Φυσιοκρατία

Αντίγραφο προμετωπίδας γαλλικής έκδοσης 1846 στην οποία είχαν σταχυολογηθεί κείμενα των κορυφαίων Ευρωπαίων φυσιοκρατών

Στη Φιλοσοφία με τον όρο φυσιοκρατία χαρακτηρίζεται η θεωρία εκείνη που θέτει υπέρτατη δύναμη την αυθύπαρκτη της Φύσης. Σύμφωνα με την θεωρία αυτή οι ηθικές αξίες των ανθρώπων εκπορεύονται από τους ίδιους τους νόμους με τους οποίους οργανώνεται η Φύση και πηγάζουν απ΄ αυτή.

Στην αρχαιότητα εκφραστές της φυσιοκρατίας θεωρούνται ως ένα βαθμό οι Στωικοί φιλόσοφοι. Στη νεότερη εποχή θεωρείται ο Γερμανός Ερνστ Χαίκελ που υποστήριξε την ακραία εξέλιξη ως ενιαία ερμηνεία της Φύσης σε μια φιλοσοφική προσέγγιση αντίθετη προς την τελεολογία της Εκκλησίας.

Οικονομία

Στο πλαίσιο της θεωρίας αυτής στη νεότερη ιστορία φιλόσοφοι και άλλοι διανοούμενοι της οικονομίας δημιούργησαν την πρώτη οικονομική σχολή στην έννοια της οικονομικής επιστήμης. Ήταν οι λεγόμενοι Φυσιοκράτες με την Οικονομική σχολή της Φυσιοκρατίας.
Η ονομασία φυσιοκράτες δόθηκε στους οπαδούς της σχολής αυτής από έναν από τους πρώτους εκπροσώπους της, τον Πιέρ Ντι Πον ντε Νεμούρ. Ιδρυτής και κύριος εκπρόσωπός της ήταν ο Φρανσουά Κενέ γιατρός του Βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΕ΄(1715-74). Αντίθετα με τους εκπροσώπους της εμποροκρατίας που προσέβλεπαν στο εμπόριο το μέσο για την αύξηση του πλούτου του κράτους με τη συσσώρευση χρυσού και πολυτίμων μετάλλων και για την πραγματοποίηση του σκοπού αυτού υποστήριζαν μια πολιτική κρατικών επεμβάσεων και ελέγχων στην οικονομία, οι φυσιοκράτες υποστήριζαν πως το εμπόριο είναι μια μη παραγωγική ασχολία, απλή ανταλλαγή στοιχεών πλούτου που υπάρχουν και όχι παραγωγή νεόυ πλούτου.

Βιβλιογραφία

• Robert L. Heilbroner, Οι φιλόσοφοι του οικονομικού κόσμου, εκδ. Κριτική 2000 ISBN 960-218-190-7

Πηγές

• "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.60ος, σελ.227.