Φρύνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Προσθ.
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 3: Γραμμή 3:
== Ιστορικά ανέκδοτα ==
== Ιστορικά ανέκδοτα ==
[[Εικόνα:Jean-Léon_Gérôme,_Phryne_revealed_before_the_Areopagus_(1861)_-_01.jpg|thumb|360px|right|''"Η Φρύνη μπροστά στον Άρειο Πάγο", έργο του Jean-Léon Gérôme, [[1861]], Hamburg Kunsthalle.'']]
[[Εικόνα:Jean-Léon_Gérôme,_Phryne_revealed_before_the_Areopagus_(1861)_-_01.jpg|thumb|360px|right|''"Η Φρύνη μπροστά στον Άρειο Πάγο", έργο του Jean-Léon Gérôme, [[1861]], Hamburg Kunsthalle.'']]
Οι αφηγήσεις τη θέλουν εξαιρετικά όμορφη και πρέπει να είχε μεγάλη επιτυχία στους κύκλους των πλουσίων πολιτών. Ερχόμενη στην αρχαία Αθήνα ξεκίνησε να εργάζεται ως αυλήτρια όπου πολύ σύντομα απέκτησε δόξα και πολλά χρήματα καλούμενη στα σπουδαιότερα συμπόσια της εποχής της με συνέπεια να συνδεθεί με πολλούς σημαντικούς άνδρες της πόλης. Είναι δε διάσημη γιατί ζητούσε πολύ υψηλή αμοιβή. Ο κωμικός ποιητής [[Μάχων]] αφηγείται πως ζητούσε μια [[μνα]] για μια νύχτα. Αναφέρεται μάλιστα πως όριζε η ίδια τα χρήματα που θα έπαιρνε, ανάλογα με το πώς αισθανόταν για τον εκάστοτε πελάτη. Αν τον έβρισκε αντιπαθητικό το ποσό που θα ζητούσε ήταν υπέρογκο. Από την άλλη προσέφερε τον εαυτό της δωρεάν στο φιλόσοφο [[Διογένης της Σινώπης|Διογένη της Σινώπης]], επειδή θαύμαζε το μυαλό του. Ο [[Διογένης ο Λαέρτιος]] παραθέτει ένα περιστατικό στο οποίο η Φρύνη προσπάθησε μάταια να αποπλανήσει το φιλόσοφο [[Ξενοκράτης|Ξενοκράτη]].<ref>[[Διογένης ο Λαέρτιος]], ''Βίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάντων και των εκάστη αιρέσει αρεσκόντων εν επιτόμω συναγωγή'', Βιβλίο Δ' [http://classicpersuasion.org/pw/diogenes/dlxenocrates.htm#3]</ref>
Οι αφηγήσεις τη θέλουν εξαιρετικά όμορφη και πρέπει να είχε μεγάλη επιτυχία στους κύκλους των πλουσίων πολιτών. Ερχόμενη στην αρχαία Αθήνα ξεκίνησε να εργάζεται ως αυλήτρια όπου πολύ σύντομα απέκτησε δόξα και πολλά χρήματα καλούμενη στα σπουδαιότερα συμπόσια της εποχής της με συνέπεια να συνδεθεί με πολλούς σημαντικούς άνδρες της πόλης. Είναι δε διάσημη γιατί ζητούσε πολύ υψηλή αμοιβή. Ο κωμικός ποιητής [[Μάχων]] αφηγείται πως ζητούσε μια [[μνα]] για μια νύχτα. Αναφέρεται μάλιστα πως όριζε η ίδια τα χρήματα που θα έπαιρνε, ανάλογα με το πώς αισθανόταν για τον εκάστοτε πελάτη. Αν τον έβρισκε αντιπαθητικό το ποσό που θα ζητούσε ήταν υπέρογκο. Από την άλλη προσέφερε τον εαυτό της δωρεάν στο φιλόσοφο [[Διογένης ο Κυνικός|Διογένη τον Σινωπέα]], επειδή θαύμαζε το μυαλό του. Ο [[Διογένης ο Λαέρτιος]] παραθέτει ένα περιστατικό στο οποίο η Φρύνη προσπάθησε μάταια να αποπλανήσει το φιλόσοφο [[Ξενοκράτης|Ξενοκράτη]].<ref>[[Διογένης ο Λαέρτιος]], ''Βίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάντων και των εκάστη αιρέσει αρεσκόντων εν επιτόμω συναγωγή'', Βιβλίο Δ' [http://classicpersuasion.org/pw/diogenes/dlxenocrates.htm#3]</ref>


Τα πλούτη που συγκέντρωνε χάρις στην ομορφιά της ήταν τόσα πολλά ώστε, σύμφωνα με την αφήγηση του [[Καλλίστρατος|Καλλίστρατου]],<ref>Παράθεση στο έργο του Αθηναίου, XIII, 60.</ref> προσφέρθηκε να ανοικοδομήσει τα τείχη της [[Αρχαία Θήβα|Θήβας]], τα οποία είχαν καταστραφεί από τον [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Αλέξανδρο το Μέγα]] το [[336 π.Χ.]] Έθεσε, ωστόσο, έναν όρο: να τοποθετηθεί η επιγραφή: ''«Καταστράφηκαν από τον Αλέξανδρο, επισκευάστηκαν από τη Φρύνη την εταίρα»''. Οι αρχές της πόλης αρνήθηκαν αυτή τη συναλλαγή.
Τα πλούτη που συγκέντρωνε χάρις στην ομορφιά της ήταν τόσα πολλά ώστε, σύμφωνα με την αφήγηση του [[Καλλίστρατος|Καλλίστρατου]],<ref>Παράθεση στο έργο του Αθηναίου, XIII, 60.</ref> προσφέρθηκε να ανοικοδομήσει τα τείχη της [[Αρχαία Θήβα|Θήβας]], τα οποία είχαν καταστραφεί από τον [[Αλέξανδρος ο Μέγας|Αλέξανδρο το Μέγα]] το [[336 π.Χ.]] Έθεσε, ωστόσο, έναν όρο: να τοποθετηθεί η επιγραφή: ''«Καταστράφηκαν από τον Αλέξανδρο, επισκευάστηκαν από τη Φρύνη την εταίρα»''. Οι αρχές της πόλης αρνήθηκαν αυτή τη συναλλαγή.
Γραμμή 9: Γραμμή 9:
Σε κάποιους εορτασμούς προς τιμήν του [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνα]] στην [[Ελευσίνα]], αφαίρεσε τα ρούχα της, έλυσε τα μαλλιά της και προχώρησε γυμνή προς τη θάλασσα, μπροστά στα μάτια του κόσμου. Ο ζωγράφος [[Απελλής]], λέγεται, πως εμπνεύστηκε από το γεγονός αυτό για να φιλότεχνήσει το περίφημο έργο ''«Αφροδίτη Αναδυόμενη»'', για το οποίο η ίδια η Φρύνη πόζαρε ως μοντέλο. Ο [[Αθήναιος]] <ref name=auto1>[[Αθήναιος]], ''Δειπνοσοφισταί'', XIII, 59.</ref> και ο [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος]] <ref>[[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος]], ''Naturalis Historia'' XXXIV, 21.</ref> αναφέρουν πως αποτελεί επίσης το μοντέλο για το διάσημο άγαλμα, γνωστό ως ''«Αφροδίτη της Κνίδου»'', έργο του Πραξιτέλη.
Σε κάποιους εορτασμούς προς τιμήν του [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνα]] στην [[Ελευσίνα]], αφαίρεσε τα ρούχα της, έλυσε τα μαλλιά της και προχώρησε γυμνή προς τη θάλασσα, μπροστά στα μάτια του κόσμου. Ο ζωγράφος [[Απελλής]], λέγεται, πως εμπνεύστηκε από το γεγονός αυτό για να φιλότεχνήσει το περίφημο έργο ''«Αφροδίτη Αναδυόμενη»'', για το οποίο η ίδια η Φρύνη πόζαρε ως μοντέλο. Ο [[Αθήναιος]] <ref name=auto1>[[Αθήναιος]], ''Δειπνοσοφισταί'', XIII, 59.</ref> και ο [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος]] <ref>[[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος]], ''Naturalis Historia'' XXXIV, 21.</ref> αναφέρουν πως αποτελεί επίσης το μοντέλο για το διάσημο άγαλμα, γνωστό ως ''«Αφροδίτη της Κνίδου»'', έργο του Πραξιτέλη.


Οργανώνοντας μια θρησκευτική τελετή προς τιμήν ενός [[Θράκη|θρακικού]] θεού, κατηγορήθηκε από έναν παλαιό εραστή της ότι προσπαθούσε να εισάγει στην Αθήνα μια ξένη θεότητα και μέσω αυτής να διαφθείρει τις νεαρές Αθηναίες. Στο δικαστήριο ανέλαβε την υπεράσπισή της ο [[Ρητορική|ρήτορας]] [[Υπερείδης]], ο οποίος επίσης διατηρούσε σχέσεις μαζί της. Σύμφωνα με την αφήγηση του Αθηναίου,<ref>[[Αθήναιος]], ''Δειπνοσοφισταί'' XIII, 59.</ref> όταν πια η υπόθεση φαινόταν χαμένη για τη Φρύνη, ο Υπερείδης τραβηξε με ορμή τα ενδύματα της κοπέλας, αποκαλύπτοντας το γυμνό της σώμα στο δικαστικό σώμα. Τα μέλη του εντυπωσιάστηκαν τόσο – σύμφωνα με μια εκδοχή η φυσική ομορφιά θεωρούταν σημάδι της εύνοιας των θεών την εποχή εκείνη – που την αθώωσαν πανηγυρικά. Ωστόσο ο ρήτορας εκδιώχτηκε από τον [[Άρειος Πάγος (αττικό δίκαιο)|Άρειο Πάγο]].
Οργανώνοντας μια θρησκευτική τελετή προς τιμήν ενός [[Θράκη|θρακικού]] θεού, κατηγορήθηκε από έναν παλαιό εραστή της, τον Ευθία, ότι προσπαθούσε να εισάγει στην Αθήνα μια ξένη θεότητα και μέσω αυτής να διαφθείρει τις νεαρές Αθηναίες. Στο δικαστήριο ανέλαβε την υπεράσπισή της ο [[Ρητορική|ρήτορας]] [[Υπερείδης]], ο οποίος επίσης διατηρούσε σχέσεις μαζί της. Σύμφωνα με την αφήγηση του Αθηναίου,<ref>[[Αθήναιος]], ''Δειπνοσοφισταί'' XIII, 59.</ref> όταν πια η υπόθεση φαινόταν αμφίβολη για τη Φρύνη, ο Υπερείδης τράβηξε με ορμή τα ενδύματά της, αποκαλύπτοντας το γυμνό της σώμα στους δικαστές. Τα μέλη του δικαστηρίου εντυπωσιάστηκαν τόσο – σύμφωνα με μια εκδοχή η φυσική ομορφιά θεωρούταν σημείο της εύνοιας των θεών την εποχή εκείνη – που την αθώωσαν πανηγυρικά. Ωστόσο ο ρήτορας εκδιώχτηκε από τον [[Άρειος Πάγος (αττικό δίκαιο)|Άρειο Πάγο]].


Ο [[Κλαύδιος Αιλιανός]] <ref>[[Κλαύδιος Αιλιανός]], ''Ποικιλη Ιστορια'', IX, 32.</ref> στο έργο του αναφέρει πως οι Αθηναίοι αφιέρωσαν στους [[Δελφοί|Δελφούς]] ένα άγαλμα της Φρύνης από [[Χρυσάφι|χρυσάφι]]. Ο Αθήναιος συμπληρώνει <ref name=auto1 /> πως ήταν έργο του Πραξιτέλη και έφερε την υπογραφή ''«Φρύνη, κόρη του Επικλή από τις Θεσπιές»''.
Ο [[Κλαύδιος Αιλιανός]] <ref>[[Κλαύδιος Αιλιανός]], ''Ποικιλη Ιστορια'', IX, 32.</ref> στο έργο του αναφέρει πως οι Αθηναίοι αφιέρωσαν στους [[Δελφοί|Δελφούς]] ένα άγαλμα της Φρύνης από [[Χρυσάφι|χρυσάφι]]. Ο Αθήναιος συμπληρώνει <ref name=auto1 /> πως ήταν έργο του Πραξιτέλη και έφερε την υπογραφή ''«Φρύνη, κόρη του Επικλή από τις Θεσπιές»''.

Έκδοση από την 19:51, 25 Νοεμβρίου 2012

Η Φρύνη ήταν μια διάσημη εταίρα της αρχαιότητας, ξακουστή για το φυσικό της κάλλος. Έζησε κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. στην αρχαία Αθήνα, ωστόσο καταγόταν από τις Θεσπιές της Βοιωτίας στις οποίες και φέρεται να γεννήθηκε το 371 ή το 365 π.Χ.. Ο πατέρας της λεγόταν Επικλής και το πραγματικό της όνομα ήταν Μνησαρέτη, αλλά εξαιτίας του χλωμού (ωχρού) δέρματός της έμεινε γνωστή ως Φρύνη (το όνομα προκύπτει από το αμφίβιο φρύνος). Σχετικά με τη ζωή της διασώζονται πολλά διάσημα ιστορικά ανέκδοτα, ενώ θεωρείται πως αποτέλεσε το μοντέλο για το διάσημο άγαλμα, γνωστό ως «Αφροδίτη της Κνίδου», έργο του Πραξιτέλη. Η Φρύνη πέθανε στην Αθήνα το 310 π.Χ..

Ιστορικά ανέκδοτα

"Η Φρύνη μπροστά στον Άρειο Πάγο", έργο του Jean-Léon Gérôme, 1861, Hamburg Kunsthalle.

Οι αφηγήσεις τη θέλουν εξαιρετικά όμορφη και πρέπει να είχε μεγάλη επιτυχία στους κύκλους των πλουσίων πολιτών. Ερχόμενη στην αρχαία Αθήνα ξεκίνησε να εργάζεται ως αυλήτρια όπου πολύ σύντομα απέκτησε δόξα και πολλά χρήματα καλούμενη στα σπουδαιότερα συμπόσια της εποχής της με συνέπεια να συνδεθεί με πολλούς σημαντικούς άνδρες της πόλης. Είναι δε διάσημη γιατί ζητούσε πολύ υψηλή αμοιβή. Ο κωμικός ποιητής Μάχων αφηγείται πως ζητούσε μια μνα για μια νύχτα. Αναφέρεται μάλιστα πως όριζε η ίδια τα χρήματα που θα έπαιρνε, ανάλογα με το πώς αισθανόταν για τον εκάστοτε πελάτη. Αν τον έβρισκε αντιπαθητικό το ποσό που θα ζητούσε ήταν υπέρογκο. Από την άλλη προσέφερε τον εαυτό της δωρεάν στο φιλόσοφο Διογένη τον Σινωπέα, επειδή θαύμαζε το μυαλό του. Ο Διογένης ο Λαέρτιος παραθέτει ένα περιστατικό στο οποίο η Φρύνη προσπάθησε μάταια να αποπλανήσει το φιλόσοφο Ξενοκράτη.[1]

Τα πλούτη που συγκέντρωνε χάρις στην ομορφιά της ήταν τόσα πολλά ώστε, σύμφωνα με την αφήγηση του Καλλίστρατου,[2] προσφέρθηκε να ανοικοδομήσει τα τείχη της Θήβας, τα οποία είχαν καταστραφεί από τον Αλέξανδρο το Μέγα το 336 π.Χ. Έθεσε, ωστόσο, έναν όρο: να τοποθετηθεί η επιγραφή: «Καταστράφηκαν από τον Αλέξανδρο, επισκευάστηκαν από τη Φρύνη την εταίρα». Οι αρχές της πόλης αρνήθηκαν αυτή τη συναλλαγή.

Σε κάποιους εορτασμούς προς τιμήν του Ποσειδώνα στην Ελευσίνα, αφαίρεσε τα ρούχα της, έλυσε τα μαλλιά της και προχώρησε γυμνή προς τη θάλασσα, μπροστά στα μάτια του κόσμου. Ο ζωγράφος Απελλής, λέγεται, πως εμπνεύστηκε από το γεγονός αυτό για να φιλότεχνήσει το περίφημο έργο «Αφροδίτη Αναδυόμενη», για το οποίο η ίδια η Φρύνη πόζαρε ως μοντέλο. Ο Αθήναιος [3] και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος [4] αναφέρουν πως αποτελεί επίσης το μοντέλο για το διάσημο άγαλμα, γνωστό ως «Αφροδίτη της Κνίδου», έργο του Πραξιτέλη.

Οργανώνοντας μια θρησκευτική τελετή προς τιμήν ενός θρακικού θεού, κατηγορήθηκε από έναν παλαιό εραστή της, τον Ευθία, ότι προσπαθούσε να εισάγει στην Αθήνα μια ξένη θεότητα και μέσω αυτής να διαφθείρει τις νεαρές Αθηναίες. Στο δικαστήριο ανέλαβε την υπεράσπισή της ο ρήτορας Υπερείδης, ο οποίος επίσης διατηρούσε σχέσεις μαζί της. Σύμφωνα με την αφήγηση του Αθηναίου,[5] όταν πια η υπόθεση φαινόταν αμφίβολη για τη Φρύνη, ο Υπερείδης τράβηξε με ορμή τα ενδύματά της, αποκαλύπτοντας το γυμνό της σώμα στους δικαστές. Τα μέλη του δικαστηρίου εντυπωσιάστηκαν τόσο – σύμφωνα με μια εκδοχή η φυσική ομορφιά θεωρούταν σημείο της εύνοιας των θεών την εποχή εκείνη – που την αθώωσαν πανηγυρικά. Ωστόσο ο ρήτορας εκδιώχτηκε από τον Άρειο Πάγο.

Ο Κλαύδιος Αιλιανός [6] στο έργο του αναφέρει πως οι Αθηναίοι αφιέρωσαν στους Δελφούς ένα άγαλμα της Φρύνης από χρυσάφι. Ο Αθήναιος συμπληρώνει [3] πως ήταν έργο του Πραξιτέλη και έφερε την υπογραφή «Φρύνη, κόρη του Επικλή από τις Θεσπιές».

Επιρροή στη σύγχρονη τέχνη

Ο Γάλλος καλλιτέχνης Ζαν-Λεόν Ζερόμ εμπνεύστηκε το 1861 από τη δικαστική περιπέτεια της Φρύνης το έργο «Phryné devant l'Areopage» (Η Φρύνη μπροστά στον Άρειο Πάγο).

Ο Κάρολος Μπωντλαίρ στα ποιήματά του «Lesbos» και «La beauté», καθώς και ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε στο ποίημα του «Die Flamingos» αναφέρονται στη μυθική ομορφιά της Φρύνης.

Τέλος, ο Δημήτρης Βάρος, σύγχρονος Έλληνας ποιητής και συγγραφέας, έχει συγγράψει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Φρύνη».

Σημειώσεις

  1. Διογένης ο Λαέρτιος, Βίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμησάντων και των εκάστη αιρέσει αρεσκόντων εν επιτόμω συναγωγή, Βιβλίο Δ' [1]
  2. Παράθεση στο έργο του Αθηναίου, XIII, 60.
  3. 3,0 3,1 Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, XIII, 59.
  4. Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Naturalis Historia XXXIV, 21.
  5. Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί XIII, 59.
  6. Κλαύδιος Αιλιανός, Ποικιλη Ιστορια, IX, 32.

Δείτε επίσης