Αντρέι Μπογκολιούμπσκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3: Γραμμή 3:
Ο '''Αντρέι Μπογκολιούμπσκι''' (Andrei Bogolyubsky, [[ρωσικά|ρωσ.]]: Андрей Боголюбский) (ca. [[1111]] – [[28 Ιουνίου]], [[1174]]) ήταν Πρίγκιπας του [[Βλαντίμιρ-Σούζνταλ]] από το [[1157]]). Ήταν γιος του [[Γιούρι Ντολγκορούκι]], ο οποίος ανακήρυξε το γιο του πρίγκιπα στο [[Βίσγκοροντ]] (κοντά στο [[Κίεβο]]).
Ο '''Αντρέι Μπογκολιούμπσκι''' (Andrei Bogolyubsky, [[ρωσικά|ρωσ.]]: Андрей Боголюбский) (ca. [[1111]] – [[28 Ιουνίου]], [[1174]]) ήταν Πρίγκιπας του [[Βλαντίμιρ-Σούζνταλ]] από το [[1157]]). Ήταν γιος του [[Γιούρι Ντολγκορούκι]], ο οποίος ανακήρυξε το γιο του πρίγκιπα στο [[Βίσγκοροντ]] (κοντά στο [[Κίεβο]]).


Άφησε το Βίσγκοροντ το [[1155]] για το [[Βλαντίμιρ]] και μετά το θάνατο του πατέρα του([[1157]]) έγινε πρίγκιπας του [[Βλαντίμιρ]], [[Ροστόφ]] και [[Σούζνταλ]].
Άφησε το Βίσγκοροντ το [[1155]] για το [[Βλαντίμιρ]] και μετά το θάνατο του πατέρα του([[1157]]) έγινε πρίγκιπας του [[Βλαντίμιρ]], [[Ροστόβ]] και [[Σούζνταλ]].


Ο Αντρέι Μπογκολιούμπσκι προσπάθησε να ενώσει υπό την κυριαρχία του όλα τα εδάφη των Ρως του Κιέβου. ΑΠό το [[1159]] αγωνίστηκε με επιμονή να υποτάξει το [[Νόβγκοροντ]] και διηύθυνε ένα σύνθετο διπλωματικό και στρατιωτικό παιχνίδι με τους Ρως του νότου. Το [[1169]] τα στρατεύματά του κατέλαβαν το [[Κίεβο]], επέστρεψε όμως μετά τη νίκη του στα βορειονατολικά, πράγμα που υπογραμμίζει την παρακμή της παλιάς πρωτεύουσας. Απέκτησε το δικαίωμα να εισπράττει φόρο από τον πληθυσμό του [[Dvinskaya]]. Όταν έγινε κυρίαρχος όλης της γης του Σούζνταλ, μετέφερε την πρωτεύουσά του στο Βλαντίμιρ, το ενδυνάμωσε και έχτισε τον μεγαλοπρεπή Καθεδρικό της Κοιμήσεως και άλλους ναούς και μοναστήρια. Κάτω από την ηγεσία του το [[Βλαντίμιρ]] επεκτάθηκε και χτίστηκαν οχυρώσεις γύρω από την πόλη.
Ο Αντρέι Μπογκολιούμπσκι προσπάθησε να ενώσει υπό την κυριαρχία του όλα τα εδάφη των Ρως του Κιέβου. ΑΠό το [[1159]] αγωνίστηκε με επιμονή να υποτάξει το [[Νόβγκοροντ]] και διηύθυνε ένα σύνθετο διπλωματικό και στρατιωτικό παιχνίδι με τους Ρως του νότου. Το [[1169]] τα στρατεύματά του κατέλαβαν το [[Κίεβο]], επέστρεψε όμως μετά τη νίκη του στα βορειονατολικά, πράγμα που υπογραμμίζει την παρακμή της παλιάς πρωτεύουσας. Απέκτησε το δικαίωμα να εισπράττει φόρο από τον πληθυσμό της [[Ντβίνσκαγια]]. Όταν έγινε κυρίαρχος όλης της γης του Σούζνταλ, μετέφερε την πρωτεύουσά του στο Βλαντίμιρ, το ενδυνάμωσε και έχτισε τον μεγαλοπρεπή Καθεδρικό της Κοιμήσεως και άλλους ναούς και μοναστήρια. Κάτω από την ηγεσία του το [[Βλαντίμιρ]] επεκτάθηκε και χτίστηκαν οχυρώσεις γύρω από την πόλη.


Την ίδια εποχή χτίστηκε κοντά στο Βλαντίμιρ το φρούριο [[Μπογκολιούμποβο]] και έγινε ο αγαπημένος τόπος διαμονής του, εξ ου και το παρωνύμιο «Μπογκολιούμπσκι».
Την ίδια εποχή χτίστηκε κοντά στο Βλαντίμιρ το φρούριο [[Μπογκολιούμποβο]] και έγινε ο αγαπημένος τόπος διαμονής του, εξ ου και το παρωνύμιο «Μπογκολιούμπσκι».

Έκδοση από την 17:29, 23 Δεκεμβρίου 2006

Αρχείο:Andrei Bogolyubsky.jpg
Προτομή του Αντρέι Μπογκολιούμπσκι σε μουσείο (Βλαντίμιρ)

Ο Αντρέι Μπογκολιούμπσκι (Andrei Bogolyubsky, ρωσ.: Андрей Боголюбский) (ca. 111128 Ιουνίου, 1174) ήταν Πρίγκιπας του Βλαντίμιρ-Σούζνταλ από το 1157). Ήταν γιος του Γιούρι Ντολγκορούκι, ο οποίος ανακήρυξε το γιο του πρίγκιπα στο Βίσγκοροντ (κοντά στο Κίεβο).

Άφησε το Βίσγκοροντ το 1155 για το Βλαντίμιρ και μετά το θάνατο του πατέρα του(1157) έγινε πρίγκιπας του Βλαντίμιρ, Ροστόβ και Σούζνταλ.

Ο Αντρέι Μπογκολιούμπσκι προσπάθησε να ενώσει υπό την κυριαρχία του όλα τα εδάφη των Ρως του Κιέβου. ΑΠό το 1159 αγωνίστηκε με επιμονή να υποτάξει το Νόβγκοροντ και διηύθυνε ένα σύνθετο διπλωματικό και στρατιωτικό παιχνίδι με τους Ρως του νότου. Το 1169 τα στρατεύματά του κατέλαβαν το Κίεβο, επέστρεψε όμως μετά τη νίκη του στα βορειονατολικά, πράγμα που υπογραμμίζει την παρακμή της παλιάς πρωτεύουσας. Απέκτησε το δικαίωμα να εισπράττει φόρο από τον πληθυσμό της Ντβίνσκαγια. Όταν έγινε κυρίαρχος όλης της γης του Σούζνταλ, μετέφερε την πρωτεύουσά του στο Βλαντίμιρ, το ενδυνάμωσε και έχτισε τον μεγαλοπρεπή Καθεδρικό της Κοιμήσεως και άλλους ναούς και μοναστήρια. Κάτω από την ηγεσία του το Βλαντίμιρ επεκτάθηκε και χτίστηκαν οχυρώσεις γύρω από την πόλη.

Την ίδια εποχή χτίστηκε κοντά στο Βλαντίμιρ το φρούριο Μπογκολιούμποβο και έγινε ο αγαπημένος τόπος διαμονής του, εξ ου και το παρωνύμιο «Μπογκολιούμπσκι».

Επειδή προσπάθησε να ενισχύσει την κεντρική εξουσία και συγκρούστηκε με εξέχοντες Βογιάρους, καταστρώθηκε εναντίον του ένα σχέδιο που είχε ως αποτέλεσμα τη δολοφονία του τη νύχτα της 28ης προς 29 Ιουνίου 1174. Το πολεμικό τσεκούρι του, διακοσμημένο με ενθέματα από ασήμι, βρίσκεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο της Μόσχας.

Ο γιος του, Γιούρι Μπογκολιούμπσκι, ήταν ο πρώτος σύζυγος της βασίλισσας Ταμάρ της Γεωργίας.

Πηγές

Το παρόν άρθρο βασίστηκε στο αντίστοιχο της Αγγλικής Wp