Διοξείδιο του θείου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ r2.6.4) (Ρομπότ: Προσθήκη: kk:Күкірт диоксиді |
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Τροποποίηση: sr:Сумпор-диоксид |
||
Γραμμή 52: | Γραμμή 52: | ||
[[sk:Oxid siričitý]] |
[[sk:Oxid siričitý]] |
||
[[sl:Žveplov dioksid]] |
[[sl:Žveplov dioksid]] |
||
[[sr:Сумпор |
[[sr:Сумпор-диоксид]] |
||
[[su:Walirang dioksida]] |
[[su:Walirang dioksida]] |
||
[[sv:Svaveldioxid]] |
[[sv:Svaveldioxid]] |
Έκδοση από την 23:24, 11 Οκτωβρίου 2011
Το διοξείδιο του θείου είναι ανόργανη χημική ένωση με τύπο SO2. Είναι αέριο με οσμή «καιόμενου θείου», και πράγματι αποτελεί το κυριότερο προϊόν της καύσεως ουσιών που περιέχουν θείο, γεγονός με περιβαλλοντική σημασία. Το διοξείδιο του θείου απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα κατά τις εκρήξεις των ηφαιστείων και σε μικρότερες ποσότητες από διάφορες βιομηχανίες και την καύση ορυκτών καυσίμων. Επειδή οι γαιάνθρακες (κάρβουνο) και το πετρέλαιο περιέχουν ενώσεις του θείου, αναπόφευκτα η καύση τους εκλύει διοξείδιο του θείου. Με την παρουσία υγρασίας και περισσότερο κάποιου καταλύτη όπως το διοξείδιο του αζώτου, το διοξείδιο του θείου οξειδώνεται παραπέρα σε τριοξείδιο του θείου (το οποίο διαλυόμενο στο νερό δίνει θειικό οξύ), πράγμα που όταν γίνεται στην ατμόσφαιρα δημιουργεί το φαινόμενο της όξινης βροχής.
Το διοξείδιο του θείου υγροποιείται εύκολα και για το λόγο αυτό χρησιμοποιήθηκε στα πρώτα οικιακά ψυγεία.
Αυτό το λήμμα σχετικά με μία χημική ένωση χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |