Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Αναίρεση έκδοσης 3127942 από τον Ιστορία (Συζήτηση χρήστη:Ιστορία)Παρακαλώ τέτοιες προσθήκες ΜΕ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ |
μ αφαιρέθηκε η Κατηγορία:Συνδικαλιστικές οργανώσεις,προστέθηκε η Κατηγορία:Συνδικαλιστικές οργανώσεις στην Ελλάδα (με το [[Βικιπαίδε... |
||
| Γραμμή 31: | Γραμμή 31: | ||
*[http://users.otenet.gr/~makine/grhistorytuc.htm Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης για την Ιστορία των εργατικών Συνδικάτων] |
*[http://users.otenet.gr/~makine/grhistorytuc.htm Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης για την Ιστορία των εργατικών Συνδικάτων] |
||
[[Κατηγορία:Συνδικαλιστικές οργανώσεις]] |
[[Κατηγορία:Συνδικαλιστικές οργανώσεις στην Ελλάδα]] |
||
[[en:General Confederation of Greek Workers]] |
[[en:General Confederation of Greek Workers]] |
||
Έκδοση από την 05:50, 28 Ιανουαρίου 2013
Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας ή Γ.Σ.Ε.Ε. είναι το ανώτατο Συνδικαλιστικό Όργανο των εκτός Δημοσίου εργαζομένων στην Ελλάδα.
Ίδρυση
Η Γ.Σ.Ε.Ε. ιδρύθηκε το 1918 μετά από συνέδριο που έγινε τον Οκτώβριο (21-28) του έτους στην Αττική[1]. Αναφέρεται ότι σε αυτό το πρώτο και καθοριστικό συνέδριο συμμετείχαν «214 σωματεία με 180 αντιπροσώπους που αντιπροσώπευαν 65.000 οργανωμένους εργάτες»[2].
Πρώτος γενικός γραμματέας της εξελέγη ο Ευάγγελος Μαχαίρας, που υποστήριζε το Βενιζελικό κόμμα, το οποίο είχε και την εξουσία στη διοίκηση. Επίσης υπήρχαν εκπρόσωποι του ΣΕΚΕ και των σοσιαλιστών.
Τα χρόνια μέχρι τον πόλεμο
Την περίοδο αυτή υπήρξαν πολλές διαμάχες στο εσωτερικό του οργάνου, που ήταν αποτέλεσμα των πολιτικών παρεμβάσεων της εκάστοτε εξουσίας, ακόμη και εξορίες. Ως αποτέλεσμα ήρθε η διάσπαση της Γ.Σ.Ε.Ε. σε μικρότερα ανεξάρτητα κομμάτια μέχρι την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά, όπου έγινε μία μεγάλη επέμβαση στο εσωτερικό της.
Στον εορτασμό της Πρωτομαγιάς του 1919 έγινε η πρώτη διάσπαση της συνομοσπονδίας, καθώς η διοίκηση ήταν μοιρασμένη ανάμεσα στο ΣΕΚΕ (5 μέλη), και το κυβερνητικό κόμμα του Βενιζέλου (6 μέλη). Το 1920 το Εθνικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ ανέθεσε τη διοίκηση στους συνδικαλιστές του ΣΕΚΕ[3].
Η διάσπαση θα ολοκληρωθεί το 1930, όταν και θα αποχωρήσουν οι ρεφορμιστές-σοσιαλιστές. [4].
Από τον πόλεμο μέχρι σήμερα
Οι κοινωνικές συγκρούσεις και οι εργατικές διεκδικήσεις είναι έκδηλες μετά την αντικομμουνιστική υστερία της δεκαετίας του '50 και τα αποτελέσματα αυτής της πρακτικής κατά τη δεκαετία του '60, με τις καθημερινές σχεδόν στάσεις εργασίας, απεργίες, καταλήψεις και διαδηλώσεις. Ως κεντρικός συνδικαλιστικός οργανισμός της χώρας, η ΓΣΕΕ βρέθηκε εξαρχής στο στόχαστρο των εκάστοτε κυβερνητικών παράταξης. Εκκινώντας από τις κυβερνήσεις Ε. Βενιζέλου τη δικτατορία και τις επερχόμενες κυβερνήσεις. Ο κρατικός μηχανισμός προσπάθησε να θέσει υπό τον έλεγχό του τη δυναμική της συνομοσπονδίας, προκειμένου να τη χρησιμοποιήσει για τους σκοπούς της, κυρίως για τον έλεγχο της ομαλότητας του πολιτικού βίου, που με τη σειρά του υποσχόταν οικονομικές επενδύσεις. Με εκλογικά τεχνάσματα, επιλεκτικές χρηματοδοτήσεις και χρήση του δικαστικού μηχανισμού το κράτος έλεγχε την ανώτατη και τις δευτεροβάθμιες ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα[5].
Έργο
Η ΓΣΕΕ ως ανώτατο (τρίτος βαθμός) συνδικαλιστικό όργανο που είναι, έχει ως κύριο σκοπό την προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων της Ελλάδας. Για τον σκοπό αυτό διαπραγματεύεται την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (Ε.Γ.Σ.Σ.Ε.). Όταν κρίνει ότι είναι απαραίτητο μπορεί να προχωρεί σε απεργίες. Συνεργάζεται με διάφορους οργανισμούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και με την βοήθεια δικών της φορέων παρουσιάζει τα προβλήματα του εργατικού χώρου στην Ελλάδα και προτείνει λύσεις.
Σημειώσεις και παραπομπές
- ↑ Με την προώθηση του Βενιζέλου ο οποίος θεώρησε ότι μπορούσε να επικρατήσει πολιτικά, εξαιτίας του πλήθους των συνδικαλιστών που διέθετε το κόμμα του. Βλ. Η ίδρυση της ΓΣΕΕ.
- ↑ 1ο Συνέδριο ΓΣΕΕ (1918).
- ↑ Βλ. on-line ανάγνωση του άρθρου του Ριζοσπάστη Εργατική Πρωτομαγιά: Οι πρώτοι γιορτασμοί στην Ελλάδα Εφ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 29/04/07.
- ↑ 5ο Συνέδριο ΓΣΕΕ (1930)] .
- ↑ ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ, Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ (1960-1967)