Γεώργιος Αμιρούτζης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 12:15, 26 Οκτωβρίου 2012

Ο Γεώργιος Αμιρούτζης ήταν Έλληνας λόγιος του 15ου αιώνα.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στις αρχές του 15ου αιώνα στην Τραπεζούντα και εκπαιδεύτηκε στα σχολεία της πατρίδας του και του Βυζαντίου. Επονομάζεται επίσης και «φιλόσοφος» επειδή καταγινόταν με φιλοσοφικές μελέτες.

Σύμφωνα με τον Δωρόθεο, ο Αμιρούτζης ήταν εγγονός του Ιέγαρη από την κόρη του και πρωτεξάδερφος του Μαχμούτ πασά. Ως χαρακτήρας ήταν πονηρός, άνδρας όμορφος, επιτήδειος, είχε ψηλή κορμοστασιά και ήξερε πολύ καλά να παίζει το δοξάρι.

Πήρε μέρος στις συνόδους της Φλωρεντίας και της Κωνσταντινούπολης και αναδείχτηκε και στις δύο ως των σημαντικότερων προμάχων της ορθοδοξίας.

Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου δεξιώθηκε από τον Αυτοκράτορα Δαυίδ Κομνηνό με το αξίωμα του πρωτοβεστιαρίου.

Ο Αμιρούτζης έγινε αιτία να υποδουλωθεί η πατρίδα του και να καταστραφούν οι εκεί βασιλεύοντες Κομνηνοί. Μετά την κατάκτηση της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας από τον Μωάμεθ Β', ο Γεώργιος αιχμαλωτίστηκε και μεταφερόμενος στην Κωνσταντινούπολη ασπάστηκε οικογενειακώς τον Ισλαμισμό και για αντάλλαγμα ο σουλτάνος τον τίμησε βασιλικά. Πέθανε το 1470

O διάλογος με το Ισλάμ

Συνέταξε πραγματεία για τον σουλτάνο, προτείνοντας να συνενωθούν ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ. Δεδομένων των πολλών ομοιοτήτων θα ήταν δυνατόν να επιτευχθεί σύνθεση ή τουλάχιστον να αλληλοαναγνωριστούν ως αδελφά τα δύο δόγματα. Τη διαφορά ανάμεσα στην Αγία Γραφή και το Κοράνιο θεωρεί ο Αμιρουτζής , πως πολλές φορές τη μεγαλοποίησαν οι κακές μεταφράσεις, και κατηγορεί τους Εβραίους ότι καλλιέργησαν εσκεμμένα τις τις παρεξηγήσεις. Όμως η πρωτοβουλία του αυτή δεν είχε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Ελάχιστο ενδιαφέρον προκάλεσε στις δύο πλευρές η πραγματεία αυτή.^[1] Αναδείχθηκε ως ο «πιο ένθερμος απολογητής της ελληνοτουρκικής συνεργασίας» και η τακτική του χαρακτηρίζεται ως «γλοιώδης»^[2] Ο Αμιρουτζής δεν δίστασε στο φιλολογικό του έργο να φτάσει ως την απροσχημάτιστη εξύμνηση εξύμνηση της μουσουλμανικής θρησκείας και κάποτε «ως την παραδοχή απόψεων που ισοδυναμούσαν με την εξομωσία».^[3]

Συγγράμματα

Περί των εν Φλωρεντία συμβηκότων προς τον ηγεμόνα Ναυπλίου Δημήτριον
Διάλογος περί τς εις Χριστόν πίστεως μετά του βασιλέως των Τούρκων
Περί πολιορκίας και αλώσεως Τραπεζούντος επιστολή προς τον καρδηνάλιον Βησαρίωνα

Παραπομπές

↑ Gerhard Podskalsky, Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας: 1453-1821, μτφρ. πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα,2005, σελ.48
↑ Ιωάννης Χασιώτης, «Τάσεις συνεργασίας Ελλήνων και Οθωμανών», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. Ι, (1974), σελ. 248
↑ όπ.π.

Πηγές

Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821. Αθήνα: Τυπογραφείο Τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2010.

Βιβλιογραφία

Ν. Β. Τωμαδάκης, «Γεωργίου του Αμιρουτζή προς τον βασιλέα Ιωάννην τον Παλαιολόγον απορρήσαντα», Επ. Επ. Ετ.Βυζ. Σπ. ,τομ.22 (1953),σελ.114-134
Ν. Β. Τωμαδάκης,«Ετούρκευσεν ο Γεώργιος Αμιρούτζης», Επ. Επ. Ετ.Βυζ. Σπ., τομ. 18 (1948),σελ. 99-143

Πρότυπο:Ελληνίδες και Έλληνες λόγιοι (1453 - 1821) Πρότυπο:Ορθόδοξοι λόγιοι

[1] Gerhard Podskalsky, Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας: 1453-1821, μτφρ. πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα,2005, σελ.48

[2] Ιωάννης Χασιώτης, «Τάσεις συνεργασίας Ελλήνων και Οθωμανών», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. Ι, (1974), σελ. 248

[3] όπ.π.

[1]

[2]

[3]

@@ Γραμμή 12: / Γραμμή 12: @@
 Πέθανε το [[1470]]
-==O διάλογος με το [[Ισλάμ|Ισλάμ]]==
+==O διάλογος με το [[Ισλάμ]]==
-Συνέταξε πραγματεία για τον σουλτάνο, προτείνοντας να συνενωθούν ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ.  Δεδομένων των πολλών ομοιοτήτων θα ήταν δυνατόν να επιτευχθεί σύνθεση ή τουλάχιστον να αλληλοαναγνωριστούν ως αδελφά τα δύο δόγματα. Τη διαφορά ανάμεσα στην [[Αγία Γραφή|Αγία Γραφή]] και το [[Κοράνιο|Κοράνιο]] θεωρεί ο Αμιρουτζής , πως πολλές φορές τη μεγαλοποίησαν οι κακές μεταφράσεις, και κατηγορεί τους [[Εβραίοι|Εβραίους]] ότι καλλιέργησαν εσκεμμένα τις τις παρεξηγήσεις. Όμως η πρωτοβουλία του αυτή δεν είχε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Ελάχιστο ενδιαφέρον προκάλεσε στις δύο πλευρές η πραγματεία αυτή<ref>Gerhard Podskalsky, Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας: 1453-1821, μτφρ. πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα,2005, σελ.48</ref>.
+Συνέταξε πραγματεία για τον σουλτάνο, προτείνοντας να συνενωθούν ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ.  Δεδομένων των πολλών ομοιοτήτων θα ήταν δυνατόν να επιτευχθεί σύνθεση ή τουλάχιστον να αλληλοαναγνωριστούν ως αδελφά τα δύο δόγματα. Τη διαφορά ανάμεσα στην [[Αγία Γραφή]] και το [[Κοράνιο]] θεωρεί ο Αμιρουτζής , πως πολλές φορές τη μεγαλοποίησαν οι κακές μεταφράσεις, και κατηγορεί τους [[Εβραίοι|Εβραίους]] ότι καλλιέργησαν εσκεμμένα τις τις παρεξηγήσεις. Όμως η πρωτοβουλία του αυτή δεν είχε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Ελάχιστο ενδιαφέρον προκάλεσε στις δύο πλευρές η πραγματεία αυτή.<ref>Gerhard Podskalsky, Η Ελληνική Θεολογία επί Τουρκοκρατίας: 1453-1821, μτφρ. πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα,2005, σελ.48</ref>
 Αναδείχθηκε ως ο «πιο ένθερμος απολογητής της ελληνοτουρκικής συνεργασίας» και η τακτική του  χαρακτηρίζεται ως  «γλοιώδης»<ref>Ιωάννης Χασιώτης, «Τάσεις συνεργασίας Ελλήνων και Οθωμανών», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. Ι, (1974), σελ. 248</ref>
-Ο Αμιρουτζής δεν δίστασε στο φιλολογικό του έργο να φτάσει ως την απροσχημάτιστη εξύμνηση εξύμνηση της μουσουλμανικής θρησκείας και κάποτε «ως την παραδοχή απόψεων που ισοδυναμούσαν με την εξομωσία»<ref>όπ.π.</ref>.
+Ο Αμιρουτζής δεν δίστασε στο φιλολογικό του έργο να φτάσει ως την απροσχημάτιστη εξύμνηση εξύμνηση της μουσουλμανικής θρησκείας και κάποτε «ως την παραδοχή απόψεων που ισοδυναμούσαν με την εξομωσία».<ref>όπ.π.</ref>
 ==Συγγράμματα==
@@ Γραμμή 42: / Γραμμή 42: @@
 *Ν. Β. Τωμαδάκης, «Γεωργίου του Αμιρουτζή προς τον βασιλέα Ιωάννην τον Παλαιολόγον απορρήσαντα», Επ. Επ. Ετ.Βυζ. Σπ. ,τομ.22 (1953),σελ.114-134
 *Ν. Β. Τωμαδάκης,«Ετούρκευσεν ο Γεώργιος Αμιρούτζης»,  Επ. Επ. Ετ.Βυζ. Σπ., τομ. 18 (1948),σελ. 99-143
 {{Ελληνίδες και Έλληνες λόγιοι (1453 - 1821)}}
@@ Γραμμή 48: / Γραμμή 47: @@
 {{DEFAULTSORT:Αμιρουτζης Γεωργιος}}
 [[Κατηγορία:Τραπεζούντιοι]]
 [[Κατηγορία:Έλληνες λόγιοι του 15ου αιώνα]]
 [[Κατηγορία:Ορθόδοξοι λόγιοι]]