Καϊάφας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dkat (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Dkat (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2: Γραμμή 2:


Ο Καϊάφας είναι πρόσωπο που αναφέρεται στην [[Καινή Διαθήκη]]. Είναι ο αρχιερέας, πρόεδρος του Μεγάλου Εβραϊκού Συνεδρίου, το οποίο δίκασε και καταδίκασε σε θάνατο τον [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστό]]. Αναφέρεται από τους τρεις εκ των τεσσάρων Ευαγγελιστών (Ματθαίος 26:3, Λουκάς 3:2 και Ιωάννης 18:13), όπως και στο 4ο Κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων (στίχος 6), όπου εξιστορείται ότι μπροστά σ' αυτόν και σ' άλλους αρχιερείς πήγαν τον Πέτρο για ανάκριση -δεν βρέθηκε ένοχος σε κάτι και αφέθηκε ελεύθερος.<br>
Ο Καϊάφας είναι πρόσωπο που αναφέρεται στην [[Καινή Διαθήκη]]. Είναι ο αρχιερέας, πρόεδρος του Μεγάλου Εβραϊκού Συνεδρίου, το οποίο δίκασε και καταδίκασε σε θάνατο τον [[Ιησούς Χριστός|Ιησού Χριστό]]. Αναφέρεται από τους τρεις εκ των τεσσάρων Ευαγγελιστών (Ματθαίος 26:3, Λουκάς 3:2 και Ιωάννης 18:13), όπως και στο 4ο Κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων (στίχος 6), όπου εξιστορείται ότι μπροστά σ' αυτόν και σ' άλλους αρχιερείς πήγαν τον Πέτρο για ανάκριση -δεν βρέθηκε ένοχος σε κάτι και αφέθηκε ελεύθερος.<br>
Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωσήφ. Το «Καϊάφας» ήταν υποκοριστικό και σήμαινε «ο υποτάσσων» (το πιθανότερο) ή, κατ' άλλους «ο βράχος». Ο Ρωμαίος επίτροπος [[Βαλέριος Γράτος]] τον έκανε αρχιερέα το 18 μ.Χ. Παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 36 μ.Χ., οπότε τον απομάκρυνε ο λεγάτος της [[Συρία|Συρίας]] [[Βιτέλλιος]], σύμφωνα με όσα αναφέρει ο [[Ιώσηπος]] στην [[Ιουδαϊκή Αρχαιολογία]]. Διατηρήθηκε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στην αρχιερατεία, επειδή εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των Ρωμαίων. Αν και θρησκευτικός αρχηγός των Εβραίων, ποτέ δεν τους προστάτευσε απέναντι στις ρωμαϊκές αυθαιρεσίες. Δεν πρόβαλε καμιά αντίσταση όταν ο [[Πιλάτος]] αποπειράθηκε να εισαγάγει στα [[Ιεροσόλυμα]] εικόνες του Καίσαρα, ή όταν άρπαξε τον κορβανά, το ταμείο του Ναού κι έκανε σφαγές. Σ' αυτόν οδηγήθηκε ο [[Ιησούς Χριστός]], αφού προηγουμένως τον πήγαν στον πεθερό του, τον Άννα.<br>
Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωσήφ. Το «Καϊάφας» ήταν υποκοριστικό και σήμαινε «ο υποτάσσων» (το πιθανότερο) ή, κατ' άλλους «ο βράχος». Ο Ρωμαίος επίτροπος [[Βαλέριος Γράτος]] τον έκανε αρχιερέα το 18 μ.Χ. Παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 36 μ.Χ., οπότε τον απομάκρυνε ο λεγάτος της [[Συρία|Συρίας]] [[Βιτέλλιος]], σύμφωνα με όσα αναφέρει ο [[Ιώσηπος]] στην [[Ιουδαϊκή Αρχαιολογία]]. Διατηρήθηκε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στην αρχιερατεία, επειδή εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των Ρωμαίων. Αν και θρησκευτικός αρχηγός των Εβραίων, ποτέ δεν τους προστάτευσε απέναντι στις ρωμαϊκές αυθαιρεσίες. Δεν πρόβαλε καμιά αντίσταση όταν ο [[Πιλάτος]] αποπειράθηκε να εισαγάγει στα [[Ιεροσόλυμα]] εικόνες του Καίσαρα, ή όταν άρπαξε τον κορβανά, το ταμείο του Ναού κι έκανε σφαγές. Σ' αυτόν οδηγήθηκε ο [[Ιησούς Χριστός]], αφού προηγουμένως τον πήγαν στον Άννα, την κόρη του οποίου είχε παντρευτεί ο Καϊάφας.<br>
Η παράδοση αναφέρει ότι μετά την Ανάσταση του Χριστού, κάλεσε αυτόν και τον Πιλάτο, ο αυτοκράτορας [[Τιβέριος]] στη [[Ρώμη]] για να απολογηθούν. Αλλά το πλοίο που τον μετέφερε, ναυάγησε. Βγήκε στην [[Κρήτη]], όπου αρρώστησε και πέθανε. Επτά φορές τον έθαψαν, αλλά ''«η γης τον ανεξέρνα (απέβαλε) άλυωστο και μαύρο σαν τον Κάη, για το μεγάλο κακό πώκαμε, που καταδίκασε το Χριστό»''. Μαζεύτηκε μέγα πλήθος και με κατάρες τον έθαψε κάτω από ένα τεράστιο σωρό πέτρες. Αυτό ήταν του Καγιάφα το μνήμα σε ένα χωριό κοντά στο Ηράκλειο. Σωζόταν μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα. Η παράδοση αυτή είναι πολύ παλιά και την αναφέρουν αρκετοί περιηγητές. Περιλαμβάνεται στο απόκρυφο βιβλίο ''«Τα πεπραγμένα τω Πιλάτω»,'' δεν τεκμηριώνεται εντούτοις ιστορικά.<br>
Η παράδοση αναφέρει ότι μετά την Ανάσταση του Χριστού, κάλεσε αυτόν και τον Πιλάτο, ο αυτοκράτορας [[Τιβέριος]] στη [[Ρώμη]] για να απολογηθούν. Αλλά το πλοίο που τον μετέφερε, ναυάγησε. Βγήκε στην [[Κρήτη]], όπου αρρώστησε και πέθανε. Επτά φορές τον έθαψαν, αλλά ''«η γης τον ανεξέρνα (απέβαλε) άλυωστο και μαύρο σαν τον Κάη, για το μεγάλο κακό πώκαμε, που καταδίκασε το Χριστό»''. Μαζεύτηκε μέγα πλήθος και με κατάρες τον έθαψε κάτω από ένα τεράστιο σωρό πέτρες. Αυτό ήταν του Καγιάφα το μνήμα σε ένα χωριό κοντά στο Ηράκλειο. Σωζόταν μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα. Η παράδοση αυτή είναι πολύ παλιά και την αναφέρουν αρκετοί περιηγητές. Περιλαμβάνεται στο απόκρυφο βιβλίο ''«Τα πεπραγμένα τω Πιλάτω»,'' δεν τεκμηριώνεται εντούτοις ιστορικά.<br>



Έκδοση από την 13:30, 5 Μαΐου 2012

Άγαλμα του Καϊάφα στην Μπράγκα

Ο Καϊάφας είναι πρόσωπο που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη. Είναι ο αρχιερέας, πρόεδρος του Μεγάλου Εβραϊκού Συνεδρίου, το οποίο δίκασε και καταδίκασε σε θάνατο τον Ιησού Χριστό. Αναφέρεται από τους τρεις εκ των τεσσάρων Ευαγγελιστών (Ματθαίος 26:3, Λουκάς 3:2 και Ιωάννης 18:13), όπως και στο 4ο Κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων (στίχος 6), όπου εξιστορείται ότι μπροστά σ' αυτόν και σ' άλλους αρχιερείς πήγαν τον Πέτρο για ανάκριση -δεν βρέθηκε ένοχος σε κάτι και αφέθηκε ελεύθερος.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωσήφ. Το «Καϊάφας» ήταν υποκοριστικό και σήμαινε «ο υποτάσσων» (το πιθανότερο) ή, κατ' άλλους «ο βράχος». Ο Ρωμαίος επίτροπος Βαλέριος Γράτος τον έκανε αρχιερέα το 18 μ.Χ. Παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 36 μ.Χ., οπότε τον απομάκρυνε ο λεγάτος της Συρίας Βιτέλλιος, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Ιώσηπος στην Ιουδαϊκή Αρχαιολογία. Διατηρήθηκε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στην αρχιερατεία, επειδή εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των Ρωμαίων. Αν και θρησκευτικός αρχηγός των Εβραίων, ποτέ δεν τους προστάτευσε απέναντι στις ρωμαϊκές αυθαιρεσίες. Δεν πρόβαλε καμιά αντίσταση όταν ο Πιλάτος αποπειράθηκε να εισαγάγει στα Ιεροσόλυμα εικόνες του Καίσαρα, ή όταν άρπαξε τον κορβανά, το ταμείο του Ναού κι έκανε σφαγές. Σ' αυτόν οδηγήθηκε ο Ιησούς Χριστός, αφού προηγουμένως τον πήγαν στον Άννα, την κόρη του οποίου είχε παντρευτεί ο Καϊάφας.
Η παράδοση αναφέρει ότι μετά την Ανάσταση του Χριστού, κάλεσε αυτόν και τον Πιλάτο, ο αυτοκράτορας Τιβέριος στη Ρώμη για να απολογηθούν. Αλλά το πλοίο που τον μετέφερε, ναυάγησε. Βγήκε στην Κρήτη, όπου αρρώστησε και πέθανε. Επτά φορές τον έθαψαν, αλλά «η γης τον ανεξέρνα (απέβαλε) άλυωστο και μαύρο σαν τον Κάη, για το μεγάλο κακό πώκαμε, που καταδίκασε το Χριστό». Μαζεύτηκε μέγα πλήθος και με κατάρες τον έθαψε κάτω από ένα τεράστιο σωρό πέτρες. Αυτό ήταν του Καγιάφα το μνήμα σε ένα χωριό κοντά στο Ηράκλειο. Σωζόταν μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα. Η παράδοση αυτή είναι πολύ παλιά και την αναφέρουν αρκετοί περιηγητές. Περιλαμβάνεται στο απόκρυφο βιβλίο «Τα πεπραγμένα τω Πιλάτω», δεν τεκμηριώνεται εντούτοις ιστορικά.

Πηγές

  • Θρησκευτική Εγκυκλοπαίδεια Μαρτίνου, τόμος 7
  • Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Πυρσός, τόμος 13