Λουδοβίκος Γ΄ του Ανζού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 15:27, 3 Αυγούστου 2012

Λουδοβίκος Γ΄ του Ανζού (1403 - 1434) βασιλιάς της Νάπολης (1417 - 1426), κόμης της Προβηγκίας, Πεδεμοντίου, Μαιν, δούκας του Ανζού (1417 - 1434), δούκας της Καλαβρίας (1426 - 1434). Μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Λουδοβίκου Β΄ του Ανζού και της Γιολάνδης της Αραγωνίας διεκδικήτρια των τεσσάρων βασιλείων.

Ο θρόνος της Αραγωνίας ήταν κενός με τον θάνατο του βασιλιά Μαρτίνου Α΄ (1410) και η μητέρα του Γιολάνδη, σαν κόρη του προκατόχου του Μαρτίνου, Ιωάννη Α΄, απαιτούσε το θρόνο για τον νεαρό της γιο, Λουδοβίκο.

Η διαδοχή στην Αραγωνία ήταν αμφίβολη γιατί οι εκλέκτορες προτιμούσαν νέο βασιλιά που να ανήκει στην αρσενική βασιλική γραμμή και όχι στους γιους μιας ινφάντα. Εξελέγη (1412) ο Φερδινάνδος Α΄ της Αραγωνίας, δεύτερος γιος της Ελεονώρας της Αραγωνίας και του Ιωάννη Α΄ της Καστίλης. Ο οκτάχρονος Λουδοβίκος εκείνη την χρονιά έχασε ένα από τα τέσσερα βασίλεια. Τα άλλα τρία βασίλεια ήταν η Σικελία, η Κύπρος και τα Ιεροσόλυμα, όπου η Γιολάνδη εξακολουθούσε συνέχεια να αναζητά δικαιώματα για λογαριασμό των γιων της. Κατόρθωνε παροδικά να αναλαμβάνει την διοίκηση σε ορισμένα τμήματα αλλά ποτέ δεν κατόρθωσε να εξασκήσει ολοκληρωτική εξουσία.

Ο πάπας Μαρτίνος Ε΄ έστεψε (1419) τον Λουδοβίκο "βασιλέα της Σικελίας", αντίθετα με τις επιθυμίες της ηλικιωμένης, άτεκνης Ιωάννας Β΄ που ήθελε διάδοχο της τον Αλφόνσο Ε΄ της Αραγωνίας. Το 1420 ο Λουδοβίκος αναχώρησε από την Καμπανία και πολιόρκησε την Νάπολη, αλλά είχε να αντιμετωπίσει τον Αραγωνέζικο στρατό που ερχόταν αποφασισμένος. Ο Αλφόνσος μπήκε στην πόλη (1421) και ο Λουδοβίκος έχασε την υποστήριξη του πάπα κουρασμένος από τις προσπάθειες.

Αλλά ξαφνικά οι σχέσεις του Αλφόνσου και της βασίλισσας χειροτέρευσαν και μετά την καταστολή του κυριότερου υπουργού της Τζοβάνι Καράτσιολο, η βασίλισσα μετακινήθηκε προς την Αβέρσα, όπου ο Λουδοβίκος έτρεξε να την συναντήσει. Τον λάτρεψε και τον όρισε διάδοχο της στην θέση του Αλφόνσου χρίζοντας τον δούκα της Καλαβρίας.

Εκεί έζησε με την σύζυγο του Μαργαρίτα της Σαβοΐας (1416 - 1479) κόρη του Αμεδαίου Η΄ της Σαβοίας με την οποία δεν έκανε κανένα παιδί. Πέθανε (1434) από ελονοσία, την επόμενη χρονιά πέθανε και η Ιωάννα που την διαδέχθηκε ο αδελφός του Ρενέ.

Πηγές

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Louis III of Anjou της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
-'''Λουδοβίκος ο 3ος του Ανζού''' ([[1403]] - [[1434]]) βασιλιάς της Νάπολης (1417 - 1426), κόμης της [[Προβηγκία]]ς, [[Πεδεμόντιο|Πεδεμοντίου]], [[Μαιν]], δούκας του [[Ανζού]] (1417 - 1434), δούκας της [[Καλαβρία]]ς (1426 - 1434). Μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του [[Λουδοβίκος Β' του Ανζού|Λουδοβίκου Β' του Ανζού]] και της [[Γιολάντα της Αραγωνίας|Γιολάνδης της Αραγωνίας]] διεκδικήτρια των 4 βασιλείων.
+'''Λουδοβίκος Γ΄ του Ανζού''' ([[1403]] - [[1434]]) βασιλιάς της Νάπολης (1417 - 1426), κόμης της [[Προβηγκία]]ς, [[Πεδεμόντιο|Πεδεμοντίου]], [[Μαιν]], δούκας του [[Ανζού]] (1417 - 1434), δούκας της [[Καλαβρία]]ς (1426 - 1434). Μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του [[Λουδοβίκος Β΄ του Ανζού|Λουδοβίκου Β΄ του Ανζού]] και της [[Γιολάντα της Αραγωνίας|Γιολάνδης της Αραγωνίας]] διεκδικήτρια των τεσσάρων βασιλείων.
-Ο θρόνος της Αραγωνίας ήταν κενός με τον θάνατο του βασιλιά [[Μαρτίνος Α' της Αραγωνίας|Μαρτίνου του 1ου]] ([[1410]]) και η μητέρα του Γιολάνδη, σαν κόρη του προκατόχου του Μαρτίνου, [[Ιωάννης Α' της Αραγωνίας|Ιωάννη Α']], απαιτούσε τον θρόνο για τον νεαρό της γιο, Λουδοβίκο.
+Ο θρόνος της Αραγωνίας ήταν κενός με τον θάνατο του βασιλιά [[Μαρτίνος Α΄ της Αραγωνίας|Μαρτίνου Α΄]] ([[1410]]) και η μητέρα του Γιολάνδη, σαν κόρη του προκατόχου του Μαρτίνου, [[Ιωάννης Α΄ της Αραγωνίας|Ιωάννη Α΄]], απαιτούσε το θρόνο για τον νεαρό της γιο, Λουδοβίκο.
-Η διαδοχή στην Αραγωνία ήταν αμφίβολη γιατί οι εκλέκτορες προτιμούσαν νέο βασιλιά που να ανήκει στην αρσενική βασιλική γραμμή και όχι στους γιους μιας ινφάντα. Εξελέγη ([[1412]]) ο [[Φερδινάνδος Α' της Αραγωνίας]], δεύτερος γιος της [[Ελεονώρα της Αραγωνίας|Ελεονώρας της Αραγωνίας]] και του [[Ιωάννης Α' της Καστίλης|Ιωάννη Α' της Καστίλης]]. Ο 8χρονος Λουδοβίκος εκείνη την χρονιά έχασε ένα από τα 4 βασίλεια. Τα άλλα 3 βασίλεια ήταν η [[Σικελία]], η [[Κύπρος]] και τα [[Ιεροσόλυμα]], όπου η Γιολάνδη
+Η διαδοχή στην Αραγωνία ήταν αμφίβολη γιατί οι εκλέκτορες προτιμούσαν νέο βασιλιά που να ανήκει στην αρσενική βασιλική γραμμή και όχι στους γιους μιας ινφάντα. Εξελέγη ([[1412]]) ο [[Φερδινάνδος Α΄ της Αραγωνίας]], δεύτερος γιος της [[Ελεονώρα της Αραγωνίας|Ελεονώρας της Αραγωνίας]] και του [[Ιωάννης Α΄ της Καστίλης|Ιωάννη Α΄ της Καστίλης]]. Ο οκτάχρονος Λουδοβίκος εκείνη την χρονιά έχασε ένα από τα τέσσερα βασίλεια. Τα άλλα τρία βασίλεια ήταν η [[Σικελία]], η [[Κύπρος]] και τα [[Ιεροσόλυμα]], όπου η Γιολάνδη εξακολουθούσε συνέχεια να αναζητά δικαιώματα για λογαριασμό των γιων της. Κατόρθωνε παροδικά να αναλαμβάνει την διοίκηση σε ορισμένα τμήματα αλλά ποτέ δεν κατόρθωσε να εξασκήσει ολοκληρωτική εξουσία.
-εξακολουθούσε συνέχεια να αναζητά δικαιώματα για λογαριασμό των γιων της. Κατόρθωνε παροδικά να αναλαμβάνει την διοίκηση σε ορισμένα τμήματα αλλά ποτέ δεν κατόρθωσε να εξασκήσει ολοκληρωτική εξουσία.
-Ο [[πάπας Μαρτίνος Ε']] έστεψε ([[1419]]) τον Λουδοβίκο "βασιλέα της Σικελίας", αντίθετα με τις επιθυμίες της ηλικιωμένης, άτεκνης [[Ιωάννα Β' της Νάπολης|Ιωάννας Β']] που ήθελε διάδοχο της τον [[Αλφόνσος Ε' της Αραγωνίας|Αλφόνσο Ε']] της Αραγωνίας. Το [[1420]] ο Λουδοβίκος αναχώρησε από την [[Καμπανία]] και πολιόρκησε την [[Νάπολη]], αλλά είχε να αντιμετωπίσει τον Αραγωνέζικο στρατό που ερχόταν αποφασισμένος. Ο Αλφόνσος μπήκε στην πόλη ([[1421]]) και ο Λουδοβίκος έχασε την υποστήριξη του πάπα κουρασμένος από τις
+Ο [[πάπας Μαρτίνος Ε΄]] έστεψε ([[1419]]) τον Λουδοβίκο "βασιλέα της Σικελίας", αντίθετα με τις επιθυμίες της ηλικιωμένης, άτεκνης [[Ιωάννα Β΄ της Νάπολης|Ιωάννας Β΄]] που ήθελε διάδοχο της τον [[Αλφόνσος Ε΄ της Αραγωνίας|Αλφόνσο Ε΄]] της Αραγωνίας. Το [[1420]] ο Λουδοβίκος αναχώρησε από την [[Καμπανία]] και πολιόρκησε την [[Νάπολη]], αλλά είχε να αντιμετωπίσει τον Αραγωνέζικο στρατό που ερχόταν αποφασισμένος. Ο Αλφόνσος μπήκε στην πόλη ([[1421]]) και ο Λουδοβίκος έχασε την υποστήριξη του πάπα κουρασμένος από τις προσπάθειες.
-προσπάθειες.
-Αλλά ξαφνικά οι σχέσεις του Αλφόνσου και της βασίλισσας χειροτέρευσαν και μετά την καταστολή του κυριότερου υπουργού της Τζοβάνι Καράτσιολο, η βασίλισσα μετακινήθηκε προς την [[Αβέρσα]], όπου ο Λουδοβίκος έτρεξε να την συναντήσει. Τον λάτρεψε και τον όρισε
+Αλλά ξαφνικά οι σχέσεις του Αλφόνσου και της βασίλισσας χειροτέρευσαν και μετά την καταστολή του κυριότερου υπουργού της Τζοβάνι Καράτσιολο, η βασίλισσα μετακινήθηκε προς την [[Αβέρσα]], όπου ο Λουδοβίκος έτρεξε να την συναντήσει. Τον λάτρεψε και τον όρισε διάδοχο της στην θέση του Αλφόνσου χρίζοντας τον δούκα της Καλαβρίας.
-διάδοχο της στην θέση του Αλφόνσου χρίζοντας τον δούκα της Καλαβρίας.
-Εκεί έζησε με την σύζυγο του Μαργαρίτα της Σαβοΐας (1416 - 1479) κόρη του [[Αμεδαίος Η' της Σαβοΐας|Αμεδαίου Η' της
+Εκεί έζησε με την σύζυγο του Μαργαρίτα της Σαβοΐας (1416 - 1479) κόρη του [[Αμεδαίος Η΄ της Σαβοΐας|Αμεδαίου Η΄ της
-Σαβοίας]] με την οποία δεν έκανε κανένα παιδί. Πέθανε (1434) από [[ελονοσία]], την επόμενη χρονιά πέθανε και η Ιωάννα που την διαδέχθηκε ο [[Ρενέ Α' της Νάπολης|αδελφός του Ρενέ]].
+Σαβοίας]] με την οποία δεν έκανε κανένα παιδί. Πέθανε (1434) από [[ελονοσία]], την επόμενη χρονιά πέθανε και η Ιωάννα που την διαδέχθηκε ο [[Ρενέ Α΄ της Νάπολης|αδελφός του Ρενέ]].
 == Πηγές ==
-Αγγλική Wikipedia
+{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Louis III of Anjou}}
 [[Κατηγορία:Οίκος Βαλουά]]