Αιθανοδιικό οξύ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
MSBOT (συζήτηση | συνεισφορές) μ r2.7.3) (Ρομπότ: Προσθήκη: fa:اکسالیک اسید |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 104: | Γραμμή 104: | ||
== Φυσική παρουσία == |
== Φυσική παρουσία == |
||
Το αιθανοδιικό οξύ έχει κύρια φυσική παρουσία με τη μορφή των οξαλικών ανιόντων του<ref>Γεγονός μάλλον αναμενόμενο, αφού πρόκειται για σχετικά ισχυρό οξύ.</ref>. Τα οξαλικά βρίσκονται (σχετικά) ευρύτατα στο [[φυτά|φυτικό βασίλειο]], αλλά όχι μόνο. Π.χ. περιέχονται σε υψηλές [[συγκέντρωση|συγκεντρώσεις]] στο [[λίπος]] των [[κότα|κοτόπουλων]], στην [[οξαλίδα]] (κοινώς τσουκνίδα), στη [[ρίζα]] και στα [[φύλλο (βοτανική)|φύλλα]] του ραβέντιου και του φαγόπυρου (είδος [[σίκαλη|σίκαλης]])<ref>Wilhelm Riemenschneider, Minoru Tanifuji "Oxalic Acid" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, 2002, Wiley-VCH, Weinheim. doi: 10.1002/14356007.a18_247.</ref>. Παράγεται [[βιοχημεία|βιοσυνθετικά]] μέσω της ατελούς [[οξειδοαναγωγή|οξείδωσης]] των [[σάκχαρα|σακχάρων]]. |
Το αιθανοδιικό οξύ έχει κύρια φυσική παρουσία με τη μορφή των οξαλικών ανιόντων του<ref>Γεγονός μάλλον αναμενόμενο, αφού πρόκειται για σχετικά ισχυρό οξύ.</ref>. Τα οξαλικά βρίσκονται (σχετικά) ευρύτατα στο [[φυτά|φυτικό βασίλειο]], αλλά όχι μόνο. Π.χ. περιέχονται σε υψηλές [[συγκέντρωση|συγκεντρώσεις]] στο [[λίπος]] των [[κότα|κοτόπουλων]], στην [[οξαλίδα]] (κοινώς τσουκνίδα), στη [[ρίζα|ρίζα (βοτανική)]] και στα [[φύλλο (βοτανική)|φύλλα]] του ραβέντιου και του φαγόπυρου (είδος [[σίκαλη|σίκαλης]])<ref>Wilhelm Riemenschneider, Minoru Tanifuji "Oxalic Acid" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, 2002, Wiley-VCH, Weinheim. doi: 10.1002/14356007.a18_247.</ref>. Παράγεται [[βιοχημεία|βιοσυνθετικά]] μέσω της ατελούς [[οξειδοαναγωγή|οξείδωσης]] των [[σάκχαρα|σακχάρων]]. |
||
Άλλα φαγώσιμα φυτικής προέλευσης περιέχουν (επίσης) σημαντικές συγκεντρώσεις οξαλικών. Σ'΄αυτά περιέχονται το μαύρο πιπέρι, ο [[μαϊντανός]], οι σπόροι της παπαρούνας, ο αμάραντος, το [[σπανάκι]], τα σέσκουλα, τα τεύτλα, το κακάο, η σοκολάτα, οι περισσότεροι ξηροί καρποί, τα περισσότερα μούρα, τα φασόλια και τα φύλλα του [[τσάι|τεϊόδενδρου]], αν και το ίδιο το ρόφημα (τσάι) περιέχει πολύ μικρότερες συγκεντρώσεις από αυτά, εξαιτίας του σχετικά μικρής μάζας φύλλων του φυτού που βράζονται κατά την παρασκευή του. |
Άλλα φαγώσιμα φυτικής προέλευσης περιέχουν (επίσης) σημαντικές συγκεντρώσεις οξαλικών. Σ'΄αυτά περιέχονται το μαύρο πιπέρι, ο [[μαϊντανός]], οι σπόροι της παπαρούνας, ο αμάραντος, το [[σπανάκι]], τα σέσκουλα, τα τεύτλα, το κακάο, η σοκολάτα, οι περισσότεροι ξηροί καρποί, τα περισσότερα μούρα, τα φασόλια και τα φύλλα του [[τσάι|τεϊόδενδρου]], αν και το ίδιο το ρόφημα (τσάι) περιέχει πολύ μικρότερες συγκεντρώσεις από αυτά, εξαιτίας του σχετικά μικρής μάζας φύλλων του φυτού που βράζονται κατά την παρασκευή του. |
Έκδοση από την 10:57, 3 Μαΐου 2012
Αιθανοδιικό οξύ | |||
---|---|---|---|
Γενικά | |||
Όνομα IUPAC | Αιθανοδιικό οξύ | ||
Άλλες ονομασίες | Οξαλικό οξύ | ||
Χημικά αναγνωριστικά | |||
Χημικός τύπος | C2H2O4 (άνυδρο) C2H2O4·2Η2Ο (ένυδρο) | ||
Μοριακή μάζα | 90,03 amu (άνυδρο) 126,07 amu (ένυδρο) | ||
Σύντομος συντακτικός τύπος |
HOOCCOOH | ||
Αριθμός CAS | 144-62-7 | ||
SMILES | OC(=O)C(O)=O | ||
Δομή | |||
Μοριακή γεωμετρία | επίπεδη | ||
Ισομέρεια | |||
Ισομερή θέσης | 4 καρβοξυδιοξιράνιο υδροξυφορμυλοοξιράνιο δι(διοξιρανύλιο) 2,3,5,6-τετραοξα-(2.2.0)-δικυκλοεξάνιο | ||
Φυσικές ιδιότητες | |||
Σημείο τήξης | 101-102 °C (ένυδρο) | ||
Σημείο βρασμού | διασπάται | ||
Πυκνότητα | 1.900 kg/m3 (άνυδρο) 1.653 kg/m3 (ένυδρο) | ||
Διαλυτότητα στο νερό |
Πλήρως αναμείξιμο | ||
Εμφάνιση | λευκό κρυσταλλικό στερεό | ||
Χημικές ιδιότητες | |||
pKa | 1,27 (pKa1 4,28 (pKa2 | ||
Ελάχιστη θερμοκρασία ανάφλεξης |
166 °C | ||
Αυτοδιάσπαση | ναι | ||
Επικινδυνότητα | |||
MSDS | [1] | ||
Κίνδυνοι κατά NFPA 704 |
|||
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Το αιθανοδιικό οξύ ή οξαλικό οξύ είναι μια χημική ένωση με χημικό τύπο C2H2O4 και σύντομο συντακτικό τύπο HOOCCOOH. Είναι ένα άχρωμο στερεό, σχετικά ισχυρό καρβονικό οξύ, αφού είναι περίπου 3.000 φορές ισχυρότερο από το αιθανικό οξύ. Το διανιόν του ονομάεται «οξαλικό» ή «αιθανοδιικό» και συμπεριφέρεαι ως συναρμοστής για μεταλλικά κατιόντα. Συνήθως το οξαλικό οξύ βρίσκεται στην ένυδρη μορφή του (HOOCCOOH·2H2O).
Φυσική παρουσία
Το αιθανοδιικό οξύ έχει κύρια φυσική παρουσία με τη μορφή των οξαλικών ανιόντων του[1]. Τα οξαλικά βρίσκονται (σχετικά) ευρύτατα στο φυτικό βασίλειο, αλλά όχι μόνο. Π.χ. περιέχονται σε υψηλές συγκεντρώσεις στο λίπος των κοτόπουλων, στην οξαλίδα (κοινώς τσουκνίδα), στη ρίζα (βοτανική) και στα φύλλα του ραβέντιου και του φαγόπυρου (είδος σίκαλης)[2]. Παράγεται βιοσυνθετικά μέσω της ατελούς οξείδωσης των σακχάρων.
Άλλα φαγώσιμα φυτικής προέλευσης περιέχουν (επίσης) σημαντικές συγκεντρώσεις οξαλικών. Σ'΄αυτά περιέχονται το μαύρο πιπέρι, ο μαϊντανός, οι σπόροι της παπαρούνας, ο αμάραντος, το σπανάκι, τα σέσκουλα, τα τεύτλα, το κακάο, η σοκολάτα, οι περισσότεροι ξηροί καρποί, τα περισσότερα μούρα, τα φασόλια και τα φύλλα του τεϊόδενδρου, αν και το ίδιο το ρόφημα (τσάι) περιέχει πολύ μικρότερες συγκεντρώσεις από αυτά, εξαιτίας του σχετικά μικρής μάζας φύλλων του φυτού που βράζονται κατά την παρασκευή του.
Αναφορές και παρατηρήσεις
Πηγές
- Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985
- Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
- Πολυχρόνη Σ. Καραγκιοζίδη: Ονοματολογία οργανικών ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1991, Έκδοση Β΄.
- Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, Έκδοση Β΄.
- Δ. Νικολαΐδη: Ειδικά κεφάλαια Οργανικής Χημεία, Θεσσαλονίκη 1983.
|