieu, Narjot de Toucy, Geoffroy de Méry, Villain d'Aulnoy, Gérard d'Etrun et Miles Tirel, à Nicolas Quirino, de Venise, qui, le 4 septembre 1238, ..." (μετάφραση: «Οι πρέσβεις έφτασαν στο Βυζάντιο, αλλά βρήκαν το Στέμμα χρεωμένο με 1.134 χρυσά υπέρπυρα, από τους αντιβασιλείς της αυτοκρατορίας Anseau de Caieu, Narjot de Toucy, Geoffroy de Méry, Villain d'Aulnoy, Gérard d'Etrun και Miles Tirel, στον Nicolas Quirino, της Βενετίας ο οποίος στις 4 Σεπτεμβρίου 1238...»)[1]