Περικλής Ιωαννίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: pt:Perikles Ioannidis |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
Γεννήθηκε στην [[Κόρινθος|Κόρινθο]] και εισήλθε στην [[Σχολή Ναυτικών Δοκίμων]], απ'όπου και αποφοίτησε. Υπήρετησε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού τάχθηκε με το πλευρό του Βασιλιά. Το [[1917]] καταδικάστηκε λόγω των πολιτικών του φρονημάτων και φυλακίστηκε μέχρι το [[1920]]. Μετά την πτώση του Βενιζέλου, συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία και προβιβάστηκε σε πλοίαρχο. Το [[1922]] αποστρατεύθηκε και το [[1935]] αποκατάσταθηκε. Τον ίδιο χρόνο αποχώρησε οριστικά από το Πολεμικό Ναυτικό λαμβάνοντας παράλληλα τον τίτλο του αντιναυάρχου. Στις [[31 Μαρτίου]] του [[1947]] παρέλαβε τα [[Δωδεκάνησα]] ως αντιπρόσωπος της [[Ελλάδα|Ελλάδας]] από τους συμμάχους και διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής των [[Δωδεκάνησα|Δωδεκανήσων]],.<ref name="Istorika"/> Το [[1958]] ανακηρύχθηκε από τον [[Ναυτικός όμιλος Ελλάδος|Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος]] επίτιμο μέλος του ενώ υπήρξε ευεργέτης της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος. |
Γεννήθηκε στην [[Κόρινθος|Κόρινθο]] και εισήλθε στην [[Σχολή Ναυτικών Δοκίμων]], απ'όπου και αποφοίτησε. Υπήρετησε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού τάχθηκε με το πλευρό του Βασιλιά. Το [[1917]] καταδικάστηκε λόγω των πολιτικών του φρονημάτων και φυλακίστηκε μέχρι το [[1920]]. Μετά την πτώση του Βενιζέλου, συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία και προβιβάστηκε σε πλοίαρχο. Το [[1922]] αποστρατεύθηκε και το [[1935]] αποκατάσταθηκε. Τον ίδιο χρόνο αποχώρησε οριστικά από το Πολεμικό Ναυτικό λαμβάνοντας παράλληλα τον τίτλο του αντιναυάρχου. Στις [[31 Μαρτίου]] του [[1947]] παρέλαβε τα [[Δωδεκάνησα]] ως αντιπρόσωπος της [[Ελλάδα|Ελλάδας]] από τους συμμάχους και διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής των [[Δωδεκάνησα|Δωδεκανήσων]],.<ref name="Istorika"/> Το [[1958]] ανακηρύχθηκε από τον [[Ναυτικός όμιλος Ελλάδος|Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος]] επίτιμο μέλος του ενώ υπήρξε ευεργέτης της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος. |
||
Το [[1920]] ο Ιωαννίδης γνώρισε την [[Πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας |
Το [[1920]] ο Ιωαννίδης γνώρισε την [[Πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας|πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας και Δανίας]], χήρα του Μεγάλου Δούκα της Ρωσίας, ο οποίος είχε πεθάνει το [[1919]], καθώς επέστρεφε με πολεμικό πλοίο στην Ελλάδα, του οποίου ήταν κυβερνήτης ο ίδιος.<ref name="Istorika"/> Τον Δεκέμβριο του [[1922]] ενώ βρισκόντουσαν σε εξορία παντρεύτηκαν στη [[Γερμανία]].<ref name="Istorika">Ε΄ Ιστορικά, ''Η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου'', Αθήνα, τεύχος 73, σελ. 23</ref> Την περίοδο [[1922]] - [[1940]] διέμενε στην [[Αγγλία]] και την [[Ιταλία]]. |
||
Απεβίωσε στην [[Αθήνα]] στις [[7 Φεβρουαρίου]] [[1965]]. |
Απεβίωσε στην [[Αθήνα]] στις [[7 Φεβρουαρίου]] [[1965]]. |
||
Έκδοση από την 20:21, 9 Απριλίου 2012
Ο Περικλής Ιωαννίδης (1 Νοεμβρίου 1881 – 7 Φεβρουαρίου 1965) ήταν αντιναύαρχος του Ελληνικού πολεμικού ναυτικού.
Γεννήθηκε στην Κόρινθο και εισήλθε στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, απ'όπου και αποφοίτησε. Υπήρετησε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού τάχθηκε με το πλευρό του Βασιλιά. Το 1917 καταδικάστηκε λόγω των πολιτικών του φρονημάτων και φυλακίστηκε μέχρι το 1920. Μετά την πτώση του Βενιζέλου, συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία και προβιβάστηκε σε πλοίαρχο. Το 1922 αποστρατεύθηκε και το 1935 αποκατάσταθηκε. Τον ίδιο χρόνο αποχώρησε οριστικά από το Πολεμικό Ναυτικό λαμβάνοντας παράλληλα τον τίτλο του αντιναυάρχου. Στις 31 Μαρτίου του 1947 παρέλαβε τα Δωδεκάνησα ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας από τους συμμάχους και διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής των Δωδεκανήσων,.[1] Το 1958 ανακηρύχθηκε από τον Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος επίτιμο μέλος του ενώ υπήρξε ευεργέτης της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.
Το 1920 ο Ιωαννίδης γνώρισε την πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας και Δανίας, χήρα του Μεγάλου Δούκα της Ρωσίας, ο οποίος είχε πεθάνει το 1919, καθώς επέστρεφε με πολεμικό πλοίο στην Ελλάδα, του οποίου ήταν κυβερνήτης ο ίδιος.[1] Τον Δεκέμβριο του 1922 ενώ βρισκόντουσαν σε εξορία παντρεύτηκαν στη Γερμανία.[1] Την περίοδο 1922 - 1940 διέμενε στην Αγγλία και την Ιταλία.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 7 Φεβρουαρίου 1965.