Αχιλλέας Αλφεράκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
| Γραμμή 12: | Γραμμή 12: | ||
[[Κατηγορία:Έλληνες μουσικοί|Αλφερακης Αχιλλεας]] |
[[Κατηγορία:Έλληνες μουσικοί|Αλφερακης Αχιλλεας]] |
||
[[Κατηγορία:Έλληνες συνθέτες|Αλφερακης Αχιλλεας]] |
[[Κατηγορία:Έλληνες συνθέτες|Αλφερακης Αχιλλεας]] |
||
[[Κατηγορία:Καλλιτέχνες|Αλφερακης Αχιλλεας]] |
|||
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1846|Αλφερακης Αχιλλεας]] |
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1846|Αλφερακης Αχιλλεας]] |
||
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1919|Αλφερακης Αχιλλεας]] |
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1919|Αλφερακης Αχιλλεας]] |
||
Έκδοση από την 06:43, 7 Ιανουαρίου 2012
Ο Αχιλλέας Νικολάγιεβιτς Αλφεράκης (Χάρκοβο 1846 - Αγία Πετρούπολη 1919) ήταν Έλληνας συνθέτης.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και ανήκει στη ρωσική εθνική σχολή. Συνέθεσε πάρα πολλά φωνητικά έργα (23 τετράδια με πάνω από 120 τραγούδια), 2 όπερες («Ο Βασιλιάς του Δάσους» και «Η Νύχτα της Βάπτισης» ή «Η Παραμονή του Αι-Γιάννη») και μουσική δωματίου, με πολλές επιρροές από τη δημοτική μουσική της Ρωσίας. Ανέπτυξε έντονη κοινωνική και πολιτική δράση. Το 1880 έως το 1888 διετέλεσε δήμαρχος του Ταγκανρόγκ και επί δημαρχίας του η πόλη γνώρισε μέρες λαμπρής καλλιτεχνικής δόξας.
Το 1888 ο Αλφεράκης παραιτήθηκε από τη δημαρχία και μετακόμισε στην Αγία Πετρούπολη, όπου έγινε καγκελάριος του Υπουργείου Εσωτερικών το 1891 και πρώτος διευθυντής της ρωσικής υπηρεσίας τηλεγράφων. Ο Αλφεράκης αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στη μουσική. Πέθανε το 1919.