Ήβη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: war:Hebe (mitolohiya)
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: bar:Hebe
Γραμμή 19: Γραμμή 19:
[[af:Hebe]]
[[af:Hebe]]
[[als:Hebe (Mythologie)]]
[[als:Hebe (Mythologie)]]
[[bar:Hebe]]
[[be:Геба]]
[[be:Геба]]
[[bg:Хеба]]
[[bg:Хеба]]

Έκδοση από την 04:01, 26 Απριλίου 2012

Αυτό το λήμμα αφορά το μυθολογικό πρόσωπο. Για άλλες χρήσεις, δείτε: Ήβη (αποσαφήνιση).
Η Ήβη, γλυπτό του Antonio Canova (19ος αιώνας).

Η Ήβη στην ελληνική μυθολογία παρουσιάζεται ως (δευτερεύουσα) θεά της νεότητας και της ζωντάνιας. Ήταν κόρη του Δία και της Ήρας[1][2]. Σύμφωνα με έναν μύθο η Ήρα έμεινε έγκυος στην Ήβη, όταν την είχε καλέσει ο Απόλλωνας σε γεύμα και είχε φάει άγρια μαρούλια.

Η Ήβη είχε αναλάβει να προμηθεύει τους Θεούς με νέκταρ και αμβροσία[3]. Η αμβροσία ήταν η τροφή που τους διατηρούσε πάντα νέους. Το αξίωμα του οινοχόου των θεών ανέλαβε ο Γανυμήδης όταν η θεά παντρεύτηκε τον Ηρακλή. Ανάμεσα στις ασχολίες της ήταν και η προετοιμασία του άρματος της Ήρας[4].

Η Ήβη παντρεύτηκε τον Ηρακλή όταν ο τελευταίος ανέβηκε στον Όλυμπο ως ημίθεος. Έτσι ο Ηρακλής έμεινε για πάντα νέος. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά: τον Αλεξιάρη και τον Ανίκητο. Επίσης λέγεται ότι ο ανηψιός του Ηρακλή Ιόλαος ξανάγινε νέος με τη βοήθεια της Ήβης, αφού την παρακάλεσε ο ίδιος ο Ηρακλής.

Στο Ηραίον του Άργους υπήρχε, κατά τον Παυσανία, χρυσελεφάντινο άγαλμά της έργο του Ναυκύδους κοντά στο άγαλμα της Ήρας[5] .

Σημειώσεις

  1. Ησίοδος, Θεογονία 921
  2. Παυσανίας, Κορινθιακά XIII, [3]
  3. Ομήρου Ιλιάδα, Ραψωδία Δ'
  4. Ομήρου Ιλιάδα, Ραψωδία Ε, 721
  5. Παυσανίας, Κορινθιακά, XVII, [5]