Εδώ Λιλιπούπολη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Το '''«Εδώ Λιλιπούπολη»''' ήταν μια παιδική [[ραδιόφωνο|ραδιοφωνική]] σειρά που ξεκίνησε το 1976 και |
Το '''«Εδώ Λιλιπούπολη»''' ήταν μια παιδική [[ραδιόφωνο|ραδιοφωνική]] σειρά που ξεκίνησε το 1976 και διήρκεσε μέχρι το 1980. Η σειρά ακουγόταν στο [[Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας]], το οποίο ήταν την περίοδο εκείνη υπό τη διεύθυνση του [[Μάνος Χατζιδάκις|Μάνου Χατζιδάκι]]. Η εκπομπή θεωρείται στις μέρες μας «θρυλική»<ref name=Bima2 />, τόσο για την πρωτοτυπία και την ποιότητά της, όσο και για την επίδραση της στη γενικότερη περίοδο. |
||
==Δημιουργία== |
==Δημιουργία== |
||
Το 1975 ο Μάνος Χατζιδάκις ανέλαβε τη διεύθυνση του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ανάμεσα στα σχέδιά του ήταν η δημιουργία μιας παιδικής εκπομπής, |
Το 1975 ο Μάνος Χατζιδάκις ανέλαβε τη διεύθυνση του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ανάμεσα στα σχέδιά του ήταν η δημιουργία μιας παιδικής εκπομπής, τη δημιουργία της οποίας ανέθεσε στη προσωπική του φίλη [[Ρεγγίνα Καπετανάκη]].<ref name="Bhma1">{{cite news |url=http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=135650&dt=05/08/2001 |title=Είκοσι χρόνια μετά ξανά μαζί; |date=5 Αυγούστου 2001 |publisher=Το Βήμα}}</ref> Η τελευταία, με τη βοήθεια της παιδοψυχολόγου Ελένης Βλάχου, κατασκεύασαν ένα αρχικό πλάνο του κόσμου της «Λιλιπούπολης», τον οποίο οργάνωσαν και παρουσίασαν στον Χατζιδάκι.<ref name="Bhma1" /> Ο Χατζιδάκις ενθουσιάστηκε με την ιδέα <ref name="Bhma1" /> και έδωσε την άδεια και την προστασία του στη νέα σειρά, που ξεκίνησε να εκπέμπεται το 1976. Η εκπομπή, η οποία ήταν καθημερινή, ήταν μουσικά επενδυμένη με τραγούδια ευρηματικότατων στίχων. Η [[Μαριανίνα Κριεζή]] ήταν η στιχουργός των τραγουδιών και μια σειρά νέων καλλιτεχνών [[Δημήτρης Μαραγκόπουλος]], [[Λένα Πλάτωνος]], [[Νίκος Κυπουργός]] και [[Νίκος Χριστοδούλου]] συνέθεταν τις μουσικές, τα οποία τραγουδούσαν οι [[Σπύρος Σακκάς]], [[Σαβίνα Γιαννάτου]], [[Αντώνης Κοντογεωργίου]] και [[Νένα Βενετσάνου]]. <ref name="Bhma3">{{cite news |url=http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=90905&dt=07/09/1997 |title=Το μαγικό κουτί και οι ιστορίες του - «Εδώ Λιλιπούπολη» |date=7 Σεπτεμβρίου 1997 |publisher=To Bήμα}}</ref> |
||
''«H Λιλιπούπολη ξεκίνησε σαν μια εκπομπή για να μαθαίνουν τα πολύ μικρά παιδιά τι είναι το κόκκινο χρώμα, τι το πράσινο, τι είναι το κοντά, τι το μακριά, το μικρό, το μεγάλο...»'', αναφέρει η Μαριανίνα Κριεζή <ref> {{cite news| url=http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_04/09/2002_36462 |title=Hρώδειο: Eδώ Λιλιπούπολη... |date=4 Αυγούστου 2002 |publisher=Καθημερινή}}</ref>. Αρχικά η σειρά μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν αποτυχία, καθώς το σοβαρό κοινό του Τρίτου Προγράμματος έκρινε αυστηρά την προσπάθεια αυτή<ref name=Bima2>{{cite news| url=http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=143588&dt=23/06/2002 |title=Η «Λιλιπούπολη» είναι εδώ |date=23 Ιουνίου 2002 |publisher=Το Βήμα}}</ref> και η ακροαματικότητα ήταν χαμηλή. Η ίδια η δημιουργός της θεωρούσε πως έπρεπε να σταματήσει.<ref name="Bhma1" /> Η ιδέα αυτή έβρισκε αντίθετό τον ίδιο τον Χατζιδάκι, ο οποίος θεωρούσε την σειρά αξιόλογη.<ref name="Bhma1" /> Εκείνη την περίοδο εισχώρησε στην συγγραφική ομάδα της σειράς η [[Άννα Παναγιωτοπούλου]], η οποία προσέφερε έναν πιο θεατρικό λόγο στα κείμενα. Την περίοδο εκείνη η εκπομπή αρχίζει να ανεβαίνει σε ακροαματικότητα, ενώ το ακροατήριό της άρχισε να διευρύνεται σε διάφορες ηλικιακές κατηγορίες. Ταυτόχρονα ο χαρακτήρας της γινόταν περισσότερο πολιτικός. Η Μαριανίνα Κριεζή αναφέρει χαρακτηριστικά πως ''«...άρχισαν οι ήρωες να αποκτούν χαρακτήρα. Άρχισε να αλλάζει η θεματολογία. Η "Λιλιπούπολη" πήρε πολιτική διάσταση, συνέβαιναν γεγονότα, γίνονταν εκλογές όπως τις κάνουν οι μεγάλοι»''.<ref name="Bhma1" /> |
''«H Λιλιπούπολη ξεκίνησε σαν μια εκπομπή για να μαθαίνουν τα πολύ μικρά παιδιά τι είναι το κόκκινο χρώμα, τι το πράσινο, τι είναι το κοντά, τι το μακριά, το μικρό, το μεγάλο...»'', αναφέρει η Μαριανίνα Κριεζή <ref> {{cite news| url=http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_04/09/2002_36462 |title=Hρώδειο: Eδώ Λιλιπούπολη... |date=4 Αυγούστου 2002 |publisher=Καθημερινή}}</ref>. Αρχικά η σειρά μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν αποτυχία, καθώς το σοβαρό κοινό του Τρίτου Προγράμματος έκρινε αυστηρά την προσπάθεια αυτή<ref name=Bima2>{{cite news| url=http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=143588&dt=23/06/2002 |title=Η «Λιλιπούπολη» είναι εδώ |date=23 Ιουνίου 2002 |publisher=Το Βήμα}}</ref> και η ακροαματικότητα ήταν χαμηλή. Η ίδια η δημιουργός της θεωρούσε πως έπρεπε να σταματήσει.<ref name="Bhma1" /> Η ιδέα αυτή έβρισκε αντίθετό τον ίδιο τον Χατζιδάκι, ο οποίος θεωρούσε την σειρά αξιόλογη.<ref name="Bhma1" /> Εκείνη την περίοδο εισχώρησε στην συγγραφική ομάδα της σειράς η [[Άννα Παναγιωτοπούλου]], η οποία προσέφερε έναν πιο θεατρικό λόγο στα κείμενα. Την περίοδο εκείνη η εκπομπή αρχίζει να ανεβαίνει σε ακροαματικότητα, ενώ το ακροατήριό της άρχισε να διευρύνεται σε διάφορες ηλικιακές κατηγορίες. Ταυτόχρονα ο χαρακτήρας της γινόταν περισσότερο πολιτικός. Η Μαριανίνα Κριεζή αναφέρει χαρακτηριστικά πως ''«...άρχισαν οι ήρωες να αποκτούν χαρακτήρα. Άρχισε να αλλάζει η θεματολογία. Η "Λιλιπούπολη" πήρε πολιτική διάσταση, συνέβαιναν γεγονότα, γίνονταν εκλογές όπως τις κάνουν οι μεγάλοι»''.<ref name="Bhma1" /> |
||
| Γραμμή 11: | Γραμμή 11: | ||
==Πολιτική δυσαρέσκεια== |
==Πολιτική δυσαρέσκεια== |
||
Σύμφωνα με τον Δημήτρη Μαραγκόπουλο, ''«...Η Λιλιπούπολη υπήρξε ένα πρόγραμμα τολμηρό και ανατρεπτικό για την εποχή του σε όλα τα επίπεδα, απ' το πολιτικό μέχρι το οικολογικό...»''.<ref>{{cite news |url=http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=36072 |title=Εδώ (και πάλι) η Λιλιπούπολη! |date=19 Απριλίου 2009 |publisher=Επτά, Ελευθεροτυπία}}</ref> Την περίοδο εκείνη, σύμφωνα με το σενάριο της σειράς, ο Δυστροπόπιγκας, ένας από τους ήρωες της σειράς, αποφάσισε να διεκδικήσει την εξουσία της Λιλιπούπολης από τον δήμαρχό της Χαρχούδα. Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε πολιτικά προβλήματα.<ref name="Bhma1" /> Ο Χαρχούδας συνδέθηκε με |
Σύμφωνα με τον Δημήτρη Μαραγκόπουλο, ''«...Η Λιλιπούπολη υπήρξε ένα πρόγραμμα τολμηρό και ανατρεπτικό για την εποχή του σε όλα τα επίπεδα, απ' το πολιτικό μέχρι το οικολογικό...»''.<ref>{{cite news |url=http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=36072 |title=Εδώ (και πάλι) η Λιλιπούπολη! |date=19 Απριλίου 2009 |publisher=Επτά, Ελευθεροτυπία}}</ref> Την περίοδο εκείνη, σύμφωνα με το σενάριο της σειράς, ο Δυστροπόπιγκας, ένας από τους ήρωες της σειράς, αποφάσισε να διεκδικήσει την εξουσία της Λιλιπούπολης από τον δήμαρχό της Χαρχούδα. Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε πολιτικά προβλήματα.<ref name="Bhma1" /> Ο Χαρχούδας συνδέθηκε με τη Δεξιά Κυβέρνηση ενώ ο Δυστροπόπιγκας με την Αριστερά αντιπολίτευση.<ref name="Bhma3" /> Τα κόμματα, κυρίως η τότε Κυβέρνηση, και μία μερίδα του Τύπου άρχισαν να σχολιάζουν έντονα την σειρά, κατηγορώντας την ως κομμουνιστική προπαγάνδα.<ref name="Elef">{{cite news |url=http://archive.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=01.09.2002,id=49966872 |title=«Λιλιπούπολη» η κομμουνιστική |date=01/09/2002 |publisher= Ελευθεροτυπία}}</ref> Η αντίδραση από τους Τσαλδάρη και Λαμπρία ήταν έντονη, ενώ ο Αβέρωφ είχε δηλώσει: ''«Ακούμε τη "Λιλιπούπολη" και νομίζουμε ότι ακούμε Ράδιο Μόσχα!»''.<ref name="Bhma1" /> Η επερώτηση στη βουλή του Τσαλδάρη οδήγησε τον [[Κυρ]] στη δημιουργία της δικής του «Τσαλδαρούπολης».<ref name="Bhma3" /> Ο Νίκος Κυπουργός αναφέρει πως κανένας από τους συντελεστές ''«...δεν φανταζόταν ποτέ ότι η εκπομπή θα έβρισκε τόση απήχηση...»''<ref name="Bhma3" />, ενώ ο Μαραγκόπουλος προσθέτει πως: ''«...Αυτό που κυρίως ενόχλησε ήταν οι συχνές αναφορές στην επικαιρότητα. Μπορεί να μην κάναμε επιθεωρησιακή εκπομπή, ωστόσο οι διάλογοι που έθιγαν τις σχέσεις των παιδιών με τους γονείς ή με την κοινωνία θεωρήθηκαν ιδιαιτέρως τολμηροί...»''<ref name="Elef" /> Ταυτόχρονα το μεγάλο κόστος παραγωγής της εκπομπής, η οποία απαιτούσε συνέχεια νέα τραγούδια και ζωντανές ηχογραφήσεις επιβάρυνε το κλίμα.<ref name="Elef" /> Αντίθετα με την όλη κατάσταση, ο Χατζιδάκις προστάτευε τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά την εκπομπή.<ref name="Elef" /> |
||
Σε κείμενό του είχε χαρακτηρίσει τη «Λιλιπούπολη»: |
Σε κείμενό του είχε χαρακτηρίσει τη «Λιλιπούπολη»: |
||
Έκδοση από την 20:07, 27 Δεκεμβρίου 2011
Το «Εδώ Λιλιπούπολη» ήταν μια παιδική ραδιοφωνική σειρά που ξεκίνησε το 1976 και διήρκεσε μέχρι το 1980. Η σειρά ακουγόταν στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, το οποίο ήταν την περίοδο εκείνη υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι. Η εκπομπή θεωρείται στις μέρες μας «θρυλική»[1], τόσο για την πρωτοτυπία και την ποιότητά της, όσο και για την επίδραση της στη γενικότερη περίοδο.
Δημιουργία
Το 1975 ο Μάνος Χατζιδάκις ανέλαβε τη διεύθυνση του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ανάμεσα στα σχέδιά του ήταν η δημιουργία μιας παιδικής εκπομπής, τη δημιουργία της οποίας ανέθεσε στη προσωπική του φίλη Ρεγγίνα Καπετανάκη.[2] Η τελευταία, με τη βοήθεια της παιδοψυχολόγου Ελένης Βλάχου, κατασκεύασαν ένα αρχικό πλάνο του κόσμου της «Λιλιπούπολης», τον οποίο οργάνωσαν και παρουσίασαν στον Χατζιδάκι.[2] Ο Χατζιδάκις ενθουσιάστηκε με την ιδέα [2] και έδωσε την άδεια και την προστασία του στη νέα σειρά, που ξεκίνησε να εκπέμπεται το 1976. Η εκπομπή, η οποία ήταν καθημερινή, ήταν μουσικά επενδυμένη με τραγούδια ευρηματικότατων στίχων. Η Μαριανίνα Κριεζή ήταν η στιχουργός των τραγουδιών και μια σειρά νέων καλλιτεχνών Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Λένα Πλάτωνος, Νίκος Κυπουργός και Νίκος Χριστοδούλου συνέθεταν τις μουσικές, τα οποία τραγουδούσαν οι Σπύρος Σακκάς, Σαβίνα Γιαννάτου, Αντώνης Κοντογεωργίου και Νένα Βενετσάνου. [3]
«H Λιλιπούπολη ξεκίνησε σαν μια εκπομπή για να μαθαίνουν τα πολύ μικρά παιδιά τι είναι το κόκκινο χρώμα, τι το πράσινο, τι είναι το κοντά, τι το μακριά, το μικρό, το μεγάλο...», αναφέρει η Μαριανίνα Κριεζή [4]. Αρχικά η σειρά μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν αποτυχία, καθώς το σοβαρό κοινό του Τρίτου Προγράμματος έκρινε αυστηρά την προσπάθεια αυτή[1] και η ακροαματικότητα ήταν χαμηλή. Η ίδια η δημιουργός της θεωρούσε πως έπρεπε να σταματήσει.[2] Η ιδέα αυτή έβρισκε αντίθετό τον ίδιο τον Χατζιδάκι, ο οποίος θεωρούσε την σειρά αξιόλογη.[2] Εκείνη την περίοδο εισχώρησε στην συγγραφική ομάδα της σειράς η Άννα Παναγιωτοπούλου, η οποία προσέφερε έναν πιο θεατρικό λόγο στα κείμενα. Την περίοδο εκείνη η εκπομπή αρχίζει να ανεβαίνει σε ακροαματικότητα, ενώ το ακροατήριό της άρχισε να διευρύνεται σε διάφορες ηλικιακές κατηγορίες. Ταυτόχρονα ο χαρακτήρας της γινόταν περισσότερο πολιτικός. Η Μαριανίνα Κριεζή αναφέρει χαρακτηριστικά πως «...άρχισαν οι ήρωες να αποκτούν χαρακτήρα. Άρχισε να αλλάζει η θεματολογία. Η "Λιλιπούπολη" πήρε πολιτική διάσταση, συνέβαιναν γεγονότα, γίνονταν εκλογές όπως τις κάνουν οι μεγάλοι».[2]
Μικρά και μεγάλα παιδιά λάτρεψαν τον κόσμο της Λιλιπούπολης και τα καμώματα των κατοίκων της. Η Λιλιπούπολη ήταν μια "παιδική" (όχι όμως παιδιάστικη) εκπομπή, καμωμένη "για παιδιά και έξυπνους μεγάλους", η οποία λατρεύτηκε, αλλά και πολεμήθηκε, ίσως επειδή ασκούσε κριτική χωρίς διακρίσεις σε πρόσωπα και θεσμούς. Οι παραλληλισμοί των τόπων δεν είναι τυχαίοι: Ο Νίκος Δήμου σημείωνε στο περιοδικό "Επίκαιρα" το 1979 ότι «το βουνό Λιλιμπάγια θα μπορούσε να είναι ο Όλυμπος, ενώ το Πόρτο Λίλι θα μπορούσε να είναι ο Πειραιάς. ... Τα πρόσωπα έχουν, επίσης, εμφανείς συμβολισμούς: ο Δήμαρχος Χαρχούδας είναι ο πονηρός πολιτικάντης που εξαπατά τους πολίτες του με δήθεν υπηρεσίες που "εξυπηρετούν" τον πολίτη (ενώ στην πραγματικότητα τον απομυζούν), φτιάχνει και ξαναφτιάχνει τη "λεωφόρο Γαλάζιας Πεταλούδας" (εμφανής παραλληλισμός της κατασκευής της Λεωφόρου Συγγρού εκείνη την εποχή)».[5]
Ανάμεσα στους ηθοποιούς που ακούγονταν στην σειρά ήταν οι Βασίλης Μπουγιουκλάκης, Άννα Παναγιωτοπούλου, Σταμάτης Φασουλής, Λευτέρης Βογιατζής, Σαπφώ Νοταρά, Λυδία Κονιόρδου, Αλέκα Παΐζη, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Ράνια Οικονομίδου, Πέπη Οικονομοπούλου, Μίνα Αδαμάκη, Θόδωρος Μπογιατζής, Νίκος Τσιλούνης, Σταύρος Μερμήγκης, Λάμπρος Τσάγκας και Μίμης Χρυσομάλλης.[6][7]
Πολιτική δυσαρέσκεια
Σύμφωνα με τον Δημήτρη Μαραγκόπουλο, «...Η Λιλιπούπολη υπήρξε ένα πρόγραμμα τολμηρό και ανατρεπτικό για την εποχή του σε όλα τα επίπεδα, απ' το πολιτικό μέχρι το οικολογικό...».[8] Την περίοδο εκείνη, σύμφωνα με το σενάριο της σειράς, ο Δυστροπόπιγκας, ένας από τους ήρωες της σειράς, αποφάσισε να διεκδικήσει την εξουσία της Λιλιπούπολης από τον δήμαρχό της Χαρχούδα. Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε πολιτικά προβλήματα.[2] Ο Χαρχούδας συνδέθηκε με τη Δεξιά Κυβέρνηση ενώ ο Δυστροπόπιγκας με την Αριστερά αντιπολίτευση.[3] Τα κόμματα, κυρίως η τότε Κυβέρνηση, και μία μερίδα του Τύπου άρχισαν να σχολιάζουν έντονα την σειρά, κατηγορώντας την ως κομμουνιστική προπαγάνδα.[9] Η αντίδραση από τους Τσαλδάρη και Λαμπρία ήταν έντονη, ενώ ο Αβέρωφ είχε δηλώσει: «Ακούμε τη "Λιλιπούπολη" και νομίζουμε ότι ακούμε Ράδιο Μόσχα!».[2] Η επερώτηση στη βουλή του Τσαλδάρη οδήγησε τον Κυρ στη δημιουργία της δικής του «Τσαλδαρούπολης».[3] Ο Νίκος Κυπουργός αναφέρει πως κανένας από τους συντελεστές «...δεν φανταζόταν ποτέ ότι η εκπομπή θα έβρισκε τόση απήχηση...»[3], ενώ ο Μαραγκόπουλος προσθέτει πως: «...Αυτό που κυρίως ενόχλησε ήταν οι συχνές αναφορές στην επικαιρότητα. Μπορεί να μην κάναμε επιθεωρησιακή εκπομπή, ωστόσο οι διάλογοι που έθιγαν τις σχέσεις των παιδιών με τους γονείς ή με την κοινωνία θεωρήθηκαν ιδιαιτέρως τολμηροί...»[9] Ταυτόχρονα το μεγάλο κόστος παραγωγής της εκπομπής, η οποία απαιτούσε συνέχεια νέα τραγούδια και ζωντανές ηχογραφήσεις επιβάρυνε το κλίμα.[9] Αντίθετα με την όλη κατάσταση, ο Χατζιδάκις προστάτευε τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά την εκπομπή.[9]
Σε κείμενό του είχε χαρακτηρίσει τη «Λιλιπούπολη»:
γέννημα μιας φιλελεύθερης και πειραματικής ραδιοφωνίας από τη μία, του Τρίτου Προγράμματος, και από την άλλη μιας ομάδας νέων ανθρώπων με πολύ ταλέντο που συγκεντρώθηκαν στο Τρίτο και δούλεψαν ελεύθερα, με κέφι, με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό. Αυτό βέβαια δεν στάθηκε εμπόδιο στο να εξοργιστεί η αντιδραστική παραδημοσιογραφία του ελληνικού Τύπου που χαρακτήρισε τη "Λιλιπούπολη"... κομμουνιστική. Ίσως γιατί πρώτη φορά κάποιοι μιλούσαν στα παιδιά υπεύθυνα με καθαρή ποιητική γλώσσα. Θίγοντας (με τον τρόπο αυτόν) θέματα που βασανίζουν και πονάνε τον τόπο και όχι ως εκπαιδευτικοί ή γονείς ανόητοι που συμπεριφέρονται στα παιδιά λες και αποτείνονται σε υπανάπτυκτους και ατελείς οργανισμούς με θέματα ανώδυνα και γλώσσα απονεκρωμένη και συμβατική
Η σειρά τελικά άντεξε μέχρι το 1980. Από τις εκπομπές 3 χρόνων διασώθηκαν μόνο 74.[10] Στα τέλη της ίδιας χρονιάς κυκλοφόρησε για πρώτη φορά ο δίσκος με τα τραγούδια της. Ερμηνεύουν οι Σπύρος Σακκάς, Αντώνης Κοντογεωργίου, Σαβίνα Γιαννάτου και Μαριέλλη Σφακιανάκη. Οι συνθέσεις ανήκουν στους Λένα Πλάτωνος, Δημήτρη Μαραγκόπουλο και Νίκο Κυπουργό, σε στίχους Μαριανίνας Κριεζή συνοδευόμενοι από τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ.
Πηγές, Αναφορές
- ↑ 1,0 1,1 «Η «Λιλιπούπολη» είναι εδώ». Το Βήμα. 23 Ιουνίου 2002. http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=143588&dt=23/06/2002.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 «Είκοσι χρόνια μετά ξανά μαζί;». Το Βήμα. 5 Αυγούστου 2001. http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=135650&dt=05/08/2001.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Το μαγικό κουτί και οι ιστορίες του - «Εδώ Λιλιπούπολη»». To Bήμα. 7 Σεπτεμβρίου 1997. http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=34&artid=90905&dt=07/09/1997.
- ↑ «Hρώδειο: Eδώ Λιλιπούπολη...». Καθημερινή. 4 Αυγούστου 2002. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_04/09/2002_36462.
- ↑ Χάρης Σαρρής, In.gr
- ↑ «Η «Λιλιπούπολη» στο Μέγαρο». Το Βήμα. 21 Δεκεμβρίου 1997. http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=80&artid=94456&dt=21/12/1997.
- ↑ Θέμελη, Άννα (Μάρτιος 2002). «Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ Το τρίτο και το ...τέταρτο». ως3 Μηνιαίο Περιοδικό Πολιτισμού. http://www.os3.gr/arhive_afieromata/gr_afieromata_manos_hatzidakis.html#anna.
- ↑ «Εδώ (και πάλι) η Λιλιπούπολη!». Επτά, Ελευθεροτυπία. 19 Απριλίου 2009. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=36072.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 ««Λιλιπούπολη» η κομμουνιστική». Ελευθεροτυπία. 01/09/2002. http://archive.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=01.09.2002,id=49966872.
- ↑ «Εδώ Λιλιπούπολη!». Τα Νέα. 21 Οκτωβρίου 2002. http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4253815.
Εξωτερικές συνδέσεις
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη μουσική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |