Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης (674-678): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 24: Γραμμή 24:
Ο χαλίφης Μωαβίας υπέγραψε συμφωνία το 679 με τον Κωνσταντίνο. Οι όροι της συνθήκης ήταν να αφήσει ελεύθερα τα νησιά του Αιγαίου και να πληρώσει ετήσιο φόρο πενήντα σκλάβων, 50 ίππων και 3.000 οκάδες χρυσό.
Ο χαλίφης Μωαβίας υπέγραψε συμφωνία το 679 με τον Κωνσταντίνο. Οι όροι της συνθήκης ήταν να αφήσει ελεύθερα τα νησιά του Αιγαίου και να πληρώσει ετήσιο φόρο πενήντα σκλάβων, 50 ίππων και 3.000 οκάδες χρυσό.
==Αποτίμιση της πολιορκίας==
==Αποτίμιση της πολιορκίας==
Οι Βυζαντινοί απέτρεψαν την κυρίευση της Κωνσταντινούπολης, και την κατάλυση του Βυζαντίου. Το Βυζάντιο απέκρουσε αποτελεμστικά και για πρώτη φορά την διείσδυση των Αράβων στην Ευρώπη.
{{σε χρήση}}


== Πηγές ==
== Πηγές ==

Έκδοση από την 00:16, 4 Δεκεμβρίου 2012

Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης
Αραβοβυζαντινοί πόλεμοι
Χρονολογία674 - 678
ΤόποςΚωνσταντινούπολη
Έκβασηνίκη των Βυζαντινών
Αντιμαχόμενοι
Βυζάντιο
Άραβες
Ηγετικά πρόσωπα
Δυνάμεις
 
Απώλειες
 

Η πρώτη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Άραβες διαδραματίστηκε το 674 και διήρκησε ως το 678.

Η εξέλιξη της πολιορκίας

Μετά την ναυμαχία της Φοινίκης το 655 οι Άραβες άρχισαν να απειλούν το Βυζάντιο και από θαλάσσης. Από το 663 ξεκίνησαν ετήσιες εκστρατείες στην Μικρά Ασία λεηλατώντας και πυρπολώντας τα μέρη που διάβαιναν. Το 669 τα αραβικά στρατεύματα έφτασαν μέχρι την Χαλκηδόνα της Κωνσταντινούπολης, ενώ το 670 αραβικός στόλος διαχείμασε στη χερσόνησο της Κυζίκου. Αυτές οι επιτυχίες ενθάρρυναν τον χαλίφη Μωαβία Α΄ να καταστρώσει σχέδιο για να κυριεύσει την Πόλη. Το 672 τρεις αραβικοί στόλοι επέδραμαν στα παράλια της Μικράς Ασίας και κατέλαβαν την Σμύρνη, ενώ την επόμενη χρονιά καταλήφθηκε η Ρόδος, όπου εγκαταστάθηκε ισχυρή φρουρά, και η Ταρσός στην Κιλικία.

Ο Άραβες χρησιμοποίησαν μια νέα πολεμική τακτική - την επίθεση από θαλάσσης. Τα καράβια των Σαρακηνών ήταν οπλισμένα με βαρύ πυροβολικό και γιγάντιους καταπέλτες. Τα τείχη του Μαρμαρά και του χρυσού κέρατος όμως κράταγαν γερά, ενώ οι Βυζαντινοί απαντούσαν με υγρό πυρ. Οι μουσουλμάνοοι τα έχασαν. Όταν έπιασε χειμώνας επέστρεψαν σην Κύζικο και ζήτησαν ενισχύσεις από την Συρία, ενώ άρχισαν να ξαναχτίζουν τον στόλο τους. Την επόμενη άνοιξη επιτέθηκαν ξανά, αλλά και πάλι δεν επέτυχαν το σκοπό τους. Επι πενταετίας επαναλάμβαναν το σκοπό τους χωρίς επιτυχία, μέχρι που το 678 τα παράτησαν. Τα καράβια των Σαρακηνών κατά την επάνοδό τους έπεσαν θύμα των φθινοπωρινών ανάμων και καταστράφηκαν μπροστά στις ακτές της Παμφυλίας, ενώ τα καράβια του Μωαβία καταστράφηκαν από πειρατές.

Μετά την πολιορκία

Ο χαλίφης Μωαβίας υπέγραψε συμφωνία το 679 με τον Κωνσταντίνο. Οι όροι της συνθήκης ήταν να αφήσει ελεύθερα τα νησιά του Αιγαίου και να πληρώσει ετήσιο φόρο πενήντα σκλάβων, 50 ίππων και 3.000 οκάδες χρυσό.

Αποτίμιση της πολιορκίας

Οι Βυζαντινοί απέτρεψαν την κυρίευση της Κωνσταντινούπολης, και την κατάλυση του Βυζαντίου. Το Βυζάντιο απέκρουσε αποτελεμστικά και για πρώτη φορά την διείσδυση των Αράβων στην Ευρώπη.

Πηγές

  • James Howard-Johnston: Witnesses to a World Crisis. Historians and Histories of the Middle East in the Seventh Century. Oxford University Press, Oxford u. a. 2010, ISBN 978-0-19-920859-3, S. 302–304.
  • Ralph-Johannes Lilie: Die byzantinische Reaktion auf die Ausbreitung der Araber. Studien zur Strukturwandlung des byzantinischen Staates im 7. und 8. Jahrhundert. Institut für Byzantinistik, München 1976 (Miscellanea Byzantina Monacensia 22, ISSN 0076-9347), (Zugleich: München, Univ., Diss., 1975).

Πρότυπο:Link GA