Βισύ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
Νέα σελίδα: Το '''Βισύ''' είναι μια ιστορική παρόχθια πόλη της Γαλλίας και ένα από τα ποιο αξιόλογα θέρετρα ...
 
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ + § Πηγές
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
[[Εικόνα:Vichy-hoteldeville.jpg|thumb|right|220px|Το «Οτέλ-ντε-βιγ» Δημαρχείο του Βισύ]]
Το '''Βισύ''' είναι μια ιστορική παρόχθια πόλη της [[Γαλλία]]ς και ένα από τα ποιο αξιόλογα θέρετρα - λουτροπόλεις της [[Ευρώπη]]ς.
Το '''Βισύ''' είναι μια ιστορική παρόχθια πόλη της [[Γαλλία]]ς και ένα από τα ποιο αξιόλογα θέρετρα - λουτροπόλεις της [[Ευρώπη]]ς.


== Γεωγραφία - Ιστορία ==
== Γεωγραφία - Ιστορία ==
Βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της χώρας, σε υψόμετρο 240 μ., επί της ανατολικής όχθης του ποταμού Αλιέ, στον ομώνυμο νομό Αλιέ, του οποίου τυγχάνει πρωτεύουσα, της περιφέρειας της [[Ωβέρνη]]ς, στην ιστορική περιοχή των Βουρβώνων, 90 χλμ. από την Κλερμόν-Φερράρ. Το κλίμα της είναι ηπειρωτικό. Ήταν γνωστή από τους ρωμαϊκούς χρόνους με το όνομα "''Βικους Κάλιντους''" ("''Vicus Calidus''". Αξιοποιήθηκε και απέκτησε ιδιαίτερη φήμη από τις πολλές ιαματικές αλκαλικές πηγές της, που προέρχονται από ηφαιστειακές δραστηριότητες και τις οποίες επισκέπτονταν τακτικά οι Βασιλείς της Γαλλίας κατά τον 17ο αιώνα και που συνεχίστηκαν μέχρι τον Βασιλέα Ναπολέοντα Γ΄, τον 19ο αιώνα, όταν και καθιερώθηκαν τα νερά της ως ιαματικά νερά. Αργότερα επί Δημοκρατίας ο αριθμός των επισκεπτών στο Βισύ άρχισε χρόνο με τον χρόνο να πολλαπλασιάζεται.<br />
Βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της χώρας, σε υψόμετρο 240 μ., επί της ανατολικής όχθης του ποταμού Αλιέ, στον ομώνυμο νομό Αλιέ, του οποίου τυγχάνει πρωτεύουσα, της περιφέρειας της [[Ωβέρνη]]ς, στην ιστορική περιοχή των Βουρβώνων, 90 χλμ. από την Κλερμόν-Φερράν. Το κλίμα της είναι ηπειρωτικό. Ήταν γνωστή από τους ρωμαϊκούς χρόνους με το όνομα "''Βικους Κάλιντους''" ("''Vicus Calidus''". Αξιοποιήθηκε και απέκτησε ιδιαίτερη φήμη από τις πολλές ιαματικές αλκαλικές πηγές της, που προέρχονται από ηφαιστειακές δραστηριότητες και τις οποίες επισκέπτονταν τακτικά οι Βασιλείς της Γαλλίας κατά τον 17ο αιώνα και που συνεχίστηκαν μέχρι τον Βασιλέα Ναπολέοντα Γ΄, τον 19ο αιώνα, όταν και καθιερώθηκαν τα νερά της ως ιαματικά νερά. Αργότερα επί Δημοκρατίας ο αριθμός των επισκεπτών στο Βισύ άρχισε χρόνο με τον χρόνο να πολλαπλασιάζεται.<br />
Από τον [[Β' Π.Π.]] και μετά, το όνομα της πόλης έφερε το στίγμα του γαλλικού καθεστώτος του στρατάρχη [[Φιλίπ Πεταίν]] που συνομολόγησε την ανακωχή (22 Ιουνίου 1940) και συνεργάστηκε με τους Γερμανούς, κάνοντας το Βισύ έδρα της κυβέρνησής του, την περίοδο 1940 - 1944, χαρακτηριζόμενη εξ αυτού όχι μόνο η κυβέρνησή του "κυβέρνηση του Βισύ", αλλά και ολόκληρη τη χώρα: [[Γαλλία του Βισύ]]. Δεν θα πρέπει όμως να παραβλέπεται και το γεγονός ότι το Βισύ την εποχή εκείνη ήταν ή μόνη πόλη της ευρύτερης περιοχής που διέθετε μεγάλο αριθμό ξενοδοχείων και ως εκ τούτου μπορούσε να φιλοξενήσει ένα ολόκληρο κυβερνητικό και διοικητικό μηχανισμό.
Από τον [[Β' Π.Π.]] και μετά, το όνομα της πόλης έφερε το στίγμα του γαλλικού καθεστώτος του στρατάρχη [[Φιλίπ Πεταίν]] που συνομολόγησε την ανακωχή (22 Ιουνίου 1940) και συνεργάστηκε με τους Γερμανούς, κάνοντας το Βισύ έδρα της κυβέρνησής του, την περίοδο 1940 - 1944, χαρακτηριζόμενη εξ αυτού όχι μόνο η κυβέρνησή του "κυβέρνηση του Βισύ", αλλά και ολόκληρη τη χώρα: [[Γαλλία του Βισύ]]. Δεν θα πρέπει όμως να παραβλέπεται και το γεγονός ότι το Βισύ την εποχή εκείνη ήταν ή μόνη πόλη της ευρύτερης περιοχής που διέθετε μεγάλο αριθμό ξενοδοχείων και ως εκ τούτου μπορούσε να φιλοξενήσει ένα ολόκληρο κυβερνητικό και διοικητικό μηχανισμό.


Γραμμή 8: Γραμμή 9:


== Πηγές ==
== Πηγές ==
* "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.14ος, σελ.378.
* "Ιστορία του 20ου Αιώνος" (6 τόμοι) Έκδ. Παρνελ - Χρυσός Τύπος Αθήνα 1979, τομ.4ος, σελ.1738.


== Εξωτερικές συνδέσεις ==
== Εξωτερικές συνδέσεις ==

Έκδοση από την 17:49, 31 Οκτωβρίου 2012

Το «Οτέλ-ντε-βιγ» Δημαρχείο του Βισύ

Το Βισύ είναι μια ιστορική παρόχθια πόλη της Γαλλίας και ένα από τα ποιο αξιόλογα θέρετρα - λουτροπόλεις της Ευρώπης.

Γεωγραφία - Ιστορία

Βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της χώρας, σε υψόμετρο 240 μ., επί της ανατολικής όχθης του ποταμού Αλιέ, στον ομώνυμο νομό Αλιέ, του οποίου τυγχάνει πρωτεύουσα, της περιφέρειας της Ωβέρνης, στην ιστορική περιοχή των Βουρβώνων, 90 χλμ. από την Κλερμόν-Φερράν. Το κλίμα της είναι ηπειρωτικό. Ήταν γνωστή από τους ρωμαϊκούς χρόνους με το όνομα "Βικους Κάλιντους" ("Vicus Calidus". Αξιοποιήθηκε και απέκτησε ιδιαίτερη φήμη από τις πολλές ιαματικές αλκαλικές πηγές της, που προέρχονται από ηφαιστειακές δραστηριότητες και τις οποίες επισκέπτονταν τακτικά οι Βασιλείς της Γαλλίας κατά τον 17ο αιώνα και που συνεχίστηκαν μέχρι τον Βασιλέα Ναπολέοντα Γ΄, τον 19ο αιώνα, όταν και καθιερώθηκαν τα νερά της ως ιαματικά νερά. Αργότερα επί Δημοκρατίας ο αριθμός των επισκεπτών στο Βισύ άρχισε χρόνο με τον χρόνο να πολλαπλασιάζεται.
Από τον Β' Π.Π. και μετά, το όνομα της πόλης έφερε το στίγμα του γαλλικού καθεστώτος του στρατάρχη Φιλίπ Πεταίν που συνομολόγησε την ανακωχή (22 Ιουνίου 1940) και συνεργάστηκε με τους Γερμανούς, κάνοντας το Βισύ έδρα της κυβέρνησής του, την περίοδο 1940 - 1944, χαρακτηριζόμενη εξ αυτού όχι μόνο η κυβέρνησή του "κυβέρνηση του Βισύ", αλλά και ολόκληρη τη χώρα: Γαλλία του Βισύ. Δεν θα πρέπει όμως να παραβλέπεται και το γεγονός ότι το Βισύ την εποχή εκείνη ήταν ή μόνη πόλη της ευρύτερης περιοχής που διέθετε μεγάλο αριθμό ξενοδοχείων και ως εκ τούτου μπορούσε να φιλοξενήσει ένα ολόκληρο κυβερνητικό και διοικητικό μηχανισμό.

Η σύγχρονη πόλη καταλαμβάνει έκταση περίπου 6 τ.χλμ. και ο πληθυσμός της φθάνει τους 25.200 κατοίκους, καλούμενοι Βισυουαζοί. Οι δε επισκέπτες ξεπερνούν τους 130.000 ετησίως. Έχει πολλά ιστορικά κτίρια που ανάγονται στην εποχή των Βουρβώνων. Τέλος πλατείες και πάρκα χωρίζουν την πόλη από τις περίπου 22 ιαματικές πηγές γύρω από τις οποίες υφίσταται μεγάλος αριθμός ξενοδοχείων. Από το Βισύ εξάγονται ετησίως μεγάλες ποσότητες αεριούχων νερών προς όλο τον κόσμο.

Πηγές

  • "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.14ος, σελ.378.
  • "Ιστορία του 20ου Αιώνος" (6 τόμοι) Έκδ. Παρνελ - Χρυσός Τύπος Αθήνα 1979, τομ.4ος, σελ.1738.

Εξωτερικές συνδέσεις