Ακρωτήριο Μαλέας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
περας 10ημερου, αφιρεση τμηματος που εχιε προβλημα |
χωρισμός σε ενότητες, επέκταση |
||
| Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
Το '''Ακρωτήριο Μαλέας''', ή '''Κάβο Μαλιάς''', ή '''Καβομαλιάς''', (Akra Maleas or Kavo Malias), βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]] στο [[Νομός Λακωνίας|Νομό Λακωνίας]], όπου και απολήγει η χερσόνησος της Επιδαύρου Λιμηράς, (γεωγραφικό στίγμα: [[γεωγραφικό πλάτος|φ]] = 36° 26΄10΄΄ Β. και [[γεωγραφικό μήκος|λ]] = 23° 11΄58΄΄ Α.). Είναι το δεύτερο νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής [[Ελλάδα|Ελλάδας]], μετά το [[ακρωτήριο Ταίναρο]]. |
Το '''Ακρωτήριο Μαλέας''', ή '''Κάβο Μαλιάς''', ή '''Καβομαλιάς''', (Akra Maleas or Kavo Malias), βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]] στο [[Νομός Λακωνίας|Νομό Λακωνίας]], όπου και απολήγει η χερσόνησος της Επιδαύρου Λιμηράς, (γεωγραφικό στίγμα: [[γεωγραφικό πλάτος|φ]] = 36° 26΄10΄΄ Β. και [[γεωγραφικό μήκος|λ]] = 23° 11΄58΄΄ Α.). Είναι το δεύτερο νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής [[Ελλάδα|Ελλάδας]], μετά το [[ακρωτήριο Ταίναρο]]. |
||
== Ιστορία == |
|||
Στην αρχαιότητα ήταν σημαντικό ναυτικό πέρασμα. Ωστόσο οι συχνές εναλλαγές του καιρού («αντίπνοια»), προκαλούσαν πολλά προβλήματα ιδίως με τους έντονους τοπικούς ριπαίους ανέμους που παρατηρούνται και σήμερα. Γνωστή και η παροιμία - έκφραση των αρχαίων Ελλήνων, που αναφέρει ο [[Στράβων]]: «''Μαλέαν δε κάμψας, επιλάθου των οίκαδε''» (= αν αποφασίσεις να περάσεις τον Μαλέα ξέχνα πως έχεις οικογένεια). Όπως έχει καταγράψει ο [[Πολύβιος]], ο φόβος των τρικυμιών, αλλά και των εκεί πειρατών είχε επιβάλλει στους εκ της Ιταλίας Αφρικής και Ασίας εμπόρους να μη χρησιμοποιούν «της Μαλέας» τον περίπλου αλλά να διακομίζουν τα εμπορεύματά τους μέσω Ισθμού της Κορίνθου. Επίσης και ο [[Στράβων]] το ονομάζει στο πληθυντικό του θηλυκού τύπου «''αι Μαλεαί''». Επίσης ο [[Παυσανίας]] τονίζει την ύπαρξη δύο αρχαίων ιερών στη περιοχή του «ανεμόπληκτου» ακρωτηρίου, δυτικά, εκείνο προς τιμή του Ποσειδώνος (προς τον Λακωνικό Κόλπο) και ανατολικά, εκείνο του Απόλλωνα (προς το [[Μυρτώο Πέλαγος]]). |
Στην αρχαιότητα ήταν σημαντικό ναυτικό πέρασμα. Ωστόσο οι συχνές εναλλαγές του καιρού («αντίπνοια»), προκαλούσαν πολλά προβλήματα ιδίως με τους έντονους τοπικούς ριπαίους ανέμους που παρατηρούνται και σήμερα. Γνωστή και η παροιμία - έκφραση των αρχαίων Ελλήνων, που αναφέρει ο [[Στράβων]]: «''Μαλέαν δε κάμψας, επιλάθου των οίκαδε''» (= αν αποφασίσεις να περάσεις τον Μαλέα ξέχνα πως έχεις οικογένεια). Όπως έχει καταγράψει ο [[Πολύβιος]], ο φόβος των τρικυμιών, αλλά και των εκεί πειρατών είχε επιβάλλει στους εκ της Ιταλίας Αφρικής και Ασίας εμπόρους να μη χρησιμοποιούν «της Μαλέας» τον περίπλου αλλά να διακομίζουν τα εμπορεύματά τους μέσω Ισθμού της Κορίνθου. Επίσης και ο [[Στράβων]] το ονομάζει στο πληθυντικό του θηλυκού τύπου «''αι Μαλεαί''». Επίσης ο [[Παυσανίας]] τονίζει την ύπαρξη δύο αρχαίων ιερών στη περιοχή του «ανεμόπληκτου» ακρωτηρίου, δυτικά, εκείνο προς τιμή του Ποσειδώνος (προς τον Λακωνικό Κόλπο) και ανατολικά, εκείνο του Απόλλωνα (προς το [[Μυρτώο Πέλαγος]]). |
||
Στα τέλη του [[18ος αιώνας|18ου αιώνα]] υπήρχε στο Ακρωτήριο του Μαλέα ερημοκκλήσιο προς τιμή των Ταξιαρχών, του οποίου ο ερημίτης σήμαινε τη μικρή καμπάνα κάθε φορά που έβλεπε να διέρχεται κοντά κάποιο ιστιοφόρο προκειμένου να τον εφοδιάσουν με τρόφιμα, που πρόθυμα γινόταν όταν βεβαίως οι καιρικές συνθήκες επέτρεπαν «[[καθαίρεση λέμβου]]», εξ ου και η τότε ονομασία του "[[Κάβο Σαντάτζελο]]". |
Στα τέλη του [[18ος αιώνας|18ου αιώνα]] υπήρχε στο Ακρωτήριο του Μαλέα ερημοκκλήσιο προς τιμή των Ταξιαρχών, του οποίου ο ερημίτης σήμαινε τη μικρή καμπάνα κάθε φορά που έβλεπε να διέρχεται κοντά κάποιο ιστιοφόρο προκειμένου να τον εφοδιάσουν με τρόφιμα, που πρόθυμα γινόταν όταν βεβαίως οι καιρικές συνθήκες επέτρεπαν «[[καθαίρεση λέμβου]]», εξ ου και η τότε ονομασία του "[[Κάβο Σαντάτζελο]]". |
||
| Γραμμή 10: | Γραμμή 12: | ||
*Σημειώνεται ότι το 1883 παρά την άκρη του ανεγέρθηκε σπουδαίος πέτρινος [[Φάρος]] [[πελαγοδρομία]]ς με ύψος πύργου 15 μέτρων και απόσταση [[φωτοβολία φάρων|φωτοβολίας]] 40 [[μίλι|μιλίων]]. Είναι ένας από τους σημαντικότερους φάρους του ελληνικού φαρικού δικτύου. |
*Σημειώνεται ότι το 1883 παρά την άκρη του ανεγέρθηκε σπουδαίος πέτρινος [[Φάρος]] [[πελαγοδρομία]]ς με ύψος πύργου 15 μέτρων και απόσταση [[φωτοβολία φάρων|φωτοβολίας]] 40 [[μίλι|μιλίων]]. Είναι ένας από τους σημαντικότερους φάρους του ελληνικού φαρικού δικτύου. |
||
== Φυσικό περιβάλλον == |
|||
| ⚫ | |||
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της περιοχής είναι το απολιθωμένο δάσος. Έχει ηλικία 2-3 εκατομμυρίων ετών και αποτελείται από φοίνικες, πλατύφυλλα και κωνοφορά. Σε αντίθεση με το [[απολιθωμένο δάσος της Λέσβου]], το οποίο δημιουργήθηκε όταν υλικά ηφαιστειακής προέλευσης κάλυψαν τους κορμούς, το απολιθωμένο δάσος δημιουργήθηκε από την [[ασβεστοποίηση]] των κορμών, όταν ανέβηκε το επίπεδο της θάλασσας. Έχει πληθώρα ριζικών κόμβων και κορμών, οι οποίοι φτάνουν σε ύψφος μέχρι τα δύο μέτρα. Οι κορμοί αποτελούν το Γεωπάρκο του Καβομαλιά και 33 από αυτούς έχουν αδιαβροχοποιηθεί ώστε να προστατευθούν από τη [[διάβρωση]] της θαλάσσης.<ref>[http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23521&subid=2&pubid=26462948 Ελαφόνησος - Νεάπολη: Τo ακρωτήρι των θαυμάτων] Έθνος. 12 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε 4 Μαΐου 2012.</ref> |
|||
Το τοπίο του ακρωτηρίου είναι ερημικό με [[φρύγανα|φρυγανική βλάστηση]] ([[ασφάκα]], [[σχίνος|σχίνο]], [[φασκόμηλο]] και ασπαλάθους) και λίγους ελαιώνες. |
|||
== Παραπομπές == |
|||
{{παραπομπές}} |
|||
| ⚫ | |||
* [http://www.myrtidiotissa.gr/index.files/historicalmonumentsofvelanidia.htm Ιστορικά Μνημεία του Κάβο Μαλέα] |
* [http://www.myrtidiotissa.gr/index.files/historicalmonumentsofvelanidia.htm Ιστορικά Μνημεία του Κάβο Μαλέα] |
||
* [http://www.elafonissos.gr/el/sightseeing.php Αξιοθέατα, Πως θα φτάσετε, διαδρομές] |
* [http://www.elafonissos.gr/el/sightseeing.php Αξιοθέατα, Πως θα φτάσετε, διαδρομές] |
||
Έκδοση από την 09:17, 4 Μαΐου 2012
Συντεταγμένες: 36°26′17″N 23°11′55″E / 36.4381°N 23.1986°E
Το Ακρωτήριο Μαλέας, ή Κάβο Μαλιάς, ή Καβομαλιάς, (Akra Maleas or Kavo Malias), βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Πελοποννήσου στο Νομό Λακωνίας, όπου και απολήγει η χερσόνησος της Επιδαύρου Λιμηράς, (γεωγραφικό στίγμα: φ = 36° 26΄10΄΄ Β. και λ = 23° 11΄58΄΄ Α.). Είναι το δεύτερο νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ελλάδας, μετά το ακρωτήριο Ταίναρο.
Ιστορία
Στην αρχαιότητα ήταν σημαντικό ναυτικό πέρασμα. Ωστόσο οι συχνές εναλλαγές του καιρού («αντίπνοια»), προκαλούσαν πολλά προβλήματα ιδίως με τους έντονους τοπικούς ριπαίους ανέμους που παρατηρούνται και σήμερα. Γνωστή και η παροιμία - έκφραση των αρχαίων Ελλήνων, που αναφέρει ο Στράβων: «Μαλέαν δε κάμψας, επιλάθου των οίκαδε» (= αν αποφασίσεις να περάσεις τον Μαλέα ξέχνα πως έχεις οικογένεια). Όπως έχει καταγράψει ο Πολύβιος, ο φόβος των τρικυμιών, αλλά και των εκεί πειρατών είχε επιβάλλει στους εκ της Ιταλίας Αφρικής και Ασίας εμπόρους να μη χρησιμοποιούν «της Μαλέας» τον περίπλου αλλά να διακομίζουν τα εμπορεύματά τους μέσω Ισθμού της Κορίνθου. Επίσης και ο Στράβων το ονομάζει στο πληθυντικό του θηλυκού τύπου «αι Μαλεαί». Επίσης ο Παυσανίας τονίζει την ύπαρξη δύο αρχαίων ιερών στη περιοχή του «ανεμόπληκτου» ακρωτηρίου, δυτικά, εκείνο προς τιμή του Ποσειδώνος (προς τον Λακωνικό Κόλπο) και ανατολικά, εκείνο του Απόλλωνα (προς το Μυρτώο Πέλαγος).
Στα τέλη του 18ου αιώνα υπήρχε στο Ακρωτήριο του Μαλέα ερημοκκλήσιο προς τιμή των Ταξιαρχών, του οποίου ο ερημίτης σήμαινε τη μικρή καμπάνα κάθε φορά που έβλεπε να διέρχεται κοντά κάποιο ιστιοφόρο προκειμένου να τον εφοδιάσουν με τρόφιμα, που πρόθυμα γινόταν όταν βεβαίως οι καιρικές συνθήκες επέτρεπαν «καθαίρεση λέμβου», εξ ου και η τότε ονομασία του "Κάβο Σαντάτζελο".
Στη σύγχρονη εποχή το ακρωτήριο Μαλέας ίσως είναι το σημαντικότερο ελληνικό ακρωτήριο στο οποίο γίνονται αλλαγές πορειών πλοίων που κατευθύνονται από Δυτική Μεσόγειο προς Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Δαρδανέλια, Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ρωσία, Γεωργία, Αρμενία και αντίστροφα. Έτσι δεν έχασε τη μεγάλη σημασία του για τη ναυσιπλοΐα, αφού τα σκάφη που χρησιμοποιούν τη Διώρυγα της Κορίνθου για να περάσουν από το Ιόνιο στο Αιγαίο πέλαγος (και αντίθετα) είναι ελάχιστα σε σχέση με αυτά που περνούν το ακρωτήρι ανατολικά της Ελαφονήσου.
- Σημειώνεται ότι το 1883 παρά την άκρη του ανεγέρθηκε σπουδαίος πέτρινος Φάρος πελαγοδρομίας με ύψος πύργου 15 μέτρων και απόσταση φωτοβολίας 40 μιλίων. Είναι ένας από τους σημαντικότερους φάρους του ελληνικού φαρικού δικτύου.
Φυσικό περιβάλλον
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της περιοχής είναι το απολιθωμένο δάσος. Έχει ηλικία 2-3 εκατομμυρίων ετών και αποτελείται από φοίνικες, πλατύφυλλα και κωνοφορά. Σε αντίθεση με το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου, το οποίο δημιουργήθηκε όταν υλικά ηφαιστειακής προέλευσης κάλυψαν τους κορμούς, το απολιθωμένο δάσος δημιουργήθηκε από την ασβεστοποίηση των κορμών, όταν ανέβηκε το επίπεδο της θάλασσας. Έχει πληθώρα ριζικών κόμβων και κορμών, οι οποίοι φτάνουν σε ύψφος μέχρι τα δύο μέτρα. Οι κορμοί αποτελούν το Γεωπάρκο του Καβομαλιά και 33 από αυτούς έχουν αδιαβροχοποιηθεί ώστε να προστατευθούν από τη διάβρωση της θαλάσσης.[1]
Το τοπίο του ακρωτηρίου είναι ερημικό με φρυγανική βλάστηση (ασφάκα, σχίνο, φασκόμηλο και ασπαλάθους) και λίγους ελαιώνες.
Παραπομπές
- ↑ Ελαφόνησος - Νεάπολη: Τo ακρωτήρι των θαυμάτων Έθνος. 12 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε 4 Μαΐου 2012.