Παύλος Καρρέρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 09:18, 5 Σεπτεμβρίου 2011

Ο Παύλος Καρρέρ (Ζάκυνθος 12 Μαΐου 1829 - Ζάκυνθος 7 Ιουνίου 1896) ήταν Έλληνας μουσικοσυνθέτης έργων όπερας.

Καταγόταν από ιστορική οικογένεια της Ζακύνθου με καταγωγή από την Κύπρο, ο γενάρχης της είχε έρθει στο νησί τον 16ο αιώνα, κι ήταν γιος του Κωνσταντίνου Καρρέρ . Αδέλφια του ήταν η Ιωάννα και ο Φρειδερίκος πολιτικός και λογοτέχνης και σύζυγός του η υψίφωνος Ισαβέλλα Ιατρά, πρωταγωνίστρια και ερμηνεύτρια των έργων του. Σπούδασε μουσική στη Ζάκυνθο και την Κέρκυρα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1850 εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο, όπου παρουσίασε με μεγάλη επιτυχία από τη σκηνή των θεάτρων Carcano και Alla Canobbiana τα πρώτα του σκηνικά έργα (τρεις όπερες και δύο μπαλέτα). Στην ίδια πόλη συνέθεσε πολυάριθμα έργα μουσικής σαλονιού. Το 1857 επαναπατρίστηκε και έκτοτε παρέμεινε στη Ζάκυνθο έως το τέλος της ζωής του, άρρηκτα συνδεδεμένος με την πολιτιστική ζωή του νησιού. Το 1858, προσκεκλημένος του βασιλικού ζεύγους Όθωνος και Αμαλίας, μετέβη στην Αθήνα και εξετέλεσε δημοσίως αποσπάσματα από την όπερά του Μάρκος Βότζαρης. Ωστόσο, η από σκηνής παράσταση του έργου, λόγω του αντιοθωμανικού του περιεχομένου, στάθηκε αδύνατη εκείνη την εποχή. Εν τέλει ο Μάρκος Βότζαρης πρωτοπαρουσιάστηκε στην Πάτρα το 1861 και στη συνέχεια γνώρισε αλλεπάλληλες σκηνικές διδασκαλίες στα ελληνικά θέατρα του 19ου αιώνα. Η τελευταία του, νεοκλασικιστικού ύφους, όπερα Μαραθών-Σαλαμίς ανέβηκε σε παγκόσμια πρώτη το 2003 από την Εθνική Λυρική Σκηνή. Κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας ο Καρρέρ επίσης εργάστηκε ως μουσικοδιδάσκαλος, διευθυντής ορχήστρας και συμβασιούχος ιμπρεσάριος. Ο Παύλος Καρρέρ υπήρξε ο δημοφιλέστερος Έλληνας μουσουργός του 19ου αιώνα. Στο συνθετικό του ύφος εντοπίζονται ιταλικές επιδράσεις, κυρίως από τον Verdi και το όψιμο belcanto. Ωστόσο, το μουσικό του ιδίωμα διακρίνεται για το ιδιαίτερο προσωπικό του στίγμα, καθώς και για την προσπάθειά του να προσδώσει εθνικό χρωματισμό στις δημιουργίες του. Ο Παύλος Καρρέρ είναι ουσιαστικά ο πρώτος Έλληνας "εθνικός" μουσουργός, ο οποίος καταθέτει μία ολοκληρωμένη συλλογή από φωνητικά έργα με εθνικά θέματα, ελληνόγλωσσα λιμπρέτα και στίχους και μελωδίες εμπνευσμένες από τη δημοτική παράδοση, αλλά και τη νεώτερη αστικολαϊκή δημιουργία της Ελλάδας. Απεβίωσε στη Ζάκυνθο στις 7 Ιουνίου 1896 .

Έργα του

Dante e Bice (Δάντης και Βεατρίκη) - 1852
Isabella d'Aspeno (Ισαβέλλα του Άσπεν) - 1853-54
La Rediviva (Η Νεκραναστημένη) - 1855
Marco Bozzari (Μάρκος Βότζαρης) - 1858-1860
Fior di Maria (Μαριάνθη) - 1867
Frossini (Η Κυρα-Φροσύνη)- 1868
Maria Antonietta (Μαρία Αντουανέττα) - 1873
Δέσπω - 1875
Μαραθών-Σαλαμίς - 1886-1888

Παραπομπές

Πηγές

Καρρὲρ Παῦλος, Ἀπομνημονεύματα τοῦ Καλλιτεχνικοῦ μου Βίου, Χειρόγραφο, Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, 1887.

Βιβλιογραφία

Κονόμος Ντίνος (επιμέλεια), «Ἀνέκδοτα Ἀπομνημονεύματα τοῦ Παύλου Καρρὲρ», περιοδικό Φιλολογικὴ Πρωτοχρονιὰ (Ἀριστ. Ν. Μαυρίδης), χρόνος 19ος, Αθήνα, 1962, σ. 239-277. Λεωτσάκος Γιώργος (επιμέλεια), Παύλος Καρρέρ, Απομνημονεύματα και Εργογραφία, Μουσείο Μπενάκη & Ιόνιο Πανεπιστήμιο-Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Αθήνα, 2003. Λούντζης Νίκιας, «Παύλος Καρρέρ – Πρωτοπόρος εθνικής μουσικής», Συμβολή εις την ιστορίαν της επτανησιακής μουσικής, Πρακτικά ομότιτλου συνεδρίου, Εταιρεία Κεφαλληνιακών Ιστορικών Ερευνών, Αργοστόλι, 2000, σ. 67-74. Ξεπαπαδάκου Αύρα, Ο Παύλος Καρρέρ και το Μελοδραματικό του Έργο, Διδακτορική Διατριβή, Ιόνιο Πανεπιστήμιο-Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Κέρκυρα, 2005. Ξεπαπαδάκου Αύρα, «Ο Μάρκος Βότζαρης του Παύλου Καρρέρ: Μία “εθνική” όπερα», περιοδικό Μουσικός Λόγος, Εξαμηνιαία Επιθεώρηση Μουσικής, Τεύχος 5, Μουσικός Εκδοτικός Οίκος Κ. Παπαγρηγορίου – Χ. Νάκας, Καλοκαίρι 2003, σ. 27-63. Ξεπαπαδάκου Αύρα, «Το πολυπαθές μελόδραμα Μαραθών–Σαλαμίς», Παράβασις, Επιστημονικό Δελτίο Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών, Ergo, Αθήνα, 2004, σ. 113-123. Ξεπαπαδάκου Αύρα, «Το εθνικό στοιχείο στην επτανησιακή όπερα. Η περίπτωση του Παύλου Καρρέρ», Αριάδνη, Επιστημονικό Περιοδικό της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Ρέθυμνο, 2011, σ. 169-199. Ξεπαπαδάκου Αύρα, «“Λεπτή κόκκινη γραμμή”: Η όπερα Maria Antonietta και η δεύτερη ευρωπαϊκή απόπειρα του Παύλου Καρρέρ», Πρακτικά του Συνεδρίου Επτανησιακή Όπερα και Μουσικό Θέατρο ως το 1953, Πανεπιστήμιο Αθηνών-Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών & Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, Αθήνα. Υπό δημοσίευση.

@@ Γραμμή 2: / Γραμμή 2: @@
 Ο '''Παύλος Καρρέρ''' (Ζάκυνθος 12 Μαΐου 1829 - Ζάκυνθος 7 Ιουνίου 1896) ήταν Έλληνας μουσικοσυνθέτης έργων όπερας.
-Καταγόταν από ιστορική [[Οικογένεια Καρρέρ|οικογένεια]] της [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]] με καταγωγή από την [[Κύπρος|Κύπρο]], ο γενάρχης της είχε έρθει στο νησί τον 16ο αιώνα, κι ήταν γιος του Κωνσταντίνου Καρρέρ . Αδέλφια του ήταν η Ιωάννα και ο [[Φρειδερίκος Κ. Καρρέρ|Φρειδερίκος]] πολιτικός και πεζογράφος. Είχε σπουδάσει στο ωδείο του Μιλάνου ενώ ήταν και μαθητής του [[Νικόλαος Μάντζαρος|Μάντζαρου]]. Ήταν παντρεμένος με την υψίφωνο [[Ισαβέλλα Ιατρά]], ήταν η πρωταγωνίστρια στην όπερα του "Ισαβέλλα του Άσπεν" σε παραστάσεις που έδωσε στο [[Κόμο]], Ζάκυνθο, [[Μπρέσια|Βρεσκία]], [[Κέρκυρα]], [[Μπέργκαμο]], και [[Πάδοβα|Πατάβιο]].
+Καταγόταν από ιστορική [[Οικογένεια Καρρέρ|οικογένεια]] της [[Ζάκυνθος|Ζακύνθου]] με καταγωγή από την [[Κύπρος|Κύπρο]], ο γενάρχης της είχε έρθει στο νησί τον 16ο αιώνα, κι ήταν γιος του Κωνσταντίνου Καρρέρ . Αδέλφια του ήταν η Ιωάννα και ο [[Φρειδερίκος Κ. Καρρέρ|Φρειδερίκος]] πολιτικός και λογοτέχνης και σύζυγός του η υψίφωνος [[Ισαβέλλα Ιατρά]], πρωταγωνίστρια και ερμηνεύτρια των έργων του.
+Σπούδασε μουσική στη Ζάκυνθο και την Κέρκυρα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1850 εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο, όπου παρουσίασε με μεγάλη επιτυχία από τη σκηνή των θεάτρων Carcano και Alla Canobbiana τα πρώτα του σκηνικά έργα (τρεις όπερες και δύο μπαλέτα). Στην ίδια πόλη συνέθεσε πολυάριθμα έργα μουσικής σαλονιού.
+Το 1857 επαναπατρίστηκε και έκτοτε παρέμεινε στη Ζάκυνθο έως το τέλος της ζωής του, άρρηκτα συνδεδεμένος με την πολιτιστική ζωή του νησιού.
-Το 1866 καλέστηκε στην Αθήνα από το βασιλικό ζεύγος και σε χοροεσπερίδα που δόθηκε στα ανάκτορα έπαιξε έργα του. Σε παράσταση στο [[Θέατρο Απόλλων Πάτρας|Θέατρο Απόλλων]] της [[Πάτρα|Πάτρας]] τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο της επιτροπής των Ολυμπίων για το μελόδραμα "Μάρκος Μπότσαρης". Στο ίδιο θέατρο έπαιξε για πρώτη φορά στις 30 Απριλίου 1861 το μελόδραμα "Μάρκος Μπότσαρης" και το 1882 το μελόδραμα του "Δέσπω", στην πρεμιέρα μάλιστα τον Δεκέμβριο του 1882 παίχτηκε στα Ιταλικά, η εφημερίδα ''Επι τα πρόσω'' δημοσίευσε ολόκληρο το λιμπέρτο του έργου σε δύο σελίδες<ref>Ευανθίας Στιβανάκη, ''Θεατρική ζωή κίνηση και δραστηριότητα στην Πάτρα από το 1828 έως το 1900'', Εκδόσεις περί τεχνών, Πάτρα 2001, ISBN 960-86814-4-8</ref>.
+Το 1858, προσκεκλημένος του βασιλικού ζεύγους Όθωνος και Αμαλίας, μετέβη στην Αθήνα και εξετέλεσε δημοσίως αποσπάσματα από την όπερά του ''Μάρκος Βότζαρης''. Ωστόσο, η από σκηνής παράσταση του έργου, λόγω του αντιοθωμανικού του περιεχομένου, στάθηκε αδύνατη εκείνη την εποχή. Εν τέλει ο ''Μάρκος Βότζαρης'' πρωτοπαρουσιάστηκε στην Πάτρα το 1861 και στη συνέχεια γνώρισε αλλεπάλληλες σκηνικές διδασκαλίες στα ελληνικά θέατρα του 19ου αιώνα. Η τελευταία του, νεοκλασικιστικού ύφους, όπερα ''Μαραθών-Σαλαμίς'' ανέβηκε σε παγκόσμια πρώτη το 2003 από την Εθνική Λυρική Σκηνή.
+Κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του σταδιοδρομίας ο Καρρέρ επίσης εργάστηκε ως μουσικοδιδάσκαλος, διευθυντής ορχήστρας και συμβασιούχος ιμπρεσάριος.
-Απεβίωσε στις 7 Ιουνίου 1896 και κατά την διάρκεια της κηδείας του δολοφονήθηκε ένας από τους παρόντες ο Ν. Στραβοπόδης για κτηματικούς λόγους.
+Ο Παύλος Καρρέρ υπήρξε ο δημοφιλέστερος Έλληνας μουσουργός του 19ου αιώνα. Στο συνθετικό του ύφος εντοπίζονται ιταλικές επιδράσεις, κυρίως από τον Verdi και το όψιμο belcanto. Ωστόσο, το μουσικό του ιδίωμα διακρίνεται για το ιδιαίτερο προσωπικό του στίγμα, καθώς και για την προσπάθειά του να προσδώσει εθνικό χρωματισμό στις δημιουργίες του. Ο Παύλος Καρρέρ είναι ουσιαστικά ο πρώτος Έλληνας "εθνικός" μουσουργός, ο οποίος καταθέτει μία ολοκληρωμένη συλλογή από φωνητικά έργα με εθνικά θέματα, ελληνόγλωσσα λιμπρέτα και στίχους και μελωδίες εμπνευσμένες από τη δημοτική παράδοση, αλλά και τη νεώτερη αστικολαϊκή δημιουργία της Ελλάδας.
+Απεβίωσε στη Ζάκυνθο στις 7 Ιουνίου 1896 .
 == Έργα του ==
+* ''Dante e Bice'' (Δάντης και Βεατρίκη) - 1852
-* Προσκυνητής της Καστίλλης
+* ''Isabella d'Aspeno'' (Ισαβέλλα του Άσπεν) - 1853-54
-* Κόντε Σπουργίτης
+* ''La Rediviva'' (Η Νεκραναστημένη) - 1855
-* Δάντης και Βεατρίκη (1852)
+* ''Marco Bozzari'' (Μάρκος Βότζαρης) - 1858-1860
-* Ισαβέλλα του Άσπεν (1853)
+* ''Fior di Maria'' (Μαριάνθη) - 1867
-* Η αναζήσασα (1854)
+* ''Frossini'' (Η Κυρα-Φροσύνη)- 1868
-* Μάρκος Μπότσαρης (1861)
+* ''Maria Antonietta'' (Μαρία Αντουανέττα) - 1873
-* Άνθος της Μαρίας (1867)
+* ''Δέσπω'' - 1875
-* Κυρα-Φροσύνη (1868)
+* ''Μαραθών-Σαλαμίς'' - 1886-1888
-* Μαρία Αντουανέττα (1873-74)
-* Δέσπω ηρωίς του Σουλίου(1882)
-* Μαραθών (1883)
-* Σαλαμίς (1883)
 == Παραπομπές ==
@@ Γραμμή 26: / Γραμμή 25: @@
 == Πηγές ==
+Καρρὲρ Παῦλος, Ἀπομνημονεύματα τοῦ Καλλιτεχνικοῦ μου Βίου, Χειρόγραφο, Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, 1887.
-* Λεωνίδα Ζώη, ''Λεξικόν Ιστορικόν και Λαογραφικόν Ζακύνθου'', τόμος Α, Αθήνα 1963
 ==Βιβλιογραφία==
+Κονόμος Ντίνος (επιμέλεια), «Ἀνέκδοτα Ἀπομνημονεύματα τοῦ Παύλου Καρρὲρ», περιοδικό Φιλολογικὴ Πρωτοχρονιὰ (Ἀριστ. Ν. Μαυρίδης), χρόνος 19ος, Αθήνα, 1962,  σ. 239-277.
-*Αύρα Ξεπαπαδάκου, «Το πολυπαθές μελόδραμα Μαραθών-Σαλαμίς», Παράβασις, Επιστημονικό Δελτίο Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών, 5: 2003, 111-121
+Λεωτσάκος Γιώργος (επιμέλεια), Παύλος Καρρέρ, Απομνημονεύματα και Εργογραφία, Μουσείο Μπενάκη & Ιόνιο Πανεπιστήμιο-Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Αθήνα, 2003.
-*Αύρα Ξεπαπαδάκου, «Ο Μάρκος Βότζαρης του Παύλου Καρρέρ. Μία εθνική όπερα», Μουσικός Λόγος, Εξαμηνιαία Επιθεώρηση Μουσικής, 5: Καλοκαίρι 2003, 27-63.
+Λούντζης Νίκιας, «Παύλος Καρρέρ – Πρωτοπόρος εθνικής μουσικής», Συμβολή εις την ιστορίαν της επτανησιακής μουσικής, Πρακτικά ομότιτλου συνεδρίου, Εταιρεία Κεφαλληνιακών Ιστορικών Ερευνών, Αργοστόλι, 2000, σ. 67-74.
+Ξεπαπαδάκου Αύρα, ''Ο Παύλος Καρρέρ και το Μελοδραματικό του Έργο'', Διδακτορική Διατριβή, Ιόνιο Πανεπιστήμιο-Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Κέρκυρα, 2005.
+Ξεπαπαδάκου Αύρα, «Ο Μάρκος Βότζαρης του Παύλου Καρρέρ: Μία “εθνική” όπερα», περιοδικό Μουσικός Λόγος, Εξαμηνιαία Επιθεώρηση Μουσικής, Τεύχος 5, Μουσικός Εκδοτικός Οίκος Κ. Παπαγρηγορίου – Χ. Νάκας, Καλοκαίρι 2003, σ. 27-63.
+Ξεπαπαδάκου Αύρα, «Το πολυπαθές μελόδραμα Μαραθών–Σαλαμίς», Παράβασις, Επιστημονικό Δελτίο Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών, Ergo, Αθήνα, 2004, σ. 113-123.
+Ξεπαπαδάκου Αύρα, «Το εθνικό στοιχείο στην επτανησιακή όπερα. Η περίπτωση του Παύλου Καρρέρ», Αριάδνη, Επιστημονικό Περιοδικό της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Ρέθυμνο, 2011, σ. 169-199.
+Ξεπαπαδάκου Αύρα, «“Λεπτή κόκκινη γραμμή”: Η όπερα Maria Antonietta και η δεύτερη ευρωπαϊκή απόπειρα του Παύλου Καρρέρ», Πρακτικά του Συνεδρίου Επτανησιακή Όπερα και Μουσικό Θέατρο ως το 1953, Πανεπιστήμιο Αθηνών-Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών & Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, Αθήνα. Υπό δημοσίευση.