Αντώνιος Αργυρός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ επιμέλεια
Vagrand (συζήτηση | συνεισφορές)
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Κεφαλλονίτες (με το HotCat)
Γραμμή 15: Γραμμή 15:
{{DEFAULTSORT: Αργυρός Αντώνιος}}
{{DEFAULTSORT: Αργυρός Αντώνιος}}
[[Κατηγορία:Έλληνες υπουργοί Επικρατείας]]
[[Κατηγορία:Έλληνες υπουργοί Επικρατείας]]
[[Κατηγορία:Κεφαλλονίτες]]

Έκδοση από την 04:10, 4 Νοεμβρίου 2012

Ο Αντώνιος Π. Αργυρός (1952) είναι Έλληνας δικηγόρος[1] που έχει διατελέσει υπηρεσιακός Υπουργός Επικρατείας.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στα Σπαρτιά Κεφαλληνίας και είναι γιος του Παναγιώτη Αργυρού, εκπαιδευτικού από τους Παξούς, και της Ηρώς Πανά, εγγονής του λογίου Παναγή Πανά. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και δικηγορεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας και τον Άρειο Πάγο. Υπήρξε μέλος του ειδικού δικαστηρίου του άρθρου 88 του Συντάγματος (2004 - 2009), μέλος του Ανώτατου Πειθαρχικού Συμβουλίου Δικηγόρων (2004 - 2009), γραμματέας της ομάδας κοινοβουλευτικού έργου δικαιοσύνης της Νέας Δημοκρατίας (1982 - 2004), αντιπρόεδρος της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου καθώς και νομικός σύμβουλος της Γενικής Γραμματείας του Υπουργικού Συμβουλίου και του Εθνικού Ιδρύματος Υποδοχής και Αποκατάστασης Παλιννοστούντων Ομογενών Ελλήνων (1990 - 2004) του υπουργείου Εξωτερικών. Στις 17 Μαΐου 2012, κατά τον διορισμό της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης Παναγιώτη Πικραμμένου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, ανέλαβε Υπουργός Επικρατείας, μέχρι τη διενέργεια εκλογών στις 17 Ιουνίου 2012.[2]

Σήμερα είναι αναπληρωτής νομικός σύμβουλος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος της συντακτικής ομάδας του νομικού περιοδικού του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών "Νομικό Βήμα". Ήταν ένας εκ των πρώτων που προσέφυγαν[1] κατά του τέλους ακινήτων.

Κατοικεί στην Αθήνα. Είναι παντρεμένος με την Συμβολαιογράφο Αμαλία Τσουμάνη.

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 Βιογραφικό Αργυρού, από την ιστοσελίδα newsit.gr
  2. Εφημ. Πρώτο Θέμα, Δέκα ώρες για μία υπηρεσιακή κυβέρνηση, [Ηλ. έκδοση], 17/05/2012