Νουβέλα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
[[File:Nouvelle Année 1873.jpg|thumb|200px|right|Εξώφυλλο βιβλίου έτους 1873]]
[[File:Nouvelle Année 1873.jpg|thumb|200px|right|Προμετωπίδα βιβλίου έτους 1873]]
Η '''Νουβέλα''' είναι αφηγηματικό είδος το οποίο χαρακτηρίζεται από τη συντομία στην έκταση, τον ρεαλισμό του ύφους του και την ύπαρξη συγκεκριμένης πλοκής. Ο διεθνής αυτός όρος (novella) προέρχεται από το [[Λατινικά|λατ.]] επίθετο novus (=νέος) και φέρεται να χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τον [[Βοκάκιος|Βοκάκιο]] για τις ιστορίες του Δεκαημέρου του (Decameron).<ref> Εγκυκλοπαίδεια Δομή, σ. 149,τόμ. 21 ISBN 960-8177-71-5</ref>
Η '''Νουβέλα''' είναι αφηγηματικό είδος το οποίο χαρακτηρίζεται από τη συντομία στην έκταση, τον ρεαλισμό του ύφους του και την ύπαρξη συγκεκριμένης πλοκής. Ο διεθνής αυτός όρος (novella) προέρχεται από το [[Λατινικά|λατ.]] επίθετο novus (=νέος) και φέρεται να χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τον [[Βοκάκιος|Βοκάκιο]] για τις ιστορίες του Δεκαημέρου του (Decameron).<ref> Εγκυκλοπαίδεια Δομή, σ. 149,τόμ. 21 ISBN 960-8177-71-5</ref>


Αρχαιότατη και πολύ πλούσια είναι η ανατολική νουβέλα, ιδιαίτερα εκείνη που αναπτύχθηκε στον ινδικό χώρο. Έτσι, για παράδειγμα, η περίφημη συλλογή ''Καλίλα'' και ''Ντμίνα'' πρήλθε σχεδόν ολοκληρωτικά από την [[Παντσατάντρα]] (pantca-tantra= πέντε βιβλία). Κατά το 17ο και το 18ο αι. το είδος παράκμασε εντελώς, αναστήθηκε ωστόσο με το ρομαντισμό κυριότερο χαρακτηριστικό της οποίας ήταν ο τονισμός του αισθηματικού και ψυχολογικού στοιχείου. Οι σημαντικότεροι συγγραφείς νουβέλας την περίοδο αυτή είναι ο [[Νικολάι Γκόγκολ]] και ο [[Αλεξάντρ Πούσκιν]] στη [[Ρωσία]], ο [[Προσπέρ Μεριμέ]] στη [[Γαλλία]] κ.α.
Αρχαιότατη και πολύ πλούσια είναι η ανατολική νουβέλα, ιδιαίτερα εκείνη που αναπτύχθηκε στον ινδικό χώρο. Έτσι, για παράδειγμα, η περίφημη συλλογή ''Καλίλα'' και ''Ντμίνα'' προήλθε σχεδόν ολοκληρωτικά από την [[Παντσατάντρα]] (pantca-tantra= πέντε βιβλία), ενώ η αραβική νουβέλα αντπροσωπεύεται από το έργο ''χίλιες και μία νύχτες''. Κατά το 17ο και το 18ο αι. το είδος παράκμασε εντελώς, αναστήθηκε ωστόσο με το ρομαντισμό κυριότερο χαρακτηριστικό της οποίας ήταν ο τονισμός του αισθηματικού και ψυχολογικού στοιχείου. Οι σημαντικότεροι συγγραφείς νουβέλας την περίοδο αυτή είναι ο [[Νικολάι Γκόγκολ]] και ο [[Αλεξάντρ Πούσκιν]] στη [[Ρωσία]], ο [[Προσπέρ Μεριμέ]] στη [[Γαλλία]] κ.α.


Τον 20ο αι. τελικά ταυτίστηκε οριστικά με το σύντομο διήγημα. Δάσκαλοι αυτής της νουβέλας θεωρούνται ο [[Τζαίημς Τζόυς]] με τους Δουβλινέζους, ο [[Έρνεστ Χέμινγουεϊ]] κ.α.
Τον 20ο αι. τελικά ταυτίστηκε οριστικά με το σύντομο διήγημα. Δάσκαλοι αυτής της νουβέλας θεωρούνται ο [[Τζαίημς Τζόυς]] με τους Δουβλινέζους, ο [[Έρνεστ Χέμινγουεϊ]] κ.α.

Έκδοση από την 09:00, 1 Φεβρουαρίου 2012

Προμετωπίδα βιβλίου έτους 1873

Η Νουβέλα είναι αφηγηματικό είδος το οποίο χαρακτηρίζεται από τη συντομία στην έκταση, τον ρεαλισμό του ύφους του και την ύπαρξη συγκεκριμένης πλοκής. Ο διεθνής αυτός όρος (novella) προέρχεται από το λατ. επίθετο novus (=νέος) και φέρεται να χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τον Βοκάκιο για τις ιστορίες του Δεκαημέρου του (Decameron).[1]

Αρχαιότατη και πολύ πλούσια είναι η ανατολική νουβέλα, ιδιαίτερα εκείνη που αναπτύχθηκε στον ινδικό χώρο. Έτσι, για παράδειγμα, η περίφημη συλλογή Καλίλα και Ντμίνα προήλθε σχεδόν ολοκληρωτικά από την Παντσατάντρα (pantca-tantra= πέντε βιβλία), ενώ η αραβική νουβέλα αντπροσωπεύεται από το έργο χίλιες και μία νύχτες. Κατά το 17ο και το 18ο αι. το είδος παράκμασε εντελώς, αναστήθηκε ωστόσο με το ρομαντισμό κυριότερο χαρακτηριστικό της οποίας ήταν ο τονισμός του αισθηματικού και ψυχολογικού στοιχείου. Οι σημαντικότεροι συγγραφείς νουβέλας την περίοδο αυτή είναι ο Νικολάι Γκόγκολ και ο Αλεξάντρ Πούσκιν στη Ρωσία, ο Προσπέρ Μεριμέ στη Γαλλία κ.α.

Τον 20ο αι. τελικά ταυτίστηκε οριστικά με το σύντομο διήγημα. Δάσκαλοι αυτής της νουβέλας θεωρούνται ο Τζαίημς Τζόυς με τους Δουβλινέζους, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ κ.α.

Παραπομπές

  1. Εγκυκλοπαίδεια Δομή, σ. 149,τόμ. 21 ISBN 960-8177-71-5

Βιβλιογραφία