Λωρραίνη (περιοχή): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.2) (Ρομπότ: Προσθήκη: xmf:ლოთარინგია
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: az:Lotaringiya
Γραμμή 42: Γραμμή 42:
[[an:Lorena (Francia)]]
[[an:Lorena (Francia)]]
[[ar:لورين]]
[[ar:لورين]]
[[az:Lotaringiya]]
[[be:Латарынгія]]
[[be:Латарынгія]]
[[be-x-old:Лятарынгія]]
[[be-x-old:Лятарынгія]]

Έκδοση από την 03:35, 21 Δεκεμβρίου 2011

Συντεταγμένες: 49°N 6°E / 49°N 6°E / 49; 6

Το έμβλημα της Λωρραίνης
Η θέση της Λωρραίνης στο χάρτη της Γαλλίας

Η Λωρραίνη (γαλλικά Lorraine, γερμανικά Lothringen και επίσης ελληνικά Λοθαριγγία) είναι σύγχρονη διοικητική περιφέρεια της ανατολικής Γαλλίας, που περιλαμβάνει τέσσερις νομούς με συνολικό πληθυσμό 2.310.376 (2000) και έκταση 23.547 τ. χλμ., ενώ πρωτεύουσά της είναι η Μεζ. Συνορεύει με το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και τη Γερμανία στα Βόρεια, με την Αλσατία στα ανατολικά. και την Καμπανία νότια και δυτικά.

Τη διαρρέουν οι πλωτοί ποταμοί Μόζα και Μοζέλας. Είναι η πιο δασώδης περιοχή της Γαλλίας και έχει ανεπτυγμένη κτηνοτροφία και γεωργία. Επίσης διαθέτει πλούσια σιδηρομεταλλεύματα, που με τη σειρά τους έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη χαλυβουργικής και μεταλλουργικής βιομηχανίας.

Κυριότερες πόλεις είναι το Μεζ, το Νανσί, (με 713.779 κατοίκους), το Μπαρ-λε-Ντικ, και το Βερντέν, που υπήρξε θέατρο σκληρών μαχών στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου.

Η Λωρραίνη τον πρόωρο μεσαίωνα

Η Λωρραίνη αποτελεί τμήμα της άλλοτε ιστορικής κεντρικής Φραγκίας που είχε παραχωρηθεί στον Λοθάριο τον Α΄ από τον Καρλομάγνο, με τη συνθήκη του Βερντέν το 843. Την εποχή εκείνη ο Λοθάριος έφερε τον τίτλο του Αυτοκράτορα και οι υπ΄ αυτόν περιοχές ήταν η Ιταλία, η Προβηγκία, η Βουργουνδία, η Αλσατία, η Δυτική Ρηνανία και οι Κάτω Χώρες. Οι δε αδελφοί του Λουδοβίκος ο Γερμανικός και ο Κάρολος ο Φαλακρός ήταν Βασιλείς ο μεν πρώτος της ανατολικής, ο δε δεύτερος της δυτικής Φραγκίας.
Μετά τον θάνατο του Λοθαρίου του Α΄ το βασίλειό του διανεμήθηκε μεταξύ των τριών γιων του. Ο Λοθάριος Β΄ έλαβε τη βόρεια της Βουργουνδίας, περιοχή της Ρηνανίας, που πήρε εξ αυτού το όνομά της Λοθαριγγία. Η Λοθαριγγία, (στη γαλλική γλώσσα Λωρραίνη), αποτέλεσε πεδίο συγκρούσεων μεταξύ Γάλλων και Γερμανών για την κατοχή της ήδη από τον 9ο αιώνα, ειδικότερα μετά το θάνατο και του Λοθάριου του Β' το 869 όπου διανεμήθηκε μεταξύ του Καρόλου του Φαλακρού και του Λουδοβίκου του Γερμανικού, δια της συνθήκης του Μέρσεν. Το 900 μετετράπη σε δουκάτο υπό την ηγεμονία του Λουδοβίκου Δ’ του Παιδός, παραχωρήθηκε δώρο απο τον αυτοκράτορα Όθων Α' (944) στον κουνιάδο του Κονράδο τον ερυθρό,. Όταν αργότερα ο Κονράδος στασίασε εναντίον του αυτοκράτορα (954) ο Όθων το παραχώρησε στον μικρότερο αδελφό του Μπρούνο. Υπο την διοίκηση του Μπρούνο (954 - 965) γνώρισε περίοδο μεγάλης ακμής, ο ίδιος για την καλύτερη διοίκηση του το χώρισε σε δύο μαγδραβίες την Άνω Λωρραίνη - Λοθαραγγία υπο τον Φρειδερίκο και την Κάτω Λωρραίνη υπο τον Γοδεφρείδο μετά τον θάνατο του Μπρούνο οι δύο μαγδράβοι έγιναν ανεξάρτητοι δούκες. Η Κάτω Λωρραίνη μετά τον Γοδεφρείδο άλλαξε πολλά χέρια περνώντας απο Φράγκους πρίγκηπες όπως ο Κάρολος, ο Όθων κατέληξε τελικά στον Γοδεφρείδο Β' του Βερντάν που όταν πέθανε άτεκνος (1023) τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Γκοθέλο. Η Άνω Λωρραίνη εξακολουθούσε να διοικείται απο τους κόμητες του Μπάρ τους απογόνους του Φρειδερίκου Α' έως τον δισέγγονο του Φρειδερίκο Γ' που πέθανε (1033) άτεκνος σε παιδική ηλικία, η Άνω Λωρραίνη πέρασε τότε στον Γκοθέλο της Κάτω Λωρραίνης που ένωσε τα δύο δουκάτα. Τον Γκοθέλο διαδέχθηκε ο γιός του Γοδεφρείδος Γ' αλλά ο αυτοκράτορας παραχώρησε το δουκάτο στον Αδαλβέρτο κόμη του Μέτζ ακολούθησε σκληρή αντίδραση του Γοδεφρείδου με πολλές συγκρούσεις. Ο Αδαλβέρτος σκοτώθηκε (1048) στην μάχη του Τουίν απο τον Γοδεφρείδο (11 Νοεμβρίου/1048) και ο αυτοκράτορας παραχώρησε τελικά το δουκάτο της Λωρραίνης στον μικρότερο αδελφό του Αδαλβέρτου Γεράρδο.

Η Λωρραίνη τον μεσαίωνα

Η δυναστεία του Γεράρδου κυβέρνησε στην συνέχεια για 7 περίπου αιώνες την Λωρραίνη, ο Γάλλος πρίγκηπας του Βαλουά Ρενέ Α' της Νάπολης παντρεύτηκε την κόρη του δούκα Κάρολου Β' της Λωρραίνης Ισαβέλλα της Λωρραίνης η οποία μαζί με τον σύζυγο της Ρενέ διαδέχθηκε τον πατέρα της στο δουκάτο μετά τον θάνατο του (1431). Το δουκάτο της Λωρραίνης πέρασε στον οίκο του Βοντεμόν με τον γάμο της κόρης του δούκα Ρενέ Α' και της Ισαβέλλας Γιολάντας με τον Φρειδερίκο Βοντεμόν, γιό του Αντώνιου του Βοντεμόν που είχε κάνει μεγάλους αγώνες κατά του αυτοκράτορα Σιγισμόνδου για να το ανακτήσει αφού καταγόταν απο παρακλάδι της δουκικής οικογένειας, πρώτος δούκας απο τον οίκο ήταν ο γιός του Φρειδερίκου και της Γιολάντας Ρενέ Β'. Όντας στη συνέχεια υπό Γαλλική διακυβέρνηση, έμεινε για λίγο χρονικό διάστημα σχετικά ανεξάρτητη οι δούκες παρέμεναν για 2,5 περίπου αιώνες απο την δυναστεία Λωρραίνης - Βοντεμόν. Η Γαλλική κατοχή έγινε εντονότερη μετά την εισβολή στο δουκάτο του καρδινάλιου Ρισελιέ (1634) εναντίον του δούκα Καρόλου Δ' που τον εξανάγκασε σε παραίτηση υπέρ του μικρότερου αδελφού του Νικολάου Φραγκίσκου γιατί ο Κάρολος επενέβη σε εσωτερική διαμάχη στην Γαλλία εναντίον του καρδινάλιου. Ανεξαρτητοποιήθησαν οριστικά απο τον δούκα Λεοπόλδο (1697-1729) εγγονό του Νικολάου Φραγκίσκου. Κατά τον 16ο αιώνα η Λωρραίνη υπό τους Δούκες Γκιζ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στους θρησκευτικούς πολέμους της Γαλλίας. Περί το τέλος του 17ου αιώνα ο Βασιλεύς της Γαλλίας υποχρέωσε σε παραίτηση τον Δούκα Φραγκίσκο Γ΄ μελλοντικό αυτοκράτορα γιό του Λεοπόλδου μετά τον γάμο του που τέλεσε με την Μαρία Θηρεσία, προς αποφυγή της πιθανής τότε ένωσης του Δουκάτου με την Αυστρία. Έτσι η Λωρραίνη το (1736) παραχωρήθηκε στον Στανισλάβ Λετσίνκσι, διάδοχο του θρόνου της Πολωνίας, ο δούκας Φραγκίσκος μετά απο πιέσεις του πεθερού του αυτοκράτορα Καρόλου ΣΤ' αναγκάστηκε να ανταλλάξει το δουκάτο της Λωρραίνης με το δουκάτο της Τοσκάνης. Τελικά θα επιστραφεί οριστικά στη Γαλλία, τριάντα χρόνια αργότερα.

Νεώτερη ιστορία

Μετά την πτώση του Ναπολέοντα η περιοχή πέρασε στην δικαιοδοσία της Πρωσίας και το 1871, μετά την ήττα της Γαλλίας στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο συνενώθηκε με την Αλσατία αποτελώντας τo κρατίδιο της Αλσατίας - Λωρραίνης, που διοικούνταν, αντίθετα με τα άλλα Γερμανικά κρατίδια που διέθεταν κοινοβούλιο, από διορισμένο κυβερνήτη. Το 1911 της παραχωρήθηκε ένα σχετικό καθεστώς αυτονομίας. Το κρατίδιο κήρυξε την ανεξαρτησία του λίγο μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, για να κατακτηθεί όμως λίγες μέρες αργότερα από τους Γάλλους. Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πόλεμου πέρασε ξανά υπό Γερμανική κυριαρχία το 1940, για να απελευθερωθεί τελικά από τον Αμερικανικό Στρατό το 1944, οπότε και έγινε οριστικά μέρος της Γαλλίας. Οι μάχες για την απελευθέρωσή της ήταν πολύ σφοδρές (καθώς η Λωρραίνη αποτελούσε πέρασμα για τη Γερμανική ενδοχώρα) κι έτσι στη Λωρραίνη βρίσκεται σήμερα το μεγαλύτερο Αμερικανικό στρατιωτικό νεκροταφείο της Γαλλίας.

Δείτε επίσης

Εξωτερικές συνδέσεις