Αλέξανδρος Ν. Σούτσος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 20:18, 6 Ιουνίου 2012

Ο Αλέξανδρος Ν. Σούτσος (1758-1821) ήταν δραγουμάνους του στόλου, μέγας διερμηνέας της Υψηλής Πύλης και ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Νικόλαου Σούτσου, μέγα διερμηνέα της Υψηλής Πύλης & γόνου εύπορης Φαναριώτικης οικογένειας. Σπούδασε στην Πατριαρχική Ακαδημία της Κωνσταντινούπολης.

Διατέλεσε δραγουμάνος του Οθωμανικού στόλου και στη συνέχεια, το 1799, διορίστηκε διερμηνέας της Υψηλής Πύλης, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1801. Στις 10 Ιουνίου του ίδιου χρόνου διορίστηκε ηγεμόνας της Μολδαβίας, θέση που διατήρησε μόλις μέχρι τον Οκτώβριο. Το 1802 τοποθετήθηκε ηγεμόνας της Βλαχίας αλλά αναγκάστηκε να καταφύγει στη Κωνσταντινούπολη μετά την εισβολή των Ρώσων.

Τον Απρίλιο του 1805 όπου οι ευρωπαϊκές δυνάμεις είχαν συνασπιστεί κατά του Ναπολέοντα, στη Κωνσταντινούπολη είχαν αναπτυχθεί ειδικά από τους Φαναριώτες δύο πολιτικές μερίδες, η φιλορωσική και η φιλογαλλική. Μετά δε και την μάχη του Αούστερλιτς, επικράτησε η φιλογαλλική μερίδα που ενισχύονταν ιδιαίτερα από τον τότε Γάλλο πρέσβη Οράτιο Σεβαστιάνη ο οποίος και έχαιρε της εμπιστοσύνης του Σουλτάνου.
Με την παρέμβαση αυτού αντικαταστάθηκαν το 1806, ως ρωσόφιλοι, οι Ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας Αλέξανδρος Μουρούζης και Κωνσταντίνος Υψηλάντης και στη θέση τους ανέλαβαν οι Φαναριώτες (γαλλόφιλοι) Αλέξανδρος Ν. Σούτσος και Σκαρλάτος Καλλιμάχης αντίστοιχα. Τον Δεκέμβριο όμως του ίδιου έτους αναγκάστηκαν και αυτοί να επιστρέψουν στη Κωνσταντινούπολη μετά την εισβολή των Ρώσων στη Μολδοβλαχία. Τελικά ο Α. Σούτσος επέστρεψε στις 17 Νοεμβρίου του 1818 όπου και παρέμεινε στο θρόνο της Βλαχίας μέχρι τον θάνατο του. Αυτοί τελικά με τη σειρά τους

Ο Αλέξανδρος Σούτσος απο τη θέση του δραγουμάνου του Οθωμανικού στόλου προσέφερε πολλά στην πατρίδα και ιδιαίτερη στην ανάπτυξη της Ελληνικής ναυτιλίας. Ειδικότερα όταν το 1806 διορίστηκε Ηγεμόνας της Βλαχίας, μαζί με τον Σκαρλάτο Καλλιμάχη προέτρεψαν τον τότε φερόμενο πατριάρχη Καλλίνικο Ε΄ σε παραίτηση υπέρ του Γρηγορίου Ε΄, όπου και συνέβη στις 22 Σεπτεμβρίου του 1806.
Υποστηρίζεται^[1] οτι ήταν μυημένος στη Φιλική Εταιρεία και οτι ο θάνατος του οφείλεται^[1] σε δηλητηρίαση απο μέλη της Φιλικής Εταιρείας λόγω υποψιών που υπήρχαν για συνεργασία με τους Τούρκους.

Απεβίωσε ξαφνικά στις 17 Ιανουαρίου του 1821 στο Βουκουρέστι.

Αναφορές

↑ ^1,0 ^1,1 Ε΄ Ιστορικά, τεύχος 171, σελ.29

Προκάτοχος:
Μηχαήλ Σούτσος

Πρίγκιπας της Βλαχίας

1802

Διάδοχος:
Κωνσταντίνος Υψηλάντης

Προκάτοχος:
Γκριγκόρι Μπρανκοθάνου

Πρίγκιπας της Βλαχίας

1818-1821

Διάδοχος:
Γκριγκόρι Μπρανκοθάνου

[autogenerated1-1] 1,0 ^1,1 Ε΄ Ιστορικά, τεύχος 171, σελ.29

[1]

@@ Γραμμή 5: / Γραμμή 5: @@
 Γεννήθηκε στη [[Κωνσταντινούπολη]] και ήταν γιος του [[Νικόλαος Σούτσος|Νικόλαου Σούτσου]], μέγα διερμηνέα της Υψηλής Πύλης & γόνου εύπορης Φαναριώτικης οικογένειας. Σπούδασε στην Πατριαρχική Ακαδημία της Κωνσταντινούπολης.
-Διατέλεσε δραγουμάνος του Οθωμανικού στόλου και στη συνέχεια, το [[1799]], διορίστηκε διερμηνέας της Υψηλής Πύλης, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το [[1801]]. Στις [[10 Ιουνίου]] του ίδιου χρόνου διορίστηκε ηγεμόνας της Μολδαβίας, θέση που διατήρησε μόλις μέχρι τον Οκτώβριο. Το [[1802]] τοποθετήθηκε ηγεμόνας της [[Βλαχία|Βλαχίας]] αλλά αναγκάστηκε να καταφύγει στη Κωνσταντινούπολη μετά την εισβολή των [[Ρωσία|Ρώσων]]. Επέστρεψε όμως στις [[17 Νοεμβρίου]] του [[1818]] και παρέμεινε στο θρόνο της Βλαχίας μέχρι τον θάνατο του.
+Διατέλεσε δραγουμάνος του Οθωμανικού στόλου και στη συνέχεια, το [[1799]], διορίστηκε διερμηνέας της Υψηλής Πύλης, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το [[1801]]. Στις [[10 Ιουνίου]] του ίδιου χρόνου διορίστηκε ηγεμόνας της Μολδαβίας, θέση που διατήρησε μόλις μέχρι τον Οκτώβριο. Το [[1802]] τοποθετήθηκε ηγεμόνας της [[Βλαχία|Βλαχίας]] αλλά αναγκάστηκε να καταφύγει στη Κωνσταντινούπολη μετά την εισβολή των [[Ρωσία|Ρώσων]].
+Τον Απρίλιο του 1805 όπου οι ευρωπαϊκές δυνάμεις είχαν συνασπιστεί κατά του Ναπολέοντα, στη Κωνσταντινούπολη είχαν αναπτυχθεί ειδικά από τους Φαναριώτες δύο πολιτικές μερίδες, η φιλορωσική και η φιλογαλλική. Μετά δε και την μάχη του Αούστερλιτς, επικράτησε η φιλογαλλική μερίδα που ενισχύονταν ιδιαίτερα από τον τότε Γάλλο πρέσβη Οράτιο Σεβαστιάνη ο οποίος και έχαιρε της εμπιστοσύνης του Σουλτάνου.<br />
-Ο Αλέξανδρος Σούτσος απο τη θέση του δραγουμάνου του Οθωμανικού στόλου προσέφερε πολλά στην πατρίδα και ιδιαίτερη στην ανάπτυξη της Ελληνικής ναυτιλίας. Υποστηρίζεται<ref name=autogenerated1>Ε΄ Ιστορικά, τεύχος 171, σελ.29</ref> οτι ήταν μυημένος στη [[Φιλική Εταιρεία]] και οτι ο θάνατος του οφείλεται<ref name=autogenerated1 /> σε δηλητηρίαση απο μέλη της Φιλικής Εταιρείας λόγω υποψιών που υπήρχαν για συνεργασία με τους Τούρκους.
+Με την παρέμβαση αυτού αντικαταστάθηκαν το 1806, ως ρωσόφιλοι, οι Ηγεμόνες της [[Μολδοβλαχία]]ς [[Αλέξανδρος Μουρούζης]] και [[Κωνσταντίνος Υψηλάντης]] και στη θέση τους ανέλαβαν οι Φαναριώτες (γαλλόφιλοι) [[Αλέξανδρος Ν. Σούτσος]] και [[Σκαρλάτος Καλλιμάχης]] αντίστοιχα. Τον Δεκέμβριο όμως του ίδιου έτους αναγκάστηκαν και αυτοί να επιστρέψουν στη Κωνσταντινούπολη μετά την εισβολή των Ρώσων στη Μολδοβλαχία. Τελικά ο Α. Σούτσος επέστρεψε στις [[17 Νοεμβρίου]] του [[1818]] όπου και παρέμεινε στο θρόνο της Βλαχίας μέχρι τον θάνατο του. Αυτοί τελικά με τη σειρά τους
+Ο Αλέξανδρος Σούτσος απο τη θέση του δραγουμάνου του Οθωμανικού στόλου προσέφερε πολλά στην πατρίδα και ιδιαίτερη στην ανάπτυξη της Ελληνικής ναυτιλίας. Ειδικότερα όταν το 1806 διορίστηκε Ηγεμόνας της Βλαχίας, μαζί με τον Σκαρλάτο Καλλιμάχη προέτρεψαν τον τότε φερόμενο πατριάρχη [[Καλλίνικος Ε΄ Κωνσταντινουπόλεως|Καλλίνικο Ε΄]] σε παραίτηση υπέρ του Γρηγορίου Ε΄, όπου και συνέβη στις 22 Σεπτεμβρίου του 1806.<br />
+Υποστηρίζεται<ref name=autogenerated1>Ε΄ Ιστορικά, τεύχος 171, σελ.29</ref> οτι ήταν μυημένος στη [[Φιλική Εταιρεία]] και οτι ο θάνατος του οφείλεται<ref name=autogenerated1 /> σε δηλητηρίαση απο μέλη της Φιλικής Εταιρείας λόγω υποψιών που υπήρχαν για συνεργασία με τους Τούρκους.
 Απεβίωσε ξαφνικά στις 17 Ιανουαρίου του 1821 στο [[Βουκουρέστι]].