Ιωάννης Κωττούνιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
| ⚫ | |||
Ο '''Ιωάννης Κωττούνιος''' (1572-1657) (στην λατινική υπέγραφε ως Joannes Cottunius ενώ ελληνόγλωσσο κείμενό του φέρει την υπογραφή Κουττούνιος αλλά ήταν γνωστός και ως Κωττούνης) ήταν νεοαριστοτελικός φιλόσοφος και ευεργέτης του 17ου αιώνα από τη [[Βέροια]]. Γνώριζε πολλές γλώσσες και θεωρούνταν από τους μεγαλύτερους πνευματικούς ανθρώπους εκείνης της εποχής. |
Ο '''Ιωάννης Κωττούνιος''' (1572-1657) (στην λατινική υπέγραφε ως Joannes Cottunius ενώ ελληνόγλωσσο κείμενό του φέρει την υπογραφή Κουττούνιος αλλά ήταν γνωστός και ως Κωττούνης) ήταν νεοαριστοτελικός φιλόσοφος και ευεργέτης του 17ου αιώνα από τη [[Βέροια]]. Γνώριζε πολλές γλώσσες και θεωρούνταν από τους μεγαλύτερους πνευματικούς ανθρώπους εκείνης της εποχής. |
||
| ⚫ | |||
==Βιογραφικό== |
==Βιογραφικό== |
||
| Γραμμή 7: | Γραμμή 8: | ||
Στις αρχές του 17ου αιώνα ο Ιωάννης Κωττούνιος, με συστατική επιστολή του πατριαρχη Ραφαήλ, ταξίδεψε στη [[Γερμανία]] για τη συλλογή χρημάτων υπέρ του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και εκεί συνδέθηκε με το θεολόγο και φιλέλληνα [[Μαρτίνος Κρούσιος|Μαρτίνο Κρούσιο]]. Στη συνέχεια πήγε στη [[Ρώμη]] και στα τέλη του 1605 γράφτηκε στο '''[[Ελληνικό Γυμνάσιο Αγίου Αθανασίου|Ελληνικό Κολλέγιο του Αγίου Αθανασίου]]''', μολονότι ήταν σε προχωρημένη για σπουδές ηλικία, όπου σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία και αναγορεύτηκε διδάκτορας των επιστημών αυτών το 1613. Εκεί δίδαξε ελληνική γραμματική και αρχαίους Έλληνες συγγραφείς στους νεότερους μαθητές του κολλεγίου. Κατά την περίοδο της φοίτησής του στο Κολλέγιο ασπάστηκε το ρωμαιοκαθολικισμό και έγινε μέλος της θρησκευτικής κοινότητας της Παρθένου Μαρίας. Τη διετία 1614-1615 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα υπό τον καθηγητή και νεοαριστοτελικό φιλόσοφο [[Τσέζαρε Κρεμονίνι]] και το 1615 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας και ιατρικής του ίδιου πανεπιστημίου. Από το 1616 μέχρι το 1633 διετέλεσε καθηγητής των ελληνικών και της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια όπου δίδαξε τη ''Ρητορική'', την ''Ποιητική'', τα ''Πολιτικά'' και άλλα έργα του Αριστοτέλη καθώς και την ''Πολιτεία'' του Πλάτωνα. Η Βενετική Δημοκρατία του προσέφερε την πρώτη έδρα φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Πάντοβα (έκτακτος το 1632, τακτικός καθηγητής πέντε χρόνια αργότερα)όπου δίδαξε μέχρι το θάνατό του. Στην πόλη αυτή ίδρυσε το 1653 το «Κωττουνιανό ή [[Κωττουνιανό Ελληνομουσείο|Κωττούνειο Ελληνομουσείον]]», ως παράρτημα του πανεπιστημίου, που λειτούργησε ως το 1797 και άφησε κληροδότημα με το οποίο σπούδαζαν Έλληνες περίπου για έναν αιώνα. |
Στις αρχές του 17ου αιώνα ο Ιωάννης Κωττούνιος, με συστατική επιστολή του πατριαρχη Ραφαήλ, ταξίδεψε στη [[Γερμανία]] για τη συλλογή χρημάτων υπέρ του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και εκεί συνδέθηκε με το θεολόγο και φιλέλληνα [[Μαρτίνος Κρούσιος|Μαρτίνο Κρούσιο]]. Στη συνέχεια πήγε στη [[Ρώμη]] και στα τέλη του 1605 γράφτηκε στο '''[[Ελληνικό Γυμνάσιο Αγίου Αθανασίου|Ελληνικό Κολλέγιο του Αγίου Αθανασίου]]''', μολονότι ήταν σε προχωρημένη για σπουδές ηλικία, όπου σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία και αναγορεύτηκε διδάκτορας των επιστημών αυτών το 1613. Εκεί δίδαξε ελληνική γραμματική και αρχαίους Έλληνες συγγραφείς στους νεότερους μαθητές του κολλεγίου. Κατά την περίοδο της φοίτησής του στο Κολλέγιο ασπάστηκε το ρωμαιοκαθολικισμό και έγινε μέλος της θρησκευτικής κοινότητας της Παρθένου Μαρίας. Τη διετία 1614-1615 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα υπό τον καθηγητή και νεοαριστοτελικό φιλόσοφο [[Τσέζαρε Κρεμονίνι]] και το 1615 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας και ιατρικής του ίδιου πανεπιστημίου. Από το 1616 μέχρι το 1633 διετέλεσε καθηγητής των ελληνικών και της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια όπου δίδαξε τη ''Ρητορική'', την ''Ποιητική'', τα ''Πολιτικά'' και άλλα έργα του Αριστοτέλη καθώς και την ''Πολιτεία'' του Πλάτωνα. Η Βενετική Δημοκρατία του προσέφερε την πρώτη έδρα φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Πάντοβα (έκτακτος το 1632, τακτικός καθηγητής πέντε χρόνια αργότερα)όπου δίδαξε μέχρι το θάνατό του. Στην πόλη αυτή ίδρυσε το 1653 το «Κωττουνιανό ή [[Κωττουνιανό Ελληνομουσείο|Κωττούνειο Ελληνομουσείον]]», ως παράρτημα του πανεπιστημίου, που λειτούργησε ως το 1797 και άφησε κληροδότημα με το οποίο σπούδαζαν Έλληνες περίπου για έναν αιώνα. |
||
[[Image:Kottounios.JPG|right|thumb|right|250px|Ο Ιωάννης Κωττούνιος.]] |
|||
Όλα τα έργα του είναι γραμμένα στη λατινική γλώσσα εκτός από το ''Ελληνικών Επιγραμμάτων βιβλία δύο Ιωάννου του Κουττουνίου, του εκ Βερροίας, ιππέως, φιλοσοφίας, ιατρικής και θεολογίας διδασκάλου και εν τω του Παταυΐου Λυκείω πρώτου φιλοσόφου'' (Πάντοβα 1653) το οποίο το αφιέρωσε στο βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο τον ΙΔ'. Με το έργο αυτό περνά στην πρώτη θέση των επιγραμματοποιών του 17ου αιώνα. Πολλά από τα επιγράμματά του αναφέρονται είτε σε ιστορικά πρόσωπα της [[Γαλλίας]], όπως ο[[Καρδινάλιος Ρισελιέ| καρδινάλιος Ρισελιέ]],ή της Ευρώπης, όπως η [[Άννα της Αυστρίας|Άννα της Αυστρίας]] κ.α. Επίσης αναφέρεται σε ιστορικά συμβάντα (νίκη του βενετικού στόλου κατά του Τουρκικού ([[1649]]), περιέχουν στοιχεία από την ελληνική ιστορία και μυθολογία. Επιδίωξή του είναι να κινητοποιήσει το ενδιαφέρον των ισχυρών της [[Ευρώπης]] για τους υπόδουλους Έλληνες. Έτσι η συλλογή του εντάσσεται στις πρώτες συνθέσεις-εκκλήσεις Ελλήνων λογίων υπέρ των συμπατριωτών τους.<ref>Κ. Θ. Δημαράς, Ελληνομακεδόνες λόγιοι 15ου και 16ου αιώνα: ΄΄Ιωάννης Κωττούνιος΄΄, στο: Συλλογικό, (επιμ. Μιχαήλ Σακελλαρίου,) Μακεδονία. 4000 χρόνια Ελληνικής Ιστορίας και πολιτισμού, σειρά: ΄΄Ιστορικοί Ελληνικοί Χώροι΄΄ Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1982, σελ.398- 399</ref>. |
Όλα τα έργα του είναι γραμμένα στη λατινική γλώσσα εκτός από το ''Ελληνικών Επιγραμμάτων βιβλία δύο Ιωάννου του Κουττουνίου, του εκ Βερροίας, ιππέως, φιλοσοφίας, ιατρικής και θεολογίας διδασκάλου και εν τω του Παταυΐου Λυκείω πρώτου φιλοσόφου'' (Πάντοβα 1653) το οποίο το αφιέρωσε στο βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο τον ΙΔ'. Με το έργο αυτό περνά στην πρώτη θέση των επιγραμματοποιών του 17ου αιώνα. Πολλά από τα επιγράμματά του αναφέρονται είτε σε ιστορικά πρόσωπα της [[Γαλλίας]], όπως ο[[Καρδινάλιος Ρισελιέ| καρδινάλιος Ρισελιέ]],ή της Ευρώπης, όπως η [[Άννα της Αυστρίας|Άννα της Αυστρίας]] κ.α. Επίσης αναφέρεται σε ιστορικά συμβάντα (νίκη του βενετικού στόλου κατά του Τουρκικού ([[1649]]), περιέχουν στοιχεία από την ελληνική ιστορία και μυθολογία. Επιδίωξή του είναι να κινητοποιήσει το ενδιαφέρον των ισχυρών της [[Ευρώπης]] για τους υπόδουλους Έλληνες. Έτσι η συλλογή του εντάσσεται στις πρώτες συνθέσεις-εκκλήσεις Ελλήνων λογίων υπέρ των συμπατριωτών τους.<ref>Κ. Θ. Δημαράς, Ελληνομακεδόνες λόγιοι 15ου και 16ου αιώνα: ΄΄Ιωάννης Κωττούνιος΄΄, στο: Συλλογικό, (επιμ. Μιχαήλ Σακελλαρίου,) Μακεδονία. 4000 χρόνια Ελληνικής Ιστορίας και πολιτισμού, σειρά: ΄΄Ιστορικοί Ελληνικοί Χώροι΄΄ Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1982, σελ.398- 399</ref>. |
||
Έκδοση από την 22:40, 27 Απριλίου 2012
.jpg)
Ο Ιωάννης Κωττούνιος (1572-1657) (στην λατινική υπέγραφε ως Joannes Cottunius ενώ ελληνόγλωσσο κείμενό του φέρει την υπογραφή Κουττούνιος αλλά ήταν γνωστός και ως Κωττούνης) ήταν νεοαριστοτελικός φιλόσοφος και ευεργέτης του 17ου αιώνα από τη Βέροια. Γνώριζε πολλές γλώσσες και θεωρούνταν από τους μεγαλύτερους πνευματικούς ανθρώπους εκείνης της εποχής.
Βιογραφικό
Ο πατέρας του Δημήτριος καταγόταν από τα Κύθηρα και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Βέροια ίσως επειδή είχε εμπορικές σχέσεις με την κεντρική και την ανατολική Ευρώπη και ήθελε να κάνει την Mακεδονική πόλη κέντρο των εμπορικών δραστηριοτήτων του.
Στις αρχές του 17ου αιώνα ο Ιωάννης Κωττούνιος, με συστατική επιστολή του πατριαρχη Ραφαήλ, ταξίδεψε στη Γερμανία για τη συλλογή χρημάτων υπέρ του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και εκεί συνδέθηκε με το θεολόγο και φιλέλληνα Μαρτίνο Κρούσιο. Στη συνέχεια πήγε στη Ρώμη και στα τέλη του 1605 γράφτηκε στο Ελληνικό Κολλέγιο του Αγίου Αθανασίου, μολονότι ήταν σε προχωρημένη για σπουδές ηλικία, όπου σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία και αναγορεύτηκε διδάκτορας των επιστημών αυτών το 1613. Εκεί δίδαξε ελληνική γραμματική και αρχαίους Έλληνες συγγραφείς στους νεότερους μαθητές του κολλεγίου. Κατά την περίοδο της φοίτησής του στο Κολλέγιο ασπάστηκε το ρωμαιοκαθολικισμό και έγινε μέλος της θρησκευτικής κοινότητας της Παρθένου Μαρίας. Τη διετία 1614-1615 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα υπό τον καθηγητή και νεοαριστοτελικό φιλόσοφο Τσέζαρε Κρεμονίνι και το 1615 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας και ιατρικής του ίδιου πανεπιστημίου. Από το 1616 μέχρι το 1633 διετέλεσε καθηγητής των ελληνικών και της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια όπου δίδαξε τη Ρητορική, την Ποιητική, τα Πολιτικά και άλλα έργα του Αριστοτέλη καθώς και την Πολιτεία του Πλάτωνα. Η Βενετική Δημοκρατία του προσέφερε την πρώτη έδρα φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Πάντοβα (έκτακτος το 1632, τακτικός καθηγητής πέντε χρόνια αργότερα)όπου δίδαξε μέχρι το θάνατό του. Στην πόλη αυτή ίδρυσε το 1653 το «Κωττουνιανό ή Κωττούνειο Ελληνομουσείον», ως παράρτημα του πανεπιστημίου, που λειτούργησε ως το 1797 και άφησε κληροδότημα με το οποίο σπούδαζαν Έλληνες περίπου για έναν αιώνα.
Όλα τα έργα του είναι γραμμένα στη λατινική γλώσσα εκτός από το Ελληνικών Επιγραμμάτων βιβλία δύο Ιωάννου του Κουττουνίου, του εκ Βερροίας, ιππέως, φιλοσοφίας, ιατρικής και θεολογίας διδασκάλου και εν τω του Παταυΐου Λυκείω πρώτου φιλοσόφου (Πάντοβα 1653) το οποίο το αφιέρωσε στο βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο τον ΙΔ'. Με το έργο αυτό περνά στην πρώτη θέση των επιγραμματοποιών του 17ου αιώνα. Πολλά από τα επιγράμματά του αναφέρονται είτε σε ιστορικά πρόσωπα της Γαλλίας, όπως ο καρδινάλιος Ρισελιέ,ή της Ευρώπης, όπως η Άννα της Αυστρίας κ.α. Επίσης αναφέρεται σε ιστορικά συμβάντα (νίκη του βενετικού στόλου κατά του Τουρκικού (1649), περιέχουν στοιχεία από την ελληνική ιστορία και μυθολογία. Επιδίωξή του είναι να κινητοποιήσει το ενδιαφέρον των ισχυρών της Ευρώπης για τους υπόδουλους Έλληνες. Έτσι η συλλογή του εντάσσεται στις πρώτες συνθέσεις-εκκλήσεις Ελλήνων λογίων υπέρ των συμπατριωτών τους.[1].
Το πανεπιστήμιο της Μπολόνια ανήγειρε προς τιμήν του μνημείο στον περίβολό του.
Παραπομπές
- ↑ Κ. Θ. Δημαράς, Ελληνομακεδόνες λόγιοι 15ου και 16ου αιώνα: ΄΄Ιωάννης Κωττούνιος΄΄, στο: Συλλογικό, (επιμ. Μιχαήλ Σακελλαρίου,) Μακεδονία. 4000 χρόνια Ελληνικής Ιστορίας και πολιτισμού, σειρά: ΄΄Ιστορικοί Ελληνικοί Χώροι΄΄ Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1982, σελ.398- 399
Πηγή
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπιτάννικα, τ.32
Βιβλιογραφία
- Στεργέλης, A., "Nέα βιογραφικά στοιχεία για τον Iωάννη Kωττούνιο", Θησαυρίσματα 5 (1968), σελ. 249-254.