Παναγιώτης Πιπινέλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Παναγιώτης Πιπινέλης
Παναγιώτης Πιπινέλης
Πρωθυπουργός της Ελλάδας
	Περίοδος; 17 Ιουνίου 1963 – 29 Σεπτεμβρίου 1963
Προκάτοχος	Κωνσταντίνος Καραμανλής
Διάδοχος	Στυλιανός Μαυρομιχάλης
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	21 Μαρτίου 1899, Πειραιάς
Θάνατος	19 Ιουλίου 1970; Αθήνα
Εθνότητα	Ελληνική
Υπηκοότητα	Ελλάδα
Σπουδές	Πανεπιστήμιο Ζυρίχης; Πανεπιστήμιο του Φριμπούρ
Βραβεύσεις	Ταξιάρχης του Σωτήρος; Μεγαλόσταυρος του Τάγματος Γεωργίου του Α΄; Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Φοίνικα
Θρήσκευμα	Ορθόδοξος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 23:56, 20 Ιουνίου 2012

Εξώφυλλο της εφημερίδας «Ελευθερία» αναγγέλλει την φυγή του Καραμανλή και την Κυβέρνηση Πιπινέλη

Ο Παναγιώτης Πιπινέλης υπήρξε Έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης.

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1899 στον Πειραιά και σπούδασε Νομικές και Πολιτικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια της Ζυρίχης και του Φράϊμπουργκ. Το 1922 εισήλθε στο Διπλωματικό Σώμα και υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις και πόλεις του εξωτερικού ανερχόμενος συνεχώς την ιεραρχία. Υπηρέτησε μεταξύ άλλων στην ελληνική αντιπροσωπεία στην Κοινωνία των Εθνών (1931-1932) και ως πρεσβευτής στη Βουδαπέστη το 1936. Διετέλεσε διπλωματικός σύμβουλος της κυβέρνησης Π. Τσαλδάρη (1933-1935) και ακολούθησε την κυβέρνηση Τσουδερού στην Αίγυπτο. Ακολούθως υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις στο Λονδίνο και χρημάτισε αρχηγός του πολιτικού οίκου του Γεωργίου Β' την περίοδο 1945-1946. Από τον Ιούνιο του 1947 έως τον Νοέμβριο του 1948 διετέλεσε μόνιμος υφυπουργός Εξωτερικών και αργότερα υπηρεσιακός υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Θεοτόκη το 1950. Το 1953 παραιτήθηκε από το Διπλωματικό Σώμα, όντας μόνιμος αντιπρόσωπος της χώρας στο ΝΑΤΟ από το 1952.

Το 1958 πολιτεύτηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα χωρίς επιτυχία. Διορίστηκε υπουργός Εμπορίου στην κυβέρνηση Καραμανλή (1961-1963). Μετά την παραίτηση του Καραμανλή, κατ΄ εντολή του Βασιλέως σχημάτισε ο ίδιος υπηρεσιακή κυβέρνηση, αποσπώντας ψήφο εμπιστοσύνης, από (17 Ιουνίου έως 28 Σεπτεμβρίου 1963), οπότε παρέδωσε στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Στ. Μαυρομιχάλη. Στις εκλογές του 1963 και του 1964, εξελέγη βουλευτής Αθηνών της ΕΡΕ. Στις 20 Νοεμβρίου του 1967 διορίστηκε από την Χούντα υπουργός των Εξωτερικών (κυβέρνηση Κόλλια), θέση που κράτησε και στην κυβέρνηση του ίδιου του Γ. Παπαδόπουλου έως το 1970 που πέθανε (19 Ιουλίου).

Έγραψε μεταξύ άλλων: «Πολιτική ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» 1928, «Η Μοναρχία εν Ελλάδι» 1932, «Ιστορία της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδος, 1923-1941» 1948, «Γεώργιος Β΄» 1952, «Απομνημονεύματα» 1958, «Περισσότερον φως» 1961.

Πηγή

Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, Εκδόσεις Μέτρον, τόμος Γ΄

Παραπομπές

↑ Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019.

Εξωτερικές συνδέσεις

[193354a127f2429e5376cb347e45d3c3ebb800ef-1] Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019.

[1]

@@ Γραμμή 4: / Γραμμή 4: @@
 |μέγεθος_εικόνας =
 |λεζάντα         =
+|αξίωμα          = '''[[Κατάλογος Πρωθυπουργών της Ελλάδας|Πρωθυπουργός της Ελλάδας]]'''
-|αξίωμα          =
-[[Αρχείο:Royal Coat of Arms of Greece.svg|40px]]<br />'''[[Κατάλογος Πρωθυπουργών της Ελλάδας|Πρωθυπουργός της Ελλάδας]]'''
 |έναρξη          = 17 Ιουνίου 1963
 |λήξη            = 29 Σεπτεμβρίου 1963
@@ Γραμμή 28: / Γραμμή 27: @@
 |τόπος διαμονής  =
 |επάγγελμα       =
+|θρησκεία        = [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξος]]
 |υπογραφή        =
 |ιστοστοτοπος    =
 }}
+[[Εικόνα:Eleutheria180663.JPG|thumb|right|350px|Εξώφυλλο της εφημερίδας «Ελευθερία» αναγγέλλει την φυγή του Καραμανλή και την Κυβέρνηση Πιπινέλη]]
-Ο '''Παναγιώτης Πιπινέλης''' ([[1899]]-[[1970]]) ήταν [[Έλληνας]] [[διπλωμάτης]], [[πολιτικός]] και πολυγραφότατος [[συγγραφέας]] ιστορικών έργων και εκδότης. Διατέλεσε [[πρωθυπουργός]] της Ελλάδας σε υπηρεσιακή κυβέρνηση του 1963 και πολλές φορές [[υπουργός]].
+Ο '''Παναγιώτης Πιπινέλης''' υπήρξε Έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης.
 ==Βιογραφία==
-Γεννήθηκε το [[1899]] στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] και σπούδασε Νομικές και Πολιτικές επιστήμες στο [[Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης]] και του [[Φράιμπουργκ]].
+Γεννήθηκε το [[1899]] στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] και σπούδασε Νομικές και Πολιτικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια της [[Ζυρίχη|Ζυρίχης]] και του [[Φράϊμπουργκ]]. Το [[1922]] εισήλθε στο [[Διπλωματικό Σώμα]] και υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις και πόλεις του εξωτερικού ανερχόμενος συνεχώς την ιεραρχία. Υπηρέτησε μεταξύ άλλων στην ελληνική αντιπροσωπεία στην Κοινωνία των Εθνών ([[1931]]-[[1932]]) και ως πρεσβευτής στη Βουδαπέστη το [[1936]]. Διετέλεσε διπλωματικός σύμβουλος της κυβέρνησης [[Παναγής Τσαλδάρης|Π. Τσαλδάρη]] ([[1933]]-[[1935]]) και ακολούθησε την κυβέρνηση [[Εμμανουήλ Τσουδερός|Τσουδερού]] στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]]. Ακολούθως υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις στο [[Λονδίνο]] και χρημάτισε αρχηγός του πολιτικού οίκου του [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεωργίου Β']] την περίοδο [[1945]]-[[1946]]. Από τον Ιούνιο του [[1947]] έως τον Νοέμβριο του [[1948]] διετέλεσε μόνιμος υφυπουργός Εξωτερικών και αργότερα υπηρεσιακός υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση [[Ιωάννης Θεοτόκης|Θεοτόκη]] το [[1950]]. Το [[1953]] παραιτήθηκε από το Διπλωματικό Σώμα, όντας μόνιμος αντιπρόσωπος της χώρας στο [[ΝΑΤΟ]] από το [[1952]].
-=== Διπλωματική σταδιοδρομία ===
-Το [[1922]] εισήλθε στο [[Διπλωματικό Σώμα]] και υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις και πόλεις του εξωτερικού ανερχόμενος συνεχώς την ιεραρχία μέχρι του έτους [[1953]]. Υπηρέτησε μεταξύ άλλων στο Γενικό Προξενείο των [[Παρίσι|Παρισίων]] (1927-1928), στην Πρεσβεία [[Τίρανα|Τιράνων]] (1928-1929) και στη μόνιμη ελληνική αντιπροσωπεία στην [[Κοινωνία των Εθνών]] ([[1931]]-[[1932]]). Το [[1933]] ανέλαβε διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του υπουργού Εξωτερικών στη κυβέρνησης [[Παναγής Τσαλδάρης|Π. Τσαλδάρη]] ([[1933]]-[[1935]]), θέση από την οποία παραιτήθηκε στις [[28 Ιουνίου]] του [[1935]]. Στη συνέχεια διορίστηκε πρόσεδρος υπουργός "εκ προσωπικοτήτων" (πληρεξούσιος υπουργός Β΄), το [[1936]] ανέλαβε πρεσβευτής στη [[Βουδαπέστη]] (1936-1940) και ακολούθως στη [[Σόφια]] (1940-1941) μέχρι της [[Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα|γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα]] όπου επέστρεψε στην [[Αθήνα]] ακολουθώντας την κυβέρνηση [[Εμμανουήλ Τσουδερός|Τσουδερού]] στη [[Κρήτη]] και από εκεί στην αναγκαστική αποδημία στη [[Μέση Ανατολή]] και την [[Αγγλία]]. Τότε τοποθετήθηκε για μερικούς μήνες στη πρεσβεία της [[Μόσχα]]ς (1941) και στη συνέχεια επέστρεψε στο [[Λονδίνο]] όπου και υπηρέτησε στα αποδημούντα ξένα ανώτατα συμμαχικά όργανα. Τον Ιούνιο του [[1945]] ανέλαβε αρχηγός του πολιτικού οίκου του Βασιλέως [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεωργίου Β']] την περίοδο [[1945]]-[[1946]].
+Το [[1958]] πολιτεύτηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα χωρίς επιτυχία. Διορίστηκε υπουργός Εμπορίου στην κυβέρνηση [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Καραμανλή]] ([[1961]]-[[1963]]). Μετά την παραίτηση του Καραμανλή, κατ΄ εντολή του Βασιλέως σχημάτισε ο ίδιος υπηρεσιακή κυβέρνηση, αποσπώντας ψήφο εμπιστοσύνης, από ([[17 Ιουνίου]] έως [[28 Σεπτεμβρίου]] [[1963]]), οπότε παρέδωσε στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του [[Στυλιανός Μαυρομιχάλης|Στ. Μαυρομιχάλη]]. Στις εκλογές του [[1963]] και του [[1964]], εξελέγη βουλευτής Αθηνών της [[ΕΡΕ]]. Στις [[20 Νοεμβρίου]] του [[1967]] διορίστηκε από την Χούντα υπουργός των Εξωτερικών (κυβέρνηση [[Κωνσταντίνος Κόλλιας|Κόλλια]]), θέση που κράτησε και στην κυβέρνηση του ίδιου του [[Γεώργιος Παπαδόπουλος|Γ. Παπαδόπουλου]] έως το [[1970]] που πέθανε (19 Ιουλίου).
-Μετά την απελευθέρωση από τον Ιούνιο του [[1947]] έως τον Νοέμβριο του [[1948]] διετέλεσε μόνιμος υφυπουργός Εξωτερικών και αργότερα υπηρεσιακός υπουργός Εξωτερικών στην [[Υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωάννη Θεοτόκη 1950|κυβέρνηση Θεοτόκη]] το [[1950]]. Το [[1953]] παραιτήθηκε από το Διπλωματικό Σώμα, όντας μόνιμος αντιπρόσωπος της χώρας στο [[ΝΑΤΟ]] από το [[1952]].
+Έγραψε μεταξύ άλλων: «Πολιτική ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» 1928, «Η Μοναρχία εν Ελλάδι» 1932, «Ιστορία της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδος, 1923-1941» 1948, «Γεώργιος Β΄» 1952, «Απομνημονεύματα» 1958, «Περισσότερον φως» 1961.
-=== Πολιτική σταδιοδρομία ===
-[[Εικόνα:Eleutheria180663.JPG|thumb|right|350px|Εξώφυλλο της εφημερίδας «Ελευθερία» αναγγέλλει την φυγή του Καραμανλή και την Κυβέρνηση Πιπινέλη]]
-Μετά την παραίτησή του από το Διπλωματικό Σώμα τον Μάιο του 1953 αναμίχθηκε με την πολιτική αρχικά με τον [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικό Συναγερμό]] και στη συνέχεια με την [[ΕΡΕ]] όπου και διορίστηκε υπουργός Εμπορίου στην κυβέρνηση [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Καραμανλή]] ([[1961]]-[[1963]]). Μετά την παραίτηση του Καραμανλή και την φυγή του στο εξωτερικό, έλαβε εντολή του Βασιλέως και σχημάτισε ο ίδιος [[υπηρεσιακή κυβέρνηση]], (μεταβατική κυβέρνηση) αποσπώντας ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής, από ([[17 Ιουνίου]] έως [[28 Σεπτεμβρίου]] [[1963]]), οπότε παρέδωσε στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του [[Στυλιανός Μαυρομιχάλης|Στ. Μαυρομιχάλη]].<br />
-Στις εκλογές του [[1963]] και του [[1964]], εξελέγη βουλευτής Αθηνών της [[ΕΡΕ]]. Στις 3 Απριλίου του 1967 ο Π. Κανελλόπουλος τον διόρισε υπουργό Συντονισμού στη [[Κυβέρνηση Παναγιώτη  Κανελλόπουλου 1967|κυβέρνησή του]], θέση που διατήρησε για 18 ημέρες, λόγω της εκδήλωσης του πραξικοπήματος στις 21 Απριλίου του 1967. Στις [[20 Νοεμβρίου]] του [[1967]] διορίστηκε υπουργός των Εξωτερικών (κυβέρνηση [[Κωνσταντίνος Κόλλιας|Κ. Κόλλια]]), θέση που διατήρησε και στην κυβέρνηση του ίδιου του [[Γεώργιος Παπαδόπουλος|Γ. Παπαδόπουλου]] μέχρι το [[1970]] που πέθανε ([[19 Ιουλίου]]).
-== Πολιτικά παραλειπόμενα ==
-Ο Παναγιώτης Πιπινέλης διατηρούσε υψηλές γνωριμίες με μυστικές υπηρεσίες τόσο της Αγγλίας όσο και των ΗΠΑ από τον Β' Π.Π.. Η δε διπλωματική του προσφορά στις συμμαχικές δυνάμεις την περίοδο εκείνη υπήρξε σπουδαία. Μετά την απελευθέρωση, το 1946, πρωτοστάτησε στην παλινόρθωση της Βασιλείας στην Ελλάδα με την επιστροφή του Βασιλέως Γεωργίου Β΄.<ref>"ΕΡΕ" Ιστορικά (περιοδικό Ελευθεροτυπίας) τ.297 (4-8-2005), σελ.32.</ref> Υπήρξε ένας από τους βασικούς παράγοντες στις συνομιλίες για το σχέδιο Μάρσαλ. Όταν αναμίχθηκε με την πολιτική ήταν ήδη νατοϊκός παράγοντας.<br />
-Μετά την φυγή του Κ. Καραμανλή, μέσα στο κόμμα της ΕΡΕ, έξι προσωπικότητες αυτού άρχισαν να διαδραματίζουν σημαντικούς ρόλους υπό διαφορετικές συνθήκες<ref>Τα πρόσωπα αυτά ήταν ο επί 10ετία πρόεδρος της Βουλής Κ. Ροδόπουλος, ο βουλευτής Αθηνών Π. Πιπινέλης, ο βουλευτής Κορινθίας Π. Παπαληγούρας, ο βουλευτής Ιωαννίνων Ε. Αβέρωφ, ο βουλευτής Φθιώτιδας Λ. Ευταξίας και ο βουλευτής Φλώρινας Τ. Μακρής (ΕΡΕ Ιστορικά τ.297, σελ.20)</ref>. Μεταξύ αυτών ήταν ο Παναγιώτης Πιπινέλης και ο [[Κωνσταντίνος Ροδόπουλος]] που επιζητούσαν "κοινοβουλευτική εκτροπή", ή   "αντικοινοβουλευτική λύση" της πολιτικής κρίσης<ref>Για την κρίση της εποχής εκείνης δείτε Η. Ηλιού "Η Κρίση εξουσίας", Εκδ. Θεμέλιο Αθήνα 1966</ref> που είχε επέλθει το 1966, μετά τη λεγόμενη αποστασία και την παραίτηση του Γ. Παπανδρέου. Θέση υπέρ της οποίας όλως περιέργως είχε πάρει και ο φυγάς στο Παρίσι Κ. Καραμανλής και μάλιστα με έγγραφες νουθεσίες. Στο δε [[Συμβούλιο του Στέμματος]] που συνεδρίασε το διήμερο 1 - 2 Σεπτεμβρίου του 1965, στο οποίο ο Π. Κανελλόπουλος παρατηρώντας ότι "''είμεθα στο όριο των καιρών''" είχε αποδεχθεί την άμεση προκήρυξη εκλογών  μέσα σε 45 ημέρες, ο Π. Πιπινέλης που συμμετείχε (ως πρώην πρωθυπουργός), είχε διαφωνήσει έντονα προς τον κομματικό αρχηγό του, υποστηρίζοντας ότι η διενέργεια εκλογών την περίοδο εκείνη ήταν αδύνατη  διότι "''ενθύμιζε εκείνα που συνέβησαν εις την Πράγαν ολίγους μήνας προ του Φεβρουαρίου του 1948''"<ref>Τα Πρακτικά του Συμβουλίου δημοσιεύτηκαν εκείνη την περίοδο σε πολλές εφημερίδες, περιλαμβάνονται και στο βιβλίο του Π.Ροδάκη "Οι δίκες της Χούντας" Αθήναι 1975 τομ4ος, σελ.1742-1825.</ref><br />
-Αλλά και αργότερα όταν ανέλαβε η κυβέρνηση Παρασκευόπουλου, ο Π. Πιπινέλης σε ομιλία του στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΕΡΕ στις 23 Δεκεμβρίου του 1966, χαρακτήριζε ανίκανη τη νέα κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει "''την επαναστατικήν διαδικασίαν την οποίαν εξαπέλυαν τα κηρύγματα του κ. Παπανδρέου''". Ακολουθώντας δε την ίδια ρότα δυναμιτισμού συμπλήρωνε τότε και ο Κ. Τσάτσος σε επιστολές του "''...αυτές οι εκλογές θα οδηγήσουν σε κατάλυση του ελεύθερου πολιτεύματος''".<ref>Επιστολή προς Κ. Καραμανλή με ημερομηνία 9 Ιανουαρίου 1967. Περιλαμβάνεται στο υπό Κ. Σβολόπουλου "Κ. Καραμανλής - Αρχείο. Γεγονότα και Κείμενα" τομ.6ος, σελ.275</ref><br />
-== Τιμές ==
-Ο Π. Πιπινέλης τιμήθηκε από τρεις Βασιλείς, με το Μεγαλόσταυρο Γεωργίου του Α΄ και του Φοίνικα, με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος καθώς και με ένα πολύ μεγάλο αριθμό ξένων ανωτάτων παρασήμων, πολιτικών, στρατιωτικών, καθώς και θρησκευτικών (Πατριαρχείων).
-== Συγγραφικό έργο==
-Ο Π. Πιπινέλης υπήρξε ο ιδρυτής και εκδότης του περιοδικού "Πολιτικά Φύλλα" το 1954.
-Στο πλούσιο συγγραφικό έργο του περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων:
-* «''Die sozialpolitische und staatsrechtliche Stellung des Konigtums in Griechenland''» (1920),
-* «''Πολιτική ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως''» 1928,
-* «''Η Μοναρχία εν Ελλάδι''» 1932,
-* «''Ιστορία της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδος, 1923-194''1» 1948,
-* «''Γεώργιος Β΄''» 1952,
-* «''Απομνημονεύματα''» 1958,
-* «''Το Στέμμα εις το πλαίσιον των δημοκρατικών θεσμών''» 1960
-* «''Περισσότερον φως''» 1961.
-* «''Europe and the Albanian Question''», Νέα Υόρκη (χωρίς χρονολογία).
-Εκτός των παραπάνω ο Π. Πιπινέλης έγραψε μεγάλο αριθμό μονογραφιών επί θεμάτων που αφορούσαν διεθνείς σχέσεις, και κυρίως εθνικά όπως για τη Δωδεκάνησο, την Κύπρο, το Αιγαίο, το Αλβανικό ζήτημα, τη Δυτική Θράκη, τις ελληνο-βουλγαρικές σχέσεις κ.ά.
+== Πηγή ==
+Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, Εκδόσεις Μέτρον, τόμος Γ΄
 ==Παραπομπές==
 <references />
-== Πηγές ==
-* Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica τομ.49ος, σελ.242.
-* Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεωτέρου Ελληνισμού 1830-2010 - Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, Εκδόσεις Μέτρον, τόμος Γ΄.
-* "ΕΡΕ" Ιστορικά (περιοδικό Ελευθεροτυπίας) τ.297 (4-8-2005)
 ==Εξωτερικές συνδέσεις==
 * {{Αρχείο ΕΡΤ|τίτλος=ΠΡΩΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΙΠΙΝΕΛΗ |αριθμός=0000024869}}
@@ Γραμμή 94: / Γραμμή 64: @@
 |ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ=
 |ΕΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ=1970
-|ΤΟΠΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ=Αθήνα
+|ΤΟΠΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ=
 }}
@@ Γραμμή 102: / Γραμμή 72: @@
 [[Κατηγορία:Έλληνες υφυπουργοί Εξωτερικών]]
 [[Κατηγορία:Βουλευτές εκλεγμένοι με την ΕΡΕ]]
-[[Κατηγορία:Έλληνες διπλωμάτες]]
-[[Κατηγορία:Έλληνες συγγραφείς]]
 [[Κατηγορία:Βουλευτές Αθηνών]]
-[[Κατηγορία:Πειραιώτες]]
-[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1899]]
-[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1970]]
 [[de:Panagiotis Pipinelis]]
@@ Γραμμή 114: / Γραμμή 80: @@
 [[et:Panagiótis Pipinélis]]
 [[fr:Panagiotis Pipinelis]]
-[[it:Panagiotis Pipinelis]]
 [[pt:Panagiótis Pipinélis]]
 [[yo:Panagiotis Pipinelis]]